Το Mουσείο Ακρόπολης είναι αρχαιολογικό μουσείο επικεντρωμένο στα ευρήματα του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης των Αθηνών. Το μουσείο κτίστηκε για να στεγάσει κάθε αντικείμενο που έχει βρεθεί πάνω στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και στους πρόποδές του καλύπτοντας μία ευρεία χρονική περίοδο από την Μυκηναϊκή περίοδο έως την Ρωμαϊκή και Παλαιοχριστιανική Αθήνα ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται πάνω στον αρχαιολογικό χώρο Μακρυγιάννη, κατάλοιπο των Ρωμαϊκών και πρώιμων βυζαντινών Αθηνών.

Το νέο κτήριο του μουσείου θεμελιώθηκε το 2003 και άνοιξε για το κοινό στις 21 Ιουνίου 2009. Στις 20 Ιουνίου του 2009, πραγματοποιήθηκαν, μεγαλοπρεπώς, τα εγκαίνια του Μουσείου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, παρουσία του Προέδρου της ΕΕ και πλήθους ξένων ηγετών. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς, σε μια συμβολική κίνηση, που μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, τοποθέτησε κομμάτι μαρμάρου που επεστράφη από το Μουσείο του Βατικανού, σε μετόπη του Παρθενώνα. Η κίνηση αυτή συμβόλισε το ελληνικό αίτημα για επανένωση των μαρμάρων στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Εκτίθενται περίπου 4.000 αντικείμενα σε ένα χώρο 14.000 τετραγωνικών μέτρων. Πρόεδρος του οργανισμού του μουσείου είναι ο επίτιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Δημήτριος Παντερμαλής.

Το Μουσείο Ακρόπολης βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Ακρόπολης, στην ιστορική περιοχή του Μακρυγιάννη. Απέχει 300 μέτρα από την Ακρόπολη και περίπου 2 χιλιόμετρα από την κεντρική Πλατεία Συντάγματος. Η είσοδος του Μουσείου βρίσκεται στην αρχή του πεζόδρομου της Οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου, του κεντρικού άξονα του δικτύου των ενοποιημένων αρχαιολογικών χώρων της πόλης. Ο σταθμός  Ακρόπολη του Μετρό βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του χώρου του Μουσείου.

ΛΗΨΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ

Η ερασιτεχνική φωτογράφιση επιτρέπεται σε όλους τους χώρους του Μουσείου, εκτός από την Αίθουσα των Κλιτύων της Ακρόπολης και την Αίθουσα της Αρχαϊκής Ακρόπολης. Δεν επιτρέπεται η χρήση φλας και πρόσθετου επαγγελματικού εξοπλισμού (φορητά φώτα και τρίποδο) στους εσωτερικούς χώρους του Μουσείου. Τέλος, δεν επιτρέπεται η δημοσίευση των φωτογραφιών σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Φωτογραφίες για προσωπική χρήση θα βρείτε εδώ.

ΟΔΗΓΟΣ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Με περισσότερα από 300 εκθέματα και με τη συνδρομή εικόνων, προπλασμάτων, σχεδίων και αναπαραστάσεων, ο Οδηγός του Μουσείου Ακρόπολης προσφέρει μια πολύχρωμη εισαγωγή στον πλούτο και την ποικιλία των συλλογών του. Ο Οδηγός είναι διαθέσιμος στα Πωλητήρια στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ισπανικά. Εκτός από τον Πλήρη Οδηγό, οι επισκέπτες μπορούν να αναζητήσουν στα Πωλητήρια τον Σύντομο Οδηγό του Μουσείου στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ισπανικά. Ο Σύντομος Οδηγός είναι επίσης διαθέσιμος δανειστικά σε γραφή Braille, ελληνική και αγγλική, στο Γραφείο Πληροφοριών του Μουσείου.

ΠΗΓΗ 1

ΠΗΓΗ 2

Ποδόσφαιρο

Ποδόσφαιρο

Ένας επιθετικός (No. 10) προσπαθεί να στείλει την μπάλα πίσω από την γραμμή του τέρματος της αντίπαλης ομάδας για να πετύχει γκολ.
Ύψιστη διοικητική αρχή	FIFA
Άλλο όνομα	«Ο βασιλιάς των σπορ»[1][2]
Πρώτο παιχνίδι	Μέσα του 19ου αιώνα στην Αγγλία
Χαρακτηριστικά
Επαφή	Ναι
Μέλη ομάδας	11 κάθε ομάδα
Μικτών φύλων	Ναι, διαφορετικές διοργανώσεις
Κατηγοριοποίηση	Ομαδικά αθλήματα, Αθλήματα με μπάλα
Εξοπλισμός	Μπάλα ποδοσφαίρου
Χώρος διεξαγωγής	Γήπεδο ποδοσφαίρου
Παρουσία
Χώρα ή περιοχή	Παγκόσμια
Ολυμπιακό άθλημα	Ναι, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες 1936
Παραολυμπιακό άθλημα	Ναι, Ποδόσφαιρο 5×5 από το 2004 και Ποδόσφαιρο 7×7 από το 1984

