Τη Κυριακή 23 Μαρτίου 2014 η ομάδα του προγράμματος
« Θεατρική Παιδεία» παρακολούθησε την παράσταση
«Βρυκόλακες»
Δράμα του Χένρικ Ίψεν
Σκηνοθ.:Στ. Λιβαθινός
Ερμηνεύουν: Μπ. Αρβανίτη, Γ. Κέντρος, Ν. Χατζόπουλος, Κ. Βασαρδάνης, Μ. Κίτσου. Μετάφρ.: Γ. Δεπάστας. Σκην.-κοστ.: Ελ. Μανωλοπούλου. Μουσ.: Μ. Χρονοπούλου. Φωτ.: Αλ. Αναστασίου.
Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (Α΄ Σκηνή) Κεφαλληνίας 16,Κυψέλη Τηλ : 2108838727
Η ομάδα των σχολιαστών
Τζοβάνα Γκουντάνα Αφροδίτη Βασιλακοπούλου
Οι βρικόλακες του Ίψεν είναι μια οικογενειακή τραγωδία η οποία γράφτηκε το 1881. Ο τίτλος «Βρικόλακες» είναι συμβολικός, δεν αναφέρεται δηλαδή σε πραγματικούς βρικόλακες · συνδέει το έργο με τον θάνατο και με τα διλήμματα τα οποία θέτουν τα μυστικά των ηρώων που για χρόνια κράτησαν μέσα τους.
Στο δραματικό αυτό έργο του Ίψεν παρουσιάζονται οι δυσκολίες της ζωής μιας γυναίκας, τις οποίες αποσιωπά για το καλό του γιου της Όσβαλντ. Η τραγωδία της προκύπτει όταν η ζωή την φέρνει αντιμέτωπη με τα κρυμμένα της μυστικά, τους ΄΄βρικόλακές΄΄ της.
Η κυρία Άλβινγκ έζησε μια φριχτή ζωή υποφέροντας από την απρεπή συμπεριφορά του άντρα της, στην αρχή χωρίς να δείχνει την αγανάκτησή της. Το ξέσπασμά της όμως δεν άργησε! Όταν αντιλήφθηκε πως ο άντρας της την απατούσε με την υπηρέτρια του σπιτιού τους, έφυγε από το σπίτι και βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του πάστορα Μάντερνς. Ο πάστορας αντιμετώπιζε το εξής δίλημμα: να στείλει την κυρία Άλβινγκ πίσω στον άπιστο άντρα της καταδικάζοντάς την να ζει μέσα σε έναν αποτυχημένο γάμο ή να την βοηθήσει να ελευθερωθεί από τα δεσμά του γάμου της; Τελικά, υπηρετώντας πιστά τις ηθικές και κοινωνικές αρχές της εποχής την μετέπεισε να γυρίσει πίσω στον άντρα της, ο οποίος μετά από λίγο πέθανε εξαιτίας της άσωτης ζωής του.
Όταν ο γιος της κυρίας Άλβινγκ επιστρέφει στο σπίτι τους, ερωτεύεται την τωρινή υπηρέτρια του σπιτιού, Ρεγγίνε, η οποία είναι η νόθα κόρη του πατέρα του, φέρνοντας την κυρία Άλβινγκ αντιμέτωπη με ένα τεράστιο δίλημμα: να αποκαλύψει την αλήθεια στους νέους ή όχι;
Όταν τελικά εξομολογείται την αλήθεια στα δύο παιδιά, η Ρεγγίνε φεύγει εξοργισμένη. Στην τραγωδία της κυρίας Άλβινγκ έρχεται να προστεθεί και αυτή της αρρώστιας του γιου της. Το νέο δίλημμα της άτυχης μητέρας σηματοδοτεί το τέλος της παράστασης. Θα διαλέξει άραγε την ευθανασία του γιου της, την οποία της ζήτησε ο ίδιος ως χάρη ή θα τον αφήσει να ζει σαν ζωντανός-νεκρός;
Και η παράσταση κατάφερε, με τα απλά σκηνικά που έδιναν την ατμόσφαιρα του σπιτιού της κυρίας Άλβινγκ, με τη σκοτεινιά των μυστικών του και την προσπάθεια για φροντίδα, αγάπη και όνειρο που όλοι όσοι κατοικούσαν εκεί είχαν ανάγκη, με τα ευρηματικά κοστούμια, που παρέπεμπαν στην εποχή αλλά ταιριάζουν σε όλες τις εποχές και στην ατμόσφαιρα που επικρατεί μέσα στο σπίτι, να αποδώσει το τραγικό αυτό περιεχόμενο.
Κυρίως όμως τις ψυχικές καταστάσεις των ηρώων, τις ζωντάνεψαν για μας τους θεατές οι ηθοποιοί με το λιτό και στιβαρό τους παίξιμο που έκανε ορατά τα διλήμματα του κάθε ήρωα.
Αφήστε μια απάντηση