Το La Jetee είναι μια ταινία μικρού μήκους του 1962 του Chris Marker, φτιαγμένη αποκλειστικά από φωτογραφικά καρέ.Ο Marker χαρακτηρίζει την ταινία ως photo-roman, ως μια ιστορία δηλαδή δοσμένη μέσα από φωτογραφίες. La Jetee δηλαδή: η αποβάθρα. Η ταινία αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία του Terry Gilliam, τους 12 Πίθηκους. Το στόρι είναι περίπου το ίδιο. Βρισκόμαστε σε μια μελλοντική εποχή όπου το Παρίσι (και ο υπόλοιπος κόσμος) έχει καταστραφεί και οι άνθρωποι ζούνε κάτω απ` τη γη. Ξεκινάνε κάποια στιγμή πειράματα με το ταξίδι στο χρόνο για να δούνε πώς θα είναι το μέλλον της Γης! Για πειραματόζωο, διαλέγουν έναν κύριο που έχει μια έντονη εικόνα από το παρελθόν του σε μια αποβάθρα αεροδρομίου…
Αρχείο για την κατηγορία “κινηματογράφος”Φεβ
26
2013
 
La JeteeΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Chris Marker, La JeteeΦεβ
15
2013
Μισός αιώνας «8½»Αναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, πολιτιστικά, ταινία εβδομάδας, με ετικέτες: 8 1/2, 8½, Fellini, Φελίνι
Δεν είναι εύκολο να συλλάβει κανείς τον λόγο που αυτή η ταινία κρατάει εδώ και μισό αιώνα πια υπνωτισμένο το κοινό. Είναι σίγουρα η μοναδική ερμηνεία του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι συνεπικουρούμενη από τη φρεσκάδα της Κλαούντια Καρντινάλε και της Ανούκ Εμέ – αλλά δεν είναι μόνα αυτά. Ασφαλώς είναι η εμβληματική μουσική του Νίνο Ρότα – αλλά πάλι δεν είναι μόνο οι μελωδίες. Υπάρχει αναμφίβολα κυρίαρχο το αυτοαναφορικό στοιχείο – ο ήρωας είναι ένας σκηνοθέτης σε δημιουργικό αδιέξοδο και ο Φελίνι μετρούσε οκτώ ταινίες και ένα σκετς ως τότε – αλλά επίσης δεν είναι εκείνο που κάνει το «8½» αξεπέραστο. Είναι όλα αυτά και πολλά άλλα μαζί, που γέννησαν μια ταινία προσωπικής αναζήτησης μέσα από ένα καλειδοσκοπικό πρίσμα παραμυθιού και σύγχυσης, υπό τη μαεστρική καθοδήγηση του σπουδαίου Φελίνι. Ο οποίος καθώς γύριζε το φιλμ είχε επισυνάψει στην κάμερα ένα αυτοκόλλητο με μια υπενθύμιση: «Ricordati che è un film comico» – «Θυμήσου ότι είναι κωμωδία». «Είναι μια μελέτη ενός ανθρώπου που μπορεί να είναι ο καθένας από εμάς, αρκεί να ανοίξει την καρδιά του» θα εξηγούσε μετά ο Φελίνι. Συνέχεια » Φεβ
03
2013
Μετά τη Λουτσία – Despues de LuciaΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Despues de LuciaΜία ταινία από αυτές που σε πιάνουν από το λαιμό. Έξι μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του σε τροχαίο, ο Ρομπέρτο και η έφηβη κόρη του, Αλεχάντρα, κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα μετακομίζοντας στην πόλη του Μεξικού. Πατέρας και κόρη προσπαθούν ο καθένας να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο. Όσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται με μια μάλλον επικίνδυνη παρέα στο καινούριο της σχολείο. Η Αλεχάντρα θα γίνει σταδιακά το θύμα μιας ολοένα και πιο απάνθρωπης συμπεριφοράς από τη μεριά των συμμαθητών της, χωρίς να τολμάει να αντιδράσει ή να μοιραστεί κάτι από την προσωπική της κόλαση με τον πατέρα της. Αξιοπρόσεκτος ο ιδιαίτερος τρόπος γυρίσματος των πλάνων με την ακίνητη κάμερα που στην αρχή φαίνεται μονότονος αλλά σταδιακά απογειώνεται. Η σκηνή στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και η σκηνή τέλους κερδίζουν το θεατή. Μία ταινία που οφείλουν να δουν εκπαιδευτικοί και μαθητές και να τη συζητήσουν. Ποια ανάγκη κρύβεται πίσω από τη βιντεοσκόπηση των προσωπικών στιγμών; προς τι η κοινοποίηση των πάντων; Δεκ
