ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΌ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
Η υπόθεση της έρευνάς είναι να αποδείξει πόση ενέργεια μπορεί να εξοικονομηθεί από τα απλά μας σκουπίδια χωρίς να υπάρχει τζάμπα μόλυνση του περιβάλλοντος
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
Η ερεύνα πραγματοποιήθηκε με σκοπό την ενημέρωση των συμμαθητών μου στο θέμα του τίτλου στο μάθημα της πληροφορικής
Η έρευνα κυρίως θα έχει κέντρο την Σουηδία διότι είναι πολύ εξελιγμένη σε αυτόν τον τομέα
Ιστορικη αναδρομη και λιγα λογια για τη Δανεια
Η Δανία θεωρείται μία από τις πιο «πράσινες» χώρες του κόσμου. Αληθεύει όμως αυτό; Εκτός από τους δανέζικους ανεμόμυλους και τους ποδηλατοδρόμους υπάρχει ένα όχι και τόσο καλά κρυμμένο μυστικό αυτής της κατά τ’ άλλα φιλικής προς το περιβάλλον χώρας˙ το πάθος τους για την καύση των σκουπιδιών!
Αυτό το φλεγόμενο πάθος έχει λάβει ευρεία και συχνά παραπλανητική κάλυψη από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, όπως οι New York Times ή το National Geographic , που δεν έκαναν τον κόπο να ψάξουν πάρα πολύ τις λεπτομέρειες και αντ’ αυτού υπέκυψαν στις χάρες του καλά σχεδιασμένου πράσινου πλυσίματος.
Αντικειμενικά στοιχεία για τη Δανία αποδεικνύουν ότι είναι ότι είναι μία από τις χώρες της ΕΕ που παράγουν περισσότερα απόβλητα ανά κάτοικο, και είναι παγκόσμιος ηγέτης στην αποτέφρωση των οικιακών αποβλήτων, καίγοντας το 80% αυτών. Συγκριτικά, αυτό σημαίνει ότι αφαιρώντας τις ποσότητες που στέλνει για ανακύκλωση η Δανία, καίει περισσότερα απόβλητα από όσα παράγονται σε χώρες όπως η Τσεχία, η Εσθονία, η Βουλγαρία ή η Πολωνία. Πόσο πράσινο είναι αυτό;
Σε αντίθεση με τις βέλτιστες πρακτικές στον τομέα, στη Δανία τα περισσότερα οικιακά απόβλητα δε συλλέγονται χωριστά και αυτό σημαίνει ότι τα ποσοστά ανακύκλωσης είναι χαμηλά, στο 22%. Τα περισσότερα οργανικά απόβλητα, τα οποία αποτελούνται κατά 90% από νερό, καταλήγουν στο φούρνο.
Καλύτερα περισσότερα απόβλητα, παρά λιγότερα
Μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, αλλά στη Δανία το σύστημα έχει ρυθμιστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, ώστε το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να μειώσεις το μέγεθος του κάδου απορριμμάτων σου. Γιατί; Λοιπόν, κάθε πόλη στη Δανία έχει το δικό της αποτεφρωτήρα και αυτοί ως επί το πλείστον ανήκουν στο δημόσιο. Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα οι πολίτες είναι οι ιδιοκτήτες των αποτεφρωτήρων. Κατά συνέπεια εάν λιγότερα απόβλητα οδηγούνται για καύση, επειδή δεν παράγονται, επαναχρησιμοποιούνται ή ανακυκλώνονται, ο αποτεφρωτήρας θα λειτουργεί κάτω της πλήρους παραγωγικής ικανότητάς του, μειώνοντας έτσι την παραγωγή θερμότητας και ηλεκτρικής ενέργειας. Άρα, ο αποτεφρωτήρας πρέπει να καλύψει το κόστος κεφαλαίου και λειτουργίας με λιγότερα έσοδα, το οποίο θα οδηγήσει σε αύξηση των τελών για τη διαχείριση των αποβλήτων. Δηλαδή, όσο περισσότερα απόβλητα παράγεις, τόσο το καλύτερο για την τσέπη σου.
Με το ισχύον σύστημα των κινήτρων στη Δανία, ο δρόμος για τη μηδενική παραγωγή αποβλήτων θα ήταν μια οικονομική καταστροφή. Δεν εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι η χώρα που καίει τα περισσότερα απόβλητα, παράγει και τα περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η Δανία είναι το τέλειο παράδειγμα της σύνδεσης μεταξύ καύσης αποβλήτων και παραγωγής αποβλήτων.
Ναι αλλά η καύση των αποβλήτων είναι καλή επειδή θερμαίνει και ηλεκτροδοτεί τα δανέζικα σπίτια!
Αυτό ήταν το μάντρα στη Δανία και σε ορισμένες άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης. Οι σκανδιναβικοί μακρείς, σκοτεινοί και κρύοι χειμώνες φυσικά και δικαιολογούν την υψηλότερη ζήτηση θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας και αυτός ήταν ο κύριος λόγος για την πρωτοπορία στην παραγωγή ενέργειας από τα απόβλητα αυτών των χωρών. Ωστόσο, η καύση των απορριμμάτων στη Δανία είναι μια πρακτική του 19ου αιώνα, η οποία είναι σαφώς ακατάλληλη για τον 21ο αιώνα. Όχι μόνο επειδή η καύση των αποβλήτων είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικός τρόπος για παραγωγή ενέργειας, αλλά περισσότερο επειδή υπάρχουν ήδη άλλες ουδέτερες τεχνολογίες (από την πλευρά των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα), που τίθενται σε αναμονή για όσο χρονικό διάστημα το δυναμικό αποτέφρωσης δε μεταβάλλεται.
