Η τηλεόραση υποβιβάζει συνολικά την προσωπικότητα αλλά και την υγεία των νηπίων, αποδεικνύει έρευνα που έγινε σε παιδιά προσχολικής ηλικίας στον Καναδά.
Οι επιστήμονες που παρακολούθησαν την πρόοδο 1.314 παιδιών ηλικίας 2,5-4,5 χρόνων βρήκαν ότι όσο περισσότερη τηλεόραση έβλεπαν τα νήπια τόσο χειρότερες ήταν οι επιδόσεις τους στην αριθμητική, τόσο περισσότερο junk food κατανάλωναν και τόσο περισσότερες πιθανότητες είχαν να πέσουν θύματα «νταήδων» στην αυλή του παιδικού σταθμού.
Τα συμπεράσματα της έρευνας, που επιβεβαιώνουν προγενέστερες μελέτες, εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το αν οι οικογένειες θα πρέπει να περιορίσουν τις ώρες που επιτρέπουν στα παιδιά να παρακολουθούν τηλεόραση. Για παράδειγμα, η Γαλλία έχει απαγορεύσει τις τηλεοπτικές εκπομπές που απευθύνονται σε παιδιά κάτω των τριών ετών, ενώ η κυβέρνηση της Αυστραλίας προτείνει τα παιδιά τριών ως πέντε ετών να μη βλέπουν περισσότερο από μία ώρα τηλεόραση την ημέρα.
Παράλληλα οι αμερικανοί παιδίατροι συμβουλεύουν τους γονείς να μην αφήνουν τα παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών να βλέπουν τηλεόραση.
Στην τελευταία έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «Αrchives of Ρediatrics and Αdolescent Μedicine», οι επιστήμονες ζήτησαν από τους γονείς να αναφέρουν πόση τηλεόραση παρακολουθούσαν τα παιδιά (ηλικίας 29 ως 53 μηνών) κάθε ημέρα και από τους δασκάλους να αξιολογήσουν τις σχολικές τους επιδόσεις και τις ψυχοκοινωνικές και διατροφικές συνήθειές τους όταν αυτά έγιναν 10 ετών.
Κατά μέσον όρο, βρέθηκε ότι τα δίχρονα έβλεπαν 8,8 ώρες τηλεόραση την εβδομάδα και τα τετράχρονα 14,8 ώρες. Η έρευνα έδειξε ότι για κάθε επιπλέον ώρα μπροστά από την τηλεόραση τα παιδάκια ηλικίας δύο ετών παρουσίαζαν 6% χειρότερες επιδόσεις στην αριθμητική (αλλά όχι στην ανάγνωση), 7% λιγότερη συμμετοχή στην τάξη και 10% αύξηση στην πιθανότητα να δεχθούν πειράγματα, απόρριψη ή επίθεση από τους συμμαθητές τους.
ΠΡΟΣΟΧΗ, Η ΤV ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι η υπερβολική τηλεθέαση επηρεάζει αρνητικά τη μαθησιακή και κοινωνική ανάπτυξη, αλλά και την υγεία των παιδιών.
Παιδιά και έφηβοι που βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση έχουν περισσότερες πιθανότητες να τελειώσουν το σχολείο χωρίς «περγαμηνές», ανεξαρτήτως του κοινωνικοοικονομικού στάτους των γονέων τους.
Παιδιά που παρακολουθούν προγράμματα με σκηνές βίας είναι περισσότερο πιθανόν να εμφανίσουν επιθετική συμπεριφορά, αλλά και αγχώδεις διαταραχές.
O μη κερδοσκοπικός δημοσιογραφικός οργανισμός Ρropublica που δραστηριοποιείται στο Διαδίκτυο τιμήθηκε πριν από λίγες ημέρες με το βραβείο Πούλιτζερ ερευνητικής δημοσιογραφίας. Το ρεπορτάζ που κέρδισε το βραβείο δημοσιεύτηκε στο κυριακάτικο περιοδικό της εφημερίδας «Νew Υork Τimes» τον Αύγουστο του 2009 και είχε τίτλο «Θανατηφόρες επιλογές στο Μεμόριαλ». Συντάκτρια του ρεπορτάζ ήταν η κυρία Σέρι Φινκ η οποία χρειάστηκε έναν ολόκληρο χρόνο για να τεκμηριώσει τις καταγγελίες ότι στο Ιατρικό Κέντρο Μεμόριαλ της Νέας Ορλεάνης γιατροί και νοσοκόμες επιτάχυναν τον θάνατο ηλικιωμένων ασθενών με θανατηφόρες ενέσεις, μετά το πέρασμα του κυκλώνα Κατρίνα. Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ οι «Νew Υork Τimes» κάλυψαν τα έξοδα μετακίνησης της δημοσιογράφου και του φωτογράφου και προσέφεραν τη δημοσιογραφική επιμέλεια και τη νομική υποστήριξη. Η Ρropublica κάλυψε τις αμοιβές της Φινκ. Μετά τη βράβευσή της με το βραβείο Πούλιτζερ, η Φινκ παραιτήθηκε από την Ρropublica για να γράψει ένα βιβλίο με θέμα την έρευνά της. Ο οργανισμός Ρropublica ιδρύθηκε πριν από δύο χρόνια από τον Πολ Στάιγκερ πρώην διευθυντή της εφημερίδας «Wall Street Journal» και με βασικό χρηματοδότη τον ΧέρμπερτΣάντλερ, έναν τραπεζίτη από το Σαν Φραντσίσκο ο οποίος συμφώνησε να χορηγεί 10 εκατ. δολάρια τον χρόνο προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα λειτουργίας. Εκτός από τον Σάντλερ, όμως, υπάρχουν και άλλοι χρηματοδότες ανάμεσα στους οποίους και μεγάλες εφημερίδες οι οποίες συνεργάζονται μαζί του. Οι συνεργάτες της Ρropublica παράγουν άρθρα ερευνητικού ρεπορτάζ, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να δημοσιεύσουν δωρεάν ειδησεογραφικοί οργανισμοί.
Ως σήμερα η Ρropublica έχει συνεργαστεί σε 9 ρεπορτάζ με την «Washington Ρost», σε 27 με τους «Los Αngeles Τimes», σε 8 με τη «USΑ Τoday», 6 με τους «Νew Υork Τimes», 13 με το «Ρolitico» και 10 με τη «Ηuffington Ρost», που ανήκει στην ελληνικής καταγωγής ΑριάναΣτασινοπούλου-Χάφινγκτον .
H σχέση του Διαδικτύου με τις εφημερίδες αποδεικνύεται τελικά πολύ καλύτερη απ΄ ό,τι προβλεπόταν. Κάτι ανάλογο φαίνεται ότι ισχύει και για τις σχέσεις της τηλεόρασης με το Ιντερνετ. Οπως αποδεικνύεται σε Αμερική και Ευρώπη, οι συζητήσεις σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook ή επικοινωνίας όπως το Τwitter οδηγούν πολλούς πολίτες στο να αναζητήσουν τηλεοπτικά σίριαλ ή θέματα που προκάλεσαν αίσθηση- και πού αλλού μπορούν να προστρέξουν, παρά στις διαδικτυακές εκδοχές των καναλιών που τα πρόβαλλαν.
