Το Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011 η ομάδα του προγράμματος « Θεατρική Παιδεία» παρακολούθησε την παράσταση « Το αμάρτημα της μητρός μου ».
Αυτοβιογραφικό του Γεωργίου Βιζυηνού
Σκηνοθεσία: Ηλ. Λογοθέτης
Ερμηνεύουν: Ηλ. Λογοθέτης, Μ. Ζαχαρή, Ελ. Υφαντή, Σ. Σουρμελίδης. Σκην.: Μ. Ζαχαρή. Μουσ.: Μ. Γληνιαδάκης. Φωτ.: Κ. Μαραγκουδάκη. Συμμετέχει ο μουσικός Ν. Ψαριανός.
Θεατρική Σκηνή Ζωή Λάσκαρη – Πολυχώρος Αθηναΐς, Καστοριάς 34-36 & Ιερά Οδός , Βοτανικός, Τηλ.: 210 3477878
Το αυτοβιογραφικό διήγημα του Γ. Βιζυηνού για την ενοχική αγάπη μιας μητέρας παρουσιάζεται με ανανεωμένη σκηνοθετική ματιά από τον Ηλ. Λογοθέτη, με τον ίδιο στο ρόλο του συγγραφέα.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα και από εδώ:
Παλαιότερες κριτικές:
http://www.sevenart.gr/news-detail.php?catid=9&id=579
http://reviewtheatre.wordpress.com/
Η παράσταση ήταν συγκινητική, με σπουδαίες ερμηνείες και με μια λιτή σκηνοθετική προσέγγιση που αφηνε να αναδειχθεί το κείμενο του Βιζυηνού. Μετά το τέλος της παράστασης μιλήσαμε με τους συντελεστές της παράστασης οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα ευγενικοί και είχαμε την ευκαιρία να τραβήξουμε φωτογραφίες μαζί τους.
27, Νοέμβριος 2011 στις 6:38 μμ
Καλησπέρα σας!
Καταρχήν,είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι αυτός ο οποίος θα εγκαινιάσει την ιστοσελίδα αυτή με το σχολιό του.
27, Νοέμβριος 2011 στις 6:46 μμ
Όσον αφορά το πρόγραμμα, θα ήθελα να συγχαρώ τους “δημιουργούς” του οι οποίοι στο παρελθόν συνέλλαβαν τη φαεινή αυτή ιδέα πολιτιστικού χαρακτήρα. Νομίζω πως όχι μόνο σε ένα παιδί λυκείου ,αλλά και στον οποιοδήποτε, το θέατρο προσφέρει πολλά αφού γίνεται κοιτίδα του “εργοστασίου” παραγωγής και άντλησης ιδεών και συνεισφέρει στο να ξυπνήσει το έθνος απ’ τον χάλκινο ύπνο της βαρβαρότητας στον οποίο βρίσκεται αιώνες τώρα.
27, Νοέμβριος 2011 στις 11:46 μμ
Το Σάββατο 19 Νοεμβρίου παρακολουθήσαμε την παράσταση : “Το αμάρτημα της μητρός μου.”
Η παράσταση “Το αμάρτημα της μητρός μου” ανέβηκε πριν τέσσερα χρόνια στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους της μητέρας και του γιού την Μαρία Ζαχαρή και τον Ηλία Λογοθέτη αντίστοιχα. Μετά από δυο επιτυχημένες χρονιές, ανεβαίνει τώρα στο Θέατρο Βαφείο “Λάκης Καραλής” σε σκηνοθεσία Ηλία Λογοθέτη.
Η ιδιομορφία της γλώσσας του Βιζυηνού δημιουργεί μια παράξενα ευχάριστη ατμόσφαιρα. Ήδη απ’το πρώτο δευτερόλεπτο πλημμυρίζεσε από εικόνες, οπτικές και ακουστικές, καθώς ο εξαιρετικός φωτισμός και ο ταλαντούχος μουσικός Ν.Ψαριανός συμπληρώνουν και ολοκληρώνουν αυτό το υπέροχο δημιούργημα σκέψεων,αντιλήψεων,χρωμάτων και ακουσμάτων. Το διαχρονικό αυτό έργο του Βιζυηνού ,που είναι αυτοβιογραφικό διήγημα, διακρίνεται για τη διαχρονικότητά του και την ιδιαίτερη ματιά με την οποία εξετάζει την ελληνική κοινωνία. Αν και η γλώσσα στην αρχή σου φαίνεται απόμακρη γιατί δεν είναι η μητρική σου αλλά ένας πολύ ιδιαίτερος τύπος γλώσσας, εμπνευσμένος σαν του Παπαδιαμάντη, είναι ο καταλυτικός παράγοντας που σε βοηθά να ταυτιστείς με τους ήρωες και κυρίως τον πρωταγωνιστή. Έτσι, δεν αργεί η στιγμή, που κατακλίζεσαι από πλήθος συναισθημάτων και ο παλμός της καρδιάς σου και ο ”παλμός ” της σκέψης σου γίνονται ένα με τον παλμό και το ρυθμό της παράστασης.Αξιοσημείωτη είναι ,επίσης, η σκηνογραφία, την επιμέλεια της οποίας έχει η Μ.Ζαχαρή. Η λιτή “διακόσμηση” της σκηνής και η έξυπνη και γρήγορη μετατροπή της από σαλόνι σε υπνοδωμάτιο και από σπίτι σε εκκλησία και προαύλιο προσδίδουν κάτι το διαφορετικό και ενισχύουν τη ”μαγεία” του θεάτρου που συνεπαίρνει μικρούς και μεγάλους.
