“Οι μικροί σπόροι κοιμούνται κρυμμένοι κάτω από την επιφάνεια της γης μέχρι να μπει σε κάποιον από αυτούς η ιδέα να ξυπνήσει. Τότε τεντώνεται και δειλά-δειλά πετάει προς τον ήλιο ένα πολύ όμορφο βλασταράκι…”
Antoine de Saint – Exupery
Αγαπηµένο µου παιδί…
Τη µέρα που πρωτοδιάβηκες την πόρτα του σχολείου µας, ήσουν ένα µικρό βλασταράκι που µόλις είχε ανοίξει τα µάτια του δειλά- δειλά να αντικρύσει τον κόσµο των µεγάλων.
Να ξέρεις ότι όπως ο ήλιος αγκαλιάζει µε τη ζεστασιά του τα µικρά βλαστάρια, έτσι κι εγώ προσπάθησα πολύ να σε βοηθήσω να ξεδιπλώσεις ό,τι οµορφότερο κρύβεις µέσα σου και να αποκτήσεις γερές «ρίζες» µε γνώσεις και σοφία για το µέλλον.
Τώρα ήρθε η στιγµή να αποχαιρετιστούµε και να κρατήσουµε και οι δυο τις υπέροχες αναµνήσεις από τις στιγµές που περάσαµε µαζί.
Να µην ξεχάσεις ποτέ τα γέλια, τα κλάµατα, τις αγκαλιές, τους τσακωµούς µας, τις εκπλήξεις, τα πράγµατα που ανακαλύψαµε µαζί αλλά και όλα εκείνα που θα ανακαλύψεις χωρίς εµένα…
Εύχοµαι να σε βοήθησα έστω και λίγο να κατανοήσεις πόσο µοναδικός άνθρωπος είσαι και να φροντίζεις πάντα το παιδί που κρύβεται µέσα σου τα χρόνια που θα έρθουν…
Η χρονιά που περάσαµε µαζί ας είναι η απαρχή για µια µαγική διαδροµή στο γαλαξία της γνώσης!!! Ανέβα στον κοµήτη σου και πέτα ψηλά µικρό µου βλαστάρι…
Πηγή: www.kinderella.gr
