Νέο Μουσείο Ακρόπολης
Οι εξερευνήσεις για σας και τα παιδιά σας είναι πολύ απολαυστικές και άκρως ενδιαφέρουσες!
Πατήστε εδώ.
Άρθρα κατηγορίας Διάφορα
Ο αληθινός δάσκαλος…
O δάσκαλος συνθλίβει το χρόνο μέσα του και παραμένει παιδί, από τον Ευάγγελο Παπανούτσο
Αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί.
“Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά γράμματα, μουσική, καλούς τρόπους… Αυτά τα μαθήματα είναι εξωτερικά. Μένουν στην επιφάνεια σαν τα ρούχα που φορούμε.
Δεν εισχωρούν παράμεσα στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό που λέμε προσωπικότητα: Πνεύμα, ήθος, χαρακτήρα. Εκτός αν εκείνοι που τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση γνώσεων αλλά τα χρησιμοποιούν ως μέσα να για να πετύχουν το στόχο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας.
” Δάσκαλος για τον Παπανούτσο είναι: ”…αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί. Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς. Ο αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στην ψυχή, άνθρωπος δηλαδή εύπλαστος, δροσερός, αγνός.
Αδύνατο να φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο, σχεδόν υπεράνθρωπο είναι αυτό που του ζητούμε, να συνθλίψει μέσα του το χρόνο, να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή για να μπορέσει να έχει πρόσβαση στα αισθήματα, στις σκέψεις, στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου που θα διαπαιδαγωγήσει, να τον καταλαβαίνει, να χαίρεται, να διασκεδαζει μαζί του, να σκέπτεται τις σκέψεις του, να να επιθυμεί τις επιθυμίες του, να πονάει τον πόνο του…
” Στο βιβλίο του παρακάτω αναφέρει ότι “ …Επίσης πετυχημένος είναι ο δάσκαλος που έκανε με το έργο του τόσο ώριμο το μαθητή του ώστε εκείνος να μην τον χρειάζεται πια…
Ο θρίαμβος του δασκάλου είναι να κάνει τον νέο άνθρωπο αυθύπαρκτο και ανεξάρτητο -στον τρόπο που μεθοδεύει τις παρατηρήσεις και τις σκέψεις του , στον τρόπο που κάνει τις εκτιμήσεις του, που καταρτίζει το πρόγραμμα της δράσης του, που σημασιολογεί τη ζωή ώστε να μην έχει πλεον ανάγκη από χειραγώγηση και ούτε από τον ίδιο τον δάσκαλο του…
Τελευταίο ο Παπανούτσος εκθέτει το πιο σημαντικό.. Την αγάπη για το παιδί… ”Άφησα τελευταία την κύρια ιδιότητα (ορθότερα την πρώτη αρετή) του δασκάλου… Την αγάπη για το παιδί… Στο παιδί που δεν έιναι δικό του αλλά γίνεται δικό του όταν συνδεθεί με την παιδευτική σχέση.
Στο παιδί ως παιδί που ως ένα νέο και τρυφερό βλαστάρι που δεν έχει ακόμα ξεδιπλώσει τα φύλλα του αλλά κλείνει μέσα του τόσους θησαυρούς -νοημοσύνης, ευαισθησίας-δραστηριότητας- και περιμένει τη δική του στοργή και φροντίδα για να ανθοβολήσει, να αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί.
Είναι απίστευτο με πόση αγάπη (ανιδιοτελή, θερμή, αφειδώλευτη) αφοσιώνεται ο αληθινός δάσκαλος στους μαθητές του. Το παιδί που του εμπιστεύτηκαν να διδάξει γίνεται ο άξονας της ζωής του, αυτό της δίνει περιεχόμενο και γίνεται ο άξονας της ζωής του…
Στο δοκίμιο “Πρωτοβουλία και οίστρος … Ιδού το μάθημα¨ αναφέρει χαρακτηριστικά: ” Κατάλαβε το καλά, και κλείσε αυτή την αλήθεια μέσα στην ψυχή σου, ότι η διδασκαλία ανήκει στην κατηγορία των πνευματικών έργων όπου το καλό αποτέλεσμα είναι προϊόν έμπνευσης και δημιουργικού οίστρου.
Με μια λέξη: είναι δημιουργία. Και ο άξιος δάσκαλος: δημιουργός. Αυτό πρέπει να σκέπτεσαι όταν αρχίζεις όχι μόνο μια σειρά μαθημάτων, αλλά και το κάθε μάθημα, κάθε ώρα διδασκαλίας.