27, Νοέμβριος 2011 στις 11:51 μμ
Με συγχωρείτε,αλλά λόγο του ακατάλληλου της ώρας, είμαι αναγκασμένος να τελειώσω την ημιτελή κριτική μου (σχολιασμό) αύριο.
Αναμένω νεότερα για το πώς σας φαίνονται τα γεγραμμένα μου.
30, Νοέμβριος 2011 στις 3:14 μμ
Καθοτι το διηγημα αυτο του Βιζυηνου συμπεριλαμβανεται στην υλη της θεωρητικης κατευθυνσης ης Γ’Λυκειου, γνωριζα εκ των προτερων το κειμενο και ειχα μεγαλη περιεργεια να παρακολουθησω τη θεατρικη του μεταφορα. Η γλωσσα διατηρηθηκε αυτουσια, γεγονος που προσεδιδε στο εργο ιδιαιτερο ενδιαφερον. Επιπλεον, οι ερμηνειες ολων ηταν εξαιρετικες, οπως και η σκηνοθεσια, ενω η συμμετοχη του μουσικου Ν. Ψαριανου αποτελεσε ενα ακομη θετικο στοιχειο στην συνολικη αισθηση που εξελαμβανε ο θεατης. Τελος, ολα αυτα, φυσικα, ειχαν ως βαση το μοναδικο κειμενο του Γεωργιου Βιζυηνου, ο οποιος συνδυαζοντας τις σπουδες ψυχολογιας με τα αυτοβιογραφικα στοιχεια, συνεθεσε ενα διηγημα με αριστουργηματικα πλασμενους χαρακτηρες.
1, Δεκέμβριος 2011 στις 3:14 μμ
Η παράσταση ήταν εξαιρετική, με πάρα πολύ ωραία ερμηνεία από όλους τους ηθοποιούς. Συγχαρητήρια σε όλους αυτούς τυς ανθρώπους που έχουν τόσο μεγάλη επιτυχία και έχουνε, σίγουρα κάνει τόσο κόπο για να το πετύχουνε και ελπίζω να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε σε τέτοιες ποιοτικές παραστάσεις!!!
7, Δεκέμβριος 2011 στις 4:57 μμ
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2035197418586&set=a.2035196938574.82065.1803743144&type=1&theater
7, Δεκέμβριος 2011 στις 5:37 μμ
Μια πολυ ωραια παρασταση η οποια διατηρωντας το πρωτοτυπο κειμενο καταφερνει να κρατησει αμειωτο το ενδιαφερον και μαζι με την πολυ ωραια μουσικη να δωσει ενα μεγαλο πλεονεκτημα στην παρασταση! Οι ερμηνιες ολων των ηθοποιων εξαιρετικες…η σκηνοθεσια απλη και ευστοχη, αφηνει σε πρωτο πλανο το κειμενο το οποιο ευχαριστει και τους πιο απαιτιτικους. Η κουβεντα στο τελος με τους ηθοποιους μια απο τις πιο ομορφες στιγμες της βραδιας! Ευγενικοι και με διαθεση για πολυ κουβεντα μοιραστηκαν μαζι μας διαφορες σκεψεις τους και ετσι η βραδια αυτη εκλεισε με ομορφες εικονες!
17, Δεκέμβριος 2011 στις 12:19 μμ
Το αμάρτημα της μητρός μου είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο του Γ. Βιζυηνού, το οποίο είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα. Η ομώνυμη θεατρική παράσταση, σε σκηνοθεσία Ηλία Λογοθέτη και στο ρόλο του συγγραφέα τον ίδιο, έχει διατηρήσει αυτούσια τη γλώσσα χωρίς καμία αλλαγή.
Είναι ένα έργο με μικρό αριθμό ηθοποιών, καταπληκτική όμως ερμηνεία απο όλους τους. Αυτή η αυτοβιογραφία του Βιζυηνού μας δείχνει και την εξαιρετική του ικανότητα να εστιάζει στην παρουσίαση των πραγμάτων με αντικειμενικότητα, καθώς στο έργο παρακολουθούμε την μητέρα του να παρακαλεί τον Θεό να μην της πάρει την μονάκριβη κόρη της, αλλά τους γιούς της, χωρίς ο ίδιος να θίγει κανένα πρόσωπο. Είναι ένα δημιούργημα μοναδικό που αν κάποιος θέλει να το γνωρίσει μέσω της παράστασης και όχι του βιβλίου θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα.