“…Όσα χρόνια ζωγράφιζα, μια ταυτότητα έψαχνα. Το πρόσωπό μου να βρω, να διακρίνω τι είμαι και ποιος. Καταγόμαστε οι άνθρωποι, δεν είμαστε μόνοι, είναι μακρύ το νήμα, χάνεται πίσω σε όσα συνέβαλαν να είμαστε έτσι, εδώ. Ο τόπος μας, οι δικοί μας, οι άλλοι…”

Με τα λόγια του Χρήστου Μποκόρου – eμερολόγια ΙΙ, σελ. 334

“…Κι αν ο καιρός μας λέει πως προσπερνάει την Ιστορία, κι αν την περιφρονούμε αχόρταγοι για το μέλλον, αυτή στην ώρα της μας γνέφει ακατάβλητηˑ είμαστε αφεύκτως διάτρητοι απ’ το παρελθόν και την καταγωγή μας, έρμαια της μακράς διάρκειας…”

eμερολόγιο Ι, σελ. 18