Καβάφης
Ο Δαρείος, Κ.Π.Καβάφης
Ο ποιητής Φερνάζης το σπουδαίον μέρος του επικού ποιήματός του κάμνει. Το πώς την βασιλεία των Περσών παρέλαβε ο Δαρείος Υστάσπου. (Aπό αυτόν κατάγεται ο ένδοξός μας βασιλεύς, ο Μιθριδάτης, Διόνυσος κ’ Ευπάτωρ). Aλλ’ εδώ χρειάζεται φιλοσοφία· πρέπει ν’ αναλύσει τα αισθήματα που θα είχεν ο Δαρείος: ίσως υπεροψίαν και μέθην· όχι όμως — μάλλον σαν κατανόησι της ματαιότητος των μεγαλείων. Βαθέως σκέπτεται το πράγμα ο ποιητής. Aλλά τον διακόπτει ο υπηρέτης του που μπαίνει Ο ποιητής μένει ενεός. Τι συμφορά! Aδημονεί ο Φερνάζης. Aτυχία! Και νάταν μόνο αναβολή, πάλι καλά. Όμως μες σ’ όλη του την ταραχή και το κακό, |
![]() |
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) |
Έτος Κ.Π.Καβάφη
Τιμώντας τον παγκόσμιο ποιητή μας, επιλέγω να δημοσιεύσω εδώ, εκτός από δικά του, τέσσερα ποιήματα που γράφτηκαν γι’ αυτόν από τους μεγάλους μας ποιητές: Λειβαδίτη, Ρίτσο, Καρούζο και Εγγονόπουλο…
-Τάσος Λειβαδίτης, «ΚΑΒΑΦΗΣ»
“Νύχτες ακόλαστες, πιοτά, σφοδρά συμπλέγματα, γιγάντιες
σα θόλοι ναού, ηδονές. Κι άγνωστες, πέρ’ από κάθε πρόσχημα,
τραχιές, σα νίκες, αμαρτίες.
Και το πρωί επέστρεφε μόνος κι εξαντλημένος κι ώριμος
κομίζοντας, σα μια καινούργια αγνότητα, το νέο αμαρτωλό του
ποίημα.”
-Ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε «12 ποιήματα για τον Καβάφη»… Το πρώτο απ’ αυτά είναι:
«Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ»
“Το μαύρο, σκαλιστό γραφείο, τα δυο ασημένια κηροπήγια,
η κόκκινη πίπα του. Κάθεται, αόρατος σχεδόν, στην πολυθρόνα,
έχοντας πάντα το παράθυρο στη ράχη του. Πίσω από τα
γυαλιά του,
πελώρια και περίσκεπτα, παρατηρεί τον συνομιλητή του,
στ’ άπλετο φως, αυτός κρυμμένος μες στις λέξεις του,
μέσα στην ιστορία, σε πρόσωπα δικά του, απόμακρα, άτρωτα,
παγιδεύοντας την προσοχή των άλλων στις λεπτές ανταύγειες
ενός σαπφείρου που φορεί στο δάχτυλό του, κι όλος έτοιμος
γεύεται τις εκφράσεις τους, την ώρα που οι ανόητοι έφηβοι
υγραίνουν με τη γλώσσα τους θαυμαστικά τα χείλη τους.
Κι εκείνος
πανούργος, αδηφάγος, σαρκικός, ο μέγας αναμάρτητος,
ανάμεσα στο ναι και στο όχι, στην επιθυμία και τη μετάνοια,
σαν ζυγαριά στο χέρι του θεού ταλαντεύεται ολόκληρος,
ενώ το φως του παραθύρου πίσω απ’ το κεφάλι του
τοποθετεί ένα στέφανο συγγνώμης κι αγιοσύνης.
«Αν άφεση δεν είναι η ποίηση, –ψιθύρισε μόνος του–
τότε, από πουθενά μην περιμένουμε έλεος».”
-Νίκος Καρούζος, «Non multa sed multum»
(ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΙ ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ)
“Κανένας παλαιότερος τόσο σημερινός στη ρωμιοσύνη,
τη γλώσσα τη χειραγώγησε στην ύπνωση
της ακέραιης φλόγας οπού μάταια
σηκώνει των σκοταδιώνε τα καπάκια,
τη γλώσσα του την πήρε δώθε-κείθε και την έκανε
μια σύριγγα για ενδοφλέβιο τραγούδι
καταναλίσκοντας αργά τους δύσκολους
ενιαυτούς των ελληνίδων λέξεων
αποστηθίζοντας ολάκερο το θάνατο
σε δέκα-δεκαπέντε στίχους
μ’ εκείνη τη μαβιά φωτιά στα μάτια του Φερνάζη
με εκλεκτή συγκίνηση με ιδεώδη λάθη
με χάρισμα χαρούμενο στα ερειπωμένα βάθη.
