της Αντιγόνης Παππά (Α΄4)

Κάπνισμα ή Υγεία;

   Στις μέρες μας, το κάπνισμα έχει εξελιχθεί ως αιτία πολλών και διάφορων παθήσεων. Συνεχώς ο αριθμός των καπνιστών αυξά- νεται, ραγδαία. ΄Ετσι όμως όλο και περισσότεροι ασθενείς δημι- ουργούνται.

   Δυστυχώς το τσιγάρο περιέχει εξήντα τέσσερις καρκινογόνες ουσίες, μία από τις οποίες είναι και η νικοτίνη. Η νικοτίνη δίνει όμορφη αίσθηση και μειώνει σχετικά το άγχος. Όμως προκαλεί εθισμό, είναι δηλαδή μία μορφή “ναρκωτικής ουσίας”. Άλλο ένα βλαβερό συστατικό είναι η πίσσα! Ακούγεται παράξενο αλλά περιέχεται στο τσιγάρο και δημιουργεί τα περισσότερα προβλή- ματα υγείας. Άλλες ουσίες είναι: η αμμωνία, η φορμαλδεΰδη, το αρσενικό, το μονοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο, το κάδμιο, το κυανιούχο άλας, η ακετόνη, η γομολάκα και τέλος το  βενζόλιο.

   Όμως, όταν κάποιος νέος ή ενήλικας – και περισσότερο αυτό αφορά τους νέους – προσπαθεί να κόψει το τσιγάρο, δεν μπορεί. Αυτό είναι συνέπεια του εθισμού. Μερικές φορές δημιουργούνται και “παράξενα” συμπτώματα ή ασθένειες. Εκτός όμως από όταν κάνουν προσπάθειες να το κόψουν, και καπνίζοντας έχουν πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Κυρίως στους πνεύμονες αλλά και σε άλλα όργανα όπως το παχύ έντερο, το στομάχι κ.ά. Το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να πάθουν καρκίνο.

   Οι διαφημίσεις προω- θούν το κάπνισμα ιδιαί- τερα στους νέους – που νομίζουν ότι έτσι θα είναι ανεξάρτητοι – αλλά και στους ενήλι- κες. Παρά τις προειδο- ποιήσεις και τα συμ- πτώματα που βλέπουν σε συνανθρώπους τους όμως, οι καπνιστές συνεχίζουν το κάπνισμα.

   Τόσο οι νέοι όσο και οι ενήλικες δεν θα πρέπει να επηρεάζονται από τους άλλους, ούτε κι από τις διαφημίσεις. Να μην ακούνε ή εμπιστεύονται τον καθένα. Θα πρέπει να βάλουν στη ζωή τους άσκηση, υγιεινή διατροφή και ποτέ να μην βλάπτουν τον εαυτό τους με τέτοιες παγίδες, όπως το τσιγάρο. Τέλος, να ξέρουν ότι το κάπνισμα δεν είναι ούτε καλή λύση για τα προβλήματα ούτε υγιεινή. Θα πρέπει να υπάρξει μια βελτίωση, για το καλό όλων μας, σύμφωνα με την υγιεινή του σώματος εννοώντας και για το μυαλό και για το σώμα!

   Τη Δευτέρα 5/12/2016 στο σχολείο μας διεξάχθηκε το Ενδοσχολικό Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου. Οι νικητές θα συμμετάσχουν στο Διασχολικό Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου Ιωαννίνων.

   Το Πρωτάθλημα (προκριματικούς και τελικό αγώνα) οργάνωσαν οι γυμνάστριες του σχολείου, κυρία Βασιλική Κεχαγιά και κυρία Λευκοθέα Ροντογιάννη, ενώ συμμετείχε ως κριτής του αγώνα ο κ. Αλέξανδρος Κανδρέλης. Η δημοσιογραφική κάλυψη του αγώνα έγινε από τη δημοσιογραφική μας ομάδα με την καθοδήγηση της κ. Μ. Πετρίδου.

   Την 4^η ώρα αγωνίστηκαν τα αγόρια. Ακολουθεί το σχετικό ρεπορτάζ:

«Βρισκόμαστε στην αυλή του σχολείου μας, όπου οι τριάντα επτά συμμαθητές μας που συμμετέχουν στον αγώνα έχουν αρχίσει ήδη το καθιερωμένο ζέσταμα που επιβάλλει ο κανονισμός. Κι ενώ οι αθλητές παίρνουν τις πρώτες οδηγίες από τους υπεύθυνους του αγώνα, οι «συνάδελφοί» μας φωτογράφοι έχουν κατακλύσει όλες τις γωνιές του σχολείου, με τις φωτογραφικές τους μηχανές στο χέρι, έτοιμοι για κάθε πλάνο.

Ο αγώνας περιλαμβάνει τέσσερις γύρους και οι πρώτοι έξι που θα τερματίσουν θα είναι οι νικητές. Οι αθλητές έχουν πάρει τις θέσεις τους και έφυγαν! Καλή επιτυχία στα παιδιά!

Στον πρώτο γύρο προηγείται ο Γιώργος Ντούτσης (Γ΄2) με ελάχιστα μέτρα διαφορά από τον Δημήτρη Πάσχο (Β΄4) και τον Κωνσταντίνο Γκρέστα (Β΄1), ενώ στον δεύτερο γύρο ο Πάσχος πήρε το προβάδισμα, με τον Γκρέστα και τον Ντούτση να τον ακολουθούν. Στον τρίτο γύρο συνεχίζει να έχει το πάνω χέρι ο Πάσχος με τον Γκρέστα, τον Έκτορα Καρατζόγλου (Γ΄2) και τον πρόεδρο του σχολείου μας, τον Πέτρο Βακαλόπουλο (Γ΄1), να είναι λίγα μέτρα πίσω.

