Αρχική » Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΠΙΚΩΝ ΔΑΣΩΝ

Πρόσφατα άρθρα

Ιστορικό

Kατηγορίες

Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΠΙΚΩΝ ΔΑΣΩΝ

 Ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας της γης είναι καλυμμένο με δάση, πολύτιμο πόρο για τον άνθρωπο, τη βιοποικιλότητα, τις εδαφικές και υδατικές συνθήκες και την κατάσταση της ατμόσφαιρας. Ο άνθρωπος αρχικά χρησιμοποίησε το δάσος μόνο ως καταφύγιο, για την ξυλεία και για την εξασφάλιση της τροφής του. Εκείνη την εποχή τα δάση χρησιμοποιούνταν με βιώσιμο τρόπο, δίχως να απειλούνται διάφορα είδη με εξαφάνιση εξαιτίας της υπερεκμετάλλευσης. Από αυτές τις πρωτόγονες περιόδους  χρήσης των δασών μέχρι σήμερα, υπήρξε τεράστια αύξηση στην ποσότητα της ξυλείας που καθημερινά υλοτομούνταν, και η καταστροφή των δασών προέκυψε για τους ακόλουθους σκοπούς:

  • Μετατροπή της γης κυρίως σε βοσκοτόπια για την παραγωγή κρέατος
  • Παραγωγή δασικής ξυλείας. Τα μεγαλύτερα δάση στον κόσμο βρίσκονται κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η καταστροφή της δασικής γης με σκοπό την εξαγωγή της ξυλείας στις ανεπτυγμένες χώρες, γίνεται βασικά δίχως να λαμβάνεται υπόψη η βιωσιμότητα.
  • Επέκταση της γεωργικής γης. Η αύξηση του πληθυσμού απαιτεί περισσότερη γη για ανάπτυξη: σε πολλές χώρες η ευκολότερη επιλογή είναι συχνά η εκμετάλλευση της δασικής γης.
  • Δημιουργία βιομηχανικών ζωνών. Οι μεταλλευτικές βιομηχανίες συχνά επιδιώκουν να χρησιμοποιούν δασική γη, προκαλώντας αποψίλωση.
  • Καύσιμος ύλη. Η  οικοδομική και η καύσιμη ξυλεία από τα δάση είναι δημοφιλής στις αναπτυσσόμενες χώρες επειδή είναι φθηνή.

Σήμερα τα δάση απειλούνται από διάφορους παράγοντες όπως οι κλιματικοί μεταβολές,  μεταδοτικές ασθένειες από έντομα ή άλλους παθογενείς οργανισμούς,  απειλές καθαρά ανθρωπογενούς φύσης, πυρκαγιές,  ατμοσφαιρική ρύπανση, αποψίλωση και αύξηση των πιέσεων από τις κοινωνίες. Ο άνθρωπος είναι εν μέρει υπεύθυνος για τις περισσότερες από αυτές τις απειλές. Πράγματι, το αποτύπωμα της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι πάντα παρών: είναι σχετικά μικρή η ευθύνη όσον αφορά τις κλιματικές διαταραχές, σε σχέση με τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου, που ευθύνονται για μια μεγάλη καταστροφή. Είναι μέτρια η ευθύνη για την ανάπτυξη ορισμένων τεχνητών δασοκομικών συστάδων επιρρεπών σε προσβολές  παράσιτων. Και τέλος ο άνθρωπος ευθύνεται κατά το πλείστον για τα φαινόμενα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και  αποψίλωσης.

Κλιματική αλλαγή: Τα 2/3 τροπικών δασών έχουν καταστραφεί ή υποβαθμισθεί  παγκοσμίως | ΣΚΑΪ

Τα νούμερα που προκύπτουν από τον υπολογισμό του ποσοστού αποψίλωσης παγκοσμίως είναι εκπληκτικά. Σύμφωνα με το World Resources Institute), πάνω από το 80 % των φυσικών δασών της γης έχουν ήδη καταστραφεί (με ρυθμό 40 εκατ εκτάρια ετησίως). Σχεδόν το 90 % των τροπικών δασών στην Δ. Αφρική έχουν εξαφανιστεί από το 1900. Η Βραζιλία και η Ινδονησία, που περιλαμβάνουν τις δύο μεγαλύτερες περιοχές με τροπικά δάση  παγκοσμίως, απογυμνώνονται με ανησυχητικό ρυθμό εξαιτίας της υλοτόμησης, των πυρκαγιών και της μετατροπής της γης σε γεωργική και κτηνοτροφική. Η απώλεια της άγριας ζωής είναι μία από τις εμφανείς συνέπειες της αποψίλωσης. Το 70% της βιοιποικιλότητας της γης βρίσκεται στα δάση. Τα τροπικά δάση λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλούν βροχοπτώσεις σε γειτονικές χώρες που είναι επιρρεπείς στην ξηρασία. Μελέτες έδειξαν ότι η καταστροφή των δασών αυτών σε χώρες της Δυτικής Αφρικής όπως τη Νιγηρία, τη Γκάνα και την Ακτή του Ελεφαντοστού, ευθύνεται για την εικοσαετή ξηρασία στο εσωτερικό της Αφρικής.

