Κωνσταντίνος Ζάππας (1812-1892)

Μεγάλος Έλληνας επιχειρηματίας και εθνικός ευεργέτης. Γεννήθηκε στο Λάμποβο Τεπελενίου το 1814. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται «εκ πατρίς Ηπειρώτης, πολίτης Έλλην, δημότης Τρικκάλων, χριστιανός ορθόδοξος» (βλ. διαθήκη Κ. Ζάππα).

Συνεργάστηκε με τον ξάδερφό του Ευάγγελο Ζάππα και απέκτησε μεγάλη περιουσία. Όταν ο ξάδερφός του πέθανε, κατάφερε να αυξήσει την περιουσία που άφησε και να εκτελέσει ευσυνείδητα τη διαθήκη του. Έτσι διέθεσε 2.000.000 χρυσές δραχμές και έχτισε όπως επιθυμούσε ο Ευάγγελος Ζάππας στην Αθήνα το Ζάππειο Μέγαρο σε σχέδια του φημισμένου Γάλλου αρχιτέκτονα Μπουλανζέ. Στο Ζάππειο φιλοξενούνται εκθέσεις καλλιτεχνικές, γεωργικών, βιοτεχνικών και βιομηχανικών προϊόντων, διεθνή συνέδρια, συσκέψεις, κονσέρτα, δείπνα. Μαζί με το άλσος του αποτελεί έναν από τους πιο όμορφους χώρους της πρωτεύουσας.

Ο ίδιος έχτισε πολλά σχολεία και πολλά  ακόμα  συντηρεί μέχρι σήμερα  διαθέτοντας κάθε χρόνο για το σκοπό αυτό σημαντικά χρηματικά ποσά. Ένα από αυτά τα σχολεία έχουμε την τύχη να είναι και το σχολείο μας, για το οποίο αναφέρει: «Κληροδοτώ επίσης ετησίως τα εξής ? φράγκα χίλια διακόσια εις το σχολείον εν Φιλιάταις»  (άρθρο 6, διαθήκη Κ. Ζάππα). Επίσης έδωσε 1.500.000 χρυσά φράγκα για το Ζάππειο Παρθεναγωγείο στην Κωνσταντινούπολη και κατέθεσε 250.000 δραχμές στην Εθνική Τράπεζα για υποτροφίες Ελλήνων γεωπόνων σε δυτικά πανεπιστήμια και την έκδοση βιβλίων σε απλή γλώσσα για τους καλλιεργητές. Για όλα αυτά αλλά και τη συνολικότερη προσφορά του στην πατρίδα τιμήθηκε με πολλά ελληνικά παράσημα. Πέθανε το 1892 στη Γαλλία, στην πόλη Μάντ (Mantes la Jolie), δυτικό προάστιο του Παρισιού. Πριν πεθάνει επισκέφτηκε την Ελλάδα και κληροδότησε στο ελληνικό δημόσιο όλη του την περιουσία!

Ο Κ. Ζάππας αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα γνήσιου πατριώτη που με ανιδιοτέλεια έδωσε τα πάντα για την πατρίδα του. Το σχολείο μας χρωστάει από καρδιάς ένα «ευχαριστώ» ως ελάχιστο φόρο τιμής στον άνθρωπο που μέχρι σήμερα μας ενισχύει οικονομικά, με αποτέλεσμα το 1^ο Δημοτικό Σχολείο Φιλιατών να στέκεται επάξια στο ρόλο του. Μακάρι -ειδικά στη σημερινή συγκυρία- το παράδειγμά του να βρει μιμητές και από σύγχρονους πλούσιους νεοέλληνες.