Παλιότερα η έννοια «σκουπίδια» ήταν σχεδόν άγνωστη. Οι συσκευασίες των προϊόντων ήταν πιο απλές από τις σημερινές και δεν υπήρχε η καταναλωτική μανία που υπάρχει σήμερα, ενώ πολλά αντικείμενα επιδιορθώνονταν ή μετατρέπονταν σε κάτι άλλο πριν καταλήξουν στα άχρηστα.
Σήμερα ο πολίτης συνδέει την ευημερία του με τη συσσώρευση καταναλωτικών αγαθών. Τα περισσότερα από τα προϊόντα που αγοράζονται από τους πολίτες περικλείονται σε μεγαλύτερες ποσότητες συσκευασίας. Επίσης, η αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων επαναχρησιμοποίησης των προϊόντων που έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη είναι ανύπαρκτη, αφού οι πολίτες επαναπαύονται στη δυνατότητά τους να αποκτήσουν καινούργια.
Με τη συνεχή, λοιπόν, αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού, και την αλλαγή του τρόπου ζωής, ο όγκος των παραγόμενων απορριμμάτων έχει προ πολλού ξεπεράσει την ικανότητα του πλανήτη να τα απορροφήσει. Μόνο μέσα από ένα πλαίσιο ολοκληρωμένης διαχείρισης που θα βασίζεται στο τρίπτυχο «μείωση όγκου απορριμμάτων, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση» είναι δυνατή η βέλτιστη αντιμετώπιση του προβλήματος και η μείωση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεών του.