Σιγά σιγά φαίνεται ότι και στην Ελλάδα τα κανάλια, τα οποία μέχρι πρότινος διατηρούσαν απλές ιστοσελίδες, προσανατολίζονται στη δημιουργία web ΤV όπου παρέχουν το σύνολο ή μέρος του προγράμματός τους. Μερικά μεταδίδουν ζωντανά τις εκπομπές τους στο Ιντερνετ, ενώ τα περισσότερα διαθέτουν και υπηρεσία video on demand, με τη βοήθεια της οποίας ο καθένας μπορεί μέσα από τον υπολογιστή του να παρακολουθήσει μια εκπομπή που μεταδόθηκε πριν από ημέρες.
To BBC Learning Open Lab μας ξαφνιάζει ευχάριστα με έναν πρωτότυπο τρόπο παρουσίασης των νέων. ΤοBBC News Globe. Είναι μια υδρόγειος σφαίρα που περιστρέφεται και τροφοδοτείται με νέα από όλο τον κόσμο, μέσω δύο δημοφιλών rss feeds που δημοσιεύονται από από το BBC.
Καθώς η σφαίρα περιστρέφεται, για κάθε καινούργια είδηση, εμφανίζεται επάνω της ένας νέος δείκτης για να παρουσιάσει την είδηση.
Σε κάθε νέα περιστροφή της σφαίρας υπάρχει πιθανότητα να προστεθούν νέα σημεία ενδιαφέροντος.
Περνώντας τον κέρσορα πάνω από το δείκτη, δίνεται αυτόματα μία σύντομη περίληψη ενώ κάνοντας κλικ διαβάζετε ολόκληρο το άρθρο.
Η Google ΤV προετοιμάζεται εδώ και καιρό σε συνεργασία με άλλους δύο γίγαντες της ηλεκτρονικής βιομηχανίας, τη Sony και την Ιntel, να δημιουργήσει το δικό της τηλεοπτικό δίκτυο. Ωστόσο καμία από τις εταιρείες δεν επιθυμεί να τη σχολιάσει δημόσια. Πρωτοπόροι ο καθένας στο είδος του, έχουν δημιουργήσει ειδικές ομάδες που δουλεύουν νυχθημερόν για την ανάπτυξη μιας τηλεοπτικής πλατφόρμας που θα φέρει το Διαδίκτυο σε μια νέα γενιά τηλεοπτικών δεκτών και αποκωδικοποιητών, όπως αναφέρουν οι «Νew Υork Τimes». Παράλληλα ετοιμάζει και την πλατφόρμα Google ΤV Αds, που θα προβάλλει διαφημίσεις στην τηλεόραση ανάλογα με τις προτιμήσεις και τις συνήθειες των τηλεθεατών.
Η Google ΤV θα βασίζεται στο λειτουργικό σύστημα Αndroid της Google, το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα κυρίως σε κινητά τηλέφωνα, και θα τρέχει στους επεξεργαστές Αtom της Ιntel. Θα συνδέει τις τηλεοράσεις με το Διαδίκτυο ώστε να παίζουν βίντεο του Google, του ΥouΤube και άλλων καναλιών αλλά και βιντεοπαιχνίδια. Θα δίνει επίσης τη δυνατότητα στους χρήστες να χρησιμοποιούν μέσω της τηλεοπτικής οθόνης τις μηχανές αναζήτησης και τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Τwitter.
Βέβαια, όπως επισημαίνουν πολλοί αναλυτές, αυτές οι δυνατότητες ήδη προσφέρονται στους χρήστες του Ιnternet είτε απευθείας στον υπολογιστή τους είτε με την προσθήκη στους τηλεοπτικούς δέκτες κάποιων ειδικών συσκευών- που πωλούνται εδώ και καιρό και στην Ελλάδα- όπως το Ρopcorn Ηour κ.ά. Τι το καινούργιο φέρνει τότε η Google ΤV; Τo νέο εγχείρημα του παγκόσμιου διαδικτυακού πρωταθλητή δεν αφορά μια τεχνολογική καινοτομία. Αντιστοιχεί περισσότερο στο εναρκτήριο λάκτισμα της νέας σεζόν του Παγκόσμιου Ψηφιακού Πρωταθλήματος. Μιας νέας φάσης στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, όπου οι ομάδες δεν προέρχονται μόνο από τον χώρο της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών αλλά συμμετέχει και ολόκληρος ο κόσμος των media.
Ηδη σε ολόκληρο τον πλανήτη η κλασική οθόνη της τηλεόρασης χάνει τη μονοκαθεδρία της. Ο σημερινός πολίτης μπορεί να παρακολουθεί τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά προγράμματα και μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και νέων πολυσυσκευών. Την τελευταία διετία το Ιnternet μετατρέπεται ταχύτατα στο μεγαλύτερο βιντεοκλάμπ που γνώρισε η ανθρωπότητα. Τα ψηφιακά δίκτυα των τηλεπικοινωνιακών εταιρειών μέσω των οποίων οι πολίτες θα αποκτούν πρόσβαση στις νέες υπηρεσίες θα μετατραπούν στα νέα κανάλια διανομής, μεταλλάσσοντας δραματικά αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν «αλυσίδα αξίας».
Η χρηματοπιστωτική κρίση είναι εξ ορισμού συνώνυμη με την αβεβαιότητα. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου η έλξη της τηλεοπτικής εικόνας έχει προ πολλού εκμηδενίσει το πάθος της ανάγνωσης, όπου οι αναγνώστες των πολιτικών εφημερίδων (σε αντίθεση με τις κωμικά υπεράριθμες αθλητικές) φυλλορροούν χρόνο με το χρόνο, η αδυναμία πρόβλεψης του μέλλοντος είναι σχεδόν απόλυτη. Το ερώτημα σχετικά με το πόσες (και ποιες) εφημερίδες θα επιβιώσουν της κρίσης ταλανίζει κάθε δημοσιογράφο.
Η εφημερίδα Le Monde δημοσίευσε πρόσφατα έρευνα, σύμφωνα με το πόρισμα της οποίας το Διαδίκτυο –πηγή αλλά και προοιωνιζόμενη λύση του προβλήματος– δεν φαίνεται να μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον των εφημερίδων. Ενώ η δωρεάν ανάγνωση στο Διαδίκτυο πλήττει καίρια τις εφημερίδες, η ηλεκτρονική κυκλοφορία των εφημερίδων (η εξάλειψη του τεράστιου εξόδου για την πρώτη ύλη, δηλαδή το χαρτί) φάνταζε ιδανική λύση.