Δε θα εργαστείς απάνω σε γνωστές και πολυμεταχειρισμένες, στερεότυπες φόρμες και φόρμουλες (όπως: ο τεχνίτης στα «βάναυσα» έργα), αλλά θα δημιουργήσεις πάντοτε κάτι νέο και πρωτότυπο, κάτι που δεν είχε, δεν μπορούσε να έχει γίνει ως τώρα (όπως ο αληθινός ποιητής στα «ευγενή» έργα του πνεύματος).”
Στο ίδιο δοκίμιο αναφέρει τη προπαρασκευή ενός δασκάλου… Προσπερνάω την πρώτη που αναφέρεται στον τρόπο οργάνωσης της διδασκαλίας που γίνεται όταν αρχίζει και ξετυλίγεται αβίαστος και παραγωγικός ο ευρετικός διάλογος (όπως τον ονομάζει)με τους μαθητές μας κατά τη διερεύνηση ενός θέματος και συζήτηση των αποριών…
Πηγαίνω στη δεύτερη προπαρασκευή που θέτει… “Η δεύτερη, η πιο ουσιαστική και η πιο κουραστική, δε γίνεται, δεν μπορεί να γίνει την παραμονή της διδασκαλίας σου, αλλά κρατάει χρόνια πολλά, όσα θα διαρκέσει η επαγγελματική σου ζωή.
Πρέπει να κατακτήσεις εις βάθος την «ύλη» που θα διδάξεις, με τη συστηματική και αδιάκοπη μελέτη και οικείωση της μεθόδου και των πορισμάτων της αντίστοιχης επιστήμης.
Ο αείμνηστος Δάσκαλος Ευάγγελος Παπανούτσος είχε δώσει στο βιβλίο του “Δρόμοι ζωής “την ουσία του δασκάλου…
Πηγή: fresheducation.gr
Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr
Το πλοίο που ονειρεύομαι…
Παρακάτω παρατίθεται το ποίημα που έγραψα στα πλαίσια του μαθήματος της Μελέτης Περιβάλλοντος για τις ανάγκες των ανθρώπων. Ελπίζω να σας αρέσει!
Το πλοίο που ονειρεύομαι…
Ένα πλοίο φαντάζομαι
για σένα και για μένα.
Να έχει ότι χρειάζομαι
του κόσμου τα λατρεμένα.
Γέλια μέσα ν’ ακούγονται
ο πόνος να προσπερνάει.
Δάκρυα να μη χύνονται
αδικία να μη χωράει.
Το πλοίο που ονειρεύομαι
χωράει τον καθένα.
Ίδιο χρώμα ας μην έχουμε
μπορούμε να γίνουμε ένα.
Σ’ ένα ταξίδι μακρινό
όλους να μας πηγαίνει
με αεράκι αλαργινό
κι αλμύρα διψασμένη.
Αυτό το πλοίο άραγε
γιατί δεν ξεμακραίνει;
Οι πόλεμοι, η πείνα
την άγκυρα κρατούν δεμένη.
Ακούστε αφεντάδες μας
πολιτικοί, κρατούντες.
Αφήστε μας στο πλοίο μας
να πάρουμε το τιμόνι.
Μαζί μας στο ταξίδι μας
όλους θα σας δεχτούμε.
Στο τέλος του ορίζοντα
τα όνειρα αναμετρούνται.
Περισσότερα για τη δράση μας μπορείτε να δείτε εδώ.
Βόλτα στο βουνό
Ώρα για παιχνίδι – Κλίση ρημάτων
Μια μεγάλη μέρα – Χρονική διαδοχή από www.jele.gr
Μια μέρα στη γη:
Περιβάλλον προστασία του δάσους. Πατήστε την εικόνα για να παίξετε.
Οι δράσεις μας για την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου
Όλοι μαζί γιορτάσαμε το παιδικό βιβλίο! Μια όμορφη μέρα με τις μοναδικές δημιουργίες των παιδιών! Γράψαμε παραμύθια, ποιήματα ,κόμικ, δραματοποιήσαμε παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τραγουδήσαμε, βραβευτήκαμε, συγκινηθήκαμε κι αγαπήσαμε λίγο ακόμη το βιβλίο.
Η παρουσίαση της εκδήλωσης και οι νικητές του διαγωνισμού φωτογραφίας εδώ.