Ανηφορίζουμε προς τον χώρο του τερματισμού, για να δούμε τι θα γίνει στον τελευταίο γύρο. Απίθανο! Ο Γκρέστας τελικά κάνει τη μεγάλη ανατροπή και τερματίζει 1^ος με 5΄16΄΄, 2^ος ο Πάσχος με 5΄17΄΄, 3^ος ο Καρατζόγλου, 4^ος ο Βακαλόπουλος, 5^ος ο Ντούτσης και 6^ος ο Νίκος Μήτταρης (Β΄3).

Ο αγώνας έχει λήξει κι εμείς βρισκόμαστε πίσω στο «στρατόπεδο» των αθλητών, που δηλώνουν ότι παρ’ όλη την κούραση που τους διακατέχει είναι περήφανοι ο καθένας για τον εαυτό του: «είμαστε πολύ ικανοποιημένοι, γιατί έγινε ένας εξαιρετικός αγώνας με πολλές ανατροπές από την αρχή ως το τέλος». Βγαίνουν οι τελευταίες φωτογραφίες με τους νικητές και σιγά σιγά όλοι κατευθύνονται προς τις τάξεις τους.»

Ρεπορτάζ: Γιάννης Σιουράς, Θοδωρής Τόλης, Δημήτρης Φούκας / Α΄4

   Στη συνέχεια, την 5^η ώρα, ακολούθησε ο αγώνας των κοριτσιών. Πήραν μέρος τριάντα οκτώ αθλήτριες.

«Στην αρχή οι γυμναστές έδειξαν στα κορίτσια τη διαδρομή που θα έκαναν δύο φορές. Ακολούθησε το ζέσταμα και οι διατάσεις. Μερικές μαθήτριες πριν από τον αγώνα μοιράστηκαν μαζί μας το άγχος τους.

Μετά την προθέρμανση ακούστηκε η φωνή της κυρίας Κεχαγιά: «Λάβετε θέσεις, έτοιμοι», ΣΦΥΡΙΓΜΑ και όλα τα κορίτσια ξεκίνησαν να τρέχουν δυναμικά.

Στον πρώτο γύρο προηγούνταν η Μυρσίνη Καρακώστα (Γ΄2) αλλά στη συνέχεια έγιναν πολλές προσπεράσεις και μόλις στην τελευταία στροφή ξεχώρισε η πρώτη νικήτρια, Καίτη Παγούνη (Γ΄2).

Η κατάταξη των έξι πρώτων κοριτσιών ήταν η εξής:

Αναζητήσαμε τα κορίτσια της πρώτης εξάδας για δηλώσεις. Μας επιβεβαίωσαν πως ο αγώνας ήταν δύσκολος και με πολλές προσπεράσεις αλλά προσπάθησαν και η προσπάθεια μετράει. Κι άλλες μαθήτριες που επίσης τερμάτισαν τον αγώνα δήλωσαν πως μετράει πιο πολύ η συμμετοχή παρά η νίκη.

Συγχαρητήρια, λοιπόν, σε όλες τις αθλήτριες που συμμετείχαν στον ενδοσχολικό αγώνα!»

Ρεπορτάζ: Κατερίνα Αλεξίου, Ναταλία Παπαφιλίππου, Ναταλία Τσιμπίκη / Α΄4

Φωτογραφίες: Δημήτρης Μαρτζούκος, Ευθύμης Παπανικολάου, Γιάννης Σιάκαρης, Κωνσταντίνος Τσιούρης (Α΄4), Βίκυ Καραβίδα (Γ΄2), Λίνα Ζυγούνα, Φαίδρα Μάστορα (Γ΄3)

της Μαρίνας Βελογιάννη (Γ΄1)

    Dans le cadre des 100 ans de mon école, mon professeur de français m’a demandé d’écrire pourquoi j’ai choisi d’apprendre le français. Je m’appelle Marine Velogianni, j’ai 14 ans et j’apprends le français depuis 4 ans. J’écris pour exposer les raisons pour lesquelles j’ai choisi le français.

    Tout d’abord, le français est une belle langue et elle a de la musicalité. De plus elle est agréable, intéressante et elle a un vocabulaire très riche. Cependant elle m’aide à comprendre les chansons françaises, les films et les documentaires français et les BD. D’autre part elle me permet de lire de nombreux livres et des magazines pour les jeunes.

    En effet, apprendre le français est un moyen de voyager dans les pays francophones, de découvrir la culture française, le mode de vie, les habitudes, les coutumes et les traditions.

   En outre c’est une façon de communiquer avec d’autres nations, de se faire des amis, d’échanger, de discuter et de rencontrer des jeunes.

    A mon avis le raison la plus importante est le fait de faire des études en France, ou dans un pays francophone. En faisant des études on peut découvrir d’autres systèmes éducatifs et enrichir nos connaissances. De plus c’est un moyen d’avoir plus de choix pour notre avenir professionnel et de vivre et travailler dans un pays francophone. D’ailleurs on parle français dans de nombreux pays et sur plusieurs continents. Et ainsi on a de nombreux choix et possibilités pour notre vie.

    Pour conclure, le français est une langue qui véhicule des valeurs et des principes. C’est la langue de la Révolution française, des droits de l’homme et des idées comme «Liberté, Egalité, Fraternité». En fin, elle reflète un patrimoine culturel très riche.

της Βασιλικής Δρόσου (Γ΄1)

DYSL3XIA

Recent figures show that there has been an increasing number of patients diagnosed with dyslexia over the past few years. This article refers to the problems caused by dyslexia and what steps should be taken in order to help both adults and children who suffer from this illness.