Οπως όμως προκύπτει από τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης του ανεξάρτητου Think Tank «Pew Research Center»: «Είναι ολοένα και προφανέστερο ότι η ηλεκτρονική δημοσιογραφία δεν έχει ακόμα βρει κάποιο αποδοτικό μοντέλο λειτουργίας». Το 79% των αναγνωστών θεμάτων ειδησεογραφικού περιεχομένου στο Διαδίκτυο δηλώνει ότι «κλικάρει» εξαιρετικά σπάνια, αν όχι ποτέ, σε κάποια διαφήμιση. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της έκθεσης, «οι αναγνώστες δεν ενοχλούνται από τις διαφημίσεις, απλώς τις αγνοούν».
Απ’ όπου προκύπτει πως η συμβατική διαφήμιση του Διαδικτύου δεν θα μπορέσει να συντηρήσει τις εφημερίδες στο Διαδίκτυο. Ούτε όμως και η προτεινόμενη λύση της ανάγνωσης επί πληρωμή (ή συνδρομή) φαίνεται να μπορεί να ευοδωθεί: μόλις το 7% των χρηστών του Ιντερνετ φαίνεται διατεθειμένο να πληρώσει για την ενημέρωσή του. Και στο μεταξύ, οι αγοραστές εφημερίδων μειώνονται διαρκώς και μαζί τους και οι έντυπες διαφημίσεις, οι οποίες αποτελούν το οξυγόνο των εφημερίδων.
Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να φανταζόμαστε ένα μέλλον χωρίς εφημερίδες; Και τι χρώμα θα είχε αυτό;
Υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος που όλα τα ριάλιτι γυρίζονται πια με κοινό μαθητές σχολείων;
Μη σοκάρεσαι. Γίνεται στα πλαίσια των εκπαιδευτικών εκδρομών, όπως και η Βουλή των Εφήβων. Πού αλλού θα έχουν την ευκαιρία τα παιδιά να μάθουν ότι το να δουλεύεις στην τηλεόραση μπορεί να σου προκαλέσει μεγάλες ψυχικές διαταραχές; Όπως το να αισθάνεσαι περήφανος επειδή όταν μπαίνεις στο πλατό σε χειροκροτάνε καμιά 100 ανήλικα με ακμή. Ή να νιώθεις ασφαλής, ξέροντας ότι δεν θα τολμήσουν να σου πετάξουν γιαούρτι, γιατί θα φάνε αποβολή.
Η Google και η Intel ενώνουν τις δυνάμεις τους με τη Sony για την ανάπτυξη μιας πλατφόρμας, με την ονομασία Google TV, που θα φέρει το Διαδίκτυο στο σαλόνι του σπιτιού μέσα από μια νέα γενιά τηλεοράσεων και αποκωδικοποιητών, σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times.
Η κίνηση εντάσσεται στην προσπάθεια των Google και Intel να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους στην τηλεόραση, μια αγορά με την οποία μέχρι σήμερα δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση. Για τη Sony, που σήμερα αγωνίζεται να διατηρήσει το τιμολογιακό και τεχνολογικό πλεονέκτημα στην απαιτητική αγορά των τηλεοπτικών συσκευών, η συνεργασία μπορεί να ενισχύσει τη θέση της απέναντι στον ανταγωνισμό.
Οι τρεις εταιρείες οραματίζονται μια τεχνολογία που θα καθιστά εύκολη την πλοήγηση στις διαδικτυακές εφαρμογές μέσα από την τηλεοπτική συσκευή και στα κοινωνικά δίκτυα του web, όπως το Twitter, αλλά και άλλες εφαρμογές όπως το φωτογραφικό site Picasa.
Σήμερα, κάποιες τηλεοράσεις και αποκωδικοποιητές προσφέρουν πρόσβαση σε web περιεχόμενο, ωστόσο οι επιλογές σε ότι αφορά τις διαθέσιμες ιστοσελίδες είναι περιορισμένη. Η Google σκοπεύει να ανοίξει την τηλεοπτική της πλατφόρμα, που στηρίζεται στο λειτουργικό σύστημα Android για κινητά τηλέφωνα, και στους ανεξάρτητους developers, με την ελπίδα ότι κάτι τέτοιο θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πλήθους εφαρμογών, προς όφελος των τελικών καταναλωτών.
Πριν από σαράντα χρόνια ο θεωρητικός των media Μarshall ΜcLuhan υποστήριζε ότι «το μέσο είναι το μήνυμα», προσπαθώντας να υπογραμμίσει ότι η μορφή ενός μέσου εμπεριέχεται στα μηνύματα που μεταδίδει, δημιουργώντας μια συμβιωτική σχέση μέσα από την οποία το μέσο επηρεάζει το πώς αντιλαμβανόμαστε το ίδιο το μήνυμα. Τώρα, στις αρχές της εποχής του mobility, είναι δύσκολο να μη διακρίνουμε ότι η σχέση αντιστρέφεται: το μήνυμα γίνεται το πρωτεύον χαρακτηριστικό του πολιτισμού μας. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα, γιατί τα μηνύματα «πακετάρονται» με τρόπο ώστε να λειτουργούν εξίσου αυθεντικά και στη real-time, αλλά και στην ασύγχρονη επικοινωνία. Δεύτερον, γιατί τα μηνύματα σχεδιάζονται για να μεταφέρονται σε σενάρια επικοινωνίας ενός προς έναν, ενός προς πολλούς, πολλών προς πολλούς, ανθρώπου προς μηχανή και μηχανής προς μηχανή (μηχανή = συνήθως υπολογιστικές μηχανές). Και τρίτον, επειδή, όπως φάνηκε και στην περίπτωση των μηνυμάτων 140 χαρακτήρων του Τwitter, ένα μήνυμα μπορεί να είναι τόσο μικρό και ταυτόχρονα να γίνεται ο διακομιστής πλούσιων πληροφοριών (κάθε είδους), να διοργανώνει εκδηλώσεις, να χτίζει διαλόγους γύρω από θέματα, ακόμη και να παίζει ρόλο σε κοινωνικές ανατροπές (όπως στην πρόσφατη εξέγερση του Ιράν). Η τεράστια ποικιλία των μέσων μεταφοράς και κατανάλωσης καθιστούν το μήνυμα κυρίαρχο χάρη στην ευελιξία και στην προσαρμοστικότητα που αποκτά στη νέα εποχή.
Η εποχή τού mobility δεν έχει να κάνει απλώς με τη δυνατότητα των ανθρώπων να κυκλοφορούν με την πληροφορία μαζί τους, αλλά με τη δυνατότητα της πληροφορίας να μεταφέρεται παντού, χωρίς κανέναν γεωγραφικό ή μορφολογικό περιορισμό, μέσα από ασύρματα δίκτυα που δεν σταματούν πουθενά, αλλάζοντας τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του. Υπηρεσίες όπως το Facebook Connect, το Τwitter ΑΡΙ και το Οpen Social μού επιτρέπουν να δημιουργώ μια πληροφορία (π.χ. στο Facebook) και να τη μεταφέρω/επαναχρησιμοποιώ όχι μόνο σε διαφορετικές συσκευές, αλλά και σε διαφορετικά κοινωνικά δίκτυα, συχνά ανταγωνιστικά μεταξύ τους.
