Σε βιβλιογραφική επισκόπηση των Luckner & Handley (2008) οι μέθοδοι που έχουν την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη διδασκαλία των παιδιών με προβλήματα ακοής είναι η αναλυτική διδασκαλία στρατηγικών, η χρήση αυθεντικού και όχι απλοποιημένου υλικού, η χρήση κειμένων και όχι προτάσεων στη διδασκαλία συντακτικού, γραμματικής και λεξιλογίου και η εξάσκηση σε στοχευμένες δραστηριότητες. Αντίστοιχα σε μια προσπάθεια συγγραφής ενός οδηγού αποτελεσματικών πρακτικών για τη διδασκαλία των παιδιών με προβλήματα ακοής, η έρευνα αναδεικνύει ως τέτοιες την αναλυτική παρουσίαση και επίδειξη στρατηγικών, τη χρήση καλογραμμένου και ελκυστικού υλικού, τις συζητήσεις για την ενεργοποίηση της προϋπάρχουσας γνώσης και την ανάπτυξη λεξιλογίου και ιδεών, τη χρήση υπολογιστών και την ανάγνωση πολλών και διαφορετικού τύπου κειμένων τόσο για τη βελτίωση της αναγνωστικής ευχέρειας όσο και για τον εμπλουτισμό ιδεών (Ferrell, Bruce & Luckner, 2014).

Τεχνικές Διδασκαλίας

Οι Luckner, Slike & Johnson (2012) προτείνουν μια σειρά από συγκεκριμένες τεχνικές που μπορούν να φανούν χρήσιμες στους εκπαιδευτικούς:

• πριν τη διδασκαλία η επιλογή όρων ή εννοιών κλειδιών και η συστηματική διδασκαλία των τρόπων χρήσης του όρου ή της έννοιας στα πλαίσια του μαθήματος
• η αξιοποίηση ποικίλου εκπαιδευτικού υλικού που σχετίζεται με τα ενδιαφέροντα ή τις εμπειρίες του μαθητή
• η διεξαγωγή σύντομων συζητήσεων με τους μαθητές που θα επικεντρώνονται σε ιδέες και πληροφορίες που περιέχει το υλικό
• η σύνδεση και η σύγκριση των εμπειριών του μαθητή με το περιεχόμενο του υλικού
• η άμεση διδασκαλία λεξιλογίου, συντακτικών και γραμματικών φαινομένων καθώς και στρατηγικών
• η επίδειξη κατά την οποία ο εκπαιδευτικός σκέφτεται φωναχτά καθώς αναλύει, επεξηγεί, συμπεραίνει ελέγχοντας ταυτόχρονα την ανταπόκριση των μαθητών
• η χρήση εννοιολογικών χαρτών για την εισαγωγή του υλικού και την ανάδειξη των σχέσεων μεταξύ των εννοιών
• αξιοποίηση του διαδικτύου (εκπαιδευτικές ιστοσελίδες και εργαλεία, οπτικό υλικό, δημιουργία blog ή ομάδας συζητήσεων)
• η συστηματική εξάσκηση σε ασκήσεις και δραστηριότητες.

Η Schirmer (2000) δίνει μεγάλη έμφαση στη σημασία της κατάκτησης της διαδικασίας της ανάγνωσης και της γραφής, της ταυτόχρονης καλλιέργειας της ανάγνωσης και της γραφής, της αξιοποίησης υλικού που να αφορά πραγματικές καταστάσεις, της συνεργατικής μάθησης και της ανάπτυξης κινήτρων.  Είναι πολύ σημαντικό η προσοχή των παιδιών να επικεντρωθεί σε έντυπο ή ηλεκτρονικό υλικό που βρίσκεται γύρω τους και αφορά την καθημερινότητα τους έτσι ώστε να το κατανοήσουν και να προσπαθήσουν να το ερμηνεύσουν από την δική τους οπτική γωνία. Για αυτό και η αποπλαισιωμένη διδασκαλία λεξιλογίου και εννοιών που δεν συνδέονται με εμπειρίες και καταστάσεις συχνά δεν αποδεικνύεται αποτελεσματική.