Μια νεράιδα θα μας διηγηθεί αυτή τη φορά το παραμύθι μας, Μια αόρατη νεράιδα που θα μπορούν να βλέπουν μόνο τα παιδιά, ενώ για τους μεγάλους θα είναι ορατή μόνο όταν εκείνη θέλει.

Για τις ανάγκες αυτού του παραμυθιού, όλη η αίθουσα του θεάτρου θα μεταμορφωθεί σε μια μαγική πολιτεία με όμορφα σπιτάκια,, χωμένα κυριολεκτικά μέσα στο δάσος, μια πολιτεία που θα ‘χει, λες, ξεκολλήσει από ένα πολύχρωμο εικονογραφημένο βιβλίο.

Πάνω στη σκηνή θα χτιστεί ένας πέτρινος πύργος, όπου θα εγκατασταθεί μια ευτυχισμένη παραμυθένια βασιλική οικογένεια, που κάποια στιγμή θα πάψει να είναι ευτυχισμένη, όταν ο πρίγκιπας και γιος του βασιλιά θα παρουσιάσει περίεργα συμπτώματα. Δεν τρώει, δεν μιλάει, δεν γελάει, μόνο αναστενάζει και παίζει μαντολίνο. Ανήσυχοι οι γονείς του, στέλνουν να φωνάξουν τους πιο διάσημους γιατρούς, “Οξεία μαντολινίτις”, λένε εκείνοι. “Ασθένεια που προέρχεται από βαθιά μελαγχολία, για την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα”… Απογοητευμένη η βασίλισσα…..