ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ
Οι παπαρούνες είναι σαν να τις φίλησε με πάθος ο ήλιος και να τις έκανε να κοκκινίσουν από ντροπή, από ευχαρίστηση και από χαρά…
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χριστός με κόπο κουβαλάει το Σταυρό Του ανεβαίνοντας το δρόμο προς τον Γολγοθά. Τον κοροϊδεύουν, τον περιγελούν, αλλά Εκείνος προχωρά… Κάποια στιγμή μέσα από το πλήθος βγαίνει κάποιος και του βάζει στο κεφάλι ένα στεφάνι γεμάτο αγκάθια… Σταγόνες αίματος αρχίζουν να κυλούν από το μέτωπό Του και να πέφτουν στο χώμα… Αλλά κάθε φορά, που έπεφτε μια σταγόνα αίματος στο χώμα, ένα κατακόκκινο λουλουδάκι φύτρωνε, ίδιο στο χρώμα με το αίμα του Χριστού. Τα πέταλά του ήταν τρυφερά σαν την καρδιά και την ψυχή του Χριστού. Μόλις ο Χριστός αντίκρυσε το κατακόκκινο τρυφερό λουλούδι, ευχήθηκε να ήταν ο κόσμος τόσο τρυφερός και καλός σαν τις παπαρούνες, που φύτρωναν στο διάβα του….
Πες μου, παπαρούνα μου, αγαπάς τον ήλιο; – Αγαπάω τον ήλιο που φωτάει και λάμπω.
Πες μου, παπαρούνα μου, αγαπάς τον άνεμο; – Αγαπάω τον άνεμο που φυσάει και παίζω.
Πες μου, παπαρούνα μου, αγαπάς το χώμα; – Αγαπάω το χώμα που με γλυκοτρέφει.