Με άλλα λόγια, η αποτέφρωση αποτελεί ένα από τα κύρια εμπόδια στην πορεία της Δανίας προς την κατεύθυνση ουδέτερου ισοζυγίου εκπομπών άνθρακα (carbon neutral). Πράγματι, το 20% της παραγωγής θερμότητας και το 5% της ηλεκτρικής ενέργειας στη Δανία, παράγονται από την αποτέφρωση αποβλήτων, αλλά αυτή η παραγωγή θερμότητας και ηλεκτρισμού θα μπορούσε να αντικατασταθεί με ένα συνδυασμό εκμετάλλευσης του γεωθερμικού και αιολικού δυναμικού, καθώς και από βιοαέριο, που προέρχεται από βιοαπόβλητα, που συλλέγονται ξεχωριστά, όλα τα προηγούμενα, μέσα από ώριμες και διαθέσιμες τεχνολογίες. Επιπλέον, η νομοθεσία της ΕΕ υπαγορεύει ότι από το 2020 όλα τα νέα κτίρια θα πρέπει να έχουν ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα, μειώνοντας έτσι δραστικά τη ζήτηση για ενέργεια. Τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο, είναι η σαφώς πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα της εγκατεστημένης ισχύος της αποτέφρωσης των αποβλήτων και των μεγάλων εγκαταστάσεων καύσης, η οποία κατά τους ψυχρότερους μήνες του έτους προκαλεί το σταμάτημα των ανεμόμυλων, παρά τους ισχυρούς ανέμους, μόνο και μόνο για να δώσει προτεραιότητα στις θερμικές εγκαταστάσεις, λόγω των αναγκών θερμότητας.
Η περίπτωση του αποτεφρωτήρα με την πίστα σκι. Γιατί δε φτιάχνουμε μια σάουνα αντ ‘αυτού;
Έχετε ακούσει την τελευταία συνεισφορά της Δανίας στη διαχείριση των αποβλήτων; Πρόκειται για τη συγχώνευση σκουπιδιών και αθλητισμού, κάνοντας σκι στις σωρούς των σκουπιδιών που θα καίγονται, κάτω από το άψογο συνθετικό λευκό… Και προκειμένου οι σκιέρ να μην ξεχνάνε τον πραγματικό σκοπό της εγκατάστασης, κάθε φορά που ένας τόνος CO2 εκπέμπεται, η καπνοδόχος θα ελευθερώνει ένα δαχτυλίδι διαμέτρου 30m στον ουρανό. Αυτό είναι το έργο του αποτεφρωτήρα Amager Bakke, το κόσμημα του στέμματος της δανέζικης αποτέφρωσης.
Ως συνήθως, οι ισχυρισμοί που είναι πολύ-–καλοί-για-να-είναι-αληθινοί, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου καλοί. Ο εν λόγω καυστήρας δυναμικότητας μισού εκατομμυρίου τόνων, είναι η πιο πρόσφατη προσπάθεια να πουληθεί αυτή η τεχνολογία στον κόσμο. Εφ ‘όσον κρατηθούν απασχολημένοι οι άνθρωποι με την ψυχαγωγία της κουβέντας γύρω από μια πίστα του σκι, κανείς δε θα σκεφτεί για την πρόληψη ή την ανακύκλωση αυτών των αποβλήτων. Γιατί άραγε οι δανέζικες μονάδες λιπασματοποίησης δεν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την παραγόμενη θερμότητα από την αποσύνθεση των βιοαποβλήτων για να πωλούν φανταχτερές σάουνες; Πρώτον, επειδή δε χρειάζονται αυτό το είδος του μάρκετινγκ για να λειτουργήσουν και, δεύτερον, επειδή δεν υπάρχουν πολλές μονάδες λιπασματοποίησης σε μια χώρα όπου τα περισσότερα οργανικά απόβλητα δεν ανακυκλώνονται, αλλά καίγονται.
Η αλήθεια είναι ότι η κατασκευή του αποτεφρωτήρα Amager Bakke έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις στη χώρα. Οι Δανοί πολίτες και πολιτικοί αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο ότι ανακυκλώνουν πάρα πολύ λίγο και καίνε πάρα πολλά, και ότι η πλεονάζουσα δυναμικότητα αποτέφρωσης της χώρας δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είναι υπερήφανοι. Για το λόγο αυτό, το Υπουργείο Περιβάλλοντος με επικεφαλής την κα. Ida Auken αντιτάχθηκε στην κατασκευή αυτού του αποτεφρωτήρα και στο τέλος, μόνο εξαιτίας της πίεσης από τον Υπουργό Οικονομικών, κ. Bjarne Corydon, το έργο αυτό προχώρησε. Αν αναρωτιέστε τι σχέση έχει ο Υπουργός Οικονομικών με την αποτέφρωση των αποβλήτων, θα βοηθούσε να γνωρίζετε ότι εκλέγεται στο Esbjerg, την πόλη όπου συμβαίνει να είναι η έδρα της εταιρείας που θα κατασκευάσει τον αποτεφρωτήρα.
Αυτή η σύγκρουση συμφερόντων που στη νότια Ευρώπη θα συνδεόταν γρήγορα με τη διαφθορά, προκάλεσε δημόσια συζήτηση στη Δανία, αλλά δε σταμάτησε τη διαδικασία. Μάλιστα, αμέσως μετά την αλλαγή της απόφασης να σταματήσει το έργο, μέσω μυστικών διαπραγματεύσεων, ο διευθυντής της προμηθεύτριας εταιρείας έγραψε ένα άρθρο στην εθνική επιχειρηματική εφημερίδα, ευχαριστώντας τον Υπουργό Οικονομικών για το καλό λόμπι που έκανε για την περίπτωση του αποτεφρωτήρα Amager. Επίσης, έχει υπονοηθεί ότι το ενδιαφέρον από κινεζικές εταιρείες να παραγγείλουν ένα μεγάλο αριθμό καυστήρων από τη δανέζικη εταιρεία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επισφράγιση αυτής της περιττής και δαπανηρής υποδομής.
Δύο ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία είναι, η ανησυχία των γειτόνων οι οποίοι θα πρέπει να πληρώσουν γι ‘αυτό το σχεδιαστικό δημιούργημα και πάνω απ’ όλα το γεγονός ότι, προς το παρόν, καμία εταιρεία δεν ενδιαφέρεται να λειτουργήσει την περίφημη πίστα του σκι. Οι αποτεφρωτήρες οικιακών αποβλήτων στη Δανία ανήκουν στο δημόσιο, αλλά αυτό δεν ισχύει με τα χιονοδρομικά κέντρα. Με άλλα λόγια, προς το παρόν, η πίστα του σκι δεν έχει κάποιον να τη λειτουργήσει και οι γείτονες είπαν ότι, άλλο είναι να πρέπει να πληρώσουν για τον αποτεφρωτήρα και άλλο είναι να επωμιστούν το κόστος της λειτουργίας της πίστας του σκι. Μείνετε συντονισμένοι, διότι το έπος του Amager Bakke απέχει πολύ ακόμα από το τέλος του.