Dyslexic children; Kids affected with this disease, not only have difficulties with education, but dyslexia can affect other factors too, such as their memory. It is debated that dyslexic children should not be pushed in a learning environment and they can make good progress with their lessons. However, it is clear that non-diagnosed dyslexic kids end up being rejected in a friendly educational environment. The key to help them out with their literacy problems is to “make” a safe and comfortable habitat, in which they would feel secure.

Dyslexic Adults; There are certain ways of helping grown-ups diagnosed with this illness in their adulthood. They firstly need a specialized estimation of their dyslexia in order to get the necessary help, whilst there should also be an early proper diagnosis, so they can come to terms with the situation and reevaluate their previous learning experiences.

In conclusion, it is believed that both children and grown-ups suffering from this disease should be diagnosed in an early age and in a proper way. On the other hand, parents and patients’ friends need to be informed on this topic, so they can treat properly these individuals. Finally, school teachers, in order to improve literacy skills of dyslexic kids should create for them an encouraging and secure environment.

♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦     ♦

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν πως εδώ και λίγα χρόνια έχει παρατηρηθεί αύξηση στον αριθμό ασθενών που έχουν διαγνωστεί με δυσλεξία. Αυτό το άρθρο αναφέρεται στα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω της δυσλεξίας και στα μέτρα που πρέπει να παρθούν με σκοπό τη βοήθεια τόσο προς τους ενήλικες όσο και προς τα παιδιά που υποφέρουν από αυτή την ασθένεια.

Δυσλεξικά παιδιά: Τα παιδιά που έχουν προσβληθεί από αυτήν την ασθένεια, όχι μόνο αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εκπαίδευσή τους, αλλά η δυσλεξία μπορεί να επηρεάσει επίσης και άλλους παράγοντες όπως για παράδειγμα τη μνήμη τους. Κάποιοι ισχυρίζονται πως τα δυσλεξικά παιδιά, δεν θα πρέπει να πιέζονται σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον ώστε να μπορούν να σημειώσουν σημαντική πρόοδο στα μαθήματά τους. Παρόλα αυτά είναι εμφανές ότι τα μη διαγνωσμένα με δυσλεξία παιδιά καταλήγουν να απορρί- πτονται σε ένα φιλικό εκπαιδευτικό περιβάλλον. Ο κύριος τρόπος για να τα βοηθήσουμε με τα μαθησιακά τους προβλήματα είναι να δημιουργήσουμε μια ασφαλή και άνετη ρουτίνα στην οποία θα αισθάνονται σιγουριά.

Δυσλεξικοί ενήλικες: Υπάρχουν διάφοροι τρόποι βοήθειας προς τους ενήλικες που έχουν διαγνωστεί με αυτή την ασθένεια κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής τους. Τα άτομα αυτά χρειάζονται καταρχάς μία εξειδικευμένη προσέγγιση της δυσλεξίας τους με σκοπό να λάβουν την απαραίτητη βοήθεια, ενώ πρέπει επίσης να υπάρχει μια σωστή, πρώιμη διάγνωση, ώστε να μπορούν να συμφιλιωθούν με την κατάσταση και να επαναξιολογήσουν τις ήδη μαθησιακές εμπειρίες τους.

Κλείνοντας, υπάρχει η άποψη πως τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες που υποφέρουν από αυτήν την ασθένεια είναι ανάγκη να διαγνωστούν σε νεαρή ηλικία και με τον κατάλληλο τρόπο. Από την άλλη οι γονείς και οι φίλοι των ασθενών πρέπει να είναι ενημερωμένοι πάνω στο θέμα ώστε να μπορούν να συμπεριφερθούν σωστά σε αυτά τα άτομα. Τέλος, οι καθηγητές πρέπει να δημιουργήσουν ένα υποστηρικτικό και ασφαλές περιβάλλον για τα δυσλεξικά παιδιά, με σκοπό να βελτιώσουν τις μαθησιακές ικανότητες των παιδιών αυτών.

Μετάφραση στα ελληνικά, Βασιλική Γιούνη (Γ΄1)

του Λ.Β.

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος (Δ. Σολωμός)

    Θυμάμαι όταν – μικρός – οι γονείς μου και ο παππούς μού έλεγαν παραμύθια. Ακόμα θυμάμαι πώς άρχιζαν: “Κόκκινη κλωστή δεμένη… στην ανέμη τυλιγμένη… δώσ’ της κλότσο να γυρίσει… παραμύθι ν’ αρχινίσει…”. Μου διηγούνταν παραμύθια για βασίλεια, δράκους, πρίγκιπες και πριγκίπισσες.

    Τώρα μεγάλωσα, δε μου λένε πλέον παραμύθια – τουλάχιστον όχι οι γονείς μου. Πλέον παντού γύρω ακούω ψέματα και “παραμυθάκια” για μόδα, διασημότητες, καλό και κακό, υψηλή κοινωνία και μεγάλα σαλόνια… Παραμύθια ατελείωτα, μας λένε ότι όλα καλά όλα ωραία, μα σαν τις Χίλιες και Μία Νύχτες το τέλος αργεί.

    Δεν μπορώ άλλο τους μεγάλους του κόσμου… Δεν μπορώ το πώς αλλάζει η κοινωνία, την επανάσταση που τίποτα δεν έχει μείνει. Ξυπνήστε! Το κράτος σκοτώνει το αλλιώτικο με ηρωίνη! Σιχάθηκα πια τα παραμύθια που πουλάνε, δεν αντέχω πια… Συγγνώμη, αλλά όλη αυτή η ιστορία με έκανε φτωχό, υπερβολικά φτωχό για να αγοράσω τα ψέματά σας. Το ναρκωτικό σας με είχε σε νάρκη για πολύ καιρό, κλεισμένο σε έναν εφιάλτη…

    Τέτοιες στιγμές μου λείπουν οι γονείς μου και ο παππούς μου. Ελπίζω εκεί πάνω να με βλέπει… Καλά που είστε και εσείς, να με αγαπάτε πιο πολύ και να μου λέτε δυο καινούργια παραμύθια… Μα, πιστεύω, θέλουνε μια καινούρια αρχή, την αρχή του τέλους… “Κόκκινη κλωστή δεμένη… σε όλο τον κόσμο τυλιγμένη… δώστε κλότσο η ουτοπία να σιμώσει… το παραμύθι τους να τελειώσει!”

