Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε η γιορτή για την επέτειο των γεγονότων του Πολυτεχνείου, από την Ε΄τάξη.

Το αγόρι και η πόρτα

  Εκεί που έπεσε είναι μια κόκκινη λίμνη,

ένα κόκκινο δέντρο,

ένα κόκκινο πουλί.

  Σηκώθηκε όρθια η πεσμένη καγκελόπορτα

– χιλιάδες άλογα.

Λαός καβαλίκεψε.

Κομνηνέ! – φωνάξαμε.

Γύρισε και μας κοίταξε

δε φορούσε επίδεσμο ούτε στεφάνι.

Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα

και μαύρα,πιο μαύρα-

καλπασμός, – η ιστορία

Να προφτάσουμε.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ

ΛΕΝΑ ΠΑΠΠΑ

Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου

Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα κείτεται

-δεκοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε-

για να έχω εγώ πουλιά-φτερά στα χέρια μου,

και συ στο σπιτάκι σου,

μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι

και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον.

Η μάνα του τον περιμένει και δεν έρχεται,

η άνοιξή του παίζει κα δεν τηνε ξέρει πια.

Στις φλέβες του αίμα σταματημένο και πικρό,

γυαλί σπασμένο ο κόσμος, σωριασμένο πάνω του.

Για να έχω εγώ τον άσπρο μου ύπνο

Και συ γαρίφαλο χαμόγελο στο στόμα σου,

για να ‘χουν τα παιδιά μας το δικό τους ήλιο…