02
2012
Black BoxΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Black Box, Γεράσιμος Ρήγας, Πάρβας Άγονη Γραμμή[dailymotion xttwkp_black-box-trailer_shortfilms] Φέτος, ο Ρήγας αγγίζει ένα διαφορετικό πεδίο ενδιαφέροντος, με την ίδια πρόθεση εμβάθυνσης και τον ίδιο ρεαλισμό: τον κόσμο του χορού. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σκηνοθέτης επισκέπτεται αυτό το ιδιότυπο σύμπαν. Το 2005, όταν γύρισε στην Ελλάδα από τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ και τη συνεργασία του με τον Ρομπ Νίλσον, σκηνοθέτησε τις «Συνήθειες», την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, μια ματιά σε ύφος σινεμά-ντιρέκτ στο χορό και τους ανθρώπους του. Η νέα ταινία του Γεράσιμου Ρήγα λέγεται «Black Box», έχει ως επίκεντρο τον χορό, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ταινία για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την αγάπη, τον πόνο της απώλειας, τον παραλογισμό της εξουσίας, την αγωνία του θανάτου. Στο «Black Box», ο θεατής θα παρακολουθήσει τους χορευτές να μιλάνε, να τραγουδούν, να ερωτεύονται, να λυπούνται. Κινηματογραφημένη με αμεσότητα η ταινία αποφεύγει την αφήγηση και αφήνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο σώμα.Η ταινία ολοκληρώνεται με την παράσταση των σπουδαστών στην αίθουσα Black Box της Κρατικής Σχολής Χορού, όπου παρουσιάζονται οι χορογραφίες «Appalachian Spring» της Μάρθα Γκρέιαμ, «Old Man’s Dream» του Τόνο Λάκι, «White Noise» του Κωσταντίνου Ρήγου, «Μαρία» του Αλέξη Φουσέκη, «Folly» της Χριστίνας Γουζέλη και του Πολ Μπλάκμαν και «A Hard Day’s Night» του Αρη Παπαδόπουλου. Το «Black Box», σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Γεράσιμου Ρήγα και μοντάζ του Χρόνη Θεοχάρη, αναμένεται να προβληθεί στους κινηματογράφους της Αθήνας το χειμώνα του 2013. Νοέ
17
2012
ConnectedΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, κινηματογράφος, με ετικέτες: ConnectedΝοέ
15
2012
Οδηγός ιδεολογίας για διεστραμμένους με τον Σλαβόι ΖίζεκΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: ντοκιμαντέρ, Σλαβόι ΖίζεκΣτοιχεία της ταινίας: Σημείωμα της σκηνοθέτιδος: Λίγα λόγια για τον Σλαβόι Ζίζεκ: Λίγα λόγια για τη Σόφι Φάινς: Νοέ
10
2012
Το κυνήγιΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Thomas Vinterberg“Μια χειμωνιάτικη βραδιά το 1999, κάποιος χτύπησε την πόρτα μου. Ένας περίφημος Δανός παιδοψυχολόγος, στεκόταν με κάποια έγγραφα στα χέρια του παραληρώντας για τα παιδιά και τις φαντασιώσεις τους. Μίλαγε για έννοιες όπως «καταπιεσμένες αναμνήσεις», και ακόμη πιο ανησυχητικά για τη θεωρία του ότι «πίστευε ότι είναι ιός». Δεν τον άφησα να μπει. Δε διάβασα τα χαρτιά. Πήγα για ύπνο. ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ Φωτογραφία: Charlotte Bruus Christensen Νοέ
10
2012