Τι είναι όμως που κομίζει τα ποιήματα
τι είναι που με δαύτα επωάζει την άβυσσο;
Φεγγάρι μου στη σκοτεινιά ζεστό βυζί της νύχτας
τι είναι – λέγε μου εσύ – τα θάλλοντα ποιήματα;
Μην είναι τα ασημοφώτιστα οστά της Ειμαρμένης;”
-Εγγονόπουλος Nίκος, «Σύντομος Βιογραφία του Ποιητού Kωνσταντίνου Kαβάφη (και του καθενός μας – άλλωστε)»
…δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
K. KABAΦH H πόλις
νταλγκαδιασμένος και βαρύς
γυρνάει τα στενορρύμια
της πολιτείας της άχαρης
που τρώει τα σωθικά του
σ’ αυτήν εδώ γεννήθηκε
σ’ αυτή θε ν’ αποθάνη
εδώ πίκρες τον πότισαν κρουνηδόν
εδώ τον βασανίσαν
μόνος του
πίστεψε – φορές –
πως τη χαράν ευρήκε σπανίως
κάποτε θέλησε κι’ αυτός
κάπου μακρυά να φύγη
μα εκατέβη στο γιαλό
και δεν είχε καράβι
(από το “Στην Kοιλάδα με τους Pοδώνες”, Ίκαρος 1992)
Πλησίον Παραθύρου Ανοικτού. Κ.Π. Καβάφης. Αποκηρυγμένα
Εν φθινοπωρινής νυκτός ευδία,
πλησίον παραθύρου ανοικτού,
εφ’ ώρας ολοκλήρους, εν τελεία,
ηδονική κάθημαι ησυχία.
Των φύλλων πίπτ’ η ελαφρά βροχή.
Ο στεναγμός του κόσμου του φθαρτού
εν τη φθαρτή μου φύσει αντηχεί,
αλλ’ είναι στεναγμός γλυκύς, υψούται ως ευχή.
Aνοίγει το παράθυρόν μου κόσμον
άγνωστον. Aναμνήσεων ευόσμων,
αρρήτων μοι προσφέρεται πηγή.
Επί του παραθύρου μου πτερά
κτυπώσι — φθινοπωρινά πνεύματα δροσερά
εισέρχονται και με περικυκλούσι
κ’ εν τη αγνή των γλώσση μοι λαλούσι.
Ελπίδας αορίστους και ευρείας
αισθάνομαι· κ’ εν τη σεπτή σιγή
της πλάσεως, τα ώτα μου ακούουν μελωδίας,
ακούουν κρυσταλλίνην, μυστικήν
εκ του χορού των άστρων μουσικήν.
Henri Matisse, Ανοιχτό παράθυρο,1905
Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X. , Κ. Π. Καβάφης
![]() |
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία, και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός, ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή. Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες. Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε, Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία, Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός. |
![]() |
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) |
Ας φρόντιζαν, Κ.Π.Καβάφης
Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης. Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια όλα τα χρήματά μου τάφαγε: αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην. Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος (ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα· τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις). Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα, κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων. Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά. Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι· κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί: του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά. Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα, Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις. Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ. |
![]() |
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) |
“Από υαλί χρωματιστό” του Κ.Π.Καβάφη
“Από υαλί χρωματιστό”
Πολύ με συγκινεί μια λεπτομέρεια
στην στέψιν, εν Βλαχέρναις, του Ιωάννη Καντακουζηνού
και της Ειρήνης Ανδρονίκου Ασάν.
Όπως δεν είχαν παρά λίγους πολυτίμους λίθους
(του ταλαιπώρου κράτους μας ήταν μεγάλ’ η πτώχεια)
φόρεσαν τεχνητούς. Ένα σωρό κομμάτια από υαλί,
κόκκινα, πράσινα ή γαλάζια. Τίποτε
το ταπεινόν ή το αναξιοπρεπές
δεν έχουν κατ’ εμέ τα κομματάκια αυτά
από υαλί χρωματιστό. Μοιάζουνε τουναντίον
σαν μια διαμαρτυρία θλιβερή
κατά της άδικης κακομοιριάς των στεφομένων.
