Ένα άρθρο από την Αυγή
Η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης όχι μόνο για όσους την συνθέτουν αλλά και για όσους την ακούν και ταυτίζονται μαζί της. Ο συνδυασμός της μελωδίας και του στίχου μπορούν να φτάσουν τον άνθρωπο σε μια πνευματική κορύφωση. Αυτό συμβαίνει, γιατί η μουσική ξυπνά ίσως και γεννά στον άνθρωπο τα πιο ισχυρά του συναισθήματα, όπως για παράδειγμα της αγάπης και του έρωτα· της θλίψης, αλλά και του πόνου. Τί γίνεται όμως όταν ένα νέο είδος μουσικής έρχεται να καταρρίψει όσα γνωρίζουμε για την μουσική; Και όχι, δεν το λέω με την καλή έννοια…
Οι περισσότεροι από εσάς θα γνωρίζετε για ποιο είδος μιλάω και αυτό δεν είναι άλλο από την «τραπ» ή «καλραπ», την «παρωδία της ραπ». Πώς γίνεται λοιπόν ένα κύμα νέων ανθρώπων να απαξιεί σπουδαίους καλλιτέχνες και να «την βρίσκει» με τραγούδια που δεν κάνουν τίποτα άλλο, παρά να ξεφτιλίζουν το γυναικείο φύλο και να περνούν μηνύματα περι χρήσης ναρκωτικών και απροκάλυπτης βίας; Αλλά καλύτερα να μιλήσουν οι ίδιοι οι στίχοι
«Σκύλα μην το παίζεις κάποια /
έχεις φάει τόση π@@@α που ’χεις γίνει σάπια»
«Βουλγάρες, κάνω εισαγωγή τις Βουλγάρες / για να γ@@άς εσύ τις μο@@@ρες / όλες τους με λένε Boss… αράζεις συχνά Κολωνάκι γιατί είσαι καλό π@@@νάκι… ήσουν Ιούδας στη ψυχή, είσαι μια βίζιτα στ’ αλήθεια».
Και ποιό άλλο από το:
«Απλά θέλω να τη γδύσω δε με νοιάζει τι φοράει
Την καστανή την παίρνει ο Daddy την ξανθιά τη θέλει ο Fy
Τη χοντρή την παίρνει ο Daddy τη λεπτή την θέλει ο Fy
Την ψηλή την παίρνει ο Daddy την κοντή την θέλει ο Fy
Στη στεριά την παίρνει ο Daddy»
Άλλοι θα έλεγαν πως είναι απλά στίχοι σε τραγούδια που παίζουν σε κλαμπ και προκαλούν διάθεση για χορό. Mα φανταστείτε τι γίνεται όταν νέοι άνθρωποι και κυρίως έφηβοι, οι οποίοι βρίσκονται σε μία περίοδο, όπου η μουσική είναι το «safe place» τους, στηρίζουν ολόκληρη την κοσμοθεωρία τους σε αυτά; Τι γίνεται όταν η μουσική που αντανακλά συμπεριφορές, έχει ως βάση τη βία, τα ναρκωτικά, τα όπλα και όλες τις μορφές σεξισμού, κυρίως κατά των γυναικών; Ποιός μπορεί να ακολουθήσει ένα ηθικό μονοπάτι όταν στην πιο ευάλωτη ηλικία του, η μουσική και συνεπώς η συμπεριφορά και οι συνήθειες, καθώς αυτά είναι αλληλένδετα, σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας, διαμορφώνουν τον χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου;
Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε τέτοιου είδους κοινωνικά πρότυπα, πριν οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Δεν είναι υπερβολή το ότι η τραπ χειραγωγεί και οδηγεί τους νέους προς ανήθικες συμπεριφορές. Κανείς δεν σας απαγορεύει να ακούτε την μουσική που σας αρέσει, αλλά αφού διαβάσετε αυτό το άρθρο, θέλω να πιστεύω πως θα έχετε κριτική αντίληψη και θα αρνηθείτε αυτού του είδους την χειραγώγηση…
