Τὸ τσιριτρό

Σὲ μιὰ ρώγα ἀπὸ σταφύλι

ἔπεσαν ὀκτὼ σπουργῖτες

καὶ τρωγόπιναν οἱ φίλοι.

Τσίρι – τίρι, τσιριτρό,

τσιριτρί, τσιριτρό!

Ἐκτυπούσανε τὶς μύτες

καὶ κουνοῦσαν τὶς οὐρὲς

κι εἶχαν γέλια καὶ χαρές.

Τσίρι – τίρι, τσιριτρό,

τσιριτρί, τσιριτρό!

Πώπω πώπω σὲ μιὰ ρώγα

φαγοπότι και φωνη!

τὴν ἀφῆκαν ἀδειανή.

Τσίρι – τίρι, τσιριτρό,

τσιριτρί, τσιριτρό!

Καὶ μεθύσαν κι ὁλημέρα

πᾶνε δῶθε. πᾶνε πέρα,

τραγουδῶντας στὸν ἀέρα.

Τσίρι – τίρι, τσιριτρό,

τσιριτρί, τσιριτρό!

Ζαχαρίας Παπαντωνίου