Η εικόνα προέρχεται από το εξώφυλλο του βιβλίου του ζωγράφου-συγγραφέα Ανδρέα Μαράτου, Ουτοπία κρυμμένη στο σώμα της πόλης. Ο μουσικός κόσμος του Μίκη Θεοδωράκη και η εποχή του, εκδόσεις Ιανός 2014.

BONUS TRACK Νίκος Ξυλούρης Παραμύθι (Γ. Ζερβουλάκος – Στ. Ξαρχάκος 1972)

Στη συνέχεια παραθέτουμε εντυπώσεις, εμπειρίες, προσδοκίες και κρίσεις μαθητών του σχολείου μας που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Erasmus+ “Power up! Get active for your future!”.

Με δικά τους λόγια, λοιπόν…

«Εδώ και ένα χρόνο είναι ενεργό ένα πρόγραμμα Erasmus στο οποίο συμμετέχει το σχολείο μου, ως εκπρόσωπος της Ελλάδος. Εκτός από το σχολείο μου συμμετέχουν και σχολεία από τις υπόλοιπες χώρες που είναι στο πρόγραμμα, Γερμανία, Ρουμανία, Γαλλία, καθώς και Ισπανία. Κομμάτι της δράσης του προγράμματος είναι και η ανταλλαγή μαθητών, δέκα από κάθε χώρα. Η χώρα μας ήταν η πρώτη χώρα υποδοχής. Ομάδες μαθητών από τις υπόλοιπες χώρες ήρθαν στην Ελλάδα και φιλοξενήθηκαν από Έλληνες μαθητές…» (Μάκης Χ., τάξη Γ)

«Το πρόγραμμα Erasmus+ στο οποίο συμμετέχω από πέρυσι μου έχει δώσει ευκαιρίες που άλλοι άνθρωποι μπορεί να μην είχαν ποτέ και μέσω αυτού έχω γνωρίσει τον πολιτισμό, τη νοοτροπία και την καθημερινή ζωή ανθρώπων από άλλες χώρες της Ευρώπης, κάτι που σίγουρα θα είναι σημαντικό για τη μελλοντική ζωή μου…» (Γεωργακόπουλος-Τόλης Γ., τάξη Β)

«…Μέσα από αυτό το πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών έμαθα πολλά για τα έθιμα και την κουλτούρα των ευρωπαϊκών χωρών που συμμετέχουν σε αυτό… έκανα καλή εξάσκηση στην αγγλική γλώσσα και όχι μόνο… έκανα νέους φίλους, ενώ παράλληλα μπόρεσα να μάθω πολλά πράγματα για την καθημερινή ζωή των Ευρωπαίων πολιτών…» (Αναστασόπουλος Γ., τάξη Β)

«…Γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους από τόσο μακρινές χώρες όπως η Ισπανία, η Ρουμανία κ.ά. και ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι είχα τόσο πολλά πράγματα να πω, λες και με αυτούς ζούσαμε στην ίδια γειτονιά… Όλοι μαζί για 7 ημέρες φτιάξαμε μια νέα γειτονιά και έναν κοινό κώδικα γλώσσας και συμπεριφοράς. Όταν πλέον ήρθε η μέρα να χωρίσουμε, νιώσαμε σαν να αποχωριζόμασταν ανθρώπους που ζήσαμε μαζί πολλά χρόνια…» (Σφαιροπούλου Σ., τάξη Β)

«…Ήταν μια εβδομάδα ανταλλαγής εμπειριών, συζητήσεων, παιχνιδιών. Από τη δράση αυτή προέκυψαν πολλές φιλίες. Ήταν σίγουρα μια ανεκτίμητη εμπειρία που θα τη θυμάμαι…» (Καραμήτσος Δ., τάξη Γ)

«Τα τελευταία δύο χρόνια στο πρόγραμμα αυτό είχα εμπειρίες που ποτέ δεν νόμιζα ότι θα αποκτούσα. Γνώρισα καινούργιους φίλους, έμαθα για άλλες χώρες, είχα την ευκαιρία να μάθω για νέους πολιτισμούς και να γνωρίσω την Ευρώπη μέσα από δραστη- ριότητες τις οποίες οργάνωσαν οι καθηγητές και υπεύθυνοι του προγράμματος…» (Κρανά Δ., τάξη Γ)

«Η συμμετοχή μου στο πρόγραμμα Erasmus+ τον προηγούμενο Ιανουάριο με άφησε γεμάτο αξέχαστες εμπειρίες, νέους καλούς φίλους και πιο εύκολη και αποτελεσματικότερη χρήση των αγγλικών… Τέλος, με βοήθησε να πάψω να είμαι προκατειλημμένος απέ- ναντι στους άλλους χωρίς να τους ξέρω!…» (Λέκκας Θ., τάξη Γ)

«…Με το πρόγραμμα αυτό έκανα πολλούς φίλους, όχι μόνο από τα παιδιά που ήρθαν στην Ελλάδα αλλά και με άτομα που απλώς είναι μέλη του προγράμματος. Το πρόγραμμα αυτό είναι πάρα πολύ ωφέλιμο για εμάς τα παιδιά, όχι μόνο λόγω της επταήμερης επίσκεψης αλλά και από τις δραστηριότητες τις οποίες κάνουμε…» (Μάκης Χ., τάξη Γ)