Η Δανία αφήνει πίσω της την εποχή της αποτέφρωσης
Αφήνοντας πίσω αυτές τις μεμονωμένες κι απεγνωσμένες προσπάθειες να κάνει την αποτέφρωση της μόδας, προκειμένου να πουλήσει την τεχνολογία στην Ασία, η αλήθεια είναι ότι η Δανία ετοιμάζεται για μια πολύ μεγάλη πρόκληση. Η χώρα στοχεύει να ανεξαρτητοποιηθεί από τα ορυκτά καύσιμα μέχρι το 2050 και αυτό σημαίνει ότι μέχρι τότε πρέπει να κλείσουν όλες οι ρυπογόνες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των εγκαταστάσεων αποτέφρωσης αποβλήτων με συμπαραγωγή ενέργειας.
Αυτό δε θα είναι μια εύκολη υπόθεση, διότι, όπως έχει ήδη αναφερθεί, η σχέση μεταξύ αποβλήτων και ενέργειας στη Δανία είναι πολύ ισχυρή. Αυτό έχει επιπτώσεις στη διαχείριση των αποβλήτων, δημιουργώντας στρεβλά κίνητρα που είναι αντίθετα με την πρόληψη παραγωγής αποβλήτων, την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση. Έχει επίσης, αντίκτυπο στην ενεργειακή πολιτική, με αποτέλεσμα να εμποδίζει την επικράτηση καθαρότερων τεχνολογιών. “Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια”, η απομάκρυνση από την καύση επιτρέπει την επίτευξη δύο στόχων ταυτόχρονα, και το Υπουργείο Περιβάλλοντος της Δανίας το γνωρίζει.
Αυτός είναι κι ο λόγος που το νέο σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, που παρουσίασε η Υπουργός Auken, το Νοέμβριο του 2013, ονομάζεται “Δανία χωρίς απόβλητα – Ανακυκλώνουμε Περισσότερο, Καίμε Λιγότερο”. Όπως δήλωσε: “…στη Δανία αποτεφρώναμε σχεδόν το 80% των οικιακών αποβλήτων μας. Ακόμα κι αν αυτό έχει συμβάλει σημαντικά στην παραγωγή πράσινης ενέργειας, έχουν χαθεί υλικά και πόροι που διαφορετικά θα μπορούσαν να έχουν ανακυκλωθεί. Τώρα αυτό θα το αλλάξουμε.”
Μερικά από τα μέτρα που προβλέπει το σχέδιο είναι η αντικατάσταση της αποτέφρωσης με ξεχωριστή συλλογή πράσινων αποβλήτων και υπολειμμάτων τροφίμων, με σκοπό την παραγωγή βιοαερίου και κομπόστ, την ανακύκλωση των πλαστικών και του χαρτιού, που τώρα καίγονται ή η ταφή σε ΧΥΤΕΑ τοξικών υλικών, αντί της απελευθέρωσής τους στον αέρα μέσω της καύσης. Το σχέδιο συνεπάγεται επίσης, την ιδιωτικοποίηση των αποτεφρωτήρων, κι έτσι αυτοί που δεν είναι κερδοφόροι, θα πρέπει να κλείσουν. Εν τέλει αποσκοπεί στη μείωση των αποβλήτων που αποστέλλονται για καύση σε 820.000 τόνους μέχρι το 2022.
Φαίνεται ότι η παγκόσμια βιτρίνα για την καύση θα αλλάξει κατεύθυνση. Αυτό είναι καλό για τη δανέζικη βιομηχανία ανακύκλωσης, που θα μπορούσε να δει μια αναγέννηση, αφού είχε μετατραπεί σε στάχτες εδώ και δεκαετίες πυρετώδους καύσης. Επίσης, είναι καλό για τους Δανούς, επειδή η μείωση της αποτέφρωσης θα μειώσει τη ρύπανση και τις συναφείς επιπτώσεις στην υγεία και η αύξηση της ανακύκλωσης θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και μια πιο αυτοσυντηρούμενη οικονομία. Και τέλος, είναι καλό και για το υπόλοιπο κόσμο, που επιτέλους θα μπορέσει να εισάγει από τη Δανία ορθές πρακτικές διαχείρισης αποβλήτων.
Αυτή η παραδειγματική αλλαγή δε θα συμβεί εν μία νυκτί, αλλά λαμβάνοντας υπόψη την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα των Δανών. Μιας και το έβαλαν στο μυαλό τους, αναμένεται να είναι τόσο καλοί στην πορεία προς τη μηδενική παραγωγή αποβλήτων, όπως ήταν και στην πρωτιά της καύσης.
Με άλλα λόγια
Δεν θα ήταν ωραίο να μην υπήρχαν οικιακά απόβλητα; Εάν όλα τα απορρίμματα μετατρέπονταν σε κάτι άλλο – νέα προϊόντα, πρώτες ύλες, φυσικό αέριο ή τουλάχιστον θερμότητα; Η Σουηδία είναι σχεδόν εκεί. Περισσότερο από το 99% όλων των οικιακών απορριμμάτων ανακυκλώνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα έχει περάσει από μια επανάσταση ανακύκλωσης τις τελευταίες δεκαετίες, δεδομένου ότι μόνο το 38% των οικιακών απορριμμάτων ανακυκλώθηκε το 1975
Σήμερα ο “σκουπιδο-παραγωγός” τρόπος ζωής των 6 δις ανθρώπων στον πλαντήτη πιέζει για την πλήρη ανακύκλωση των απορριμάτων με τρόπους που να μην αφήνουν πίσω βουνά ρυπογόνων σκουπιδιών με μολυσματικά ή τοξικά υλικά για τον αέρα, την γή, το νερό, τα ζωα και τα φυτά. Στην Ευρώπη τα σκουπίδια φθάνουν τους 2 δις τόννους ετησίως.
Μια πρωτοπόρος τεχνική η εξαέρωση σε πλάσμα (plasma gasification) υπόσχεται όχι μόνον σχεδόν μηδενικά κατάλοιπα, αλλά και παραγωγή καθαρής ενέργειας από τα σκουπίδια με τελικό αποδέκτη την ίδια την κοινότητα που τα παράγει.
