ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

(Από Athens Voice….)

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) είναι μια παγκόσμια μέρα που γιορτάζει τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά επιτεύγματα των γυναικών. Η εκστρατεία της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας για το 2018 είναι #PressforProgress.

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, António Guterres δήλωσε: «Την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ας υποσχεθούμε όλοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ξεπεράσουμε τις παγιδευμένες προκαταλήψεις, τη στήριξη της δέσμευσης και τον ακτιβισμό και να προωθήσουμε την ισότητα των φύλων και την ενδυνάμωση των γυναικών».

Μάλιστα. Πολλές γυναίκες ανά τον κόσμο δηλώνουν ότι δεν χρειάζονται μια συγκεκριμένη μέρα γιορτής. Σωστά. Δεν είναι γιορτή. Είναι μέρα μνήμης. Και σεβασμού.

Γεγονότα. Στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη εργάτριες υφαντουργείων κατέβηκαν σε απεργία. Ζητούσαν μείωση ωραρίου εργασίας (δούλευαν 16 ώρες την ημέρα), ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μεγαλύτερες απολαβές. 129 εργάτριες στις 8 Μαρτίου του 1908 κάηκαν ζωντανές στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας «Cotton» της Νέας Υόρκης.

Γεγονότα. Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν στην Κοπεγχάγη στη Β’ συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών εισηγήθηκε για την καθιέρωση της παγκόσμιας μέρας της γυναίκας, η οποία θα εορταζόταν την επόμενη χρονιά στις 19 Μαρτίου 1911. Το 1917 στην Αγία Πετρούπολη στις 8 Μαρτίου ένα μεγάλο πλήθος γυναικών διαδήλωσε για την έλλειψη τροφής, για τον πόλεμο και κατά του τσάρου. Οι Ιταλίδες το 1946 χρησιμοποίησαν ως σύμβολο για την ημέρα τη μιμόζα. Ένα ανθεκτικό λουλούδι που ανθίζει στις αρχές Μαρτίου. Το 1977 ο ΟΗΕ κάλεσε τα κράτη-μέλη να ανακηρύξουν την όγδοη μέρα του Μάρτη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας.

Τι ακριβώς έχουν καταφέρει οι γυναίκες; Πώς ακριβώς πλάθουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, οι άντρες στο μυαλό τους τις γυναίκες; Πώς παρουσιάζουν οι γυναίκες τις γυναίκες; Η απάντηση υπάρχει γραπτή. Στα βιβλία. Χιλιάδες λευκές σελίδες χρωματίστηκαν από την αύρα εμβληματικών γυναικών. Μεγάλες κυρίες που υπήρξαν ηρωίδες βιβλίων ή δημιουργοί οι ίδιες αξεπέραστων λογοτεχνημάτων που διαβάστηκαν από πάμπολλους αναγνώστες και αναγνώστριες ανά τον κόσμο.

Η συνέχεια στην Athens Voice….

Τέσσερις γυναίκες απεργοί από το Σωματείο Γυναικών Ραφτρών κατά τη διάρκεια της μεγάλης διαδήλωσης των 20.000 γυναικών απεργών στη Νέα Υόρκη (1910)

Υπάρχουν παγκόσμιες ημέρες σχεδόν για το οτιδήποτε. Κάποιες δε από αυτές είναι ιδιαίτερα εμπορικές, ενώ άλλες προσπαθούν τεχνηέντως να γίνουν, φτάνει να απονοηματοδοτηθεί το αρχικό τους πλαίσιο.

Έτσι λοιπόν η σύγχρονη κουλτούρα δέχεται να γιορτάσει την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, ως γιορτή θηλυκότητας, ή γιορτή του «ωραίου» άλλοτε «ασθενούς» φύλλου, κάποιας αδιόρατης διαμάχης μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά όχι σαν γιορτή εργατριών που διεκδίκησαν με θάρρος, ισοτιμία και καλύτερες συνθήκες δουλειάς.

Όσο λοιπόν η σύγχρονη κουλτούρα επιβάλει κάθε 8 Μάρτη γυναικοπαρέες να ξεχειλίζουν τα κέντρα διασκέδασης, να συνεστιάζονται, να κάνουν ανάλαφρες κουβέντες και να δέχονται δώρα, ώστε να κινείται η αγορά τα πράγματα είναι ανάλαφρα, ακίνδυνα, αποπολιτικοποιημένα και η ιστορική μνήμη αλλοιώνεται. «Ό,τι κερδήθηκε, κερδήθηκε και ό,τι χάνεται ας χαθεί, όσο το δυνατό πιο αδιαμαρτύρητα».

Όμως η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μέρα μνήμης και τιμής. Με απαρχή την απεργία και τη διαδήλωση που κατεστάλη βίαια από την αστυνομία των γυναικών εργατριών κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού στη Νέα Υόρκη το 1857,  ξεκινά ένας πολύχρονος αγώνας διεκδικήσεων  εργατριών γυναικών που απαιτούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, μειωμένο ωράριο, εξίσωση των μισθών τους με αυτό των ανδρών. Το γυναικείο εργατικό κίνημα δημιουργεί τις πρώτες του ρίζες, φτιάχνει σωματεία, συνδέεται συνολικότερα με τους αγώνες του εργατικού κινήματος και συχνά πρωτοπορεί με τέτοιο τρόπο που να υφίσταται άγρια καταστολή όχι μόνο από την αστυνομία, αλλά και από τις ίδιες τις οικογένειές τους.

Επομένως η 8 Μαρτίου είναι κάθε άλλο παρά ημέρα γιορτής. Είναι ημέρα μνήμης και τιμής. Των αγωνιζόμενων εργατριών που τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους στις συνθήκες δουλείας που βίωναν,  των αγωνιζόμενων γυναικών ανά τον κόσμο που διεκδικούν ακόμα και σήμερα ισότητα, αλλά και συνολικότερα των μαχόμενων γυναικών, που ακόμα κι αν έχουν κατακτήσει ίσα δικαιώματα δηλώνουν παρούσες σε κάθε κοινωνική διεκδίκηση.

Είναι ημέρα μνήμης για τη Μαρία Χουσιάδου που δολοφονήθηκε στην απεργία των καπνεργατών στην Καβάλα το 1924. Για τη Βασιλική Γεωργαντζελή που δολοφονήθηκε στην απεργία των καπνεργατών του Αγρινίου το 1926. Αλλά και μνήμη για τη Μπέρτα Κασερές που δολοφονήθηκε στις 3 Μαρτίου 2016 στην Ονδούρα, γιατί πάλεψε για ανθρώπινα δικαιώματα, γη και ελευθερία.