Ίχνη που τοποθετούν τον Σκωτσέζο ναυτικό Αλεξάντερ Σέλκιρκ, τον πραγματικό «Ροβινσώνα Κρούσο», σε ένα ερημονήσι του Ειρηνικού Ωκεανού έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη.

Το 1704 ο Σέλκιρκ εγκατέλειψε με τη θέλησή του το πλοίο του, μετά από διαμάχη με τον πλοίαρχό του, και αποβιβάστηκε σε ένα μικρό τροπικό νησάκι του Ειρηνικού Ωκεανού, το Αγκουας Μπουένας, όπου και παρέμεινε μόνος του για πέντε περίπου χρόνια, πριν ένα άλλο βρετανικό πλοίο τον πάρει μαζί του πίσω στην πατρίδα του.

Τώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύονται στο περιοδικό Post-Medieval Archaeology, οι αρχαιολόγοι βρήκαν στο νησί -που πλέον έχει μετονομαστεί σε Νήσο Ροβινσώνα Κρούσου και ανήκει στη Χιλή- τα απομεινάρια της διαμονής ενός Ευρωπαίου, που είναι ο Σέλκιρκ, όπως πιστεύουν, καθώς περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, όργανα ναυσιπλοΐας.

Ο Σέλκιρκ αποτέλεσε το πρότυπο για το διάσημο μυθιστόρημα Ροβινσώνας Κρούσος του Ντάνιελ Νταφόε, όπου ο πρωταγωνιστής αποδεικνύεται άκρως επινοητικός προκειμένου να επιβιώσει, συνεχώς ελπίζοντας για τη σωτηρία του και την ίδια στιγμή φοβούμενος τη θέα ενός καταρτιού στον ορίζοντα.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι ο Σέλκιρκ είχε κατασκευάσει δύο καταφύγια κοντά σε ένα ρυάκι με φρέσκο νερό και ένα παρατηρητήριο πάνω από το λιμάνι για να παρακολουθεί αν έρχονταν φιλικά ή εχθρικά πλοία.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, λίγο μετά τη σωτηρία του το 1709, κυνηγούσε κατσίκες με ένα όπλο που είχε κρατήσει από το πλοίο του και χρησιμοποιούσε το δέρμα τους για ρούχα και το κρέας τους για φαγητό. Διάβαζε τη Βίβλο, έψελνε και είχε δηλώσει στους σωτήρες του πως είχε ευχαριστηθεί την ερημική περιπέτειά του περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο της ζωής του.

Μετά την αρχαιολογική ανακάλυψη, το νησί δεν αποκλείεται να προσελκύσει πολλούς τουρίστες, που θα θέλουν να εμπνευστούν από την εμπειρία του Σκωτσέζου ναυτικού.

Το βιβλίο του Νταφόε εκδόθηκε το 1719 και είναι αβέβαιο αν ο συγγραφέας συναντήθηκε ποτέ με τον Σέλκιρκ ή αν απλώς ανέπλασε σε μυθιστόρημα τη γοητευτική ιστορία που άκουσε από τρίτους.

[via]