Μέχρι σήμερα εφαρμόζεται η ανακύκλωση για το γυαλί, μέταλλο και χαρτί. Ωστόσο, απομένουν τεράστιοι όγκοι σκουπιδιών στις χωματερές όπου το μεν κάψιμο ρυπαίνει την ατμόσφαιρα, στην δε υγιεινή ταφή, ακόμη και όταν οι ΧΥΤΑ αξιοποιούν το παραγόμενο βιοάεριο από την αποσύνθεση των σκουπιδιών για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και θέρμανσης, δεν μειώνεται ο όγκος των απορριμάτων, ενώ ελοχεύει πάντα ο κίνδυνος από τις τοξικές απορροές προς τον υδροφόρο ορίζοντα, όταν δεν τηρούνται οι προδιαγραφές.
Μια πρωτοποριακή μονάδα διαχείρισης απορριμάτων, που θα εφαρμόζει την επαναστατική μέθοδο plasma gasification από την εταιρεία Plasco, είναι έτοιμη να ξεκινήσει στον Καναδά. Θα διαχειρίζεται στις εγκαταστάσεις της 75 τόννους κάθε λογής σκουπιδιών καθημερινά, ακόμη και τοξικά απόβλητα, με σχεδόν μηδενικό τελικό υπόλειμμα, και θα παράγει ενέργεια και εμπορικά προϊόντα χωρίς να επιβαρύνει το περιβάλλον. Η φιλοσοφία της εταρείας είναι«τίποτα δεν πάει χαμένο».
Ο επιστημονικός διευθυντής της εταρείας Ανδρέας Τσαγγάρης εξηγεί πως λειτουργεί η μέθοδος plasma gasification και γιατί η ενέργεια παράγεται με τρόπο οικολογικό. Ολα τα στερεά μη ανακυκλώσιμα σκουπίδια μπαίνουν σε ένα θάλαμο όπου δημιουργείται μεταξύ δύο ηλεκτροδίων βολταϊκό τόξο και αναπτύσσεται θερμοκρασία 500 βαθμών Κελσίου. Στις θερμοκρασίες αυτές και σε απουσία σχεδόν οξυγόνου τα σκουπίδια μετατρέπονται απευθείας σ’ένα αέριο που αποτελείται βασικά από μονοξείδιο του άνθρακα και υδρογόνο
και λέγεται syngas (synthetic gas). Προσέξτε μιλάμε πάντα όχι για καύση αλλά για αποσύνθεση, άρα δεν έχουμε τα ρυπογόνα παράγωγα της καύσης. Το syngas περνά ξανά από βολταϊκό τόξο σε θερμοκρασίες 5-10.000 βαθμών κελσίου και ιονίζεται προς πλάσμα που είναι γνωστό ως η 4ηκατάσταση της ύλης. Ενα παράδειγμα πλάσματος είναι ο Ηλιος ή ο κεραυνός. Το πλάσμα προκύπτει με την θέρμανση της προηγούμενης κατάστασης ύλης δηλαδή του αερίου, όπως ακριβώς τα στερεά με την θέρμανσή τους μεταπίπτουν σε υγρά, και τα υγρά σε αέρια. Το πλάσμα τελικά διοχετεύεται σε κοινές ηλεκτρογεννήτριες και παράγεται ηλεκτρική ενέργεια.
Το στερεό υπολείμα από την διαχείριση των σκουπιδιών λειώνεται και υαλοποιείται ώστε να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή ασφάλτου και τσιμέντου, αλλά και κοσμημάτων ! Τελικά, το μόνα μη ανακυκλώσιμα απορρίματα είναι 1.3 kg βαρέων μετάλλων ανά τόννο σκουπιδιών, που αντιστοιχεί σχεδόν στο 2% της αρχικής τους μάζας, γι αυτό και η φιλοσοφία της εταιρείας είναι η “εξαφάνιση των σκουπιδιών”.
Αν εφαρμοσθεί αυτή η μέθοδος Στην Νέα Υόρκη όπου συλλέγονται καθημερινά 99 εκατ. σακκούλες σκουπιδιών με κόστος 90 δολλάρια ανά τόννο, θα προκύψει κέρδος 15 δολλαρίων ανά τόννο σκουπιδιών από την παραγωγή της ενέργειας.
Ο Alister McLean διευθυντής του ενεργειακού προγράμματος της εταιρείας λέει οτι η μέθοδος plasma gasification δίνει την υψηλότερη απόδοση ενέργειας ανά τόννο σκουπιδιών, εξασφαλίζοντας ρεύμα και θέρμανση για τα σπίτια, την αυτονομία της μονάδας αλλά και ραφιναρισμένο υδρογόνο καύσιμο για τα αυτοκίνητα. Υπολογίζεται οτι κάθε μια από τις πέντε ηλεκτρογεννήτριες της μονάδας θα τροφοδοτεί 3200 νοικοκυριά.
Ο γενικός διευθυντής της εταιρείας Rob Bryden λέει οτι τον κέρδισε η επαναστατική αυτή μέθοδος γιατί θέλει να επενδύει σε ιδέες που δεν αποτολμά κανείς άλλος με ωφέλεια για την ανθρωπότητα.
Με καινότομες τεχνολογίες όπως εξαέρωση σε πλάσμα τα σκουπίδια από εστία μόλυνσης γίνονται πηγή ενέργειας και συνεισφέρουν στην αειφορία του πλανήτη μέσω της σημαντικής εξοικονόμησης άλλων ενεργειακών πόρων που διατηρούνται για τις μελλοντικές γενιές.
