Ποίημα
Τὸ τσιριτρό
Σὲ μιὰ ρώγα ἀπὸ σταφύλι
ἔπεσαν ὀκτὼ σπουργῖτες
καὶ τρωγόπιναν οἱ φίλοι.
Τσίρι – τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!
Ἐκτυπούσανε τὶς μύτες
καὶ κουνοῦσαν τὶς οὐρὲς
κι εἶχαν γέλια καὶ χαρές.
Τσίρι – τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!
Πώπω πώπω σὲ μιὰ ρώγα
φαγοπότι και φωνη!
τὴν ἀφῆκαν ἀδειανή.
Τσίρι – τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!
Καὶ μεθύσαν κι ὁλημέρα
πᾶνε δῶθε. πᾶνε πέρα,
τραγουδῶντας στὸν ἀέρα.
Τσίρι – τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!
Ζαχαρίας Παπαντωνίου