Το ποδόσφαιρο (αγγλικά: association football) είναι ομαδικό άθλημα που παίζεται ανάμεσα σε δύο ομάδες των έντεκα παικτών με μία σφαιρική μπάλα. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας διεξάγεται σε ένα ορθογώνιο γήπεδο με φυσικό ή τεχνητό χλοοτάπητα πράσινου χρώματος και ένα «τέρμα» στο μέσο κάθε μιας από τις στενές πλευρές. Σκοπός κάθε ομάδας είναι να οδηγήσει τη μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, δηλαδή «να βάλει γκολ» (από την αγγλική λέξη goal που σημαίνει σκοπός) ή «να σκοράρει», όπως λέγεται στην ειδική ποδοσφαιρική γλώσσα. Οι παίκτες χειρίζονται τη μπάλα κυρίως με τα πόδια, αλλά και με τον κορμό ή το κεφάλι. Η ομάδα που θα επιτύχει τα περισσότερα γκολ ως το τέλος του παιχνιδιού κερδίζει.

Το ποδόσφαιρο είναι σήμερα το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο. Στις αρχές του 21ου αιώνα ασχολούνταν με αυτό περισσότεροι από 250 εκατομμύρια αθλητές σε περισσότερα από 200 κράτη.^[3] Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι παίζεται σε διάφορα επίπεδα, από φιλικό, με λιγότερους ή περισσότερους από έντεκα παίκτες, παιδιά ή ενήλικες, σε ένα οποιουδήποτε μεγέθους γήπεδο, με δύο τυχαία αντικείμενα για τη σήμανση του τέρματος, έως επαγγελματικό, με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αυστηρή τήρηση των κανονισμών και περισσότερους από 100.000 ενθουσιώδεις θεατές να παρακολουθούν σε ειδική ποδοσφαιρική αρένα υψηλών τεχνικών προδιαγραφών. Ανώτατη οργανωτική αρχή του ποδοσφαίρου είναι η FIFA (FIFA – Fédération Internationale de Football Association), η οποία διεξάγει την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, κάθε τέσσερα χρόνια.^[4]

Για τις πηγες εδω

Ο Ιμπραΐμοβιτς γεννήθηκε στο Μάλμε της Σουηδίας, από Βόσνιο πατέρα και μητέρα από την Κροατία μετανάστες στη Σουηδία. Μεγαλώνοντας, έπαιξε στις τοπικές ομάδες Μάλμε και FBK Balkan. Αργότερα έγινε μέλος της ομάδας νέων της Malmö FF.

Αρχή της καριέρας

Το 1999, ο Ιμπραΐμοβιτς υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Malmö FF, σε ηλικία 18 ετών. Στην πρώτη του σεζόν, η ομάδα υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία, τερματίζοντας 13η στο πρωτάθλημα, αλλά ο Ιμπραΐμοβιτς παρέμεινε στην ομάδα. Την επόμενη χρονιά, η ομάδα ανέβηκε ξανά στην πρώτη κατηγορία, με τον Ιμπραΐμοβιτς να σκοράρει 12 φορές. Χάρη στις επιδόσεις, ο προπονητής της Άρσεναλ, Αρσέν Βενγκέρ κινητοποιήθηκε για την απόκτησή του, χωρίς όμως επιτυχία.

ΑΦΚ Άγιαξ

Το καλοκαίρι του 2001, ο ΑΦΚ Άγιαξ δαπάνησε 7,8 εκατομμυρίων ευρώ για να αποκτήσει τον Ιμπραΐμοβιτς, κάνοντάς τον με αυτόν τον τρόπο τον ακριβότερο Σουηδό ποδοσφαιριστή. Ωστόσο, τον πρώτο καιρό δεν είχε ιδιαίτερο χρόνο συμμετοχής με τον κόουτς Αντριάανσε. Από το Νοέμβριο, με νέο προπονητή τον Ρόναλντ Κούμαν κατάφερε να αποκτήσει θέση βασικού στην ομάδα.

Στην πρώτη του χρονιά, ο Ιμπραΐμοβιτς κατέκτησε το νταμπλ στην Ολλανδία. Το 2002 έκανε το ντεμπούτο του στο Champions League και το 2003 κατέκτησε το Johan Cruijff Shield. Τη σεζόν 2003-04 κατάφερε να κατακτήσει με τον Άγιαξ το πρωτάθλημα για δεύτερη φορά.

Τον Αύγουστο του 2004, σε φιλικό αγώνα μεταξύ της Ολλανδίας και της Σουηδίας, ο Ιμπραΐμοβιτς τραυμάτισε τον συμπαίκτη του στον Άγιαξ και παίκτη της εθνικής Ολλανδίας Ράφαελ Φαν ντερ Φάαρτ. Ο Φαν ντερ Φάαρτ τον κατηγόρησε για εσκεμμένη πράξη, αναγκάζοντας τη διοίκηση της ομάδας να αναζητήσει ομάδα για να παραχωρήσει τον Ιμπραΐμοβιτς..