«100»Αναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: 100, Γεράσιμος ΡήγαςΗ ταινία «100» σκιαγραφεί την καθημερινότητα στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Άμεσης Δράσης Αττικής. Αποτελεί ένα διάλογο ανάμεσα στους πολίτες που καλούν την Άμεση Δράση και στην προσπάθεια διαχείρισης των κλήσεων αυτών από την αστυνομία. Μέσα από το διάλογο αυτό ο θεατής κατανοεί πως όσα συμβαίνουν σχετίζονται με την κοινωνική αδικία, τη φτώχεια, την τυφλή κοινωνική βία και την κατάχρηση της εξουσίας. ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ (Γεράσιμος Ρήγας) Ελπίζω ο θεατής να δει την ταινία σαν ένα θεατρικό έργο, η ένα ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ και με αυτό εννοώ ότι ή έμφαση της ταινίας είναι στον λόγο. Ο Ρομπέρ Μπρεσόν έλεγε πως “η ακοή είναι πολύ πιο δημιουργική από την όραση”… Ο Γεράσιμος Ρήγας εμφανίστηκε στα ελληνικά κινηματογραφικά πράγματα το 2008, με την ταινία «Πάρβας, Αγονη Γραμμή» και αυτοστιγμεί αναγνωρίστηκε ως ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ντοκιμαντερίστες που βγήκαν από αυτήν τη χώρα. Στοιχεία Ταινίας «100» ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΦΕΣΤΙΒΑΛ 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (Μάρτιος 2012) Οκτ
19
2012
Monsieur Lazhar / O εξαιρετικός κύριος LazharΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, ταινία εβδομάδας, με ετικέτες: Monsieur Lazhar[dailymotion xtnent_monsieur-lazhar-y-yyyyyyyyyyy-yyyyyy-lazhar-trailer_creation nolink] Σκηνοθεσία: Φιλίπ Φαλαρντό
Πρωταγωνιστούν: Μοχάμεντ Φελάγκ, Σοφί Νελίς
O κύριος Λαζάρ, από την Αλγερία, προτείνει τον εαυτό του ως αντικαταστάτη της δασκάλας που αυτοκτόνησε σε ένα δημοτικό σχολείο της Γαλλίας. Από τη στιγμή που προσλαμβάνεται κάνει τα πάντα για να έρθει πιο κοντά στα παιδιά, να τους συμπαρασταθεί και να τους εξηγήσει την ανεξήγητη ακόμη και για τους μεγάλους πολλές φορές δύναμη της απώλειας. Ωστόσο, κανείς απ’ τους συναδέλφους, τους γονείς, ακόμη και τα παιδιά, δεν γνωρίζει το παρελθόν του κυρίου Lazhar και ότι από στιγμή σε στιγμή μπορεί ν’ απελαθεί. Σεπ
30
2012
Cesare deve morire – TavianiΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Cesare deve morire, TavianiΤο σκηνοθετικό δίδυμο αν και διανύει την όγδοη δεκαετία του εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς με την τόλμη του να μεταφέρει τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ μέσα σε ένα περιβάλλον φυλακής, αφήνοντας ελεύθερους τους κρατουμένους να ερμηνεύσουν τα πρόσωπα της τραγωδίας, ο καθένας με το δικό του τρόπο και στη δική του διάλεκτο. Μια κινηματογραφική απόδοση πρωτότυπη και ευρηματική ξεγλιστρώντας επιδέξια από την παγίδα της γελοιοποίησης που ενέχει οποιαδήποτε απόπειρα μεταφοράς στον κινηματογράφο ενός θεατρικού έργου και δη μάλιστα μιας τραγωδίας. Η ταινία ξεκίνησε, όπως υποστηρίζουν οι Πάολο και Βιτόριο, όταν επισκέφθηκαν τη φυλακή Ρεμπίμπια, στα προάστια της Ρώμης και συνάντησαν κρατουμένους που συμμετείχαν σε μια εκδήλωση ποίησης με επίκεντρο αποσπάσματα της “Θείας Κωμωδίας” του Δάντη. Λίγο καιρό αργότερα επέστρεψαν και ρώτησαν τους κρατουμένους αν ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια κινηματογραφική διασκευή του “Ιουλίου Καίσαρα” του Σαίξπηρ. Η απάντηση των κρατουμένων και του υπευθύνου της καλλιτεχνικής τους αναμόρφωσης ήταν άμεση και θετική και έτσι έγινε πραγματικότητα η ταινία. Η ταινία διαρκεί 76 λεπτά, και αποτελεί μια μεταφορά όλο συμβολισμούς, ένα πείραμα, ένα παιχνίδι μεταμόρφωσης των τροφίμων ή καλύτερα τον άκρως ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης της ελευθερίας, με φόντο το αληθινό περιβάλλον των φυλακών. Miα πολύ ενδιαφέρουσα ματιά στις καθαρτικές και αναμορφωτικές ιδιότητες της τέχνης.