«…Οι εργασίες των μαθητών είχαν πολύ ενδιαφέροντα θέματα, δηλαδή τα παραδοσιακά φαγητά της χώρας τους, τη μουσική, τους χορούς και τα έθιμά τους. Οι μέρες που περάσαμε ήταν αξέχαστες…»  (Καραλή Ρ., τάξη Γ)

«…Η φιλοξενία ενός μαθητή από έναν άλλο βελτιώνει την κοινωνικότητα…» (Μάκης Χ., τάξη Γ)

«…Αυτό το ταξίδι με προετοίμασε για το μέλλον μου. Το πιο σημαντικό: έζησα αξέχαστες στιγμές χαράς και ενθουσιασμού και με άφησε γεμάτο αναμνήσεις που θα έχω για πάντα στο μυαλό μου…» (Γεωργακόπουλος-Τόλης Χ., τάξη Β)

«…Προετοιμάστηκα για τη μελλοντική μου αναζήτηση στην αγορά εργασίας και συμμετείχα σε διάφορες αθλητικές δραστηριότητες, με τις οποίες… I powered up και έγινα fit για το μέλλον. Όλη η εμπειρία του Erasmus+ θα μείνει για πάντα αποτυπωμένη στο μυαλό μου…» (Κανδρέλη Π.-Μ., τάξη Β)

«…Μάθαμε πολλά και πάνω απ’ όλα διασκεδάσαμε!» (Παργινός Α., τάξη Β)

«…Το ταξίδι μου για τη Ρουμανία, που θα πραγματοποιηθεί σε λίγο καιρό, είμαι σίγουρη ότι θα είναι εξίσου ωραίο και ανυπομονώ να γνωρίσω τη χώρα αυτή και να εκπροσωπήσω τη χώρα μου.» (Καραλή Ρ., τάξη Γ)

«…Τα συναισθήματα που νιώθω είναι ένα μείγμα ενθουσιασμού, χαράς, δέους και άγχους. Εφόσον δεν έχω ταξιδέψει πολλές φορές στο εξωτερικό, ανυπομονώ για το ταξίδι, μιας και θα γνωρίσω κάτι καινούριο και θα δημιουργήσω αναμνήσεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Πέρα από τα θετικά συναισθήματα, είμαι αγχωμένος, διότι ως άνθρωπος φοβάμαι το «άγνωστο». Δεν ξέρω κατά πόσο η ζωή των ανθρώπων που θα με φιλοξενήσουν διαφέρει από τη δική μου και αν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω απόλυτα στις απαιτήσεις του ταξιδιού…» (Γεωργακόπουλος-Τόλης Γ., τάξη Β)

«…Πιστεύω πως θα περάσω αξέχαστες – γι’ ακόμα μια φορά – στιγμές! Το παιδί που θα με φιλοξενήσει είναι πολύ συμπαθητικό, ξέρει πολύ καλά αγγλικά και έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα, πράγμα που σημαίνει πως μάλλον οι προσδοκίες μου θα πραγματοποιηθούν…» (Λέκκας Θ., τάξη Γ)

Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα ERASMUS+ που υλοποιεί το σχολείο μας από το 2014 μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του σχολείου μας, στην ελληνική ιστοσελίδα και στην ιστοσελίδα  «Power up!».

της Μαρίας Γκέκα (Γ΄1)

     Με αφορμή την επίσκεψη των Βαυαρών μαθητών στο σχολείο μας αυτές τις μέρες θυμήθηκα και εγώ με πρωτοφανή νοσταλγία το δικό μου ταξίδι στη βόρεια Γερμανία, στο Uetze, τον περσινό Μάιο με το πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών Erasmus+.  Παρόλο που είχα ταξιδέψει ήδη πολλές φορές στο εξωτερικό, αυτή ήταν μια εντελώς ξεχωριστή εμπειρία. Και αυτό γιατί δεν ήμουν μία απλή τουρίστρια που επισκεπτόταν τα σημαντικά σημεία μιας περιοχής, αλλά επειδή διείσδυσα στον γερμανικό τρόπο ζωής ανακα- λύπτοντας από πρώτο χέρι την καθημερινότητα τους.

     Έμενα στο ευρύχωρο γερμανικό αγροτόσπιτο της κοπέλας που είχα φιλοξενήσει εδώ στα Γιάννενα, με την οποία είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε εξαιρετική σχέση.  Με τη Rieke κάναμε ιππασία, ποδηλατάδα στο χωριό και παίζαμε στην εξοχή με τα παιδιά των γειτόνων. Το βράδυ στο σπίτι τρώγαμε όλοι μαζί και μετά ακούγαμε μουσική ή βλέπαμε κάποια ταινία. Πολύ όμορφες στιγμές από τον ελεύθερο χρόνο μας. Είχαμε όμως να ακο- λουθήσουμε και το πλούσιο και μερικές φορές εξαντλητικό πρόγραμμα της ανταλλαγής. Έτσι τον περισσότερο χρόνο μας τον περνάγαμε στο σχολείο, ένα τεράστιο κτήριο με τρομερές εγκαταστάσεις. Μία εξιστόρηση όλου του προγράμματος θα ήταν κουραστική και βαρετή, οπότε επέλεξα να μοιραστώ μαζί σας τις αγαπημένες μου στιγμές.

