Ο γύπας υπομονετικά περιμένει…

download (1)

Τη φωτογραφία αυτή ίσως να την έχετε ξαναδεί. Τραβήχτηκε το 1994 από τον Νοτιοαφρικανό φωτορεπόρτερ Κέβιν Κάρτερ στο Σουδάν. Δείχνει ένα παιδάκι να προσπαθεί, σχεδόν έρποντας, να φτάσει λίγα μέτρα πιο πέρα, όπου άνθρωποι της UNICEF μοίραζαν φαγητό. Πίσω του, στα 2-3 μέτρα, ένας γύπας περιμένει…

Ξέρετε τι περιμένει πάντοτε ένα όρνιο. Να πεθάνει το θήραμά του και μετά να ορμήξει να το φάει. Δυστυχώς δε μάθαμε ποτέ τι απέγινε το παιδάκι της φωτογραφίας. Γράφτηκε πως ο Κάρτερ το σήκωσε και το πήγε στους γιατρούς ή και στο κέντρο όπου μοίραζε συσσίτιο η UNICEF, αλλά κανείς δεν ξέρει. Ο ίδιος, όποτε ρωτήθηκε, έλεγε «το πήραν». Ποιοι; Πού; Κανείς ποτέ δεν έμαθε.

Μόλις 14 μήνες, αφότου συνέλαβε με τον φακό του αυτήν την συγκλονιστική σκηνή, ο Κάρτερ ανέβαινε συγκινημένος στο πλατό της Βιβλιοθήκης Μεμόριαλ του Πανεπιστημίου της Κολούμπια και παραλάμβανε το Βραβείο Πούλιτζερ για θεματική φωτογραφία. Ο Κάρτερ έγινε διάσημος. Δεν έμεινε εστιατόριο και νυχτερινό κέντρο της μόδας στη Νέα Υόρκη, στο οποίο να μην τον πάνε. Όλοι οι εκδότες εφημερίδων και περιοδικών ήθελαν να τον γνωρίσουν και να κλείσουν συνεργασία μαζί του. Τελικά, συμφώνησε με το φωτοειδησεογραφικό πρακτορείο Sygma, το οποίο έχει στην ομάδα του τους περίπου 200 κορυφαίους φωτορεπόρτερς στον κόσμο.

Το πρωί της Τετάρτης 27 Ιουλίου, τελευταία μέρα της ζωής του, ο Κάρτερ φαινόταν χαρούμενος. Εμεινε στο κρεβάτι μεχρι το μεσημέρι και, όταν σηκώθηκε πήγε, στην εφημερίδα Weekly Mail, για να παραδώσει μια φωτογραφία του. Εκεί, για μία ακόμη φορά, συννέφιασε και άρχισε να μιλάει απότομα στους δημοσιογράφους και αρχισυντάκτες, λέγοντάς τους πως δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και ότι «ενώ κόσμος σκοτώνεται και πεθάνει από πείνα εκεί έξω, εσείς κάθεστε εδώ, στα πολυτελή γραφεία σας». Εκείνοι, συνηθισμένοι πιά από τέτοια ξεσπάσματά του, του σύστησαν, πάλι, να πάει να δει έναν θεραπευτή. Ένας, μάλιστα, του έδωσε το τηλέφωνο μιας ψυχοθεραπεύτριας και τον προέτρεψε να επιδιώξει τη βοήθειά της.

Δύο μήνες μετά την παραλαβή του Βραβείου Πούλιτζερ, και έχοντας επιστρέψει πια στη χώρα του, τη Νότιο Αφρική, ο Κέβιν Κάρτερ βρέθηκε νεκρός από τις αναθυμιάσεις μονοξειδίου του άνθρακα, μέσα σ’ ένα κόκκινο φορτηγάκι, στο Γιοχάνεσμπεργκ, κοντά σ’ ένα ποταμάκι όπου συνήθιζε να παίζει, όταν ήταν παιδί. Στην εξάτμιση βρέθηκε συνδεδεμένο ένα λάστιχο, από αυτά που ποτίζουμε τους κήπους. Αυτό έφερνε το αέριο απ’ έξω μέσα.

Στο πίσω κάθισμα, κάτω από το σακίδιό του, βρέθηκε ένα σημείωμα: «Λυπάμαι, ειλικρινά λυπάμαι. Ο πόνος της ζωής ξεπερνά τη χαρά της. Και την ξεπερνά ως το σημείο εκείνο, που πια η ζωή δεν αντέχεται. Χωρίς λεφτά για τηλέφωνο, για το νοίκι μου, για να υποστηρίξω το παιδί μου, για να ξεπληρώσω τα χρέη μου, χρήματα, χρήματα, χρήματα… Μα πάνω απ’ όλα, οι εφιάλτες από τις ζωντανές μνήμες από δολοφονίες και πτώματα και θυμός πολύς και πόνος ανείπωτος για παιδιά που πεινάνε, για τρελούς, συχνά και αστυνομικούς, που πατάνε τη σκανδάλη, δεν αντέχω άλλο. Φεύγω…».

