Και το βιβλίο στο δρόμο του βινυλίου…

ή αλλιώς “για μια χούφτα βιβλία”…[υγ2]

Είναι νωρίς ακόμη, μα σε κάποιο σημείο στο μέλλον θα διαπιστώσουμε ότι το βιβλίο έχει την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση όπως έχει σήμερα το βινύλιο. Δηλαδή θα υπάρχουν βιβλία, θα εκδίδονται νέα, θα βρίσκονται στις δημόσιες ή ιδιωτικές βιβλιοθήκες μα θα έχουν περιορισμένη χρήση και συλλεκτικό χαρακτήρα. Κάποιοι συλλέκτες βιβλίων θα ψάχνουν τις νέες εκδόσεις ή τις σπάνιες παλιές, και θα εξακολουθούν να διαβάζουν βιβλία. Οι πλειονότητα θα έχει ηλεκτρονικούς αναγνώστες ή πινακίδες ή ψηφιακό χαρτί και μεγάλο πλήθος βιβλίων σε αυτά.

Μας φαίνεται παράξενο; Θα μας λείψει αυτή τη αίσθηση του χαρτιού και αυτή η ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο βιβλίο και τον αναγνώστη του; Ίσως να μας λείψουν αυτά, μα θα έχουν αντικατασταθεί από πλήθος νέα χαρακτηριστικά που θα έχουν κάνει την ανάγνωση και τη μελέτη πιο γρήγορη και πιο αποδοτική! Και το λέω αυτό εγώ που αγαπώ να γράφω στο χαρτί και που αγαπώ να διαβάζω από βιβλίο χάρτινο! Ακόμη και τώρα συνοδεύω κάθε βιβλίο που διαβάζω ένα σχετικό τετραδιάκι με σημειώσεις σχετικές με το βιβλίο μου! Θέλει πολύ πολύ χρόνο, μα η ανάγνωση είναι μια ας πούμε “αργή” διαδικασία για μένα.  Καμία σχέση με τον τρόπο ανάγνωσης και πρόσληψης της πληροφορία από το διαδίκτυο!

Πως θα είναι στο μέλλον όμως, ακόμη και η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων; Αντί να κρατάμε με τα δυο σας χέρια ένα λιγότερο ή περισσότερο βαρύ βιβλίο θα μπορούμε με το ένα μας χέρι να κρατάμε ένα ελαφρύ “ηλεκτρονικό αναγνώστη” με οθόνη που δεν θα κουράζει τα μάτια μας. Αντί να υπογραμμίζουμε με μολυβάκι ή να γράφουμε τις παρατηρήσεις μας στο ίδιο το βιβλίο ή σε σημειωματάριο, πολύ εύκολα θα βάζουμε έναν “ηλεκτρονικό σελιδοδείκτη” και θα πληκτρολογούμε ό,τι, όποια σημείωση θέλουμε. Ας σκεφτούμε τώρα πως μπορούμε να βρούμε σε ένα έργο κάποια συγκεκριμμένη λέξη (πρόσωπο – έννοια) το ρόλο που παίζει ή με τι σχετίζεται; Πρέπει να διαβάσουμε όλο το έργο και παράλληλα να κρατάμε σημειώσεις για αυτό. Πόσος χρόνος χρειάζεται; Τόσος ώστε να διαβάζουμε όλο το έργο συν κάτι ακόμη για την διαδικασία των καταγραφών και την επεξεργασία αυτών σε σχέση με την έρευνά μας. Με το ηλεκτρονικό μας βιβλίο όμως, μέσα σε λίγα λεπτά μπορούμε να έχουμε ολοκληρώσει την έρευνά μας κάνοντας χρήση της σχετικής “αναζήτησης“. Από τα αποτελέσματα αυτά  πολύ εύκολα και γρήγορα κάνουμε όποια σύγκριση, όποια επεξεργασία  θέλουμε.

Έτσι λοιπόν, στο μέλλον που ίσως δεν είναι τόσο μακρινό όσο μοιάζει τώρα, τα βιβλία θα είναι συλλεκτικά, όπως και τα βινύλια!

υγ1: Γιατί κατέγραψα τις σκέψεις μου αυτές;

Να πω πως είναι ένα θέμα που έχω συζητήσει σε φόρα εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια και είχα την ίδια ακριβώς αντίληψη. Τώρα οι σκέψεις μου αυτές μοιάζουν να είναι λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα από ότι ήταν όταν τις πρωτοδιατύπωσα.

Για την εδώ καταγραφή, μου δόθηκε η αφορμή από μια σειρά αναρτήσεων ή ειδήσεων που “έτυχε” να διαβάσω στο διαδίκτυο αυτές τις ημέρες. Παράδειγμα, τα Borders στην Αγγλία κλείνουν (αν και υπάρχουν και άλλοι παράγοντες εκτός βιβλίου για αυτό). Άλλη είδηση ήταν το κλείσιμο πολλών νέων βιβλιοπωλείων αλλά και του τελευταίου βιβλιοπωλείου μεταχειρισμένων βιβλίων στο Maui. Επίσης ένα άρθρο με τίτλο: “My grandma found some old books” αλλά και το κλείσιμο βιβλιοπωλείου στο winscosin μετά από 18 χρόνια λειτουργίας, του οποίου η ιδιοκτήτρια δηλώνει: “Kindle, Nook, paperback discounts at Barnes and Noble, Amazon…I just can’t compete,” και πολλές άλλες ειδήσεις για free  e-books, για e-readers κτλ.

υγ2: “για μια χούφτα βιβλία” επιρροή από τον τίτλο “Για μια χούφτα βινύλια”, βιβλίο της Χίλντας Παπαδημητρίου, εκδόσεις Μεταίχμιο που μόλις δίαβασα. (…)