Παίζοντας στο Pheano

     Θα ξεκινήσω με την επίσκεψη μας την τρίτη μέρα παραμονής στη Γερ- μανία στο επιστημονικό κέντρο Pheano στο γειτο- νικό Wolfsburg. Εκεί για σχεδόν τρεις ώρες πειρα- ματιζόμασταν και παίζαμε με τον ηλεκτρισμό, με  ρομπότ, με ψευδαισθήσεις, με την αεροδυναμική και πολλά πολλά ακόμα. Το καλύτερο και πιο αστείο ήταν όταν γίναμε φακί- ρηδες και ξαπλώσαμε σε κρεβάτι με καρφιά.

     Η κορυφαία εμπειρία όμως ήταν την πέμπτη μέρα, όπου ξεκινώντας από τα άγρια χαράματα πήραμε τον δρόμο για Βερολίνο. Περιπλανηθήκαμε λοιπόν στην πρωτεύουσα της Γερμα-  νίας, φάγαμε την τοπική λιχουδιά Currywurst (λουκάνικο με κάρυ), επισκεφθήκαμε μια έκθεση για το Τείχος, το μνημείο για το ολοκαύτωμα και φυσικά την Πύλη του Βραδεμβούργου. Αυτό που θυμάμαι ιδιαίτερα είναι το Reichstag, το κτίριο που στεγάζει το Γερμανικό Κοινοβούλιο. Ανεβήκαμε στον διαφανή Θόλο που υπάρχει στην οροφή του και από εκεί είχαμε θέα σε όλο το Βερολίνο.

Από τον θόλο του Reichstag

     Την τελευταία μέρα που είχαμε αποκλειστικά ελεύθερο χρόνο, πήγα με την Rieke και μια φίλη της στο Heide Park, ένα ψυ- χαγωγικό πάρκο προορι- σμένο για τους λάτρεις της αδρεναλίνης. Καθώς είμαι και εγώ ένας από αυτούς, δεν παρέλειψα να ανέβω σε κανένα τρενάκι με α- ποτέλεσμα να μην έχω φωνή στο τέλος της ημέ- ρας από τα ουρλιαχτά. Ακόμα και έτσι όμως, η τελευταία μέρα παραμένει αξέχαστη.

Heide Park

     Όλο το ταξίδι ήταν κάτι διαφορετικό, έστω και μό- νο από την άποψη ότι εγώ ήμουν ο υπεύθυνος του εαυτού μου. Έπρεπε να φροντίζω τα πράγματα μου, να είμαι συνεπής με το πρόγραμμα κτλ. Επι- πλέον μια ανταλλαγή μαθητών είναι μία ξεχω- ριστή εμπειρία, καθώς  μαθητές διαφορετικών εθνικοτήτων έρχονται σε επαφή, ανταλλάσσουν ιδέες, κάνουν πρακτική εξάσκηση μιας ξένης γλώσσας και γνωρίζουν τον ιδιαίτερο πολιτισμό και τρόπο ζωής της κάθε χώρας. Όλα αυτά νιώθω ότι πραγματοποιήθηκαν με το Erasmus+  και με το παραπάνω. Τέλος μέσω όλου αυτού του ταξιδιού δέθηκα με τους συνταξιδιώτες μου, έκανα νέους φίλους και δημιούργησα πολύτιμες αναμνήσεις.

της Εβελίνας Εμβαλωτή και της Διώνης Ζωίδη (Γ΄1)

    Ο γνωστός γιαννιώτικος καιρός με το ψιλόβροχο και τον παγωμένο αέρα δεν εμπόδισε μαθητές και μαθήτριες του Νομού Ιωαννίνων να συμμετάσχουν στο Σχολικό Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου που έλαβε χώρα στο Πανηπειρωτικό Στάδιο Ιωαννίνων στις 15 Ιανουαρίου 2016. Ο αριθμός των συμμετεχόντων αποτελεί ρεκόρ συγκρίνοντας με τις προηγούμενες χρονιές.

    Τα κορίτσια των γυμνασίων της πόλης αγωνίστηκαν στα 2 χιλιόμετρα και τα αγόρια στα 3 χιλιόμετρα, ενώ για τους μαθητές των λυκείων τα κορίτσια επίσης στα 3 χιλιόμετρα και τέλος τα αγόρια στα 4 χιλιόμετρα! Είμαστε περήφανοι για τα 261 παιδιά γυμνασίων και λυκείων της πόλης μας τα οποία έλαβαν μέρος στους αγώνες, που δεν αποκλείεται συνολικά τα αθλητικά τους παπούτσια να έχουν διανύσει περισσότερα χιλιόμετρα απ’ ό,τι το αυτοκίνητό μας! Αξίζει να σημειωθεί πως ανάμεσά μας πιθανόν έχουμε ανερχόμενα αστέρια που θα λάμψουν στον χώρο του αθλητισμού.

    Ιδιαίτερη τιμή για το σχολείο μας είναι πως ο Λάμπρος Βλάχας, δρομέας, αθλητής της ξιφασκίας και φετινός νικητής του Ενδοσχολικού μας Πρωταθλήματος Ανωμάλου, κατέκτησε την πρώτη θέση με χρόνο 09’47’’. Συγχαρητήρια λοιπόν και του ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία.

    Δεν πρέπει όμως να αφήσουμε παραπονεμένα και τα άλλα αστέρια του σχολείου μας! Αναλυτικά: Ο μαθητής της Γ΄ γυμνασίου και αθλητής της κωπηλασίας, Λεωνίδας Γούνης, ήρθε τρίτος με χρόνο 10’37’’. Ο μαθητής της Γ’ γυμνασίου και κολυμβητής, Γιάννης Τζιόρας, μας έβγαλε κι αυτός ασπροπρόσωπους καταλαμβάνοντας με χρόνο 10’47’’ την τέταρτη θέση. Επίσης ο συμμαθητής τους, κωπηλάτης κι αυτός, Θεμιστοκλής Λέκκας βγήκε εικοστός ένατος στον αγώνα με χρόνο 12’21’’, ζωγραφίζοντας στο πρόσωπο του γυμναστή μας ακόμη ένα χαμόγελο. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε πως η ομάδα των αγοριών του σχολείου μας κατέκτησε την 1η θέση στην ομαδική βαθμολογία.