Γιουβέντους

Λίγο πριν το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου, η Γιουβέντους απέκτησε τον Ιμπραΐμοβιτς έναντι 19 εκατομμυρίων ευρώ. Γρήγορα πήρε θέση βασικού στην ομάδα, κυρίως λόγω του τραυματισμού του συμπαίκτη του Νταβίντ Τρεζεγκέ. Στην πρώτη του σεζόν με τη Γιουβέντους, σημείωσε 16 τέρματα και κατέκτησε το Ιταλικό πρωτάθλημα. Την επόμενη σεζόν, ο προπονητής της ομάδας, Φάμπιο Καπέλλο, προτίμησε να τον χρησιμοποιήσει σε διαφορετικό ρόλο, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια του παίκτη. Παρ’όλα αυτά, κατάφερε και σημείωσε 10 γκολ και έδωσε αρκετές σημαντικές ασίστ. Η Γιουβέντους κατέκτησε για δεύτερη συνεχή χρονιά το πρωτάθλημα. Τον Ιούλιο του 2006, λόγω του σκανδάλου Καλτσιόπολι, η Γιουβέντους υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία και της αφαιρέθηκαν τα δύο τελευταία της πρωταθλήματα. Αυτό ανάγκασε πολλούς παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του Ιμπραϊμοβιτς να αποχωρήσουν από την ομάδα

Ίντερ

Τον Αύγουστο του 2006, ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς μεταγράφηκε στην Ίντερ για το ποσό των 25 εκατομμυρίων ευρώ, λίγες μέρες μετά την μεταγραφή του συμπαίκτη του στη Γιουβέντους Πατρίκ Βιεϊρά. Όπως δήλωσε ο ίδιος ο Ιμπραΐμοβιτς, ήταν ένα παιδικό όνειρο να παίξει για την Ίντερ. Στο πρώτο του παιχνίδι, πέτυχε ένα γκολ και μοίρασε μία ασίστ. Συνολικά, στη διάρκεια της σεζόν 2006-07 πέτυχε 15 γκολ, βοηθώντας την ομάδα να κατακτήσει το ιταλικό πρωτάθλημα έπειτα από 17 ολόκληρα χρόνια. Η επιτυχία αυτή επαναλήφθηκε και τη σεζόν 2007-08, πετυχαίνοντας 17 γκολ

σε 26 παιχνίδια πρωταθλήματος, όπως και την περίοδο 2008-09, όταν αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στη Serie A με 25 γκολ. Ακόμη, με την Ίντερ κατέκτησε δύο Σούπερ Καπ Ιταλίας, το 2006 και 2008. Οι οπαδοί της Ίντερ του έδωσαν το προσωνύμιο «Ίμπρα Κατάμπρα» λόγω των μαγικών του κινήσεων (ασίστ και γκολ).

Μπαρτσελόνα

Μετά από σκληρές και μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, η Μπαρτσελόνα κατάφερε να αποκτήσει τον Ιμπραΐμοβιτς, προσφέροντας στην Ίντερ 50 εκατομμύρια ευρώ και τον Σαμουέλ Ετό ως αντάλλαγμα, εκτοξεύοντας την αξία της μεταγραφής στα 75 εκατομμύρια ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο, η μεταγραφή του Ιμπραΐμοβιτς έγινε η δεύτερη πιο ακριβή στον κόσμο, μετά από αυτήν του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Ρεάλ Μαδρίτης το ίδιο καλοκαίρι. Πάνω από 60.000 κατέκλυσαν το Κάμπ Νου στην παρουσίαση του παίκτη. Στα δύο πρώτα παιχνίδια με τη φανέλα των Καταλανών κατάφερε να κατακτήσει δύο τίτλους, το ισπανικό και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Στη συνέχεια της σεζόν σημείωσε αρκετά σημαντικά γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, μεταξύ άλλων στο El Clasico κόντρα στη Ρεάλ και το Champions League κόντρα στη ΦφΜ Στουτγκάρδη. Τελείωσε τη σεζόν 2009-10 έχοντας σκοράρει 16 γκολ στο πρωτάθλημα και έχοντας επιπλέον κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων και το ισπανικό πρωτάθλημα. Αργότερα, το καλοκαίρι του 2010, κατέκτησε για δεύτερη φορά το ισπανικό Σούπερ Καπ. Μετά, μεταγράφηκε στην ιταλική Μίλαν, με την οποία κατέκτησε το Scudetto, σημειώνοντας 14 γκολ.

Παρί Σεν Ζερμέν

Ο στόχος της μεταγραφής που πραγματοποιήθηκε από τους νέους Άραβες ιδιοκτήτες της Παρί, ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος και η πορεία στο Champions League, στο πλαίσιο της καθιέρωσης της ομάδας στην ελίτ των ευρωπαϊκών συλλόγων, γι’ αυτό και ακολούθησαν και άλλες ηχηρές μεταγραφές οι οποίες πλαισιώνουν τον Ιμπρα-κατάμπρα σε αυτή την νέα εποχή για την Παρί Σεν Ζερμέν.Απο το Καλοκαίρι του 2012 οπου και μεταγράφηκε στην Παρί μεχρι και τις αρχές του έτους 2015 εχει πετύχει 93 τέρματα σε 113 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις.