Είναι τα σύμβολα του τι ήρμοζε να έχουν,
του τι εξ άπαντος ήταν ορθόν να έχουν
στην στέψι των ένας Κυρ Ιωάννης Καντακουζηνός,
μια Κυρία Ειρήνη Ανδρονίκου Ασάν.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) |
Το Πρώτο Σκαλί, Κ.Π. Καβάφης
Τα Ζωγραφισμένα του Κ.Π. Καβάφη
Τελειωμένα, Κ. Π. Καβάφης
Στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι μας, ας έχουμε μία νότα αισιοδοξίας……….
Εικονοποίηση Καβάφη
Με αφορμή το έτος Καβάφη εικονοποίησα το ποίημά του:
Οι Επιθυμίες
Βραδιά Κ.Π.Καβάφη
Πραγματοποιήθηκε στις 7 Απριλίου η εκδήλωση – αφιέρωμα στον Κ. Καβάφη.
Εισήγηση από την Διευθύντρια του Γυμνασίου Αμφίκλειας κ. Μπέσιου Ελένη:
Κυρίες και κύριοι, αγαπητά μας παιδιά.
Σας καλωσορίζω στην αποψινή ποιητική –μουσική βραδιά, αφιερωμένη στον Κωνσταντίνο Καβάφη.
Ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής, πρωτοπόρος του μοντερνισμού στην παγκόσμια ποίηση, είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες του 20ού αιώνα. Μεταφρασμένος στα πέρατα του κόσμου, δεν παύει μέσα από τους στίχους μιας ποίησης σπαραχτικής και μιας ζωής γεμάτη καρτερικότητα, να διδάσκει το ήθος, το μέτρο και την αξιοπρέπεια.
Με αγάπη και σεβασμό στον ποιητή του οικουμενικού Ελληνισμού. Θα παρουσιαστεί η ζωή και το έργο του από την κ. Βοιβόντα Θεοδώρα και θα απαγγελθούν ποιήματα με συνοδεία μουσική από τη Σχολή του κ.Παναγιώτη Κέφου.
Είναι μια προσπάθεια διαφορετικής προσέγγισης της πραγματικότητας ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία με όχημα την ποίηση και τον πολιτισμό .Είναι τελικά μια απόπειρα φυγής προς τα εμπρός.
Το εγχείρημα είναι δύσκολο και γι αυτό συμβολικά θα ξεκινήσω με «Το πρώτο σκαλί»
Η σκάλα είναι το σύμβολο της ιδανικής ανηφόρας, το ηθικό συμβόλαιο του καθαρού και τίμιου δρόμου.
Οι Κριτές το μόνο κριτήριο που έχουν είναι η αίσθηση του ωραίου.
Το σκαλί είναι ο έπαινος του πρώτου σταθμού της προσπάθειας.
Ποίηση η κάθε αληθινή πρόθεση που κοιτάζει καλά τον ήλιο και υπόσχεται να ξεκινήσει.
Ευμένης το σύμβολο της καλής δύναμης, της καλής σκέψης.
Θεόκριτος η απόλυτη δίκαιη κρίση.
Φωτογραφίες
<iframe src=”http://s1289.photobucket.com/user/tboivon/story/75643/embed” width=”650″ height=”400″ frameborder=”0″ scrolling=”no”></iframe>
- Αρχική
- Χρήσιμες συμβουλές για την καθημερινότητά μας!
- Άρθρα, άξια να διαβαστούν ξανά!
- Αρχαία ελληνικά ανέκδοτα!
- Απόψεις του Σαββόπουλου για την Ελληνική Γλώσσα.
- Κακοί μαθητές, μεγαλοφυείς ενήλικες !
- «Ταξιδεύοντας με τον Ν. Καββαδία & γνωρίζοντας τη ναυτική τέχνη»
- Μπαχαρικά και Βότανα – Χρήση – είδη – ποικιλίες
- H φωνητικά καταγεγραμμένη (προ)ϊστορία του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού. Από τις απαρχές του 1858 έως το 1958 (Συλλεκτικό!)
Πρόσφατα σχόλια