Όλες οι φωτογραφίες που συμμετείχαν εδώ.
Αρχικά είδαμε ένα υπέροχο βίντεο:
The fantastic flying books of Morris Lessmore
Έπειτα πασουσιάσαμε τις δημιουργίες των παιδιών:
Α΄τάξη:
Ε΄τάξη (δραμματοποίηση το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν: Ο Αμμουδιάρης)
Ο Κονδυλάκης, βραχογραφίες
Η Γ΄τάξη με ένα ολιγόλεπτο animation σας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο των σπηλαίων και σας καλεί παρέα με τον Κονδυλάκη, έναν ανήσυχο ιστορικό της γραφής, να ανακαλύψετε τα πρώτα δείγματα γραπτής επικοινωνίας του προϊστορικού ανθρώπου. Συγχαρητήρια στους μαθητές της Γ΄τάξης και στη δασκάλα τους Σουλιώτη Αγορίτσα για το αξιέπαινο δημιούργημά τους!!!
<iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/jnq985yF3NQ” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>
Ειρήνη…
«Ειρήνη» – Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα (για παιδιά 5-8 ετών)
https://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-yliko/eirini.html
https://www.youtube.com/watch?v=WQJhuAfVTqo
Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές
http://www.mikrosanagnostis.gr/library/pageflip28/Default.html
http://navid.gr/index.php/2013-09-21-18-46-05
“Embarked”( Το δέντρο που ήθελε να το αγαπούν)
Το ταξίδι της φυγής (για μεγάλα παιδιά πάντα με την επίβλεψη του γονέα)
http://www.taxidifygis.org.cy/
Εκπαιδευτικό υλικό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
https://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-yliko.html
Locomondo – Χέρια σαν κι αυτά
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Btn_gTLD_Fk#%2
Αερικά, Διαφορετικοί
https://www.youtube.com/watch?v=arH2NI1lbGM
Nizar Ali Badr: Τα βότσαλα της προσφυγιάς
https://www.youtube.com/watch?v=ob2rt5up
Ρατσισμός, ξενοφοβία – Ένα τρίγωνο στη χώρα των κύκλων
Ρατσισμός, ξενοφοβία – Ένα τρίγωνο στη χώρα των κύκλων
΄΄Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη, μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα όσο χρειάζονται αγάπη, φαγητό, καθαρό αέρα και παιχνίδι.΄΄
Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη, μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα όσο χρειάζονται αγάπη, φαγητό, καθαρό αέρα και παιχνίδι. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τροφή, η ζημιά γίνεται γρήγορα ορατή. Αν δεν αφήσεις ένα παιδί να έχει καθαρό αέρα και παιχνίδι, η ζημιά είναι επίσης ορατή, αλλά όχι τόσο γρήγορα. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί αγάπη, η ζημιά μπορεί να μην είναι φανερή για μερικά χρόνια, αλλά είναι μόνιμη.
Αλλά αν δεν δώσεις σε ένα παιδί μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα, η ζημιά δεν είναι τόσο εύκολα ορατή. Είναι εκεί όμως. Τα σώματα τους είναι αρκετά υγιή, μπορούν να τρέξουν και να πηδήξουν και να κολυμπήσουν και να φάνε λαίμαργα και να κάνουν πολύ θόρυβο, όπως έκαναν πάντα τα παιδιά, αλλά πάντα κάτι λείπει.
Όλοι οι άνθρωποι, σε κάποιο στάδιο της παιδικής, νεανικής, εφηβικής και ενήλικης ηλικίας, έρχονται αντιμέτωποι με κάτι που δεν ονειρεύτηκαν ποτέ. Είναι τόσο ξένο σε αυτούς όσο η σκοτεινή πλευρά της σελήνης. Αλλά μία μέρα ακούν μία φωνή στο ραδιόφωνο να διαβάζει ένα ποίημα, ή περνούν από ένα σπίτι με ένα ανοιχτό παράθυρο όπου κάποιος παίζει πιάνο, ή βλέπουν μία αφίσα από έναν συγκεκριμένο πίνακα σε κάποιου τον τοίχο, και τους αγγίζει τόσο πολύ που αισθάνονται ζαλάδα.
