Στα πλαίσια της ενασχόλησής μας με το δέντρο της Αμυγδαλιάς μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε διαφορετικές ιστορίες για αυτό το δέντρο προερχόμενες είτε από την ελληνική μυθολογία, είτε από τα λαϊκά παραμύθια. Τα παιδιά ξάπλωσαν, έκλεισαν τα μάτια τους και με τη συνοδεία απαλής μουσικής ταξίδεψαν σε ένα άλλο τόπο και χρόνο ακούγοντας τη νηπιαγωγό να τους αφηγείται παραστατικά δυο διαφορετικές ιστορίες για την αμυγδαλιά. Προηγήθηκε ο μύθος της Φυλλίδας και, αφού τα παιδιά απάντησαν σε ερωτήσεις κατανόησης, ακολούθησε το λαϊκό παραμύθι η «Η νυφούλα του Βοριά». Στη συνέχεια, τα παιδιά αναδιηγήθηκαν τις δυο ιστορίες για την αμυγδαλιά και ενθαρρύνθηκαν να τις συγκρίνουν και να εντοπίσουν τις ομοιότητές και τις διαφορές τους. Έπειτα, κλήθηκαν να ψηφίσουν την ιστορία που τους άρεσε περισσότερο. Αγαπημένη τους ιστορία ανακυρήχθηκε η «Η νυφούλα του Βοριά» και όλοι μαζί συμφώνησαν πως η δραματοποίησή της θα ήταν μια καταπληκτική ιδέα.
Ρόλοι: 1)Αμυγδαλιά, 2)μητέρα Αμυγδαλιάς, 3)βροχή, 4)άνεμος, 5)δέντρα, 6)χιόνι, 7)σπουργιτάκια, 8)Βοριάς, 9)Συνοδεία του Βοριά και 10)νυφούλες.
Η παρακάτω δραματοποίηση βασίστηκε στη δραματοποίηση της Γωγώς Αγγελοπούλου από το περιοδικό Παράθυρο στην Εκπαίδευση του παιδιού (μουσική, ρόλοι, αφήγηση, κείμενα).
Σας παρουσιάζουμε με χαρά τη «Νυφούλα του Βοριά»!!
Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο και όμορφο κορίτσι, που κατοικούσε σ’ ένα μεγάλο πύργο.
Η μητέρα της την είχε μονάκριβη και την αγαπούσε τόσο πολύ που δεν την άφηνε τον χειμώνα να βγει έξω ούτε μια φορά, για να μην κρυώσει. Έτσι η Αμυγδαλιά καθόταν τις χειμωνιάτικες μέρες πίσω από το τζάμι του παραθύρου της και μέσα στη ζεστασιά του δωματίου της…
και από εκεί έβλεπε τη βροχή να πέφτει…
Τον άνεμο να λυσομανάει και πολλές φορές να ξεριζώνει τα δέντρα…
Το χιόνι να σκεπάζει τα δέντρα και να ντύνει άσπρη τη γη…
Σπουργιτάκια να ψάχνουν με κόπο να βρουν κάτι να τσιμπολογήσουν…
Μια μέρα όμως ο ψυχρός Βοριάς, ο πιο ψυχρός από όλους τους ανέμους που φυσάνε στη γη, έτυχε να περάσει έξω από τον πύργο, είδε την αμυγδαλιά πίσω από το παράθυρό της και την ερωτεύτηκε.
Αλλά ποια κοπέλα θα δεχόταν να παντρευτεί τον άνεμο;
Έτσι ο Βοριάς αποφάσισε να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο, αφού είχε τη μαγική δύναμη.
Μεταμορφώθηκε, λοιπόν, σε ένα ωραίο παληκάρι, σ’ έναν ιππότη…
Και μια μέρα στάθηκε έξω από το παράθυρό της Αμυγδαλιάς. Η όμορφη κόρη θαμπώθηκε κι αυτή από την ομορφιά του παλικαριού και δεν άργησε να τον αγαπήσει. Ο ιππότης της ζήτησε να παντρευτούν…
Η Αμυγδαλιά πήγε στη μητέρα της και της ζήτησε να την αφήσει να παντρευτεί τον όμορφο ιππότη. Όμως εκείνη δεν ήταν σύμφωνη με την ιδέα του γάμου και τη συμβούλεψε να μην βιάζεται.
Η Αμυγδαλιά όμως δεν άκουσε τη συμβουλή της μητέρας της και μια μέρα που εκείνη έλειπε από τον πύργο, ντύθηκε στα λευκά, σαν νύφη, άνοιξε την πόρτα και έτρεξε να συναντήσει τον ιππότη της και να φύγει μαζί του.
Ο Βοριάς την αγκάλιασε αλλά ήταν τόσο παγωμένος…
που η αμυγαλιά πάγωσε…
Ο Θεός όμως τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε δέντρο. Από τότε, ακόμα και μέσα στον βαρύ χειμώνα, η Αμυγδαλιά βιάζεται να ανθίσει. Τα λευκά της λουλούδια μοιάζουν με νυφικό πέπλο.
Στο τέλος οι νυφούλες τραγούδησαν και χόρεψαν γύρω από την Αμυγδαλιά το τραγούδι «Η νυφούλα του Βοριά» και την έραναν με λουλούδια.
ΤΕΛΟΣ!