πηγή

Γενικά κεραμεικός χαρακτηρίζεται εκείνος που αναφέρεται είτε στον κεραμέα (τεχνίτη), είτε στην ίδια τη τέχνη της κεραμικής ή κεραμευτικής.

Ειδικότερα όμως με το όνομα Κεραμεικός φέρονταν στην Αρχαία Αθήνα δύο συνοικίες που βρίσκονταν στο βορειοδυτικό άκρο της τότε Αθήνας οι λεγόμενοι «Έξω Κεραμεικός» και ο «Έσω Κεραμεικός». Δηλαδή δύο Κεραμεικοί όπως λέει και ο Ησύχιος, ο μέν εκτός του τείχους, ο δε εντός. Την διάκριση αυτή μνημονεύουν επίσης ο Πλάτων, ο Θουκυδίδης και ο Πλούταρχος.Ο Κεραμεικός ήταν το πρώτο δημόσιο νεκροταφείο της αρχαίας Αθήνας.

Οι δύο αυτές αρχαίες συνοικίες αποτελούσαν τον δήμο των Κεραμέων[1], από την              Ακαμαντίδα φυλή. Το όνομα του δήμου αυτού προήλθε κατ΄ άλλους από τον επώνυμο ήρωα Κέραμο ενώ κατ΄ άλλους από τους τεχνίτες κεραμείς (αγγειοπλάστες – αγγειογράφοι) και από τα εργαστήριά τους που ήταν αρχικά στη περιοχή αυτή. Οι δύο Κεραμεικοί χωρίζονταν μεταξύ τους από το Θεμιστόκλειο τείχος (479 π.Χ.)[2], και συνδέονταν από τη μεγάλη διπλή πύλη λεγόμενη «Δίπυλο» στην οποία εξωτερικά κατέληγαν η αρχαία οδός Πειραιώς, η Ιερά οδός, από και προς την αρχαία Ελευσίνα και η οδός προς την Ακαδημία Πλάτωνος. Εσωτερικά του Διπύλου ξεκινούσε μεγάλη λεωφόρος που διαμέσου της αρχαίας αγοράς και μεταξύ των λόφων της Πνύκας και του Αρείου Πάγου κατέληγε στην είσοδο της Ακρόπολης. Έτσι ο μεν Έξω Κεραμεικός είχε ταφικό χαρακτήρα, ενώ ο Έσω Κεραμεικός οικιστικό χαρακτήρα.

Έξω Κεραμεικός

Επιτύμβια σήματα Κεραμεικού

Επιτύμβια σήματα Κεραμεικού

Την περιοχή του Έξω Κεραμεικού διέσχιζαν συγκλίνουσες όπως αναφέρθηκε παραπάνω τρεις μεγάλοι αρχαίοι οδοί (δρόμοι), η από Πειραιά λεγόμενη «Πειραιώς», η από την Ελευσίνα, λεγόμενη «Ιερά Οδός» και ο λεγόμενος «Δρόμος» γνωστός ως (η) Οδός των Παναθηναίων, από και προς την Ακαδημία του Πλάτωνα. Προ του τείχους και εκατέρωθεν της καθεμιάς των οδών αυτών βρίσκονταν οι τάφοι (νεκροταφεία) της αρχαίας Αθήνας με συνέπεια ολόκληρη η περιοχή να δίνει την εντύπωση μεγάλου νεκροταφείου το οποίο και ήλθε στο φως από τις αρχαιολογικές ανασκαφές που ξεκίνησαν δειλά το 1861, και επίσημα από το 1863 επί Βασιλέως Γεωργίου του Α΄, αρχικά από την Ελληνική Αρχαιολογική Εταιρεία και στη συνέχεια από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών όπου και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.[1]

Το νεκροταφείο αυτό του Κεραμεικού βρίσκεται στη περιοχή της σημερινής εκκλησίας της Αγίας Τριάδας, επί της οδού Πειραιώς, στην ομώνυμη συνοικία της Αθήνας και βόρεια της παλαιάς λαχαναγοράς, περιοχής Γκάζι, που σήμερα ο χώρος έχει αποδοθεί και διαμορφωθεί σε πάρκο και πεζόδρομο όπου καταλήγει η οδός Ερμού στην οδό Πειραιώς. Το καλύτερα σωζώμενο σήμερα τμήμα του αρχαίου εξωτερικού Κεραμεικού είναι οι ιδιωτικοί τάφοι που βρίσκονται νότια της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας που πλαισίωναν το τέλος της Ιεράς οδού και μάλιστα εκείνοι της δεξιάς πλευράς του εισερχομένου από δυσμάς.