Σήμερα, οι σταθμοί ανακύκλωσης δεν είναι κατά κανόνα περισσότερο από 300 μέτρα από οποιαδήποτε κατοικημένη περιοχή. Οι περισσότεροι Σουηδοί διαχωρίζουν όλα τα ανακυκλώσιμα απόβλητα στα σπίτια τους και τα βάζουν σε ειδικά δοχεία στο συγκρότημα διαμερισμάτων τους ή τα ρίχνουν σε ένα σταθμό ανακύκλωσης. Λίγα άλλα έθνη καταθέτουν λιγότερα σε χωματερές
Ο Weine Wiqvist, Διευθύνων Σύμβουλος της Σουηδικής Εταιρείας Διαχείρισης Απορριμμάτων και Ανακύκλωσης (Avfall Sverige), εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι Σουηδοί μπορούν να κάνουν περισσότερα, θεωρώντας ότι περίπου τα μισά από τα οικιακά απορρίμματα καίγονται, δηλαδή μετατρέπονται σε ενέργεια. Εξηγεί ότι η επαναχρησιμοποίηση υλικών ή προϊόντων σημαίνει λιγότερη ενέργεια για τη δημιουργία ενός προϊόντος, από το να καίει κανείς και να κάνει άλλο από το μηδέν. «Προσπαθούμε να« ανεβάσουμε τη σκάλα απορριμμάτων », όπως λέμε, από την καύση έως την ανακύκλωση υλικών, προωθώντας την ανακύκλωση και τη συνεργασία με τις αρχές», λέει. Εν τω μεταξύ, τα σουηδικά νοικοκυριά εξακολουθούν να χωρίζουν τις εφημερίδες, το πλαστικό, το μέταλλο, το γυαλί, τις ηλεκτρικές συσκευές, τους λαμπτήρες και τις μπαταρίες. Πολλοί δήμοι ενθαρρύνουν επίσης τους καταναλωτές να διαχωρίζουν τα απόβλητα τροφίμων. Και όλα αυτά επαναχρησιμοποιούνται, ανακυκλώνονται ή λιπασματοποιούνται. Οι εφημερίδες μετατρέπονται σε χαρτί, τα μπουκάλια επαναχρησιμοποιούνται ή λιώνουν σε νέα αντικείμενα, τα πλαστικά δοχεία γίνονται πλαστικά πρώτες ύλες. τα τρόφιμα λιπασματοποιούνται και καθίστανται χώμα ή βιοαέριο μέσω μιας σύνθετης χημικής διαδικασίας. Τα φορτηγά απόβλητα τρέχουν συχνά με ανακυκλωμένο ηλεκτρικό ρεύμα ή βιοαέριο. Το απόβλητο νερό καθαρίζεται στο βαθμό που είναι πόσιμο. Ειδικά φορτηγά σκουπίδια περνούν γύρω από τις πόλεις και παραλαμβάνουν ηλεκτρονικά και επικίνδυνα απόβλητα όπως χημικά. Οι φαρμακοποιοί αποδέχονται το φάρμακο που απομένει. Οι Σουηδοί παίρνουν τα μεγαλύτερα απόβλητα, όπως μια χρησιμοποιημένη τηλεόραση ή σπασμένα έπιπλα, σε κέντρα ανακύκλωσης στις παρυφές των πόλεων.
Απόβλητα στην ενέργεια
Ας δούμε πιο προσεκτικά.Το 50 τοις εκατό των οικιακών αποβλήτων που καίγονται για την παραγωγή ενέργειας σε μονάδες αποτέφρωσης. Τα απόβλητα είναι ένα σχετικά φθηνό καύσιμο και η Σουηδία, με την πάροδο του χρόνου, έχει αναπτύξει μεγάλη ικανότητα και ικανότητα στην αποδοτική και αποδοτική επεξεργασία των αποβλήτων. Το 2014, η Σουηδία εισήγαγε ακόμη και 2,7 εκατομμύρια τόνους αποβλήτων από άλλες χώρες.Οι υπόλοιπες στάχτες αποτελούν το 15 τοις εκατό του βάρους πριν από την καύση. Από τις στάχτες, τα μέταλλα χωρίζονται και ανακυκλώνονται και τα υπόλοιπα, όπως πορσελάνη και κεραμίδι, τα οποία δεν καίγονται, κοσκινίζονται για να εκχυλίσουν χαλίκια που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή δρόμων. Περίπου το ένα τοις εκατό παραμένει και κατατίθεται σε απορρίμματα σκουπιδιών.Ο καπνός από τις μονάδες αποτέφρωσης αποτελείται από 99,9% μη τοξικό διοξείδιο του άνθρακα και νερό, αλλά
εξακολουθεί να διηθείται μέσω ξηρών φίλτρων και νερού. Τα ξηρά φίλτρα εναποτίθενται. Η ιλύς από το βρώμικο νερό του φίλτρου χρησιμοποιείται για την επαναπλήρωση εγκαταλελειμμένων ορυχείων.Στη Σουηδία, η καύση των αποβλήτων για την παραγωγή ενέργειας είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά σε άλλες χώρες – όπως οι ΗΠΑ – είναι ένα πολύ συζητημένο θέμα.Κάνοντας καλύτεραΟ Hans Wrådhe της Σουηδικής Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (Naturvårdsverket) εξετάζει το ενδεχόμενο να προτείνει υψηλότερη εισφορά για τη συλλογή αποβλήτων.«Αυτό θα αυξήσει την ευαισθητοποίηση όλων για το πρόβλημα», λέει.Μαζί με κυβερνητικούς οργανισμούς και εταιρείες, η Wrådhe έχει αναπτύξει ένα σχέδιο δράσης για την πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο οι παραγωγοί πρέπει να ενθαρρύνουν τα προϊόντα που διαρκούν περισσότερο. Ο οργανισμός εξετάζει επίσης την πρόταση φοροαπαλλαγής για ορισμένες επισκευές.«Οι διαφημίσεις που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση για τον τρόπο αποφυγής της σπατάλης τροφίμων μπορούν επίσης να βοηθήσουν», λέει. «Και οι λιγότερο τοξικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή θα σήμαιναν λιγότερα προϊόντα που απαιτούν ακριβή επεξεργασία».
Οι εταιρείες που ενώνουν την προσπάθεια Ορισμένες σουηδικές εταιρείες εντάχθηκαν οικειοθελώς στον αγώνα. Για παράδειγμα, η H & M έχει αρχίσει να δέχεται μεταχειρισμένα ρούχα από πελάτες με αντάλλαγμα κουπόνια με έκπτωση σε μια πρωτοβουλία που ονομάζεται Garment Collecting. Η εταιρεία Optibag έχει αναπτύξει ένα μηχάνημα που μπορεί να χωρίσει τους χρωματιστούς σάκους απορριμμάτων ο ένας από τον άλλο. Οι άνθρωποι ρίχνουν φαγητό σε μια πράσινη τσάντα, ένα χαρτί σε ένα κόκκινο, και ένα γυαλί ή μέταλλο σε ένα άλλο. Μόλις εγκατασταθεί στην μονάδα ανακύκλωσης, η Optibag ταξινομεί αυτόματα τις σακούλες. Με αυτό τον τρόπο, οι σταθμοί διαλογής αποβλήτων θα μπορούσαν να εξαλειφθούν. Η νότια σουηδική πόλη του Helsingborg έθεσε ακόμη και κάδους για δημόσια απορρίμματα με μεγάφωνα που παίζουν ευχάριστη μουσική – όλα στο όνομα της ανακύκλωσης. Επιστροφή στη σουηδική σύμβουλο της Wiqvist για τη διαχείριση αποβλήτων και την ανακύκλωση απορριμμάτων, που πιστεύει ότι είναι δυνατή η τελειότητα στην ανακύκλωση, μια ιδέα που αξίζει να αγωνιστεί. ” Μηδενικά απόβλητα ” – αυτό είναι το σύνθημά μας ‘, λέει. «Θα προτιμούσαμε να δημιουργούνται λιγότερα απόβλητα και όλα τα απόβλητα που παράγονται να ανακυκλώνονται με κάποιο τρόπο. Η τελειότητα δεν μπορεί ποτέ να συμβεί, αλλά σίγουρα είναι μια συναρπαστική ιδέα.
