Όσο κι αν σε κυνηγάω
με του έρωτα τα βέλη,
να ξέρεις σ’αγαπάω
για την καρδιά σου που στάζει μέλι.
Με λουλούδια και καντάδες
θα τη βγάζω στην αυλή σου,
παρέα το τρομπόνι, οι κιθάρες,
αναζητώ μια θέση στην ψυχή σου.
Μπροστά σου η Αφροδίτη
Θνητή μου μοιάζει εμένα.
Ίσως να υπερβάλλω
αλλά συμφωνείς με μένα.
Καρφώθηκα απ’τα αγκάθια σου
μα εγώ πιστεύω ακόμη πως είσαι ένα λουλούδι
και έτσι τα τραύματα επουλώνονται από τα μάτια σου,
ενώ ο πόνος που έμεινε, έμεινε σαν χνούδι.
Αλέξανδρος Παρασκευόπουλος
Τμήμα Α5
1ο ΓΕΛ Ξάνθης
Σχολικό έτος 2013-2014
Πρόσφατα Σχόλια