Οι αρχαιότεροι τάφοι του χώρου χρονολογούνται στην Εποχή του χαλκού. Από την Υπομυκηναϊκή περίοδο (1100-1000 π.Χ.) και έπειτα το νεκροταφείο Κεραμεικού αναπτύσσεται συνεχώς. Κατά την Γεωμετρική περίοδο (1000-700 π.Χ.) και ιδιαίτερα κατά την Αρχαϊκή περίοδο (700-480 π.Χ.) οι τάφοι πληθαίνουν και εντάσσονται σε ταφικούς τύμβους όπου και «σημαίνονται» με επιτάφια μνημεία.[1] Κατά την Κλασσική περίοδο (5ος – 4ος αιώνας π.Χ.) τις δύο οδούς που πλησίαζαν το Δίπυλο (εξωτερικά και δυτικά, δηλαδή η από Πειραιά και η Ιερά οδός), τις πλαισίωναν νεκροταφεία και ταφικά μνημεία, συνήθως οικογενειακά, που εξαίρονταν με ταφικά μνημεία. Σ΄ αυτόν τον χώρο και προς την οδό Ακαδημίας Πλάτωνα που πέρναγε δίπλα (βόρεια) από τον σημερινό ναό της Αγίας Τριάδας είχε δημιουργηθεί το «Δημόσιο Σήμα» όπου ήταν ο χώρος ταφής των επιφανών Αθηναίων καθώς και των «πεσόντων εν πολέμω», με χαρακτήρα στρατιωτικού κοιμητηρίου.

Αρχαιολογικός χώρος

Ο εκτάσεως περίπου 40 στρεμάτων αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού καλυπτόταν μέχρι της ανασκαφής του από επιχώσεις ύψους 8-9 μέτρων, δηλαδή του σημερινού επιπέδου της οδού Ερμού. Σήμερα ο επισκέπτης του χώρου βαδίζει ακριβώς στο ίδιο επίπεδο που περπατούσαν οι Αθηναίοι στη κλασική εποχή.

Κατά την κατασκευή του σταθμού «Κεραμεικός» του μετρό βρέθηκαν περίπου 1.000 τάφοι του 4ου και του 5ου αιώνα π.Χ., στον αποκαλούμενο λάκκο της πανούκλας. Η αρχαιολόγος Έφη Μπαζιοτοπούλου-Βαλαβάνη, χρονολόγησε το νεκροταφείο στη περίοδο μεταξύ 430 και 426 π.Χ. Ο Θουκυδίδης περιέγραψε τον πανικό που προκλήθηκε από την πανούκλα, πιθανώς επιδημείας τυφοειδούς πυρετού η οποία έπληξε την πόλη το 430 π.Χ. Η επιδημία διήρκεσε δύο χρόνια και εκτιμάται πως σκότωσε το ένα τρίτο του πληθυσμού. Έγραψε πως άψυχα σώματα είχαν εγκαταλειφθεί σε ναούς και δρόμους, ώστε στη συνέχεια να συλλεχθούν και να θαφτούν βιαστικά. Η ασθένεια επανεμφανίστηκε τον χειμώνα του 427 π.Χ.

Πρόσφατα ευρήματα στον Κεραμεικό περιλαμβάνουν την εκσκαφή ενός Κούρου,[3] ύψους 2,1 μέτρων ο οποίος ανεσκάφη από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Βολφ-Ντίτριχ Νιμάιερ (Wolf-Dietrich Niemeier). Αυτός ο κούρος είναι διπλάσιος από αυτόν που εκτίθεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, στη Νέα Υόρκη, ενώ αμφότεροι φιλοτεχνήθηκαν από τον ίδιο ανώνυμο γλύπτη, ο οποίος αποκαλούνταν «τεχνίτης του Δίπυλου». Μεγάλα τμήματα προσκείμενα σε αυτά που έχουν ήδη ανασκαφεί παραμένουν προς ανακάλυψη, καθώς βρίσκονται κάτω από τα οικοδομήματα της σύγχρονης Αθήνας. Η ανασκαφή αυτών των περιοχών έχει διακοπεί μέχρι να εξασφαλιστεί η ύπαρξη κονδυλίων.

πηγη

Αθλητισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι ^[1] . Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για παράδειγμα στην Αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρούταν κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιούταν για την στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του αθλητισμού στο πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαικα παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως ήταν η ιππασία και η ξιφασκία.

Ο πόθος του Πιερ ντε Κουμπερτέν ήταν να εντάξει τον Αθλητισμό σε μια σφαιρική, παιδαγωγική και ανθρωπιστική προοπτική. Ο αθλητισμός δεν ήταν, κατά την άποψη του, αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο στην υπηρεσία του πολίτη”.

^[2]

Ωστόσο, πρέπει να διαχωριστεί η έννοια της άθλησης από την έννοια της άσκησης. Η άσκηση γίνεται άθληση όταν αποκτά ανταγωνιστικό χαρακτήρ. Για παράδειγμα ένας που τρέχει στο δρόμο ασκείται, ωστόσο άν έχει κάποιον αντίπαλο ώστε για το ποιος θα τερματίσει πρώτος ή ακόμα κι αν ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό, με το χρονόμετρο, αθλείται. Επίσης πρέπει να προστεθεί και η έννοια, της κίνησης.

Ο αθλητισμός μπορεί να πάρει πέντε μορφές, είτε ως ερασιτεχνικός, είτε ως επαγγελματικός, είτε ως μαζικός αθλητισμός, είτε ως φυσικές δραστηριότητες, είτε με την μορφή των παιχνιδιών.