Ας προχωρήσουμε στην Ελλάδα
Ενέργεια: Ρεύμα από σκουπίδια μετατρέπει το μεθάνιο από περιβαλλοντική απειλή σε ενέργεια, απαλλάσσοντας την ατμόσφαιρα από 110.000 επιπλέον τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως. Και όλα αυτά συμβαίνουν στα Άνω Λιόσια με πρώτη ύλη τα σκουπίδια, που έχουν μηδενική αξία, και τελικό προϊόν το βιοαέριο, που έχει μεγάλη εμπορική αξία, η μονάδα αξιοποίησης βιοαερίου της ΒΕΑΛ Α.Ε. στα Άνω Λιόσια έχει πετύχει στο σύντομο διάστημα της λειτουργίας της κάτι εξαιρετικό: να είναι ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε αυτό τον τομέα. Μια «πράσινη» επιχειρηματική προσπάθεια που εντάσσεται στις ΑΠΕ και μπορεί, ως εναλλακτική λύση, να συμβάλει στην ενεργειακή αυτάρκεια της Ελλάδας, για όσο ακόμη συνεχίζεται η υγειονομική ταφή απορριμμάτων. Ταυτόχρονα, συνεισφέρει στη διαχείριση των σκουπιδιών (ανάκτηση – αξιοποίηση) στο λεκανοπέδιο της Αττικής και υποκαθιστά άλλα ρυπογόνα καύσιμα, όπως το λιγνίτη.
Παράγει 23,4 MW ετησίως
Στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρισμού – θερμότητας της εταιρείας, οι οποίες κατασκευάστηκαν και λειτουργούν από την εταιρεία ΗΛΕΚΤΩΡ, το βιοαέριο δεσμεύεται από τους χώρους όπου βιοδιασπώνται τα σκουπίδια (τα επονομαζόμενα «κύτταρα»), καθαρίζεται από τυχόν προσμείξεις και οδηγείται σε μηχανές εσωτερικής καύσης, όπου αναφλέγεται ελεγχόμενα για να παραγάγει ηλεκτρισμό. «Έτσι, όχι μόνο αποτρέπουμε τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, μετατρέποντας το μεθάνιο στο σχετικά πιο «αβλαβές» CO2, αλλά και παράγουμε ρεύμα το οποίο μεταφέρεται στο δίκτυο ηλεκτρισμού», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Κώστας Βεργανελάκης, διευθυντής λειτουργίας της ΗΛΕΚΤΩΡ. Το πλεονέκτημα, μάλιστα, αυτής της διαδικασίας είναι ότι η άντληση του βιοαερίου από ένα «κύτταρο» ξεκινά αφότου αυτό σταματήσει να δέχεται απορρίμματα, γεγονός που σημαίνει πως αξιοποιείται περαιτέρω και παράγει ηλεκτρική ενέργεια ένας χώρος που κανονικά θα ήταν πλέον άχρηστος.
Έτσι, το εργοστάσιο «Βιοαέριο Ενέργεια Άνω Λιόσια (ΒΕΑΛ)» θεωρείται σήμερα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, αφού μπορεί να κατεργάζεται 10.000 κ.μ. βιοαερίου την ώρα και να παράγει 23,4 MW ετησίως. Ποσότητα που μεταφράζεται σε ηλεκτρική ενέργεια, η οποία μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σε ρεύμα περίπου 25.000 νοικοκυριών για σχεδόν 15 χρόνια, όσο αναμένεται δηλαδή να διαρκέσει η λειτουργία της μονάδας.
Όφελος για οικονομία και περιβάλλον
Αρχικά, πάντως, η εταιρεία έπρεπε να διασφαλίσει ότι το βιοαέριο δεν θα εκλύεται ανεξέλεγκτα στην ατμόσφαιρα – κάτι που δεν ίσχυε όταν, στις αρχές του 2000, ο ΗΛΕΚΤΩΡ ανέλαβε να κατασκευάσει την πρώτη μονάδα στον τότε Χώρο Διάθεσης Απορριμμάτων των Άνω Λιοσίων, αξιοποιώντας τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων που μέχρι τότε απλώς σκεπάζονταν με χώμα. Χρησιμοποιώντας ειδικές μεμβράνες, οι όγκοι των σκουπιδιών στεγανοποιήθηκαν, για να αποφεύγονται οι πυρκαγιές, ώστε το εύφλεκτο αέριο να περνά αποκλειστικά μέσα από τις κατακόρυφες γεωτρήσεις που ανοίχτηκαν στη χωματερή και, από εκεί, με ένα δίκτυο οριζόντιων σωλήνων, να διοχετεύεται στους καυστήρες. Όταν αργότερα λειτούργησε ο ΧΥΤΑ στα Άνω Λιόσια, όπου τα απορρίμματα τοποθετούνται σε στεγανά «κύτταρα», το μόνο που
χρειαζόταν ήταν να δημιουργήσουμε νέα κατακόρυφα φρεάτια και να τα συνδέσουμε με το ήδη υπάρχον δίκτυο», συμπληρώνει ο κ. Βεργανελάκης. Στεγανά «κύτταρα» που εξασφαλίζουν επίσης πως τα ρυπογόνα υγρά υπολείμματα των σκουπιδιών («τα στραγγίσματα») δεν θα διαφύγουν από τον πυθμένα μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα. Υπολείμματα που επεξεργάζονται εκ νέου με την αξιοποίηση του βιοαερίου. Συγκεκριμένα, η θερμότητα που παράγεται από την κατανάλωση του αερίου στους καυστήρες ζεσταίνει νερό που χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό των υγρών αποβλήτων.