Αυτή είναι η ισχύς τού mobility της πληροφορίας (information mobility), που απελευθερώνει το mobility των ανθρώπων, των ιδεών και των συναλλαγών. Οι νέες εφαρμογές που δημιουργούνται στο πλαίσιο της νέας αυτής εποχής (ακόμη δεν έχουμε δει σχεδόν τίποτε) θα μας δώσουν νέες εμπειρίες στο πώς ζούμε τον κόσμο μας και αλληλεπιδρούμε μαζί του. Ακριβώς: όχι πληροφορίες, εμπειρίες.
Εχουν όρεξη, κέφι, φαντασία και διεισδυτική ματιά.
Εχουν προβληματισμούς και τους εκφράζουν, και σε δύσκολες εποχές για την έντυπη δημοσιογραφία εκείνοι- οι μαθητές δημοτικών γυμνασίων, λυκείων που εκδίδουν τα σχολικά τους έντυπα- δεν πτοούνται και συνεχίζουν μια προσπάθεια η αξία της οποίας αναγνωρίστηκε. Το Ιδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθαν. Β. Μπότση σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας απένειμε βραβεία και επαίνους σε μαθητικά έντυπα δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου στο Πολεμικό Μουσείο (έως τις 12 Μαρτίου θα λειτουργεί έκθεση). Μεταξύ άλλων βραβεύτηκαν για την ποικιλία της ύλης και την καλή της εμφάνιση η εφημερίδα «Ανακαλύπτοντας την Πετρίνα» του 4θέσιου ομότιτλου δημοτικού σχολείου, για τα ρεπορτάζ και την επιμελημένη εμφάνισή του ο «Εθελοντισμός» του 1ου Γυμνάσιου Κορυδαλλού «Αντώνης Σαμαράκης» και για την επαγγελματική προσπάθεια, την ευρεία και αναλυτική θεματολογία της βραβεύτηκε η εφημερίδα «Της γάτας το κουδούνι» που εκδίδουν οι μαθητές του 4ου Γενικού Λυκείου Περιστερίου. Στα μαθητικά έντυπα «Τα παιδιά της Αλκυόνης» του 12θέσιου Δημοτικού Βραχατίου, «Ωλίαρος» του Γυμνασίου με Τ.Λ. Αντίπαρου και «Γαία» των Λυκείων Νομού Θεσσαλονίκης απονεμήθηκαν βραβεία που θεσμοθέτησε ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός για σχολικά έντυπα που ασχολούνται με την ποιότητα ζωής και το περιβάλλον.
Νέα επιστημονική μελέτη δικαιώνει τους γονείς που δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να περνούν πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή την οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στην τελευταία έκδοση του Αρχείου της Παιδιατρικής και Εφηβικής Ιατρικής τα νεαρά άτομα τα οποία καταναλώνουν πολλές ώρες ενώπιον μιας οθόνης έχουν αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξουν προβληματικές σχέσεις τόσο με τους γονείς τους, όσο και με τους φίλους τους. Για κάθε μία ώρα παραπάνω μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης ή του ηλεκτρονικού υπολογιστή ημερησίως, μάλιστα, οι πιθανότητες «απομάκρυνσης» του εφήβου από τους γονείς του αυξάνεται κατά 5%. Αυτό, τουλάχιστον, υποστηρίζει η καθηγήτρια του Πανεπιστήμιου του Οτάγκο στη Νέα Ζηλανδία, Ρόουζ Ρίτσαρντς, η οποίο επιμελήθηκε τη μελέτη. «Τα ευρήματά μας δικαιώνουν τους γονείς που περιορίζουν τις ώρες που περνούν τα παιδιά μπροστά σε κάποια οθόνη», τονίζει η δρ Ρίτσαρντς. «Ολες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι όσο λιγότερες ώρες εκτίθενται οι έφηβοι στις οθόνες, τόσο ενισχύεται ο δεσμός τους με τους γονείς, αλλά και τους φίλους τους», προσθέτει.
Η μελέτη της δρος Ρίτσαρντς και των συνεργατών της στηρίχθηκε σε δύο έρευνες που διεξήχθησαν με διαφορά δεκατεσσάρων ετών. Η πρώτη διεξήχθη σε δείγμα 976 δεκαπεντάχρονων την περίοδο 1988-1989 και η δεύτερη σε δείγμα 3.043 εφήβων ηλικίας από δεκατεσσάρων μέχρι δεκαπέντε ετών το 2004.
Ολοένα και περισσότεροι δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα (social media), όπως το Twitter και το Facebook, ως πηγή πληροφόρησης για τις ιστορίες τους.
Αμερικανική έρευνα αποδεικνύει ότι ένα 56% των ρεπόρτερ και των συντακτών θεωρούν ότι τα κοινωνικά δίκτυα είναι πολύ σημαντικά στη δουλειά τους. Το 84% όμως των δημοσιογράφων που καταφεύγουν εκεί χρησιμοποιούν τις πληροφορίες που λαμβάνουν εξαιρετικά προσεκτικά καθώς θεωρούν ότι τις περισσότερες φορές δεν είναι αξιόπιστες. Ουσιαστικά, η πλειονότητα των ρεπόρτερ χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία ολοένα και αναπτύσσονται, ως πηγές απ’ όπου αντλούν θέματα τα οποία όμως από εκεί και μετά χρειάζονται διερεύνηση και επιβεβαίωση με τον κλασικό δημοσιογραφικό τρόπο.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την πολυεθνική εταιρεία δημοσίων σχέσεων Cision και το Πανεπιστήμιο Τζ. Ουάσιγκτον πέρυσι το φθινόπωρο. Χρησιμοποιήθηκαν ως βάση της έρευνας 371 δημοσιογράφοι, οι μισοί από τους οποίους έχουν περισσότερα από 20 χρόνια προϋπηρεσίας, κάτι που σημαίνει ότι θεωρούνται «εμιγκρέδες» στη χρήση της τεχνολογίας.
Ολοι οι δημοσιογράφοι που συμμετείχαν παραδέχτηκαν ότι για τις on line αναζητήσεις τους χρησιμοποιούν πάντα Google, ενώ ακολουθεί ένα 61% που απαντά ότι στρέφεται και στο Wikipedia. Το 89% των δημοσιογράφων χρησιμοποιούν (ή απλώς διαβάζουν) κείμενα από blogs όταν διεξάγουν την έρευνά τους on line, ενώ ένα 96% απευθύνεται μόνο σε εταιρικά websites. Σε αντιδιαστολή, τα δίκτυα όπως το Facebook ή το Linkedin ανεβαίνουν σιγά σιγά στη λίστα των προτιμήσεων των επαγγελματιών του Τύπου. Μόνο τα 2/3 των ερωτηθέντων στρέφονται σ’ αυτά, ενώ μόλις οι μισοί χρησιμοποιούν το Twitter.