Υπάρχουν τρεις θεωρίες σχετικά με τη γένεση του αθλητισμού:

• Όλες οι αθλητικές ασκήσεις έχουν λατρευτικές ρίζες (Carl Diem)

• Οι σωματικές ασκήσεις είναι φυσική συνέπεια των διαδικασιών της εργασίας και της παραγωγής (Μαρξιστική άποψη, Wolfgang, Eichel, Gerhard Lukas)

• Η άσκηση είναι μια εκδήλωση ενστικτωδών κινήσεων ή παρορμήσεων (Ηθολογία, Konrad Lorenz, David Sanson, Friedrich Eppensteiner)

Για σηνέχεια πατηστε εδω.

Ο Τόμας Έντισον (Thomas Alva Edison, 11 Φεβρουαρίου 1847 – 18 Οκτωβρίου 1931) ήταν Αμερικανός εφευρέτης και επιχειρηματίας. Ήταν ο περισσότερο παραγωγικός εφευρέτης της σύγχρονης εποχής. Αν και αυτοδίδακτος δραστηριοποιήθηκε σε πολλούς τομείς της τεχνικής. Από τις γνωστότερες εφευρέσεις του είναι το μικρόφωνο, ο φωνόγραφος και ο ηλεκτρικός λαμπτήρας. Πολλές από τις κατασκευές τού Έντισον ήταν, βέβαια, είτε βελτιώσεις άλλων υπαρχουσών με κακή απόδοση είτε πρότυπα, τα οποία τελειοποιήθηκαν στη συνέχεια από άλλους τεχνικούς.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Μέιλαν της πολιτείας Οχάιο από πατέρα που εμπορευόταν δημητριακά. Ήδη στα 12 χρόνια του έπρεπε να εργαστεί για να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του. Στα 15 του προσπάθησε να εκδώσει μια εφημερίδα και στη συνέχεια άρχισε να εργάζεται ως τηλεγραφητής στα τραίνα. Από αυτή τη θέση απολύθηκε, γιατί συνελήφθη να στέλνει το αναμενόμενο σήμα ελέγχου στον επόμενο σταθμό, αντί χειροκίνητα και με οπτική επαφή με το διερχόμενο τραίνο, αυτόματα με μια συσκευή δικής του επινοήσεως. Το 1868 υπέβαλε αίτηση για την πρώτη ευρεσιτεχνία του με ένα τηλέγραφο χαρακτήρων. Ακολούθησε μεγάλος αριθμός άλλων ευρεσιτεχνιών.

Δημιούργησε το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που τροφοδότησε με ηλεκτρισμό τη Νέα Υόρκη και εξελίχθηκε στη γνωστή γιγαντιαία εταιρία General Electric. Η ανακάλυψή του για την εκπομπή ηλεκτρονίων από πυρακτωμένα μέταλλα, «φαινόμενο Edison», απετέλεσε προϋπόθεση για την κατασκευή της ηλεκτρονικής λυχνίας και την απαρχή της ηλεκτρονικής τεχνολογίας. Όταν πέθανε ο Έντισον σε ηλικία 84 ετών, είχε αποκτήσει περισσότερα από 1000 διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ανάμεσά τους για μία μέθοδο διαχωρισμού μεταλλευμάτων, ένα για την επεξεργασία και χύτευση του μπετόν, το οποίο απετέλεσε τη βάση για την κατασκευή προκατασκευασμένων οικιών.

περισσοτερες πληροφοριες στο https://el.wikipedia.org/wiki/Τόμας_Έντισον

Το Μουσείο Ακρόπολης  κτίστηκε για να στεγάσει κάθε αντικείμενο που έχει βρεθεί πάνω στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Το νέο κτήριο του μουσείου θεμελιώθηκε το 2003 και άνοιξε για το κοινό στις 21 Ιουνίου 2009.

Κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου πολλά από τα εκθέματα αποθηκεύτηκαν στα υπόγεια του Εθνικού αρχαιολογικού μουσείου και στις σπηλιές των γειτονικών λόφων. Επανήλθαν στο μουσείο μετά το τέλος του πολέμου και τοποθετήθηκαν προσωρινά στα 1946 και 1947.

Το μουσείο της ακρόπολης είναι ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία του κόσμου, που περιέχει μοναδικά αριστουργήματα, κυρίως πρωτότυπα έργα της αρχαϊκής και κλασσικής ελληνικής τέχνης τα οποία συνδέονται άμεσα με τον ιερό βράχο της αθηναϊκής ακρόπολης. Πρόκειται για ελεύθερα αναθηματικά γλυπτά, καθώς και σύνολα αρχιτεκτονικών γλυπτών που κοσμούσαν τα οικοδομήματα που ανεγέρθηκαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους στην Ακρόπολη.

Σημαντικό είναι το κενό στο μουσείο της ακρόπολης των πρωτοτύπων γλυπτών του Παρθενώνα, που βρίσκονται σε ευρωπαϊκά μουσεία και πανεπιστημιακές σχολές όπως το βρετανικό μουσείο, το μουσείο του Λούβρου κ.α.