Με αυτό τον τρόπο, από τα στραγγίσματα παράγονται καθημερινά 250 κ.μ. νερού, απαλλαγμένου κατά 99% από μολυσματικές ουσίες, το οποίο χρησιμοποιεί για την άρδευση του χώρου. Έτσι, εξοικονομείται νερό από το δίκτυο ύδρευσης που ισοδυναμεί με την κατανάλωση 1.600 κατοίκων. Ενδεικτικά, μόνο για να παραχθεί η θερμότητα που εξασφαλίζουν οι καυστήρες θα χρειάζονταν κάθε χρόνο 3.500 τόνοι πετρελαίου θέρμανσης. Κάτι που δείχνει, σύμφωνα με τον κ. Βεργανελάκη, ότι «ακόμη και αν η χρήση του βιοαερίου δεν έλυνε ένα σημαντικό περιβαλλοντικό πρόβλημα, έτσι κι αλλιώς θα σήμαινε ότι αξιοποιούμε ουσιαστικά ένα αέριο απόβλητο». Άλλωστε, η ηλεκτρική ενέργεια που προέρχεται από το εργοστάσιο των Άνω Λιοσίων υπολογίζεται ότι αποτρέπει την καύση 200.000 τόνων λιγνίτη ετησίως, απαλλάσσοντας την ατμόσφαιρα από 110.000 επιπλέον τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Γι’ αυτό και πλέον το βιοαέριο έχει ξεκινήσει να αξιοποιείται όχι μόνο σε αρκετούς ΧΥΤΑ άλλων πόλεων της Ελλάδας, αλλά και σε μεγάλες μονάδες βιολογικών καθαρισμών, αντί απλώς να φλέγεται σε πυρσούς καύσης. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η μονάδα της Ψυτάλλειας, όπου από την επεξεργασία των λυμάτων παράγονται σε ετήσια βάση 11,25 MW ρεύματος. Tι είναι το βιοαέριο
Το βιοαέριο παράγεται από την αναερόβια αποσύνθεση οργανικών απορριμμάτων που συγκεντρώνονται σε χωματερές. Αποτελείται κυρίως από μεθάνιο και διοξείδιο του άνθρακα μαζί με υδρατμούς και μικρές ποσότητες οργανικών ενώσεων. Όσο υψηλότερη είναι η περιεκτικότητα του βιοαερίου σε μεθάνιο, τόσο μεγαλύτερη απόδοση έχει ως καύσιμο για παραγωγή ενέργειας. Ωστόσο, το μεθάνιο, που είναι το βασικό συστατικό του, είναι 21 φορές πιο δραστικό από το διοξείδιο του άνθρακα στον εγκλωβισμό της θερμότητας, με συνέπεια να συμβάλλει καταλυτικά στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Σύμφωνα με νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Science», το μεθάνιο (προέρχεται κυρίως από χωματερές, καύση ορυκτών καυσίμων, τη γεωργία και την κτηνοτροφία) θεωρείται υπεύθυνο περίπου για το ένα πέμπτο της ανόδου της θερμοκρασίας διαχρονικά. Καμία πρόβλεψη για τα κτηνοτροφικά απόβλητα
Παρά το γεγονός ότι το βιοαέριο βοηθά στην επεξεργασία τόσο των υγρών όσο και των αέριων αποβλήτων των ΧΥΤΑ, αυτό δεν σημαίνει πως η υγειονομική ταφή των σκουπιδιών μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Σύμφωνα μάλιστα με τον κ. Κώστα Βεργανελάκη, είναι η «καλύτερη περιβαλλοντική τεχνολογία για μια προσωρινή λύση όπως είναι οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής», αφού κα
διαχείρισης των αστικών απορριμμάτων, οι οποίες θα μειώνουν δραστικά τον όγκο τους. Εκεί όμως όπου απουσιάζει οποιαδήποτε μέθοδος περιορισμού των εκπομπών μεθανίου είναι στην περίπτωση των «18 εκατ. τόνων κτηνοτροφικών αποβλήτων που παράγονται ετησίως στη χώρα μας, τα οποία κατά κανόνα πετιούνται ανεξέλεγκτα σε χιλιάδες… Κουρουπητούς», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Χρήστος Ζαφείρης, υπεύθυνος Δέσμης Έργων Βιοαερίου στο Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Απόβλητα που, όπως υποστηρίζει ο επιστήμονας, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία βιοαερίου από το οποίο θα ήταν δυνατόν να παραχθεί θερμότητα και ηλεκτρισμός συνολικής ισχύος 350 MW – περίπου όση ενέργεια αναγκαζόμαστε να εισάγουμε κάθε καλοκαίρι, λόγω αυξημένης ζήτησης σε ρεύμα. Προσθέτοντας ότι, με τη σωστή χωροθέτηση, 10 – 15 μονάδες σε όλη τη χώρα θα ήταν αρκετές γι’ αυτόν το σκοπό. Επίσης, από τη διαδικασία μετατροπής των αποβλήτων των βουστασίων, των σφαγείων και των πτηνοτροφείων σε βιοαέριο, παράγεται ένα λίπασμα υψηλής απόδοσης, 85% φθηνότερο από τα αντίστοιχα προϊόντα του εμπορίου.
