Στίχοι: Θεόφιλος Λάλος
Μουσική: Θεολόγης Καρκαλέτσης
Εκεί που ο Παγασητικός τα κύματά του λούζει
εκεί φεγγάρι σεργιανά μια φέτα από καρπούζι
και το Αιγαίο αν θιχτεί βρυχάται σαν μαινάδα
ρόδα στο ηλιοβασίλεμα μεθυστική βαρκάδα.
Εκεί που ο μύθος συναντά Κενταύρων τα λημέρια
τα όνειρα που ασφυκτιούν εκεί στήνουν καρτέρια,
στου Φθινοπώρου το στρατί ο πόθος αναβλύζει
κι ο έρωτας περιχαρής γυρεύει μετερίζι.
Εκεί στεγάζονται καημοί, μεράκια και λαχτάρες
δυο θρύλοι σ’ έναν καφενέ ποντάρουν στις εξάρες
ο Λιόντας κι ο Ιάσονας κι έξω φυσάν αγρίμια
κι ο πλάτανος την προίκα του σκορπά στα καλντερίμια.
Εκεί κυράδες όμορφες τα στήθη τους πλουμίζουν
εκεί γαλήνη οι ματιές μονάχα αποκομίζουν.
Τον φτερωτό να υποδεχτούν Θεό τους καβαλάρη
καθώς Μορφέας έρχεται στ’ άρμα του να τις πάρει.
Το Πήλιο πάντα έκρυβε στα σπλάχνα του ένα μύθο
τη λεβεντιά είχε εξ’ αρχής θεμελιώδη λίθο
αλόγου απλή θυμίζοντας αρχαίων Μυρμιδόνων
γι’ αυτό και εξυμνήθηκε στο διάβα των αιώνων.