Επιστημονικό όνομα: Valeriana officinalis

Βοτανική οικογένεια: Valerianaceae

Ιστορικό: Είναι φυτό γνωστό από την αρχαιότητα. Επειδή έχει έντονη και μάλλον δυσάρεστη μυρωδιά, ο Έλληνας γιατρός Γαληνός, πολύ ταιριαστά, την ονόμασε «Φου», έκφραση που λέγεται για κάτι με δυσάρεστη μυρωδιά.

Περιγραφή: Φυτό πολυετές με ρίζωμα και με όρθιο βλαστό που φθάνει σε ύψος πάνω από 1 μέτρο. Τα άνθη του είναι ροζ ή κόκκινα.

Οικολογία: Αναπτύσσεται σε δασικές κυρίως περιοχές, σε συστάδες θάμνων και σε υγρά εδάφη.

Άνθηση: Άνοιξη – Καλοκαίρι.

Συλλογή: Οι ρίζες συλλέγονται τον Οκτώβριο.

Φαρμακευτικές ιδιότητες – Θεραπευτικές δράσεις: Χρησιμοποιείται κυρίως η ρίζα σαν καταπραϋντικό, ηρεμιστικό.

Τρόποι χρήσης – Παθήσεις: Η Ρίζα ως έγχυμα και βάμμα (άγχος, αϋπνία, ημικρανίες, νευρασθένεια), ως κομπρέσα σε βάμμα (για μυϊκές κράμπες).