Το βάρος της φήμης ήταν μόνο το οριστικό, δραματικό χτύπημα ενός θανάτου που τον είχε «προβλέψει» και προετοιμάσει η ίδια η προσωπικότητα του Κάρτερ, η πίεση να είναι ο πρώτος που θα φτάσει εκεί όπου είναι η δράση, ο φόβος ότι οι φωτογραφίες του ποτέ δεν ήταν όσο καλές θα έπρεπε η υπαρξιακή διαύγεια που τον κυρίευε, όποτε συνειδητοποιούσε ότι εκείνοι που φωτογράφιζε σκοτώνονταν, εκείνος ζούσε, εκείνοι πέθαιναν ανώνυμοι, εκείνος συνέχιζε να ζει αποκτώντας φήμη, εκείνοι έλιωναν από την πείνα, εκείνος από την αχορτασιά φούσκωνε.

Ο Κάρτερ δεν είχε να διαχειριστεί μόνο τη φήμη του που εκτοξεύτηκε με το Πουλιτζερ. Είχε να διαχειριστεί και τα «ενδότερα βάσανα» που του γέννησε η ίδια του η δουλειά. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι όταν είδε να προσγειώνεται ο γύπας λίγα μέτρα δίπλα από το ετοιμοθάνατο κοριτσάκι, περίμενε εκεί, ακίνητος επί 20 λεπτά, μέχρι να πετύχει «τη καλύτερη πόζα». Είχε πει, μάλιστα, πως ήλπιζε ότι ο γύπας κάποια στιγμή θα άνοιγε τα φτερά του, και ότι «αυτή θα ήταν η πιο φοβερή φωτογραφία, γιατί θα έμοιαζε σαν να ήταν έτοιμο να … σκεπάσει και να εξαφανίσει το παιδί».

ΠΗΓΗ: http://giorgoszacharakis.blogspot.gr/2010/10/blog-post_8394.html

Ντιρέκ Γαιέ

Τμήμα Α4

1ο Γελ.Ξάνθης

Σχόλ.Ετος 2013-2014

58 σχόλια

Μετάβαση στη φόρμα σχολίων

    • Θεά στο 10 Φεβρουαρίου, 2014 στις 8:33 μμ
    • Απάντηση

    Φοβερο!Μπραβο μπραβο μπραβο!

    • Μαρία στο 31 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:10 μμ
    • Απάντηση

    πολυ ωραιο κειμενο μπραβο

    • Χρήστος στο 19 Ιανουαρίου, 2014 στις 6:37 μμ
    • Απάντηση

    Εξαιρετικό το θέμα και η ανάλυση του, παρατηρώ όμως ότι είναι copy paste από την σελίδα : http://giorgoszacharakis.blogspot.gr/2010/10/blog-post_8394.html !

    • νικολετα στο 18 Ιανουαρίου, 2014 στις 10:43 πμ
    • Απάντηση

    μπραβο παιδια πολυ καλη δουλεια

    • ρινα καρουμπα στο 17 Ιανουαρίου, 2014 στις 6:31 μμ
    • Απάντηση

    γαϊέ μου πραγματικα υπεροχο!!!

    • ρινα καρουμπα στο 17 Ιανουαρίου, 2014 στις 6:30 μμ
    • Απάντηση

    Γαϊέ μου πραγματικα υπεροχο!!! Ευγε κοριτσακι μου <3

    • δωρα στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 9:37 μμ
    • Απάντηση

    πολυ καλη δουλεια!! μπραβο!! :))

    • Κατερίνα στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:47 μμ
    • Απάντηση

    μπραβο Γαιε μου πολυ καλη η εργασια σου και συγκινητικο συνεχισε ετσι

  1. πολυ καλη δουλεια ! 🙂

  2. απλα τελειο ! 🙂

    • Σώτος Χι' στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:37 μμ
    • Απάντηση

    Δεν κακοο…Πολυ ωραιο!!! Μπραβο ειναι τελεια γραμμενο!!!

