Παραίτηση

Περπατάμε στο δάσος

Κι εξαγοράζουμε την ανακούφιση του πεύκου

Και την επανάσταση του βαθυπράσινου μεγαλείου

Η αναπνοή βγαίνει σταυρωμένη χρώματα και αρώματα

Οι άγνωστοι κάτοικοι του Παραδείσου

Στον απέναντι όχτο φτερουγίζει μέσα σε κλουβί

Με το βηματισμό της Εκάβης

Η κραυγή της παρθένας οικουμένης

Ανάμεσα σε αρχαίες πέτρες και λυγισμένους φανούς

Τα κουνούπια συλλαβίζουν το συριγμό του ηλιοβασιλέματος

Δυο βήματα πιο ?δω

Δυο βήματα πιο πέρα

Πόσο αναλφάβητος σπάει ο χτύπος μας πάνω στο κοκκινόχωμα

Ποιος πελεκάει τα μαδέρια του ταξιδιού του

Πριν ανταποδώσει λίγη από την οφειλή του

Άλλος σκαρφαλώνοντας πάνω σε βουνά όλο πουρναρόριζα και μίσος

Άλλος αγναντεύοντας τη χαμένη μποτίλια πίσω από τους δακρυσμένους ωκεανούς της ευγνωμοσύνης

Κι άλλος φτύνοντας στομωμένες κουμπότρυπες ντροπή

Και περπατάμε γυρεύοντας

Με το μάτι να προσκυνάει πότε δεξιά και πότε αριστερά

Τάχατες τη μαρμαρωμένη αυταπάτη

Και ψαχουλεύουμε μέσα σε θάμνους και κουκουναριές

Μέσα σε βάτα και χαμομήλια

Τάχατες για κάποιο θησαυρό

Πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουμε το χρόνο

Τώρα που το θελήσαμε

Και να σταθούμε αντρίκεια μπροστά στο μεγάλο μυστικό

Κρυμμένο στα ριζά ενός φραγκόσυκου

Που ποτέ δε λαχτάρισε νερό

Μόνο ήλιο και περιφρόνηση

Γιατί πρέπει να δίνουμε τίτλο σε κάθε μας αποτυχία

Είναι ωραία να περπατάμε εδώ

Στο βασίλειο της ηρεμίας και της αποκαθήλωσης