Στίχοι – Μουσική: Θεολόγης Καρκαλέτσης
Στα δώδεκα σε γνώρισα
από τη Συννεφούλα,
σε σκάλισα, σ’ αγάπησα
με μία κιθαρούλα.
Στροφή – στροφή ψιθύρισα
το κάθε σου στιχάκι
νότα – νότα γρατζούνισα
το κάθε τραγουδάκι.
————————–
Είχαμε παρελθόν κοινό,
μεγάλη ιστορία,
στου Πέμπτου τα «ηρωϊκά»
καθίσαμε θρανία.
Σε γήπεδα και στάδια
παντού σ’ ακολουθούσα,
μόνος μου και με συντροφιά
για σένα τραγουδούσα.
————————–
Μου άρεσε το πνεύμα σου,
η τόση εξυπνάδα,
ο τρόπος που με γέμιζε
των τραγουδιών σου η αύρα.
Έι, τα πρώτα χρόνια δύσκολα
μέσ’ στη φτώχια
μέσα στην κακομοιριά.
Έι, μα γρήγορα η αγάπη μας
σου ‘φερε δόξα,
δόξα, πλούτη, ξενοιασιά.
Μας είπες Κωλοέλληνες
κι άκουσες τα εξ αμάξης,
όμως εσύ επέμεινες
τα ύδατα να ταράξεις.
Ήθελε θάρρος και μαγκιά
να ‘ρθεις κόντρα στο ρεύμα,
όπως με τη σαλάτα σου
που ‘ριξες μ’ ένα νεύμα.
————————–
Έτσι και τώρα αστραφτερός
με όλη την αρμάδα, βρε,
σαν σε Ολυμπιάδα, ωρέ,
Χειροκροτάς και τραγουδάς
να ‘ξερα στ’ αλήθεια τι ζητάς.
————————–
Τα χλιάρια γίνανε χρυσά,
χρυσές κι οι αλυσίδες,
που δέσανε το μέλλον μας,
πως δεν το είδες …
Σημείωση: Χλιάρια: κουτάλια.