Πηγή 1 

Πηγή 2

Το Μουσείο Μπενάκη είναι ένα από τα πιο γνωστά μουσεία της Αθήνας. Ιδρύθηκε το 1929 από τον Αντώνη Μπενάκη στην μνήμη του πατέρα του Εμμανουήλ Μπενάκη και στεγάζεται στην οικία της ιστορικής από την Αλεξάνδρεια οικογένειας Μπενάκη. Σημειώνεται ότι η προσφορά της οικογένειας Μπενάκη στη πολιτική, κοινωνική και την πολιτιστική ζωή της Αθήνας, αλλά και γενικότερα της Ελλάδας κρίνεται ανεκτίμητη.

Το μουσείο φιλοξενεί στους τρεις ορόφους αντιπροσωπευτικά έργα όλων των εποχών της Ελληνικής ιστορίας και τέχνης από την προϊστορική εποχή μέχρι τους σύγχρονους καιρούς. Η αρχική συλλογή του Αντώνη Μπενάκη που αποτελεί και τον πυρήνα της συλλογής του μουσείου περιελάμβανε έργα αρχαίας Βυζαντινής, μεταβυζαντινής, ισλαμικής και παραδοσιακής τέχνης. Στις συλλογές του μουσείου περιλαμβάνονται επίσης έργα Ασιατικής (Κινέζικης κυρίως) και Κοπτικής τέχνης. Ιδιαίτερα σημαντικά το τμήμα των Φωτογραφικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη που ιδρύθηκε το 1973 με στόχο τη συγκέντρωση, διαφύλαξη, καταγραφή και ταξινόμηση φωτογραφιών από μνημεία και αντικείμενα παλαιοχριστιανικής, βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης. Είναι ο παλαιότερος μουσειακός οργανισμός που λειτουργεί στην Ελλάδα ως Ίδρυμα Ιδιωτικού Δικαίου. Το μουσείο πραγματοποιεί πολλές περιοδικές εκθέσεις σε συνεργασία με Ελληνικά αλλά και ξένα μουσεία. Εκτός από τις εκθέσεις, το μουσείο έχει προχωρήσει και σε σειρά εκδόσεων.

Πηγή 1

Τον Σεπτέμβριο του 2015 το σκάνδαλο εκπομπών της Volkswagen συγκλόνισε την διεθνή κοινότητα όταν η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen -η μεγαλύτερη παγκοσμίως- παραδέχτηκε ότι τοποθέτησε ειδικές συσκευές σε 11 εκατομμύρια αυτοκίνητα κινητήρων ντίζελ που πωλήθηκαν μεταξύ 2008 και 2015, προκειμένου να περάσουν τα τεστ εκπομπών, ενώ στην πραγματικότητα παρήγαγαν κατά μέσο όρο ρύπους οξειδίων του αζώτου τέσσερις φορές πάνω από το ευρωπαϊκό όριο ασφαλείας. Σήμερα μελέτη του MIT και του Χάρβαρντ εκτιμά ότι τα αυτοκίνητα που εμπλέκονται στο σκάνδαλο θα προκαλέσουν γύρω στους 1.200 πρόωρους θανάτους σε όλη την Ευρώπη. Τέτοια αυτοκίνητα πουλήθηκαν μόνο στη Γερμανία, όμως η ρύπανση δεν γνωρίζει σύνορα και σκοτώνει ανθρώπους και σε γειτονικές χώρες.

Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές, η ζημιά είναι ήδη μεγάλη. Προηγούμενη μελέτη της ίδιας ερευνητικής ομάδας εκτιμούσε ότι τα 482.000 επηρεαζόμενα οχήματα που πωλήθηκαν στις ΗΠΑ θα προκαλέσουν περίπου 60 πρόωρους θανάτους  σε όλη τη χώρα. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Environmental Research Letters, οι επιπτώσεις θα είναι πολύ χειρότερες στην Ευρώπη. Οι επιπλέον ρύποι εκτιμάται ότι θα προκαλέσουν 1.200 επιπλέον πρόωρους θανάτους, με το μέσο θύμα να χάνει μια ολόκληρη δεκαετία ζωής. Μόνο οι 500 από αυτούς τους θανάτους αναμένονται στη Γερμανία, και οι υπόλοιπο μοιράζονται κατά σειρά στην Πολωνία, τη Γαλλία, την Τσεχία και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Επιπλέον, ακόμα 2.600 πρόωροι θάνατοι θα πρέπει να αναμένονται αν η Volkswagen δεν καταφέρει να αποσύρει όλα τα επηρεαζόμενα οχήματα έως το 2017.«Φαίνεται απίθανο να είναι η Volkswagen ο μόνος κατασκευαστής με θέματα πλεοναζόντων εκπομπών» επισημαίνει ο Στίβεν Μπάρετ του MIT, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Γι’ αυτό και προσπαθούμε να εξετάσουμε όλα τα οχήματα ντίζελ».