Διαβάζω ότι σύμφωνα με μια πανευρωπαϊκή έρευνα για τα ΜΜΕ οι αναγνώστες και οι θεατές αγαπούν περισσότερο τις αρνητικές ειδήσεις και τις ιστορίες βίας και καταστροφής. Αναρωτιέμαι γιατί μια είδηση για κάποιον που βοηθά τον διπλανό του να ζήσει αξίζει λιγότερα από μια είδηση για κάποιον που στέλνει κάποιον άλλον στον άλλο κόσμο. Πολύ απλά, απαντούν τα «ιερά βιβλία» της δημοσιογραφίας: οι ειδήσεις είναι εξαιρετικά γεγονότα. Η γνωστή θεωρία για την κυρία που δαγκώνει τον σκύλο. Ο δημοσιογράφος είναι σαν τον γιατρό. Απευθύνεσαι σε αυτόν για να του πεις τι δεν πάει καλά. Μόνο που συχνά αυτός ο γιατρός δεν νοιάζεται για τη θεραπεία της νόσου. Οι δυνατοί και η εξουσία επιθυμούν να υπάρχουν μόνο καλές ειδήσεις. Έζησα σε ένα καθεστώς όπου απαγορεύονταν οι κακές ειδήσεις, ενώ η δυστυχία κυριαρχούσε στην πραγματική ζωή. Τώρα, στις δημοκρατίες όπου ζούμε, φαίνεται πως συμβαίνει το αντίθετο. Το καλό σπάνια βρίσκει χώρο. Και όταν βρίσκει μετατρέπεται σε δακρύβρεχτη ιστοριούλα. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, πάντως, τουλάχιστον για εμάς που κυκλοφορούμε στην πόλη με λεωφορεία: μερικές φορές η πραγματικότητα είναι καλύτερη από αυτή που περιγράφουν τα μίντια, άλλες φορές χειρότερη.
Υπάρχουν λιγότεροι δολοφόνοι και ληστές στους δρόμους της πόλης από ό,τι περιγράφεται σε ένα δελτίο ειδήσεων. Υπάρχουν περισσότερες σκοτεινές περιοχές, ειδικά στον κόσμο του χρήματος, από αυτό που φωτίζουν οι «δάδες της ενημέρωσης». Το κακό είναι ότι, ως δημοσιογράφος, νιώθω πως είμαστε όλο και λιγότερο ικανοί να αφηγούμαστε το καλό και το κακό. «Πουλάμε» αγωνία σε «μαστουρωμένους», που απαιτούν όλο και μεγαλύτερη δόση. Η πλειονότητα του κοινού, νομίζω, έχει εθιστεί τόσο ώστε δεν είναι καν σε θέση να εκτιμήσει την καλή ενημέρωση. Είναι δύσκολο πλέον να βρεις ποιος άρχισε πρώτος και γιατί. Είμαστε μαριονέτες και πλάστες μαριονετών ταυτόχρονα. Διαβάζοντας, π.χ., τα σχόλια των αναγνωστών στην εφημερίδα στην οποία γράφω, μερικές φορές με σοκάρει ο κυνισμός που συναντώ. Καθρέφτης, ίσως, μιας αναγνωστικής νοοτροπίας που μιμείται με τον χειρότερο τρόπο την κυριαρχούσα μιντιακή νοοτροπία. Παρ΄ όλα αυτά, καλές και κακές ειδήσεις δεν υπάρχουν. Υπάρχει ο τρόπος προσέγγισης. Γιατί η δημοσιογραφία είναι προπαντός τέχνη. Γιατί όμως κάθησα και τα έγραψα όλα αυτά; Ίσως επειδή τις προάλλες έλαβα ένα μήνυμα από φίλο μου στην Αμερική, που με ρωτάει πανικόβλητος τι γίνεται στην Ελλάδα. Η εικόνα που μεταδίδουν τα μίντια για την πραγματικότητα όπου ζω, είναι τόσο ζοφερή ώστε τρομάζει κάποιον που ζει στην Αμερική. Τι να του γράψω; Του γράφω πως τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, τα παιδάκια πέταξαν χαρταετούς. Όταν βγήκα από το σπίτι μου για να τρέξω στο άλσος, είδα δυο ερωτευμένους να φιλιούνται στη γωνία, κάτω από τις κρεμασμένες εφημερίδες που μιλούν για ενδεχόμενη χρεοκοπία. Του γράφω ότι θα την παλέψουμε και ελπίζω πως στην κακή στιγμή οι Έλληνες θα βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους. Το πείσμα και την ελπίδα, άλλωστε, για μια κακή μέρα τα χρειαζόμαστε. Του γράφω ότι η πραγματικότητα είναι πάντα πιο γενναιόδωρη και απρόβλεπτη από τις ειδήσεις και τις προβλέψεις των ΜΜΕ…
Oι ημέρες που η τηλεόραση, οι εφημερίδες, τα περιοδικά και το ραδιόφωνο κυριαρχούσαν στο τοπίο της ενημέρωσης έχουν περάσει. Τα τελευταία χρόνια το Ιnternet αποτελεί όλο και περισσότερο τον πρωταρχικό προορισμό για όσους θέλουν να ενημερωθούν για την επικαιρότητα και να πληροφορηθούν όσα συμβαίνουν στον κόσμο, κυρίως ανάμεσα στους νέους.
Οι αλλαγές που έχει επιφέρει στο τοπίο της ενημέρωσης το Ιnternet είναι κοσμογονικές. Οι δυνατότητες που παρέχει στους χρήστες για πληρέστερη πληροφόρηση από διαφορετικές πηγές, για συμμετοχή στην τελική διαμόρφωση της είδησης και για συνεχή επαφή με την επικαιρότητα, κάνουν την ενημέρωση μέσω αυτού μια διαδικασία ιδιαίτερα ελκυστική για τη νεότερη γενιά.
Με την τεχνολογική «συνάντηση» του Ιnternet και των κινητών τηλεφώνων τρίτης γενιάς, οποιοσδήποτε διαθέτει iΡhone κρατά στην παλάμη του ένα «μιντιακό περιβάλλον» προσαρμοσμένο στις προσωπικές του προτιμήσεις, με «αγαπημένους» προορισμούς που μπορεί να περιλαμβάνουν ειδησεογραφικά πρακτορεία, ηλεκτρονικές εκδόσεις εφημερίδων και περιοδικών, συναθροιστές ειδήσεων, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, αλλά και ιστολόγια, φόρουμ και ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Με το «περιβάλλον» αυτό οι χρήστες είναι εν δυνάμει «σε επαφή» επί 24ώρου βάσεως.
«Οταν αποφάσισα να θέσω όρια στις ώρες που η κόρη μου μπορεί να παρακολουθεί τηλεόραση, να σερφάρει στο Ιντερνετ και να γράφει μηνύματα μέσω του κινητού τηλεφώνου της έζησα μια κατάσταση μέσα στο σπίτι μου που ποτέ δεν φαντάστηκα.
Δεν μου μιλούσε για τρεις μέρες, ήταν κλεισμένη στο δωμάτιό της, ούρλιαζε, έσπαγε πράγματα και μας κατηγορούσε πως την αποξενώνουμε από τους φίλους της».