    Όμως και τα κορίτσια της Β΄ τάξης του σχολείου μας έκαναν την καλύτερη δυνατή προσπάθεια και μας έκαναν χαρούμενους! Συγκεκριμένα: Η μαθήτρια Καίτη Παγούνη, αθλήτρια του Κουνγκ Φου, κατέκτησε τη 10^η θέση με χρόνο 08’49’’, η μαθήτρια και αθλήτρια του στίβου Κωσταντίνα Μυλωνά με χρόνο 09’24’’ ήρθε στη 19^η θέση, ενώ η μαθήτρια Βίκη Καραβίδα, που αγωνίζεται και στο βόλεϊ, στην 31^η θέση με χρόνο 10’04’’.

    Για την ιστορία, στην κατηγορία των μαθητών γυμνασίου οι τρεις πρώτοι νικητές στα αγόρια ήταν ο Λάμπρος Βλάχας, ο Νέστορας Κολιός και ο Λεωνίδας Γούνης και αντίστοιχα στα κορίτσια η Νικολέτα Μάκου, η Νεφέλη Ζιώγα και η Κωνσταντίνα Αλεξίου. Στην κατηγορία των μαθητών λυκείου νικητής για τα αγόρια ήταν ο Απόλλωνας Γεωργίου (απόφοιτος και αυτός του σχολείου μας) και στα κορίτσια η Αφροδίτη Μήτση.

   Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γυμναστές μας, κυρία Βασιλική Κεχαγιά και κύριο Κωνσταντίνο Λώλη, που ενθάρρυναν τα παιδιά να συμμετάσχουν και επέβλεψαν την όλη διαδικασία. Ελπίζουμε την παράδοση να συνεχίσει στο σχολείο μας η επόμενη γενιά, προσθέτοντας ακόμη μερικά κύπελλα και μετάλλια στις προθήκες μας!

του Λάμπρου Βλάχα (Γ΄1)

Στην Αυστραλία

    Ησυχία επικρατούσε στην τάξη του Α΄4. Τα παιδιά γράφανε τεστ στο μάθημα της Ιστορίας αλλά το μυαλό του Γιώργου μόνο εκεί δεν ήταν. Πλησίαζε ο αγώνας του. «Πρόκριση», έλεγε. Αν τα πήγαινε καλά, θα ντυνόταν στα μπλε και θα ακολουθούσε την Εθνική Ομάδα στην Αυστραλία. Τρομερή η Αυστραλία! Την ονειρευόταν μήνες τώρα. Ο αγώνας του ήταν σε δύο μέρες. Θα έπρεπε να ταξιδέψει μέχρι τη Θεσσαλονίκη από την Αθήνα. Μακρύς ο δρόμος … Φαντάσου πόσο θα ήταν μέχρι την Αυστραλία!

    Έγραψε άλλη μία ερώτηση του τεστ και συνέχισε να σκέφτεται. Οι περισσότεροι συμμαθητές του ή τον κορόιδευαν ότι δεν θα τα καταφέρει ή τον περνούσαν για τρελό. Μόνο μία κοπέλα πίστευε σε αυτόν. Ελπίδα πρέπει να τη λέγανε. Και φυσικά η οικογένειά του – όχι η βιολογική, αν και ήταν κι αυτή σημαντική· τους συναθλητές του πλέον τους έβλεπε σαν αδέρφια. Αχ, πόσα είχαν περάσει μαζί! Και ο μεγάλος πατέρας ήταν ο σοφός προπονητής, σπουδαίος αθλητής στα νιάτα του. Τώρα είναι γελαστός, στρουμπουλούλης και σοφός σαν γέροντας! Σε όλα τα θέματα, όχι μόνο στα αγωνίσματα. Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, ναι, αυτός ήταν ο καλύτερος πατέρας που γνώρισε ποτέ.

    Η ώρα τελείωσε. Ο Γιώργος γυρίζει σπίτι του και αρχίζει να πακετάρει τα πράγματά του. Σταματάει στα παπούτσια του. Αυτά τα παπούτσια … είχαν περισσότερα χιλιόμετρα απ’ το σαραβαλάκι του παππού του! Έριξε ένα χαμόγελο και τα έβαλε μέσα. Στο λεωφορείο άκουσε δυο ανθρώπους να λένε: «Πού πάει το φτωχαδάκι;». Χαμογέλασε αλλά δεν αντέδρασε. Είχε μάθει από καιρό να κρατάει τα πάντα μέσα του.

    Έπειτα από λίγες ώρες έφτασε στο στάδιο. Απίστευτο! Δεν είχε γνωρίσει κανονικό στάδιο και τώρα είχε την τύχη να βρίσκεται στο Καυταντζόγλειο σε όλο του το μεγαλείο. Είδε το πρόγραμμα των αγώνων. Σε λίγο έτρεχε. Κάποιος άλλος αθλητής τον ρώτησε σε τι αγωνιζόταν. «Τετρακόσια μέτρα», του απάντησε ο Γιώργος. «Πφφ», χασκογέλασε ο άλλος και έφυγε.