Τίποτα δεν τους είχε προετοιμάσει γι’ αυτό. Ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι είναι γεμάτοι με μία λαχτάρα, παρόλο που δεν είχαν καμία ιδέα πριν ένα λεπτό, μία λαχτάρα για κάτι τόσο γλυκό και τόσο απολαυστικό που σχεδόν τους πληγώνει. Κλαίνε σχεδόν, αισθάνονται λύπη και χαρά και μόνοι και ευπρόσδεκτοι από αυτήν την εντελώς νέα και παράξενη εμπειρία, και την θέλουν απεγνωσμένα. Το ήθελαν αυτό, το χρειαζόντουσαν όπως ένας πεινασμένος χρειάζεται τροφή, και δεν το ήξεραν. Δεν είχαν ιδέα.
Έτσι είναι και για ένα παιδί που χρειάζεται τέχνη, μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα και τα συναντάει τυχαία. Αν δεν υπήρχε η εν λόγω ευκαιρία, ίσως να μην το γνώριζε ποτέ, και θα μπορούσε να περάσει όλη του τη ζωή σε μία κατάσταση πολιτιστικής λιμοκτονίας χωρίς να το γνωρίζει. Γιατί οι συνέπειες της πολιτιστικής λιμοκτονίας δεν είναι δραματικές και γρήγορες. Δεν είναι εύκολα ορατές.
Αυτή η λαχτάρα υπάρχει σε πολλά παιδιά, και συχνά δεν ικανοποιείται ποτέ, διότι δεν έχει αφυπνισθεί ποτέ. Πολλά παιδιά σε κάθε μέρος του κόσμου πεινάνε για κάτι που τροφοδοτεί και θρέφει την ψυχή τους. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε τροφή, στέγη, παιδεία, ιατρική περίθαλψη, και ούτω καθεξής. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην εμπειρία του πολιτισμού. Χωρίς τέχνη, μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα τα παιδιά θα πεινάσουν.
Philip Pullman, Multi award-winning novelist
Ο Ευγένιος Τριβιζάς πήρε το «όσκαρ παραμυθιού» νικώντας τη Disney!
To ηλεκτρονικό βιβλίο «Little Emily» («Το κοτσάνι του πετροκέρασου») του Ευγένιου Τριβιζά κέρδισε το βραβείο καλύτερου διαδραστικού βιβλίου της χρονιάς για παιδιά προσχολικής ηλικίας στα KidscreenAwards.
Πρόκειται για τον σημαντικότερo φορέα βράβευσης παιδικού τηλεοπτικού και διαδικτυακoύ περιεχομένου στις ΗΠΑ.
Το βραβείο διεκδίκησαν επίσης η Disney με το «Story Central» και η Play Date Digital με το «My Little Pony».
«Ακόμα και κολοσσοί με ασυναγώνιστα τεχνολογικά και πάσης φύσεως μέσα μπορεί να μην καταφέρουν να κατατρoπώσουν ένα κοτσάνι πετροκέρασου» δήλωσε για τη νίκη του ο Ευγένιος Τριβιζάς στα Νέα.
«Έχω πει συχνά ότι πηγή έμπνευσής μου είναι ακόμα και τα πιο ασήμαντα αντικείμενα, αντικείμενα που περνάνε πολλές φορές απαρατήρητα, όπως ένα καλαμάκι πορτοκαλάδας, ένα ξυλάκι παγωτού, ένα χρυσόχαρτο από σοκολατάκι, ένα καμένο σπίρτο ή ένα κοτσάνι πετροκέρασου. Από ένα κοτσάνι πετροκέρασου ξεκίνησε η ιστορία που βραβεύτηκε στo Μαϊάμι σε συνδυασμό με μια ανάμνηση του καλού μου φίλου ζωγράφου Αλέξη Κυριτσόπουλου. Η ιστορία δείχνει ότι ένα κοτσάνι πετροκέρασου είναι αρκετό για να δημιουργήσει πάλι κανείς έναν εξαφανισμένο πλανήτη» είπε ο συγγραφέας στην εφημερίδα.
«Μπαμπά, νικήσατε τον Ντίσνεϊ!» είπε στο άκουσμα της βράβευσης ο μικρός Γιάννης στον πατέρα του Π. Ράππα, ανιμέιτορ της ψηφιακής εικονογράφησης και δημιουργό της εφαρμογής για κινητά και ταμπλέτες. «Διαδραστικά βιβλία κυκλοφορούν εκατομμύρια κάθε χρόνο ανά τον κόσμο και η βράβευση αυτή δείχνει ότι εργαζόμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση» τόνισε ο ίδιος.