Οι πρώιμοι περιορισμοί μείωσαν τον αριθμό των κρουσμάτων και τα ποσοστά θνησιμότητας
Η Ισπανική γρίπη ήταν πανδημία γρίπης, η οποία εκδηλώθηκε το 1918 και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 100 εκατομμυρίων ανθρώπων ή κατ’ άλλους υπολογισμούς 50 έως 60 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο ιός μεταπήδησε από πτηνά στον άνθρωπο και στη συνέχεια άρχισε να μεταδίδεται μεταξύ ανθρώπων. Η αρχική εστία προέλευσής της ήταν μάλλον η ΄Από Ανατολή (ΝΑ Ασία).
Ο Δρ. Stephen E. Pambuccian, καθηγητής και αντιπρόεδρος του Τμήματος Παθολογίας και Εργαστηριακής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Loyola (ΗΠΑ) εξέτασε* δημοσιεύματα σχετικά με την πανδημία εκείνης της εποχής στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι πόλεις (π.χ. Σαν Φρανσίσκο, St. Louis) των ΗΠΑ που υιοθέτησαν έγκαιρα μέτρα απομόνωσης και πρόληψης, όπως κλείσιμο σχολείων και εκκλησιών, απαγόρευση μαζικών συγκεντρώσεων, υποχρεωτική χρήση μάσκας, απομόνωση των κρουσμάτων και μέτρα απολύμανσης / υγιεινής, είχαν χαμηλότερα (από 30% έως 50%) ποσοστά κρουσμάτων και θανάτων, από ό,τι οι πόλεις που θέσπισαν λιγότερους και μεταγενέστερους περιορισμούς.
Αν και ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός από ό,τι ήταν πριν από 100 χρόνια, η αποτελεσματικότητα των μέτρων που θεσπίστηκαν κατά την πανδημία του 1918-19 μας δίνει ελπίδα ότι τα σημερινά αυστηρά μέτρα θα περιορίσουν επίσης τον αντίκτυπο της πανδημίας του COVID-19, εφόσον βεβαίως τα ακολουθούμε ευλαβικά.
*Βιβλιογραφία. “.Lessons from the Spanish Flu: Cities that Enacted Early Isolation, Other Restrictions Had Significantly Lower Rates of Disease and Mortalityhttps://www.loyolamedicine.org/news/lessons-spanish-flu