Μία ομάδα νέων μεταναστών μιλούν για τη ζωή τους στην Ελλάδα, τον τρόπο που έφτασαν εδώ, το πως προσδιορίζουν τον εαυτό τους σ’ αυτή την ξένη χώρα και τον τρόπο αντιμετώπισής τους από τους αυτόχθονες. Μας παρουσιάζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους, τη σχέση τους με την Ελλάδα και την μακρινή πατρίδα τους και τέλος μοιράζονται τους προβληματισμούς και τα όνειρά τους για το μέλλον.
Σεπ
16
2012
Αντρέι ΡουμπλιόφΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Αντρέι Ρουμπλιόφ, Αντρέι ΤαρκόφσκιΣτην εμβληματική αυτή ταινία τη σκυτάλη παίρνει η ποιητική της εικόνας η οποία στα χέρια ενός μεγάλου δημιουργού όπως ο Αντρέι Ταρκόφσκι αποκτά διαστάσεις αριστουργήματος. Ο μεγάλος σκηνοθέτης, αφηγείται τη ζωή του «Αντρέι Ρουμπλιόφ», ενός μοναχού αγιογράφου που έζησε στη Ρωσία το 15οαιώνα. Μια εποχή γεμάτη βία και αιματηρές επιδρομές από τους βαρβάρους. Αλλά μέσα από την εντυπωσιακή αυτήν τοιχογραφία της εποχής, ο Ταρκόφσκι με όπλο τη δύναμη των συναισθημάτων και με τη βαθιά μυστικιστική του προσέγγιση, σχολιάζει τη δική του εποχή. Για αυτό ουδέποτε υπήρξε αρεστός στη «σοβιετική» εξουσία. Η εποχή του Ρουμπλιόφ έχει ομοιότητες με την εποχή του Ταρκόφσκι. Ο μέγιστος δημιουργός σχολιάζει και αφηγείται χαμηλόφωνα, με τις εικόνες του βουτηγμένες στην αγαπημένη του υγρασία, με χαμηλούς φωτισμούς, με σιωπές, ψιθυριστά με ένα σενάριο έρμαιο της ποιητικής ελευθεριότητας. Με μαγευτικά πλάνα που η αισθητική τους εξυψώνεται και εξυψώνει και την κάμερα να κινείται σαγηνευτικά στο χώρο ο μεγάλος Ταρκόφσκι αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής. Σεπ
07
2012
Στην Ρώμη Με Αγάπη (2012) του Γούντι Άλεν (To Rome With Love)Αναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: To Rome With LoveΟ αειθαλής Γούντι Άλεν (“Midnight in Paris”) συνεχίζει το ευρωπαϊκό του grand tour, κατακτώντας αυτή τη φορά την ιταλική πρωτεύουσα. Η ρομαντική κωμωδία “To Rome With Love” αντλεί έμπνευση από το μεσαιωνικό Δεκαήμερο του Βοκάκιου και εκτυλίσσεται σε τέσσερα σκετς, σε ένα από τα οποία ο Γούντι δεν μπορεί να αντισταθεί κι επιστρέφει μπροστά από την κάμερα. Το καστ που τον συνοδεύει είναι εντυπωσιακό, διεθνές και ετερόκλητο: Έλεν Πέιτζ (“Inception”), Πενέλοπε Κρουζ (“Vicky Cristina Barcelona”), Τζέσε Άιζενμπεργκ (“The Social Network”), Ρομπέρτο Μπενίνι (“La Vita è Bella”), Άλεκ Μπόλντουιν (“The Departed”) και Ορνέλα Μούτι (“Storie di Ordinaria Follia”). Σεπ
07
2012
Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανόΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Un cuento chinoUn cuento chino H ζωή του Roberto (Ricardo Darin) έχει μείνει στάσιμη εδώ και είκοσι χρόνια εξαιτίας ενός σκληρού παιχνιδιού της μοίρας. Από τότε ζει απομονωμένος και πικραμένος, έχοντας ως μοναδικό του σύνδεσμο με τον έξω κόσμο, το μαγαζί του με σιδερικά. Ένα απρόσμενο γεγονός, όμως, θα τον ξυπνήσει και θα τον φέρει πίσω στη ζωή. Ο Roberto συναντά τον Jun στους δρόμους της πόλης και από τότε ξεκινά μια παράξενη συμβίωση των δύο τους, καθώς ο Roberto δεν μιλά κινέζικα και ο Jun ούτε λέξη ισπανικά. Ο ερημίτης σιδεράς επιχειρεί να τον αφήσει πρώτα στο αστυνομικό τμήμα και μετά στην κινέζικη πρεσβεία, κανείς ωστόσο δεν θέλει να τον βοηθήσει και έτσι το μόνο που του μένει είναι να τον φέρει στο σπίτι του, καθώς παρότι ζει αποκομμένος από τους άλλους, η συνείδησή του δεν τον αφήνει να εγκαταλείψει έναν άνθρωπο στον δρόμο. Η καταναγκαστική τους συμβίωση, ωστόσο, θα έχει στιγμές άφθονου γέλιου, καθώς ο Roberto προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον νεαρό Κινέζο με κάθε μέσο που διαθέτει. Καταλυτικό ρόλο σ’αυτή την αλλόκοτη ιστορία παίζει και η Mari (Muriel Santa Ana), μια κοπέλα που είναι ερωτευμένη με τον Roberto. Διάρκεια:93′ Σκηνοθεσία: Sebastian Borensztein Εργασία που κατατέθηκε ως μέρος των απαιτήσεων του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών στις «Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας για την Εκπαίδευση».
