Πριν λίγες μέρες, την 28^η Οκτωβρίου, γιορτάσαμε το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στους Ιταλούς και  Γερμανούς εισβολείς και τιμήσαμε όλους εκείνους που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία της πατρίδας.
Σήμερα ήρθε η ώρα να γιορτάσουμε ένα άλλο μεγάλο ΟΧΙ.
Είναι το όχι του πολυτεχνείου.
Το όχι των Ελλήνων φοιτητών απέναντι στην έλλειψη ελευθερίας και δημοκρατίας, εξαιτίας της 7χρονης τυραννίας της χούντας των συνταγματαρχών.
Παρακολουθήσαμε  το χρονικό του πολυτεχνείου αλλά και βασικά γεγονότα άμεσα συνδεδεμένα, που συνέβησαν πριν και μετά την ηρωική ημέρα της 17^ης Νοεμβρίου του 1973, -μέσα από θεατρικά που μας παρουσίασαν οι μαθητές της Ε΄τάξης-,μια μέρα που μας θυμίζει ότι η απόκτηση κάποιων αγαθών χρειάζεται αγώνες και θυσίες…

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΑΣ

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ,Κ. ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΚΩΛΗ, ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

17 Νοέμβρη – Το σύνθημα
Μια τέτοια μέρα σαν και αυτή
μια γκρίζα μέρα και μουντή
μια αγκαλιά από παιδιά
φώναξαν όλα δυνατά…
Ψωμί, Παιδεία, ελευθερία.

Η αγάπη και η ειρήνη από ψηλά
δυο ταξιδιάρικα πουλιά
πέταξαν πιο κάτω χαμηλά
φώναξαν με τα παιδιά…
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.

Ας γίνουμε κι εμείς παιδιά
μια αγκαλιά από φιλιά
με μια ψυχή, με μια φωνή
για να φωνάξουμε μαζί…
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
(Γωγώ Αγγελοπούλου)

Μια ακόμη γιορτή, που αξίζει να μιλήσουμε στα παιδιά μας. Να μάθουν τους αγώνες κάποιων παιδιών που σύνθημά τους ήταν το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».

17 Νοέμβρη 1974: μια ημερομηνία που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, μικροί και μεγάλοι! Για επτά χρόνια το πολίτευμα μας ήταν η δικτατορία… Το πολίτευμα της Δημοκρατίας ασθενούσε άσχημα και οι πολίτες δεν είχαν το δικαίωμα να εκφράσουν ελεύθερα την γνώμη τους, δεν είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν και να εκλέξουν το πολίτευμα που ήθελαν, οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα ήταν υποχρεωμένα να λένε ότι άρεσε στους κυβερνήτες, τους οποίους κανένας δεν είχε εκλέξει.

Οι πρώτοι που αντέδρασαν σε αυτό το καθεστώς, ήταν οι φοιτητές, νέα παιδιά που σπούδαζαν εκείνη την εποχή, ακόμη και οι μαθητές, οι οποίοι κλείστηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο και έφτιαξαν μόνοι τους έναν ραδιοφωνικό σταθμό, απ’όπου και μετέδιδαν συνθήματα για την ελευθερία και εμψύχωναν τον κόσμο για να μην φοβούνται, έτσι ώστε όλοι να είναι ενωμένοι και δυνατοί και να διώξουν τους δικτάτορες, να επαναφέρουν την Δημοκρατία.

Παρά τις όποιες αντιδράσεις της αστυνομίας και του στρατού, οι φοιτητές συνέχισαν να υπερασπίζονται την ελευθερία τους. Επί τρεις μέρες πολιορκούνταν από τον στρατό, ώσπου έφεραν τα τανκς να μπουν μεσα στο Πολυτεχνείο. Οι φοιτητές δεν βγήκαν από το προαύλιο του Πολυτεχνείου… Τα τανκς τους καταπάτησαν και έτσι η εξέγερση σημαδεύτηκε με το αίμα των νεκρών μαθητών…

Η θυσία αυτή οδήγησε στην πτώση της δικτατορίας μετά από λίγες μέρες. Αυτό που γιορτάζουμε την 17η Νοεμβρίου είναι την θυσία των παιδιών αυτών για να ελευθερώσουν την πατρίδα μας από την τυραννία και να μας προσφέρουν μια καλύτερη ζωή.