Αυτά είναι τα λόγια μιας μητέρας από τη Μασαχουσέτη η οποία αποφάσισε να δώσει ένα κινητό τηλέφωνο στην κόρη της όταν ήταν πέντε ετών και τώρα που έχει γίνει 11 παρατηρεί πως είναι εθισμένη στην τεχνολογία.
Το συμπέρασμα το οποίο βγήκε από το συνέδριο που οργάνωσε το Ιδρυμα της Οικογένειας Χένρι Τζ. Κάιζερ είναι πως οι γονείς δεν έχουν θέσει κανόνες μέσα στο σπίτι τους και τώρα που θέλουν, έχουν να αντιμετωπίσουν τα στερητικά σύνδρομα των παιδιών τους.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Ass. Press», η έρευνα δείχνει επίσης ότι οι ώρες που αφιερώνουν τα παιδιά στα μέσα επικοινωνίας (τηλεόραση, κινητό τηλέφωνο, Ιντερνετ κ.ά.) όλο και αυξάνονται. Σήμερα τα παιδιά ηλικίας 8-18 ετών αφιερώνουν περισσότερες από 53 ώρες την εβδομάδα μπροστά στην οθόνη και ημερησίως ορισμένες φορές ξεπερνούν και τις 10 ώρες, ενώ ο μέσος όρος είναι εφτά ώρες και 38 λεπτά. Αυτό όμως που κάνει μεγάλη αίσθηση είναι ότι μόνο τρία στα δέκα παιδιά έχουν γονείς που τους επιτρέπουν ορισμένες ώρες να κάθονται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους ή την τηλεόραση.
Μια άλλη μητέρα ανέφερε στο συνέδριο ότι αναγκάστηκε να κλειδώνει στο αμάξι τούς υπολογιστές των παιδιών της. Τον πρώτο καιρό μάλιστα ένα από τα παιδιά της προσπαθούσε μέσα στη νύχτα να ανοίξει το αμάξι. Αλλοι πάλι είπαν πως συνειδητοποίησαν το πρόβλημα όταν τα παιδιά τους ετοιμάζονταν να κοιμηθούν την ίδια ώρα που εκείνοι έφευγαν το πρωί για τη δουλειά τους.
Ο επικεφαλής του συνεδρίου επισήμανε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν τηλεοράσεις και υπολογιστές στα δωμάτια των παιδιών αλλά μόνο σε κοινόχρηστους χώρους, οι γονείς να θέσουν κανόνες στο σπίτι και, τέλος, όταν συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια μαζί, να μην υπάρχουν κινητά τηλέφωνα.
Κι όλα αυτά μέχρι την επόμενη έρευνα που θα αποδεικνύει κάτι άλλο σχετικά με την ανάπτυξη των παιδιών και τα λάθη των γονιών…
Μάλλον δεν τους νοιάζει καθόλου. Ακόμη όμως και αν τους ένοιαζε, από το Facebook και το Τwitter οι πέντε συνάδελφοι δεν θα μάθουν σίγουρα τίποτα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Ένας άνδρας από το Τέξας ονόματι Μιτς Μάντοξ έκανε το 2000 ένα ενδιαφέρον πείραμα. Άλλαξε επισήμως το όνομά του σε DotComGuy και κλείστηκε στο σπίτι του προσπαθώντας να διαπιστώσει αν μπορεί να ζήσει για ένα χρόνο παραγγέλνοντας ό,τι χρειαζόταν αποκλειστικά από το Ιnternet. Δεν άντεξε. Πέντε δημοσιογράφοι από ραδιοφωνικούς σταθμούς τεσσάρων χωρών ξεκινούν τώρα κάτι λιγότερο φιλόδοξο, αλλά εξίσου τολμηρό. Την 1η Φεβρουαρίου θα κλειστούν για πέντε ημέρες σε ένα αγροτικό σπίτι που βρίσκεται στο Περιγκόρ της Νότιας Γαλλίας και θα παρακολουθήσουν την επικαιρότητα με μοναδικές πηγές το Facebook και το Τwitter.
Τα ερωτήματα στα οποία θα επιχειρήσουν να απαντήσουν οι δημοσιογράφοι από σταθμούς της Γαλλίας, του Καναδά, του Βελγίου και της Ελβετίας είναι δύο. Πόσο αξιόπιστα είναι αυτά τα δύο μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που χρησιμοποιούνται σήμερα από 400 εκατομμύρια ανθρώπους; Και συνιστούν πράγματι σοβαρή απειλή για τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης; Οι δημοσιογράφοι, τέσσερις άνδρες και μία γυναίκα, δεν θα έχουν στη διάθεσή τους τηλεόραση, ραδιόφωνο και εφημερίδες. Θα μπορούν να χρησιμοποιούν μόνο κινητά τηλέφωνα χωρίς πρόσβαση στο Ιnternet, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές που θα τους διατεθούν θα έχουν «λευκό» σκληρό δίσκο και το σερφάρισμα σε άλλες ιστοσελίδες δεν θα επιτρέπεται (με εξαίρεση τους συνδέσμους στους οποίους παραπέμπουν το Facebook και το Τwitter). Κατά τη διάρκεια του πειράματος θα βγαίνουν στον αέρα στους ραδιοφωνικούς τους σταθμούς για να σχολιάζουν τις ειδήσεις που μαθαίνουν, θα ενημερώνουν ένα συλλογικό μπλογκ και- φυσικά- θα γράφουν στο Τwitter.
«Το πείραμα θα μας επιτρέψει να εξετάσουμε τους μύθους που υπάρχουν γύρω από το Facebook και το Τwitter», λέει η Ελέν Ζουάν από το France Ιnter, έναν από τους πέντε σταθμούς που συμμετέχουν. Στις διαδηλώσεις που γίνονται τους τελευταίους μήνες στο Ιράν, για παράδειγμα, το Τwitter παίζει σημαντικό ρόλο. Θα μπορούσε όμως κάποιος να ενημερώνεται με πληρότητα και ακρίβεια για το θέμα αυτό μόνο μέσα από το Τwitter; Με άλλα λόγια, μπορούν 140 χαρακτήρες να αντικαταστήσουν τις αναλύσεις, τις μαρτυρίες και τα ρεπορτάζ; Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική. Τα πέντε πειραματόζωα θα πουν στον αέρα ανακρίβειες, η εικόνα που θα έχουν για την επικαιρότητα θα είναι ατελής, η ιεράρχηση των γεγονότων που θα πληροφορούνται μπορεί να τους μπερδέψει. Αν όμως οι οργανωτές του πειράματος ελπίζουν με τον τρόπο αυτό να «ξεσκεπάσουν» τα μέσα ενημέρωσης που προτιμά η νεολαία σε όλο τον κόσμο, είναι γελασμένοι.
Και στον ελεύθερο χρόνο τους οι συνάδελφοι τι θα κάνουν; Δικό τους θέμα. Τα βιβλία, πάντως, ευτυχώς δεν θα απαγορευτούν.