Παγκοσμίως τώρα
ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ Oταν άλλοι θεωρούν τα σκουπίδια βρώμικο πρόβλημα, οι Δανοί τα βλέπουν ως καθαρό και εναλλακτικό καύσιμο, ή ακόμη και ως πηγή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η Δανία διαθέτει πλέον δεκάδες μη συμβατικές μονάδες αποτέφρωσης, επεξεργασίας και ανακύκλωσης σκουπιδιών, δηλαδή υπερσύγχρονα εργοστάσια τα οποία μετατρέπουν τα απορρίμματα σε ενέργεια και θέρμανση για τις κοινότητες που τα φιλοξενούν, με τεράστια οφέλη για το περιβάλλον. Η χρήση αυτών των μονάδων έχει μειώσει όχι μόνο τις ενεργειακές δαπάνες και την εξάρτηση της Δανίας από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά και τη χρήση των χωματερών και των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Στην πραγματικότητα, οι μονάδες αυτές λειτουργούν τόσο καθαρά και χωρίς οσμές που πλέον τα τζάκια και οι ψησταριές των σπιτιών απελευθερώνουν περισσότερες διοξίνες από τους αποτεφρωτήρες των σκουπιδιών. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν 29 εργοστάσια καύσης σκουπιδιών για την παραγωγή ενέργειας, τα οποία εξυπηρετούν 98 δήμους, σε μια χώρα 5,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Ηδη κατασκευάζονται άλλα 10. Δεν είναι να απορεί κάποιος που τέτοιες μονάδες λειτουργούν χωρίς αντιδράσεις ακόμη και στο κέντρο της Κοπεγχάγης ή σε πλούσια οικιστικά προάστια, καθώς οι ιθύνοντες των μονάδων φροντίζουν η μεταφορά των σκουπιδιών σε αυτές να γίνεται με άκρα διακριτικότητα και προσοχή. Εδώ μετράει ακόμη και η αισθητική: τα πιο πρόσφατα κατασκευασμένα εργοστάσια ξεγελούν το μάτι, καθώς είναι «ντυμένα» με περίτεχνα «κελύφη» που θυμίζουν… γλυπτά! Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτές οι μονάδες «νέας γενιάς» διαθέτουν δεκάδες φίλτρα που συλλέγουν ρυπογόνους παράγοντες, από βαριά μέταλλα ως διοξίνες, που μόλις πριν από δέκα χρόνια θα ξέφευγαν στο περιβάλλον, και χρησιμοποιούν ως καύσιμο μόνον οικιακά και βιομηχανικά απορρίμματα που δεν μπορούν να ανακυκλωθούν,
μειώνοντας έτσι σημαντικά το ενεργειακό αποτύπωμα της χώρας και προωθώντας την ανακύκλωση. Και επειδή τίποτα δεν πάει χαμένο, στο τέλος της διαδικασίας καύσης, τα οξέα, τα βαριά μέταλλα και ο γύψος πωλούνται στον κατασκευαστικό κλάδο, ενώ οι μικρές ποσότητες τοξικών υλικών υψηλής συγκέντρωσης δημιουργούν μια πάστα η οποία συσκευάζεται με ασφάλεια και αποστέλλεται σε ειδικό μέρος υγειονομικής ταφής τους. Η Ευρώπη πρωτοστατεί στην κατασκευή και τη λειτουργία τέτοιων πρωτοποριακών μονάδων, καθώς διαθέτει περίπου 400 από αυτές. Οι χώρες που ηγούνται αυτού του τρόπου παραγωγής ενέργειας και ταυτοχρόνως αντιμετώπισης του ζητήματος των απορριμμάτων είναι η Δανία, η Γερμανία και η Ολλανδία. Αντιθέτως, οι Ηνωμένες Πολιτείες των 300 εκατομμυρίων πολιτών διαθέτουν μόνο 87 μονάδες καύσης απορριμμάτων και μάλιστα παλαιάς τεχνολογίας, καθώς παρά τα πολυάριθμα προτερήματά της η μέθοδος αυτή έχει συναντήσει σημαντικές αντιστάσεις στην Αμερική από πανίσχυρα «λόμπι» που εκπροσωπούν συμφέροντα βιομηχανιών παλαιάς τεχνολογίας. Το πρότυπο του Χόρσχολμ Υπόδειγμα κοινότητας η οποία χρησιμοποιεί ενέργεια και θέρμανση από σκουπίδιαείναι το πεντακάθαρο οικιστικό προάστιο Χόρσχολμ, έξω από την Στοκχόλμη. Το τοπικό εργοστάσιο κρύβεται πίσω από έναν καλόγουστο φράχτη, σε απόσταση μόλις 360 μέτρων από τις αυλές των τελευταίων σπιτιών. Εδώ το κόστος για τη θέρμανση κάθε σπιτιού είναι ιδιαιτέρως χαμηλό, καθώς το 80% της θερμότητας και το 20% του ηλεκτρικού ρεύματος παράγονται από την καύση των απορριμμάτων. Μόνο το 4% των σκουπιδιών του Χόρσχολμ καταλήγει σε χωματερές, το 64% ανακυκλώνεται και το 34% καίγεται, αφήνοντας μόνο 1% επικίνδυνα απόβλητα.
Αισθονια
Εισαγωγή απορριμμάτων από άλλες χώρες, προκειμένου να συνεχίσει τη λειτουργία του ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, πραγματοποιεί η Εσθονία.
Η χώρα της Βαλτικής εισήγαγε την περασμένη χρονιά περίπου 56 χιλιάδες τόνους απορριμμάτων για την τροφοδοσία της μονάδας μετατροπής αποβλήτων σε ενέργεια, η οποία χρειάζεται 245 χιλιάδες τόνους σκουπιδιών τον χρόνο, για να λειτουργεί όλο το 24ωρο, σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο και το BBC.
Οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά της χώρας παρήγαν 395 χιλιάδες τόνους απορριμμάτων την περασμένη χρονιά, τα μισά από τα οποία είτε ανακυκλώθηκαν είτε μεταφέρθηκαν -λόγω της ιδιαίτερης φύσης τους- σε χώρους υγειονομικής ταφής.
Άλλωστε, όπως σχολίασε το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της «Eesti Energia», Ράινε Πάχο, «η διαχείριση των ξένων σκουπιδιών πληρώνει καλύτερα».
Συμπεράσματα
Όλα αυτά μας δείχνουν ότι ανοίγει ένας καινούργιος τρόπος εξοικονόμησης ενέργειας ο οποίος μπορεί να σώσει ένα μεγάλο κομμάτι από τον πλανήτη εύκολα και απλά ….
Εικονες
Μέλλον
Εάν εφαρμοστεί όλο αυτό το σύστημα στην Ελλάδα αυτό θα σημάνει ότι η Ελλάδα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα που θα το βρει μπροστά της .
εικόνες
ερευνα -παρουσιαση Λεοντας Ζερβας
Πηγές έρευνας
http://oikopress.gr/
http://ecorec.gr/
http://www.tovima.gr
https://sweden.se
http://greenagenda.gr/
Καταστροφές αλλα και ωραιες στιγμές μας έφερερε το χιόνι…
Ξεπερνάμε πλέον και τα 1,20 μέτρα!!!