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:21 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω πολυ 😀

    • Ρανια στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:32 μμ
    • Απάντηση

    Πολυ καλή δουλειά!Μπραβο σου :DD

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:20 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω ^.^

    • Στέλλα στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:29 μμ
    • Απάντηση

    πολυ ωραιο:D

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 8:19 μμ
      • Απάντηση

      🙂

  3. 🙂 παρα πολυ ωραιο. Οχι μονο ως προς τη χρηση της γλωσσας αλλα κι ως περιεχομενο

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:31 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστωω ^.^

    • xaris_xatz στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:37 μμ
    • Απάντηση

    παρακαλώ τα σχόλια στα ελληνικά. greeklish δεν γίνονται δεκτά!
    ευχαριστώ! 🙂

  4. παρακαλώ το σχόλιο στα ελληνικά..δεν γίνονται δεκτά greeklish.
    ευχαριστώ! 🙂

    • Μαρία στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:50 μμ
    • Απάντηση

    τελειο δεν εχω λογια

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:32 μμ
      • Απάντηση

      🙂

    • Μυρτώ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:39 μμ
    • Απάντηση

    Μπράβο ρε Γαιε Πόλυ ωραίο το κείμενό σου!!!πραγματικά με συγκίνησε!

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:32 μμ
      • Απάντηση

      ευχαιρστω παρα πολυ ^.^

  5. Μπράβο κορίτσι μου! Πολύ καλή δουλειά 🙂

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:33 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω 😀

    • Γιωργος Χ. στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:28 μμ
    • Απάντηση

    παρα πολυ ωραιο μπραβο <3

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:34 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω 🙂

    • Ανδριάνα στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:19 μμ
    • Απάντηση

    παρα πολυ ωραιο 😀

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:34 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω 😀

    • γιωργος στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:15 μμ
    • Απάντηση

    Good job γαϊεε

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:35 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω 🙂

    • Έμπορος στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 3:08 μμ
    • Απάντηση

    Πολύ ωραία εργασία Γαϊέ! 🙂
    Συνέχισε έτσι!

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:37 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω <3 😀

    • Εύα Χαριζάνη στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:46 μμ
    • Απάντηση

    Ανατριχιαστικη ιστορια..παρα πολυ καλη δουλεια! 🙂

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:44 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω Ευα ^.^

  6. respect, πολυ ωραιο 🙂

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:44 μμ
      • Απάντηση

      🙂

    • Γεωργία στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:52 μμ
    • Απάντηση

    Πολύ καλή δουλειά,μπραβο!! <3

      • Γαιέ στο 16 Ιανουαρίου, 2014 στις 7:45 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω 😀

    • Μερτ Χ. στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:40 μμ
    • Απάντηση

    καλη η εργασια σου αλλα το κειμενο με κουρασε λιγο..

    • Αργύρης στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:35 μμ
    • Απάντηση

    Πολύ ωραίο 🙂

      • Γαιέ στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:47 μμ
      • Απάντηση

      🙂

  7. πολυ ωραιο μπραβο ^^

      • Γαιέ στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:47 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστώ Ρεμζι΄ )

    • Αριάδνη στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:16 μμ
    • Απάντηση

    Τέλειο!!! Μπράβο!! 🙂

      • Γαιέ στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:46 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστώ Αριάδνη 😀

  8. πολυ μου αρεσε μπραβο

      • Γαιέ στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:45 μμ
      • Απάντηση

      🙂

    • Kiki Vafeiadou στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:02 μμ
    • Απάντηση

    πολυ ωραιο κειμενο,λεξιλογιο και αρκετα καλα δουλεμενοο!!
    Μπραβο Γαιέ!!

      • Γαιέ στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:45 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστώ πολυ 😀

    • stratos_eu στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 1:34 πμ
    • Απάντηση

    ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ…… ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

    • Σεβγιουλ Ισμαηλ Ογλου στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 12:36 πμ
    • Απάντηση

    πολύ ωραίο μπράβο 🙂

      • Γαιέ στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 5:44 μμ
      • Απάντηση

      ευχαριστώ 🙂

    • Γαιέ στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 12:22 πμ
    • Απάντηση

    ευχαριστωω 🙂

    • Marianna Tsakiridou στο 14 Ιανουαρίου, 2014 στις 2:03 μμ
    • Απάντηση

    Ενδιαφέρον κείμενο,καλά δουλεμένο!Η ιστορία που έχει αυτή η βραβευμένη φωτογραφία κεντρίζει και μετράει σαν θέμα!!!!!!!!!μπραβο

      • Γαιέ στο 15 Ιανουαρίου, 2014 στις 12:20 πμ
      • Απάντηση

      ευχαριστω 🙂

    • Εμπρού στο 14 Ιανουαρίου, 2014 στις 9:34 πμ
    • Απάντηση

    πολυ ωραιο μπραβο 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση