6η Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα κατά της σχολικής βίας ενός φαινομένου που εμφανίζεται έντονα τα τελευταία χρόνια και στην χώρα μας.
Κάνε κλικ
Οι δυσλειτουργίες του εκπαιδευτικού συστήματος, η κρίση του θεσμού της οικογένειας, η έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου με τα παιδιά, ο εθισμός στο διαδίκτυο, τα προβαλλόμενα πρότυπα βίας, ο ρατσισμός που καλλιεργείται από διάφορα ιδεολογικά και πολιτικά κέντρα, η διεύρυνση της φτώχειας και κατά συνέπεια της εγκληματικότητας αποτελούν μερικές από τις σημαντικότερες γενεσιουργές αιτίες εμφάνισης της σχολικής βίας. Οι συνέπειες της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού είναι πολλαπλές τόσο για το θύμα αλλά και για τον θύτη καθώς και οι δύο θα αντιμετωπίσουν προβλήματα στην ομαλή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη αλλά και στην μετέπειτα ενήλικη ζωή τους. Ευνόητα, μια κοινωνία στους κόλπους της οποίας ανατρέφονται έφηβοι που καταφεύγουν στην βία με ποικίλους τρόπους, είναι μια κοινωνία που χτίζει το αύριο με σαθρά θεμέλια αφού οι τωρινοί έφηβοι είναι οι κατοπινοί ενήλικες οι οποίοι θα δημιουργήσουν κοινωνίες βίας θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή και πρόοδο.
Η βία στο σχολείο έχει διάφορες μορφές: Μπορεί να είναι σωματική, λεκτική, υλικές ζημιές ή κοινωνικός αποκλεισμός.
Στο δημοτικό, η σωματική βία ελέγχεται, γιατί πάντα υπάρχει ο/οι εφημερεύων δάσκαλος/οι. Πάντοτε όμως υπάρχει η περίπτωση να διαφύγει της προσοχής του/τους, να εκδηλωθεί και να γιγαντωθεί!
Πιο συνηθισμένη μορφή ενδοσχολικής βίας είναι η λεκτική. Οι προσβολές και οι κοροϊδίες κάποιες φορές γίνονται πολύ ενοχλητικές. Τα παιδιά συνήθως κοροϊδεύουν κάποιον που παρουσιάζει ένα μειονέκτημα ! “Η Μιμή κάνει πάντα μουντζούρες!” , ” ο Νίκος έχει μύξες! ” , “ο Ντανιέλ είναι βρώμικος! “, “η Τούλα κλέβει από το κυλικείο!”….
Οι προσβολές αυτές είναι πολύ επώδυνες για ένα μικρό παιδί, το οποίο σιγά σιγά απομονώνεται, δεν έχει διάθεση να κάνει τις εργασίες που δίνονται από το δάσκαλο, γιατί μέσω της λεκτικής βίας έχει πειστεί ότι είναι ανίκανο για οτιδήποτε! Ή ακόμα ζητάει από τους γονείς του να μην πάει στο σχολείο!
Τότε είναι η στιγμή που το καμπανάκι του συναγερμού χτυπά! Γονείς και δάσκαλοι πρέπει να βοηθήσουν το παιδί, να συζητήσουν μαζί του, να το ενθαρρύνουν, να συζητήσουν με τα υπόλοιπα παιδιά και να μην επιβραβεύουν αρνητικές συμπεριφορές εις βάρος των αδύναμων μαθητών, να σχεδιάσουν εκπαιδευτικές δράσεις κατά της ενδοσχολικής βίας και να προσπαθήσουν ν’ αλλάξουν αντιλήψεις και νοοτροπίες
Άλλη μια μορφή ενδοσχολικής βίας είναι η καταστροφή προσωπικών αντικειμένων. Κάποια παιδιά μουντζουρώνουν ή σκίζουν τις ζωγραφιές των άλλων, καταστρέφουν προσωπικά αντικείμενα (μολύβια, γόμες, μαρκαδόρους, κ.α.). Από εμάς εξαρτάται αν τους αφήσουμε να το συνεχίσουν ή να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτές τις συμπεριφορές!
Επίσης δεν πρέπει να μας διαφύγει κι ο έμμεσος εκβιασμός, όπως για παράδειγμα : “Αν μου χαρίσεις το στυλό σου, θα σε έχω φίλη! ”
Μια άλλη μορφή ενδοσχολικής βίας, η οποία παρουσιάστηκε και εδραιώθηκε τα τελευταία χρόνια, είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός. Εκδηλώνεται πιο σπάνια στο δημοτικό, αλλά εκδηλώνεται!Τα παιδιά των μεταναστών είναι αρκετές φορές αποδέκτες αυτού του είδους της βίας.
Όλοι οι δάσκαλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για τις θρησκευτικές ή πολιτισμικές ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού ! Όλα μιλούν την ίδια γλώσσα, τη γλώσσα του παιχνιδιού, μέσα από το οποίο πολλές φορές λύνουν και τις όποιες διαφορές τους!