Νεκρά ή ετοιμοθάνατα» τα δύο τρίτα των τροπικών υγρών δασών - Ειδήσεις -  νέα - Το Βήμα Online

Το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) επηρεάζει την ευαισθησία των φυτών  στην ξηρασία. Ενδεχόμενη αύξηση της ποσότητας του CO2 στην ατμόσφαιρα μειώνει το άνοιγμα των στομάτων που βρίσκονται στην επιφάνεια των φύλλων, με τα οποία τα φυτά απορροφούν CO2 και απελευθερώνουν υδρατμούς. Αυτή η επίδραση ποικίλει πολύ από το ένα είδος στο άλλο. Σε ορισμένα είδη, όπως τη δρυς, η μείωση του ανοίγματος των στομάτων είναι σημαντική επειδή ελαχιστοποιεί την απώλεια νερού μέσω της διαπνοής  του φύλλου, και συνεπώς μειώνεται η ευαισθησία του φυτού  στην ξηρασία. Σε άλλα είδη, όπως το παραθαλάσσιο πεύκο ή η οξιά, αυτή η λειτουργία μείωσης της διαπνοής  υπάρχει σε μικρότερο βαθμό  ή ακόμη και καθόλου.

Καταστροφή δασών από πυρκαγιά. Κάθε χρόνο, εκατομμύρια εκτάρια δασών στον κόσμο καίγονται, όχι μόνο με τεράστιο οικονομικό κόστος αλλά κυρίως με περιβαλλοντικό. Οι οικολογικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις των πυρκαγιών στα δάση παρουσιάζονται με την υποβάθμιση της ποιότητας της βλάστησης, την μείωση της βιοποικιλότητας, την καταστροφή της υγιεινής  των οικοσυστημάτων, την απώλεια της άγριας ζωής, την ατμοσφαιρική ρύπανση, την μόλυνση των υδάτων και γενικά την οικολογική υποβάθμιση. Οι πυρκαγιές συναινούν στα φαινόμενα της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής και την υπερθέρμανση. Επίσης η βιομάζα που καίγεται καταστρέφει μια σημαντική δεξαμενή απορρόφησης του άνθρακα της ατμόσφαιρας. Έτσι στις πυρκαγιές αποδίδεται  η μείωση των δασών και η επιτάχυνση της υποβάθμισης του εδάφους και της ερημοποίησης.

Κατά μέσο όρο, μόνο ένα ποσοστό 8-10% της θερμότητας που παράγεται κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς κινείται προς το έδαφος ή  την επιφάνεια της γης. Επίσης η θερμότητα αυτή είναι υπεύθυνη για όλες τις άμεσες αλλαγές που προκαλεί η πυρκαγιά στις φυσικές και χημικές ιδιότητες του  εδάφους. Η οργανική ύλη αποσυντίθεται σε υδρογονάνθρακες σε θερμοκρασία  175με 315C (DeBano 1976). Οι υδρογονάνθρακες μετατρέπονται σε υδρατμούς  στους 300C και κινούνται μέσα στο έδαφος και συγκεντρώνονται σε εδαφικά συσσωματώματα και σε θέσεις όπου οι θερμοκρασία του εδάφους είναι μικρότερη. Αυτό το κηρώδες επικάλυμμα είναι υδρόφοβο επιβραδύνοντας την διήθηση του νερού στο έδαφος. Αυτή η κατάσταση απομάκρυνσης του νερού μπορεί να διαρκέσει από  από εβδομάδες έως μερικά χρόνια (Baker 1989, DeBano 1979). Η επιφανειακή απορροή από αυτές τις περιοχές μπορεί να προκαλέσει χαραδρωτική διάβρωση και κατολισθήσεις, και ακολούθως υποβάθμιση και άλλες διαδικασίες που συμβάλουν στην ερημοποίηση.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση