Σίφνος… Το νησί των ποιητών,το νησί του Τσελεμεντέ,το νησί των παραδόσεων, το νησί με τις 350 εκκλησιές ,το νησί με την υπέροχη φύση και τις φυσικές ομορφιές ,το νησί με τους κατάλευκους και καλαίσθητους  οικισμούς,το νησί που απλώνεται μεσ΄το Αιγαίο σε 74 τ.χ, το νησί με τους 2450  Σιφνιούς κατοίκους και 300  οικονομικούς μετανάστες περίπου ,αλλά και το νησί με την έλλειψη Κέντρου Υγείας, το νησί με την έλλειψη αποχέτευσης στους κεντρικούς οικισμούς, το νησί με την πλημμελή  τουριστική υποδομή ,το νησί με την αύξηση των κλοπών,το νησί με το υψηλό κόστος ζωής,το νησί με την πολύ κακή  και πανάκριβη ακτοπλοϊκή συγκοινωνία,το νησί μου…

Άς μείνω στο τελευταίο απ΄τ΄αρνητικά . Αυτή η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία που με τη χειμερινή της μορφή ,αποκλείει την ανάπτυξη και μειώνει τις επιλογές μας! Απ΄ότι λένε δυο είναι οι λύσεις στο πρόβλημα: 1) Η επέκταση της ακτοπλοϊκής μας γραμμής προς Πάρο και Νάξο ή 2) Η επιδότηση δυο  ακτοπλοϊκών δρομολογίων από Πειραιά ανα εβδομάδα, κατά τη χειμερινή περίοδο.

Χρόνια και χρόνια το πρόβλημα ταλανίζει τη μικρή κοινωνία της Σίφνου. Γιατί το χειμώνα να μας λείπει μια αξιόλογη ακτοπλοϊκή συγκοινωνία; Γιατί να θεωρούμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Φταίνε τα λίγα σπίτια της Σίφνου ή οι κακές επιλογές τα συμφέροντα  και η αδιαφορία  των κρατούντων; Πάντως οι μόνοι που δε φταίνε είναι οι μικρές κοινωνίες των Κυκλάδων.