Αυγ
30
2012
Επισκέψεις στο σπίτι του ” Ε.Χ. Γονατά.”Αναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, Λογοτεχνία, με ετικέτες: Γονατάς, Επισκέψεις στο σπίτι του " Ε.Χ. Γονατά.", Εύα Στεφανή, ντοκιμαντέρΒραβευμένο ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή που επιμένει σε μια καθημερινή εκτεταμένη συζήτηση με τον Επαμεινώνδα Γονατά. Ο Γονατάς ήταν γόνος οικογένειας πολιτικών με καταγωγή από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, αλλά δεν ταυτίστηκε ποτέ με κανένα πολιτικό στρατόπεδο. Στο σχολείο ήταν συμμαθητής με τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη, με τον οποίο τον συνέδεσε βαθειά φιλία. Ήταν επίσης φίλος με τον ποιητή Δημήτρη Π. Παπαδίτσα, τον διηγηματογράφο Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο και τον πεζογράφο Νίκο Καχτίτση — τον τελευταίο τον γνώρισε μόνον διά αλληλογραφίας. Ο Γονατάς, βγήκε από την αφάνεια το 1976, όταν τον ξεχώρισε σε συνέντευξη ο «δάσκαλός» του Νίκος Εγγονόπουλος. Αργότερα το βιβλίο του “Ο φιλόξενος καρδινάλιος” έμελε να τον καθιερώσει ως συγγραφέα «καλτ». Στα έργα του ήταν λακωνικός και υπαινικτικός, καθώς «ξεκινούσε από βιωμένες καταστάσεις αλλά υπερέβαινε το ατομικό, για να συνδυάσει τον στοχασμό με το όνειρο, το καθημερινό με το ανοίκειο, το λογικό με το παράλογο, την πρόζα με την ποίηση». Ολιγογράφος, είχε επιλέξει την αφάνεια, «επειδή δεν τον ενδιέφερε η δημοσιότητα, αλλά η επικοινωνία». Ο ίδιος πάντως δεν συμφωνούσε με τον χαρακτηρισμό του ως συγγραφέα του φανταστικού και του παραδόξου. Αυγ
05
2012
Οι τίτλοι τέλους του DogvilleΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Dogville, Jacob Holdt, Lars Von TrierΟι τίτλοι τέλους του Dogville, με ένα κολάζ φωτογραφιών του Jacob Holdt, που απεικονίζουν με κάθε λεπτομέρεια την αμερικανική φτώχεια και δυστυχία και μουσική υπόκρουση το τραγούδι «Young Americans» του David Bowie συνέβαλαν στην κατάταξη της ταινίας από τους κριτικούς ως αντιαμερικανικής. O Jacob Holdt, όπως πολλοί Δανοί συνηθίζουν, ταξίδεψε στην Αμερική το 1971 και συγκλονίστηκε από τις εικόνες φτώχειας σε μία πλούσια χώρα. Οι γονείς του, που δεν τον πίστευαν, του έστειλαν μία φωτογραφική μηχανή, με την οποία απαθανάτισε εικόνες μιας άλλης Αμερικής και τις κυκλοφόρησε στη συλλογή American Pictures 1970-75. Αυγ
05
2012
Lars von TrierΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Lars Von Trier
