Φρίξον ήλιε , στέναξον γη , εάλω η Πόλις ….
29 Μαίου 1453
Εάλω η Πόλις αλλά…
Ουκ εάλω η Ρίζα!
Ουκ εάλω το Φως!
Ενυπάρχει στο Φως η ψυχή σου,
στην ρίζα το σώμα σου!
Ουκ εάλω η Βασιλεύουσα
Ψυχή των Ελλήνων!!!
Νικηφόρος Βρεττάκος
Τίποτε δεν χάνεται οριστικά, παρά μόνο εάν δεν υπάρχουν άνθρωποι για να το θυμούνται.
Στην Ιστορία, όπως και στη ζωή, καμιά λύπη, καμιά μεταμέλεια δε μπορούν ν’ αναπληρώσουν την απώλεια μιας μοιραίας στιγμής όπως και χίλια χρόνια δεν μπορούν να εξαγοράσουν μιας ώρας απερισκεψία..
Η ανθρωπότητα δε θα μπορέσει ποτέ να εκτιμήσει σε όλη του την έκταση το κακό που μπήκε από την Κερκόπορτα εκείνη τη μοιραία ώρα, ούτε τι έχασε ο κόσμος του πνεύματος με την κατάληψη του Βυζαντίου.
Δεν είναι μια απλή ιστορία που έγινε μύθος…δεν είναι παραμύθι…είναι ένας τρόπος ζωής που χάνεται..Ένας ηγέτης που ήξερε ότι θα πεθάνει…Ήξερε πως αυτή ήταν η μοίρα του και δε δείλιασε…γι αυτό πήγε…ένας άντρας που πάνω από τη ζωή του έβαλε τις αξίες του…Τα όσια και τα Ιερά της παραδόσεως της Πόλης…δεν έπεσε μόνο η Πόλις…έπεσε ένα κομμάτι του εαυτού μας…ένα κομμάτι που μύριζε λιβάνι και γιασεμί…δε χάθηκε μόνο ο Βασιλέας…χάθηκε ο ηγέτης που θυσιάζεται και δεν φυγομαχεί πίσω από γραφεία…Χάθηκε η ψυχή που ζούσε για τα ιδανικά…ας είναι η Πόλις το τελευταίο όνειρο που έπεσε…διότι για κάθε αξία που χάνεται, για κάθε έθιμο που αγνοούμε, πέφτει και μια Πόλη…