κι αλλού η ζωή μας πάει…
Ονειρεύομαι…
Οταν ξεκίνησα να γράφω τις απόψεις μου σ’ αυτό το ιστολόγιο νόμιζα ότι θα έχω να προτείνω πρωτότυπες διδασκαλίες, έξυπνους τρόπους προσέγγισης των Οικονομικών φαινομένων ώστε να γίνουν κατανοητά από μαθητές και δασκάλους, ότι θα παρουσιάσω “λύσεις ” για τα σοβαρά προβλήματα της Παιδείας κι άλλα τέτοια…
Γελάστηκα…
Χωρίς να το καταλάβω άρχισα να γράφω για Πολιτική, για τις επιθέσεις της κυβέρνησης στους μισθούς και τις συντάξεις μας, για τον Καλλικράτη….
Θέλω να απολογηθώ σε όσους παρακολουθούν αυτές τις σελίδες….
Θεωρώ καθήκον του δάσκαλου να διακόπτει λίγο τη διδασκαλία και την μετάδοση των γνώσεων του αναλυτικού προγράμματος και να σκύβει να αφουγκραστεί τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα.
Σ’ αυτή την κοινωνία της απαξίωσης, της ανεργίας, της Siemens και του Βατοπεδίου,της παπαγαλίας, των συμβασιούχων και της εμπορευματοποίησης των πάντων, λίγος χώρος μένει για …ποιητές