    Το άγχος του είχε αποκορυφωθεί. «Οι αθλητές των τετρακοσίων μέτρων να εισέλθουν στο στάδιο!» Πήγε για να κάνει ζέσταμα και λίγο μετά βρισκόταν στη γραμμή εκκίνησης. Ένιωθε ότι δεν μπορούσε να κουνήσει τα πόδια του. «Λάβετε θέσεις!», φώναξε ο υπεύθυνος της εκκίνησης. Ο Γιώργος πήρε θέση μουδιασμένος. «Έτοιμοι!» Έριξε ένα τελευταίο βλέμμα στην κερκίδα. Δεν το πίστευε, οι φίλοι του ήταν εκεί! Και κάποιος άλλος ήταν εκεί, εκείνη η κοπέλα … Του έκλεισε το μάτι. Ξαφνικά μια φωτιά άναψε μέσα του. «Μπαμ!»

    Τα πόδια του έφυγαν μόνα τους. Σαν σίφουνας διέσχιζε το γήπεδο και πέρναγε τους αντιπάλους του. Από τις κερκίδες άκουγε τους συναθλητές του να φωνάζουν και να τον ενθαρ-ρύνουν. Εκατό μέτρα έμεναν. Είδε τον προπονητή του να ουρλιάζει στις κερκίδες του τερματισμού. Έτσι στρουμπουλούλης που ήταν του φάνηκε πολύ αστείος. Ο αέρας στα μαλλιά του ήταν αναζωογονητικός. Τερμάτισε, ήταν πρώτος! Κοίταξε το χρονόμετρο: 47’92’’. Τα είχε καταφέρει!

    Οι φίλοι του και ο προπονητής του όρμησαν απ’ την κερκίδα και τον αγκάλιασαν. Και εκείνη η κοπέλα, η Ελπίδα, είχε πάει κοντά του. «Σε ευχαριστώ», της είπε, «που ήσουν δίπλα μου». Η Ελπίδα του έκλεισε το μάτι και απάντησε: «Ποτέ δεν εγκαταλείπω ανθρώπους σαν εσένα».

   Το βράδυ σήκωσαν για μία τελευταία φορά τα ποτήρια τους. «Στην Αυστραλία!», «ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ», φώναζαν όλοι μαζί.

Με αφορμή το θέμα του διηγήματος, δείτε επίσης σκηνές από την ταινία Chariots of Fire (1981), που αναφέρεται στον αγώνα δύο δρομέων να κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924, με μουσική του Β. Παπαθανασίου, βραβευμένη με Όσκαρ. (Μ.Π.)

του Μάριου Ρόζου (Β΄3)

   Το καλοκαίρι που μας πέρασε έκανα διακοπές στην Αμφιλοχία, μια πόλη δίπλα στον Αμβρακικό. Μια μέρα προς το τέλος του Αυγούστου παρατήρησα πλήθος κόσμου κοντά στο λιμάνι της πόλης να φωνάζει. Πλησίασα κοντά και είδα δύο άντρες στη θάλασσα να κρατούν μια θαλάσσια χελώνα καρέτα-καρέτα και να προσπαθούν να τη βγάλουν από το νερό. Η χελώνα φαίνεται ότι ήταν τραυματισμένη και μάλιστα αρκετά σοβαρά. Ήταν χτυπημένο το δεξί της μάτι, το καβούκι της ήταν σχεδόν σπασμένο και τα πτερύγιά της γεμάτα γρατσουνιές.

   Οι δύο άνδρες κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να βγάλουν τη χελώνα καρέτα-καρέτα από το νερό. Ήταν βαριά και τρομαγμένη από τον κόσμο, που είχε συρρεύσει από περιέργεια ή ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει τη μεταφορά της έξω από το νερό. Ο ιδιοκτήτης ενός κοντινού παραθαλάσσιου εστιατορίου έτρεξε να φέρει μερικά πλαστικά τελάρα για να τη βάλουν μέσα. Μια κυρία έφερε βρεγμένες πετσέτες για να την καλύψουν όταν την έβγαζαν από τη θάλασσα. Παριστάμενοι πολίτες κάλεσαν το Λιμενικό για να βοηθήσει. Άνδρες του Λιμενικού κατέφτασαν – με κάποια καθυστέρηση – και ενημέρωσαν πως η χελώνα έπρεπε να μεταφερθεί στο Μεσολόγγι, όπου υπάρχει κέντρο προστασίας ζώων. Ωστόσο, ούτε το Λιμενικό ούτε το κέντρο αναλάμβαναν τη μεταφορά του καημένου ζώου. Συνεπώς, έπρεπε να μεταφερθεί με λεωφορείο στο Μεσολόγγι! Τελικά, οι άνδρες κατάφεραν να τη βγάλουν από το νερό, την τοποθέτησαν στο τελάρο με πολλή προσοχή (αν και δεν χωρούσε ολόκληρη) και στάλθηκε με το ΚΤΕΛ με τελικό προορισμό το Μεσολόγγι. Για την τύχη του καημένου ζώου δε γνωρίζω.

   Η χελώνα πιθανώς έτρωγε ψάρια κοντά σε κάποια βάρκα και οι ψαράδες την τραυμάτισαν σοβαρά, διότι τους κατέστρεφε τα δίχτυα. Βέβαια αυτό δεν ήταν το πρώτο κρούσμα κακοποίησης ζώων στον Αμβρακικό. Τον Ιούλιο πριν από το συγκεκριμένο συμβάν βρέθηκε δηλητηριασμένος ο μόνος αργυροπελεκάνος που επισκεπτόταν την περιοχή κάθε καλοκαίρι.

   Πότε θα αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση ως άτομα και ως κράτος γενικότερα; Πότε θα αντιληφθούμε ότι πρέπει να προστατεύουμε το περιβάλλον, γιατί και αυτό με τη σειρά του μας προσφέρει; Πότε θα αντιληφθούμε ότι ο άνθρωπος πρέπει να συμβιώνει ειρηνικά με κάθε ζωντανό οργανισμό; Πότε;