Έφυγε απ’ τη ζωή ο σπουδαίος λογοτέχνης Στρατής Χαβιαράς.
Παραθέτω ένα μικροδιήγημά μου, που το εμπνεύστηκα από μια φράση του («τα στερεμένα πηγάδια δεν αντιφεγγίζουν άστρα!») απ’ το μυθιστόρημά του «Όταν τραγουδούσαν τα δέντρα», μετάφραση από τα αγγλικά Παύλος Μάτεσις, εκδόσεις Καστανιώτης, Αθήνα 1999, σελ. 21. Έφυγε, αλλά άφησε τη λογοτεχνία του να μας εμπνέει!
Το πηγάδι (μικροδιήγημα του Βασίλη Γεργατσούλη)
Μια έναστρη νύχτα άνοιξε το καπάκι του πηγαδιού κι έσκυψε μέσα. Μαγεμένος είδε εκατοντάδες άστρα να λάμπουν στο ασάλευτο νερό.
Άπλωσε το χέρι να τ’ ακουμπήσει –πάντα ονειρευόταν να πιάσει ένα αστέρι– μα ήταν πολύ βαθιά.
Έφερε τρία φορτηγά χώμα στα χείλη του πηγαδιού. Έβαλε με τον νου του πως επιχωματώνοντας το πηγάδι, θα ανέβαζε τη στάθμη του νερού, μαζί και τ’ άστρα. Τότε θα χαμήλωνε τα χέρια και θα τ’ ακουμπούσε.
Όμως, ρίχνοντας χώμα, τ’ άστρα έσβησαν τελείως στο πηγάδι.
Στο φως της νέας μέρας είδε στον πάτο του πηγαδιού σκέτο χώμα. Τότε θυμήθηκε που έλεγε ο παππούς του πως «τα στερεμένα πηγάδια δεν αντιφεγγίζουν άστρα!».
Αφήστε μια απάντηση