Βασίλης Τασινός – Εκπαιδευτικές Διαδρομές

Βασίλης Τασινός

Ιωάννινα 18 Ιουνίου 2013

Με το παρόν σημείωμα θα ήθελα να αναφερθώ στο δύσκολο έργο του διευθυντή του σχολείου τη δεκαετία του 1980, όπου παράλληλα με το διοικητικό έργο που ασκούσε, αναλάμβανε και τάξη με πλήρες διδακτικό ωράριο εργασίας.

Το 1984 μου δόθηκε οργανική θέση στο νεοϊδρυθέν 7^ο  6/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Περάματος. Επειδή από τους έξι εκπαιδευτικούς που τοποθετήθηκαν στο σχολείο, ήμουν ο αρχαιότερος (με έξι χρόνια υπηρεσίας), για το λόγο αυτό ορίστηκα από τον προϊστάμενο του 3^ου Γραφείου Δημοτικής Εκπαίδευσης Πειραιά διευθυντής του σχολείου.

Από την αρχή του διδακτικού έτους και μέχρι το Μάρτιο του 1985  στεγαζόμασταν προσωρινά σε αίθουσες του 1^ου  Δημοτικού Σχολείου Περάματος, το οποίο βρίσκεται στον ίδιο αύλειο χώρο με το 7^ο Δημοτικό Σχολείο. Στη συνέχεια, Πρωταπριλιά του 1985, μετακομίσαμε στο δικό μας, ένα παλιό πέτρινο παραδοσιακό κτίριο, το οποίο ανακαινίστηκε από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων. (Το πέτρινο κτίριο παλαιότερα στέγαζε το 1^ο Δημοτικό Σχολείο Περάματος.)

Με το που ανέλαβα τη διεύθυνση του σχολείου, αμέσως μπήκα στα βαθιά. Κατ` αρχήν ήμουν νέος δάσκαλος με μηδενική διοικητική εμπειρία. Είχα αναλάβει την ΣΤ` τάξη του σχολείου με 25 παιδιά και ταυτόχρονα έτρεχα στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων για την αντιμετώπιση προβλημάτων σχετικών με την ανακαίνιση του κτιρίου.

Πολύτιμη η συμπαράσταση και η βοήθεια που είχα από τον υποδιευθυντή του σχολείου μου, τον υποδιευθυντή του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Περάματος και το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων. Όλοι τους αξιόλογοι και δραστήριοι άνθρωποι, βοήθησαν πολύ στη γρήγορη μεταστέγασή μας στο πέτρινο κτίριο.

 Όμως, εκείνο που για μένα είχε πρωταρχική σημασία, ήταν το διδακτικό έργο στην ΣΤ` τάξη. Δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση η γραφειοκρατία του σχολείου και οι επισκευές του κτιρίου  να επηρεάσουν αρνητικά το διδακτικό μου έργο. Για το λόγο αυτό πάντα έδινα προτεραιότητα στη διδασκαλία μου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μερικές φορές να μην είμαι συνεπής στις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις του σχολείου. Συχνά, με έπαιρναν τηλέφωνο από το 3^ο Γραφείο Πειραιά, για να μου παραπονεθούν, επειδή δεν έστελνα εγκαίρως κάποια έγγραφα.

Ένα άλλο παράπονο που μου έκαναν συχνά οι υπάλληλοι του 3^ου Γραφείου ήταν ότι δε σήκωνα πάντα το τηλέφωνο. Τους είχα ενημερώσει, όμως, ότι δεν πρόκειται να απαντώ στο τηλέφωνο εν ώρα μαθήματος, παρά μόνον στα διαλείμματα.

Μέσα, λοιπόν, σε ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον λειτουργούσα, συγχρόνως, ως διευθυντής και ως δάσκαλος. Παρόλες τις δυσκολίες αυτές, οφείλω να ομολογήσω ότι από το σχολείο αυτό, έχω πολύ καλές αναμνήσεις.Κι αυτό, γιατί η προτεραιότητα όλων των εκπαιδευτικών του 7^ου Δημοτικού Σχολείου, ήταν το διδακτικό και πολιτιστικό έργο. Με την τάξη μου παίξαμε δύο θεατρικά έργα στο μεγάλο αμφιθέατρο του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Περάματος, επισκεφτήκαμε την Ακρόπολη, το Πλανητάριο, το Αρχαιολογικό Μουσείο, πήγαμε εκδρομές και γενικά περάσαμε μια πολύ ευχάριστη σχολική χρονιά.

Θυμάμαι και κάποια σχόλια με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς από τους γονείς των μαθητών της ΣΤ` τάξης: «Άτυχοι είμαστε φέτος, ο διευθυντής του σχολείου θα είναι ο δάσκαλος των παιδιών μας.» Πραγματικά σε όλα τα σχολεία ο διευθυντής είχε γίνει φόβος και τρόμος  των γονέων και περίμεναν με ανυπομονησία την ημέρα του Αγιασμού για να δουν, αν θα είναι οι άτυχοι της χρονιάς. Γνώριζαν οι γονείς πολύ καλά ότι ο διευθυντής δύσκολα μπορεί να είναι συνεπής και στο διοικητικό και διδακτικό έργο. Σύντομα οι ανασφάλειες των γονέων της ΣΤ` τάξης έφυγαν, γιατί διαπίστωσαν ότι η προτεραιότητά μου ήταν το διδακτικό έργο.

Οι διευθυντές τότε, όπως προανέφερα, ορίζονταν με βάση την αρχαιότητα. Κανείς δεν ήθελε τη θέση αυτή, γιατί ούτε απαλλαγή είχε από το διδακτικό ωράριο, ούτε επιπλέον αμοιβή, όπως είναι σήμερα. Θυμάμαι μια δασκάλα πριν την συνταξιοδότησή της έκλαιγε, γιατί είχε οριστεί από τον προϊστάμενο διευθύντρια του σχολείου.

Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να πω ότι οι διευθυντές των μεγάλων πολυθεσίων Δημοτικών Σχολείων, θα πρέπει να απαλλάσσονται από το διδακτικό ωράριο και οι διευθυντές των μικρότερων πολυθεσίων να έχουν μειωμένο ωράριο. Όση ευσυνειδησία κι αν έχεις, δεν μπορείς σε ένα μεγάλο σχολείο να είσαι συνεπής και στο διοικητικό και στο διδακτικό έργο. Τον βίωσα αυτόν τον διπλό ρόλο και έδινα πάντα προτεραιότητα, όπως προανέφερα,  στην τάξη και μετά στη γραφειοκρατία του σχολείου.

Βεβαίως, οφείλω να ομολογήσω ότι η ενασχόληση μου με τη διοίκηση του σχολείου, με βοήθησε αρκετά στη συνέχεια της εκπαιδευτικής μου διαδρομής.