Σπουδές –Διακρίσεις Φιλμογραφία 2011 Μελαγχολία 2010 Dimension (Μικρού μήκους, 27 λεπτά) 2009 Αντίχριστος 2006 Το μεγάλο αφεντικό 2005 Manderlay 2003 Dogville 2000 Χορεύοντας στο Σκοτάδι 2000 D-Dag (project του Δόγματος μαζί με τους σκηνοθέτες Τόμας Βίντερμπεργκ, Σόρεν Κραγκ-Γιάκομπσεν και Κρίστιαν Λέβρινγκ) 1998 Οι Ηλίθιοι( Idioterne) 1997 The Kingdom II (σε σκηνοθεσία με τον Μόρτεν Αρνφρεντ), επεισόδια 5-8 (για την τηλεόραση, αλλά και κινηματογραφική διανομή) 1996 Δαμάζοντας τα Κύματα 1994 The Kingdom (σε σκηνοθεσία με τον Μόρτεν Αρνφρεντ), επεισόδια 1 – 4 (για την τηλεόραση, αλλά και κινηματογραφική διανομή) 1991 Europa 1988 Μήδεια (τηλεόραση) 1987 Epidemic 1984 Το στοιχείο της εγκλήματος 1982 Befrielsesbilleder,(Images of a Relief) Ταινία Αποφοίτησης, Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας 1981 Den Sidste Detalje, Η τελευταία λεπτομέρεια (μ. μ.) Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας 1980 Nocturne (μ. μ.) Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας 1979 Menthe – La Bienheureuse, (ερασιτεχνική, μ. μ.) 1977 Orchidegartneren (ερασιτεχνική, μι. μ.) 1971 En Blomst (Ως Λαρς Trier) 1970 Hvorfor flygte fra det du ved du ikke kan flygte fra? Fordi du er en kujon (Ως Λαρς Trier) 1969 En Røvsyg oplevelse, En (Ως Λαρς Trier) Αυγ
04
2012
Breaking the waves (1996) – Lars von TrierΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Lars Von TrierΗ ταινία αναπτύσσεται σε επτά κεφάλαια και έναν επίλογο. Οι επτά πίνακες με τους τίτλους των κεφαλαίων λειτουργούν ως παύσεις στην αφήγηση αλλά παράλληλα υπομνηματίζουν όσα πρόκειται να δούμε στην οθόνη μας με τα τραγούδια της δεκαετίας του ’70 που τα συνοδεύουν. Οι ενδιάμεσοι τίτλοι της ταινίας είναι επεξεργασμένοι ψηφιακά με διαδοχή στατικών πλάνων. Η κινηματογραφική φωτογραφία παράλειψης χρόνου μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε την ανάδυση ενός ουράνιου τόξου ή τη μεταμόρφωση ενός τοπίου καθώς πέφτει η νύχτα. Μερικοί τίτλοι θυμίζουν έντονα πίνακες του M.W. Turner. Η καταιγίδα πλησιάζει και η συναισθηματική φόρτιση του θεατή κορυφώνεται. Τα πανοραμικά πλάνα, σαν εμβόλιμα στάσιμα, είναι για τον σκηνοθέτη «η ματιά του Θεού στο τοπίο καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται, σαν να επιβλέπει τους χαρακτήρες…». Αυγ
04
2012
Melancholia (2011) Lars von TrierΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, με ετικέτες: Lars Von Trier, MelancholiaMelancholia 2011 Theatrical Trailer 2 – HD Movie – YouTube. Δανία, 2011. Σκηνοθεσία-σενάριο: Λαρς φον Τρίερ. Ηθοποιοί: Κίρστεν Ντανστ, Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Κίφερ Σάδερλαντ, Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Τζον Χερτ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ούντο Κίερ. 126′ Η ταινία ξεκινά με ένα εκπληκτικό «μουσικό» πρελούδιο εικαστικής αντίληψης (με υπόκρουση την εισαγωγή από το «Τριστάνος και Ιζόλδη»), με τον Τρίερ να μας παρουσιάζει την καταστροφή του πλανήτη μας ύστερα από σύγκρουση με έναν πολύ μεγαλύτερό του σε μέγεθος πλανήτη, τον πλανήτη Μελαγχολία.
|
|
Άρθρα (RSS)