Ως ένα νέο τεχνολογικό επίτευγμα, «σωσίβιο» για εφημερίδες οι οποίες αναζητούν νέους τρόπους να προσελκύσουν διαφημιστές και νεανικό κοινό, θα παρουσιάσει στις 27 Ιανουαρίου η Αpple το νέο της λάπτοπ. Η εταιρεία του Στιβ Τζομπς είναι παραδοσιακά μυστικοπαθής και δεν έχει ανακοινώσει πολλά για τη μορφή και τις εφαρμογές που θα διαθέτει το iΤablet ή iSlate. Εχει διαρρεύσει πάντως ότι το νέο tablet ΡC της Αpple θα περάσει στην ιστορία των νέων μέσων ως σημαντικό ορόσημο των ψηφιακών ΜΜΕ. Με πλαίσιο από αλουμίνιο, μέγεθος μιας κόλλας Α4 και οθόνη αφής, η πολυαναμενόμενη «ταμπλέτα» θα είναι ένα είδος μεγάλου iΡhone. Θα χρησιμεύει για να σερφάρει κανείς στο Διαδίκτυο, να διαβάζει βιβλία και εφημερίδες, να παίζει παιχνίδια και, μεταξύ άλλων, να ακούει μουσική διαβάζοντας παράλληλα τους στίχους των τραγουδιών. Ισως η ιδέα να μην ακούγεται τόσο ριζοσπαστική. Αλλά η Αpple επιμένει ότι ο παράγοντας που πρόκειται να συντελέσει στην επιτυχία του νέου τύπου φορητού υπολογιστή είναι ο ίδιος που οδήγησε στη μαζική εξάπλωση του iΡhone: οι εφαρμογές που θα το συνοδεύουν. Η εταιρεία κέρδισε 6,7 δισ. δολάρια από το iΡhone, ενώ μόνο οι χρήστες της υπηρεσίας iΤunes που προσφέρει τραγούδια ανέρχονται σε 100 εκατ. Μεγάλη επιτυχία σημειώνει και το σύστημα μικροπληρωμών της Αpple για εφαρμογές του ιταλικού ομίλου Μondadori που προφέρουν πρόσβαση μέσω iΡhone στο περιεχόμενο δημοφιλών περιοδικών και εφημερίδων στην Ιταλία και στη Γαλλία.
Η εταιρεία συνομιλεί ήδη με εκδότες βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδων για να συγκεντρώσει περιεχόμενο. Οπως αποκαλύπτει η «Wall Street Journal», η Αpple βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τον εκδοτικό κολοσσό ΗarperCollins, με σκοπό να διαθέτει μέσω της ταμπλέτας βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή (e-books) τα οποία θα συνοδεύονται και από βίντεο, συνεντεύξεις των συγγραφέων και υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης, με τιμή 10-14 ευρώ, ποσόν πολύ μεγαλύτερο από τα 7 ευρώ που κοστίζει συνήθως ένα νέο μπεστ σέλερ σε ηλεκτρονική μορφή στο διαδικτυακό βιβλιοπωλείο Αmazon. Οι εκδότες παρακολουθούν με προσοχή τις εξελίξεις στον χώρο των e-books. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι όμιλοι Ηearst, Μeredith, Τime, Νews Corp. και Conde Νast δημιούργησαν το κονσόρτσιουμ Νext Ιssue Μedia για να πουλούν το ψηφιοποιημένο περιεχόμενο των εφημερίδων και των περιοδικών τους μέσω Διαδικτύου.
Αν είστε από τους φανατικούς της τηλεόρασης και περνάτε πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη, ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτείτε. Ερευνητές από το Ινστιτούτο Βaker ΙDΙ για την Καρδιά και τον Διαβήτη στην Πολιτεία της Βικτόριας προειδοποιούν ότι οι πολλές ώρες τηλεθέασης μειώνουν το προσδόκιμο ζωής.
Οι επιστήμονες κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα ύστερα από μελέτη του τρόπου ζωής 8.800 ενηλίκων. «Σε σύγκρισημε άτομα τα οποία έβλεπαν λιγότερεςαπό δύο ώρες τηλεόραση ημερησίως, εκείνα που έβλεπαν τηλεόραση περισσότερες από τέσσεριςώρες καθημερινά αντιμετώπιζαναυξημένο κατά 46% κίνδυνοθανάτου απ΄ όλα τα αίτια και κατά 80% από καρδιαγγειακό νόσημα» σημειώνουν οι ερευνητές σε δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό «Circulation» της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας. Προσθέτουν ότι η αύξηση αυτού του κινδύνου φάνηκε να ισχύει ακόμη και όταν ελήφθησαν υπόψη άλλοι επιβαρυντικοί για την υγεία παράγοντες, όπως το κάπνισμα, η υπέρταση, η υψηλή χοληστερόλη και η κακή διατροφή.
Ο επικεφαλής των ερευνητών Ντέβιντ Ντάνσταν τόνισε ότι η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία επικεντρώθηκε στην τηλεόραση, ωστόσο κάθε είδους παρόμοια συμπεριφορά, όπως το να κάθεται ένα άτομο πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή ή σε ένα γραφείο, συνδέεται με αύξηση του κινδύνου θανάτου.
ΠΡΙΝ από δέκα χρόνια ο πλανήτης ετοιμαζόταν να δεχθεί τη νέα χιλιετία με μια τεχνολογική καταστροφή.Ο ιός της χιλιετίας υποτίθεται ότι θα έκανε τα ηλεκτρονικά συστήματα να καταρρεύσουν και θα βύθιζε τον κόσμο σε έναν νέο ψηφιακό Μεσαίωνα.Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς με αυτόν τον τρόπο. Αντί της τεχνολογικής κατάρρευσης, η πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας,που τελείωσε προχθές, έφερε μια επανάσταση σε όλα τα επίπεδα της επικοινωνίας και της ενημέρωσης.Η δεκαετία της Google
Αν αυτή η δεκαετία «ανήκει» σε κάποιον, αυτός είναι σίγουρα ο διαδικτυακός κολοσσός Google. Το 2002 η Google ήταν μια ομάδα οραματιστών με φιλόδοξα σχέδια. Μέσα σε λίγα χρόνια τα κέρδη της από μηδενικά έφθασαν να ξεπερνούν τα 20 δισ. δολάρια. Σήμερα εξυπηρετεί το 70% των συνολικών αναζητήσεων στο Διαδίκτυο.
Δες το στο ΥouΤube
Το 2006 η Google πλήρωσε 1,6 δισ. δολάρια για μια εταιρεία που μετρούσε μόνο 18 μήνες από την ίδρυσή της και εξαγόρασε το ΥouΤube, μια διαδικτυακή εφαρμογή που έδινε τη δυνατότητα στους χρήστες του Ιnternet να «ανεβάσουν» τα δικά τους βίντεο. Πολύ σύντομα το ΥouΤube εξελίχθηκε σε μια σύγχρονη, παγκοσμιοποιημένη «βιβλιοθήκη» ήχου και εικόνας, όπου μπορεί κανείς να δει (και να ακούσει) από την Ουμ Καλσούμ ως το πώς μαγείρευε η Τζούλια Τσάιλντς την πολέντα.
