Στίχοι: Παναγιώτης Καστίδης
Μουσική: Θεολόγης Καρκαλέτσης
Έκανες στρογγυλές μουτζούρες στο χαρτί,
δίνες κατάμαυρες κι άπειρους μαύρους κύκλους,
ποτέ δεν ρώτησα ούτε ένα γιατί,
κι άξαφνα έριξες του τέλους μας τους τίτλους.
Άσπρα χαρτιά τσαλακωμένα,
γεμάτα στίχους και τραγούδια πεταμένα,
αυτό που κράτησα στο τέλος από σένα,
ήταν κομμάτια της καρδιάς μουτζουρωμένα.
Από όλες τις περίεργες συνήθειες σου,
αν με ρωτούσαν με ποια τρόμαζα πολύ,
ήταν σαν έριχνες με μίσος τον καφέ σου
στου τραγουδιού σου του χαμένου το χαρτί.