Πηγές:

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500132267

http://www.naftemporiki.gr/stream/2236/

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του ’30. Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο δεύτερος και τελευταίος μέχρι σήμερα Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ.Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. O Οδυσσέας Ελύτης εγγράφηκε το 1917 στο ιδιωτικό σχολείο Δ. Ν. Μακρή, όπου φοίτησε για επτά χρόνια.Τα πρώτα καλοκαίρια της ζωής του τα πέρασε στην Κρήτη, τη Λέσβο και τις Σπέτσες. Τον Νοέμβριο του 1920, μετά την πτώση του Ελευθέριου Βενιζέλου, η οικογένειά του αντιμετώπισε διώξεις, εξαιτίας της προσήλωσης της στις βενιζελικές ιδέες. Ο ίδιος ο Βενιζέλος είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια και είχε φιλοξενηθεί συχνά στην οικία της στο κτήμα του Ακλειδιού. Αποκορύφωμα των διώξεων που γνώρισε η οικογένειά του ήταν η σύλληψη του πατέρα του. Το 1923 ταξίδεψε οικογενειακώς στην Ευρώπη. Εκτός από την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία στράφηκε και στον αθλητισμό.Την άνοιξη του 1927 μία υπερκόπωση και μία αδενοπάθεια τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τις φίλαθλες τάσεις του καθηλώνοντάς τον στο κρεβάτι για περίπου τρεις μήνες. Ακολούθησαν ελαφρά συμπτώματα νευρασθένειας και περίπου την ίδια περίοδο στράφηκε οριστικά προς τη λογοτεχνία. Πέθανε στις 18 Μαρτίου του 1996 από ανακοπή καρδιάς στην Αθήνα.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Το 1930 εγγράφηκε στη Νομική σχόλη της Αθήνας. Όταν το 1933 ιδρύθηκε στο Πανεπιστήμιο η «Ιδεοκρατική Φιλοσοφική Ομάδα» ο Ελύτης ήταν ένας από τους εκπροσώπους των φοιτητών. Με ενθουσιασμό συνέχισε παράλληλα τις περιπλανήσεις του στην Ελλάδα.Την ίδια περίοδο συνδέθηκε στενότερα με τον Γιώργο Σαραντάρη, ο οποίος τον ενθάρρυνε στις ποιητικές του προσπάθειες, όταν ακόμα ο Ελύτης ταλαντευόταν σχετικά με το αν έπρεπε να δημοσιεύσει τα έργα του, ενώ τον έφερε σε επαφή και με τον κύκλο των Νέων Γραμμάτων.Το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπελ Λογοτεχνίας. Η αναγγελία της απονομής του βραβείου από τη Σουηδική Ακαδημία έγινε στις 18 Οκτωβρίου.Ο Ελύτης παρέστη στην καθιερωμένη τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1979, παραλαμβάνοντάς το από τον βασιλιά Κάρολο Γουστάβο και γνωρίζοντας παγκόσμια δημοσιότητα. Τον επόμενο χρόνο κατέθεσε το χρυσό μετάλλιο και τα διπλώματα του βραβείου στο Μουσείο Μπενάκη.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ

Την απονομή του Νόμπελ ακολούθησαν τιμητικές διακρίσεις εντός και εκτός Ελλάδας, μεταξύ αυτών και η απονομή φόρου τιμής σε ειδική συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, η αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, η ίδρυση έδρας νεοελληνικών σπουδών με τίτλο «Έδρα Ελύτη» στο Πανεπιστήμιο Ρούτγκερς του Νιου Τζέρσεϊ, καθώς και η απονομή του αργυρού μεταλλίου Benson από τη Βασιλική Φιλολογική Εταιρεία του Λονδίνου.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Ο Ελύτης φρόντιζε αυστηρά η προσωπική του ζωή να βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όταν πέθανε, ο μόνος αδελφός του εν ζωή ήταν ο Ευάγγελος Αλεπουδέλης. Ο ίδιος ο ποιητής είχε μεγάλη αδυναμία στην ανηψιά του Μυρσίνη Αλεπουδέλη-Λεωνιδοπούλου, η οποία έφερε το όνομα μιας πρόωρα χαμένης αδελφής του. Τελευταία σύντροφος της ζωής του ήταν η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου, που ήταν και η κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Το έργο του έχει επανειλημμένα συνδεθεί με το κίνημα του υπερρεαλισμού, αν και ο Ελύτης διαφοροποιήθηκε νωρίς από τον «ορθόδοξο» υπερρεαλισμό που ακολούθησαν σύγχρονοί του ποιητές. Επηρεάστηκε από τον υπερρεαλισμό και δανείστηκε στοιχεία του, τα οποία ωστόσο αναμόρφωσε σύμφωνα με το προσωπικό του ποιητικό όραμα, άρρηκτα συνδεδεμένο με το λυρικό στοιχείο και την ελληνική λαϊκή παράδοση. Οι επιρροές από τον υπερρεαλισμό διακρίνονται ευκολότερα στις δύο πρώτες ποιητικές συλλογές του Προσανατολισμοί (1940) και Ήλιος ο πρώτος (1943).

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Για φωτογραφία πατήστε εδώ