Η εξάπλωση των ιστολογίων
Τα blogs έκαναν την εμφάνισή τους το 2004 ως προσωπικά διαδικτυακά ημερολόγια. Η δυνατότητα που παρείχε το νέο μέσο στους χρήστες του Διαδικτύου να δημοσιεύσουν τις λογοτεχνικές τους απόπειρες ή απλά τις σκέψεις και τις απόψεις τους χωρίς τη διαμεσολάβηση ενός εκδότη είχε αποτέλεσμα την έκρηξη των ιστολογίων. Ξαφνικά άρχισαν να εμφανίζονται στον Παγκόσμιο Ιστό εκατομμύρια προσωπικές ιστοσελίδες για κάθε θέμα που μπορεί να φανταστεί κανείς στα πεδία των τεχνών, των γραμμάτων, της ενημέρωσης, των σπορ, της τεχνολογίας, της βιομηχανίας του θεάματος ή απλά της ανθρώπινης ανοησίας. Η αμφίδρομη επικοινωνία των διαχειριστών των ιστολογίων με τους σχολιαστές και η διαδραστική παραπομπή σε άλλες πηγές πληροφόρησης έκαναν τα blogs έναν απαραίτητο προορισμό για τους ταξιδιώτες στις ψηφιακές λεωφόρους του Διαδικτύου. Σιγά σιγά τα blogs έκαναν την εμφάνισή τους στις ιστοσελίδες εφημερίδων και περιοδικών, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων έχει σήμερα ενσωματώσει ιστολόγια στις ηλεκτρονικές εκδόσεις τους.
Κοινωνική δικτύωση οnline
Το Facebook και το Μyspace μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έφεραν επαναστατικές αλλαγές στην επαφή και στην επικοινωνία μεταξύ των χρηστών του Ιnternet. Σήμερα μια προσωπική σελίδα στο Facebook θεωρείται κάτι τόσο δεδομένο όσο μια διεύθυνση ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Μέσω των ιστοσελίδων αυτών μπορεί κανείς να επικοινωνήσει με πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα χωρίς να σηκώσει καν το ακουστικό του τηλεφώνου.
Τwitter, τα δημοφιλή τιτιβίσματα
Μια διαδικτυακή εφαρμογή που επιτρέπει στους χρήστες να αναρτούν μικρά μηνύματα κειμένου (ως 140 χαρακτήρες) στο Ιnternet, τα οποία μπορούν στη συνέχεια να διαβάσουν αυτοί που τους «παρακολουθούν» και αποκαλούνται «ακόλουθοι» (followers). Στις 21 Μαρτίου του 2006 εστάλη το πρώτο μήνυμα. Τρία χρόνια αργότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της αμερικανικής εταιρείας Global Language Μonitor, η λέξη Τwitter ανακηρύχθηκε η πιο δημοφιλής λέξη του 2009!
Η δεκαετία των «σχολιαστών»
Η συνήθεια να σχολιάζουν οι αναγνώστες αυτά που διαβάζουν και να συμμετέχουν στον διάλογο εκφράζοντας τις δικές τους απόψεις και προσφέροντας τις δικές τους παραπομπές ξεκίνησε από τα ιστολόγια. Πρoτού περάσει πολύς καιρός, τον Μάρτιο του 2006, τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, όπως για παράδειγμα οι εφημερίδες, άρχισαν να «ανοίγουν» τις ηλεκτρονικές εκδόσεις τους στον σχολιασμό των αναγνωστών. Στο παρελθόν η μοναδική επικοινωνία ανάμεσα σε μια εφημερίδα και στο αναγνωστικό κοινό ήταν οι στήλες με τα γράμματα των αναγνωστών, στα οποία δημοσιευόταν ένα μικρό μόνο μέρος του συνόλου των επιστολών. Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη συμμετέχουν με τα σχόλιά τους στις ιστοσελίδες εφημερίδων, περιοδικών, τηλεοπτικών σταθμών και δημοσιογραφικών οργανισμών στη δημιουργία ενός νέου ενημερωτικού περιεχομένου.
Συναθροιστές ειδήσεων
Οι συναθροιστές ειδήσεων, που τόσο μεγάλο πονοκέφαλο έχουν προκαλέσει στους παραδοσιακούς δημοσιογραφικούς οργανισμούς τον τελευταίο καιρό, είναι ένας συνδυασμός ιστολογίου και ηλεκτρονικής εφημερίδας. Οι ιστοσελίδες αυτές περιέχουν μια σύνοψη των σημαντικότερων ειδήσεων της στιγμής. Ο πρώτος εμπορικά επιτυχημένος συναθροιστής ήταν η ιστοσελίδα Google Νews, στην οποία μπορούσε κανείς να βρει παραπομπές και να αναζητήσει τις τελευταίες εξελίξεις σε όλη την ειδησεογραφία της ημέρας από χιλιάδες δημοσιογραφικούς οργανισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι παραδοσιακοί εκδότες θεωρούν ότι οι συναθροιστές αποκομίζουν διαφημιστικά οφέλη εκμεταλλευόμενοι το περιεχόμενο των εφημερίδων. Από τη δική τους πλευρά οι συναθροιστές απαντούν ότι «στέλνοντας» τους επισκέπτες τους στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων με τις «συνδέσεις-παραπομπές» προσφέρουν στις εφημερίδες μεγαλύτερη επισκεψιμότητα και άρα μεγαλύτερα διαφημιστικά οφέλη. Η διαμάχη έχει τον τελευταίο καιρό εξελιχθεί σε ανοιχτό «πόλεμο».
Ο Ρούπερτ Μέρντοκ το είπε και το έκανε. Αφού επιτέθηκε στο Google κατηγορώντας το ότι «λεηλατεί» το περιεχόμενο των εντύπων του, ο πρόεδρος της Νews Corporation πέρασε αμέσως στην αντεπίθεση. Μαζί με τέσσερις ακόμη κολοσσούς των αμερικανικών ΜΜΕ- Τime Ιnc., Conde Νast, Ηearst και Μeredith- θα λανσάρει ένα ψηφιακό πόρταλ το οποίο θα συγκεντρώνει τις εκδόσεις όλων των ομίλων για να «χτυπήσει» το Google Νews. Το περιεχόμενο θα προσφέρεται σε μορφή κατάλληλη ώστε να διαβάζεται από οποιοδήποτε μέσο (κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρονικά βιβλία και κάθε είδους ηλεκτρονικούς υπολογιστές), σε ένα είδος iΤunes για εφημερίδες και περιοδικά. Εκτός από τη διαφύλαξη των εκδόσεών τους, στόχος των αμερικανών εκδοτών είναι επίσης η καθιέρωση ενός νέου προτύπου ανάγνωσης που, σε αντίθεση με τα σημερινά, θα επιτρέπει την παρεμβολή διαφημίσεων.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Η τηλεόραση υποβιβάζει συνολικά την προσωπικότητα αλλά και την υγεία των νηπίων, αποδεικνύει έρευνα που έγινε σε παιδιά προσχολικής ηλικίας στον Καναδά.
Άρθρα (RSS)