Οι αταίριαστοι
Αναστάσιος Αγ. Τασινός
Ιωάννινα 23 Οκτωβρίου 2016
Στα σχολεία που εργάστηκα ως δάσκαλος και διευθυντής, πάντα συμμετείχα σε όλες τις εκδηλώσεις που οργάνωνε ο σύλλογος γονέων και κηδόμενων. Σε τέτοιες εκδηλώσεις το σχολείο ενώνεται με την κοινωνία. Ένας δεσμός τόσο απαραίτητος, για την ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών.
Σήμερα, γύρισα τη μηχανή του χρόνου 30 χρόνια πίσω, όταν ήμουν δάσκαλος στο Λόφο του Στρέφη, στο 43ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, σε ένα τμήμα της Ε` τάξης. Πλησίαζαν οι Απόκριες και ο σύλλογος γονέων και κηδόμενων είχε οργανώσει έναν αποκριάτικο χορό, στο ξενοδοχείο Park, επί της οδού Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Με γοήτευε η ιδέα να εμφανιστώ στο χορό μεταμφιεσμένος, χωρίς όμως να φορέσω μάσκα. Ήθελα να πετύχω τη μεταμφίεσή μου μ` ένα καλό μακιγιάζ. Ανακοίνωσα την σκέψη μου αυτή, στο φίλο και συνάδελφο Παναγιώτη, που δίδασκε στην Δ` τάξη. Αμέσως έδειξε ενδιαφέρον, να εμφανιστούμε μαζί μεταμφιεσμένοι στο χορό. Δεν ανακοινώσαμε σε κανέναν άλλο δάσκαλο το σχέδιό μας, για να μη διαρρεύσει. Θέλαμε ένα καλό μακιγιάζ και μια καλή στολή. Η Λουκία, σύζυγος του Παναγιώτη, ανέλαβε τη μεταμόρφωσή μας· τον Παναγιώτη σε αναρχικό κι εμένα σε άραβα!
Ο Παναγιώτης φόρεσε ένα ξεβαμμένο στενό μπλουτζίν, τα μπατζάκια μέσα σε μαύρες αρβύλες, λυτά κορδόνια, μαύρη μπλούζα με το γράμμα «Α» στο στήθος σε άσπρο χρώμα, μαλλιά δεμένα κοτσίδα και στο πρόσωπο κόκκινες ανταύγειες.
Εγώ φόρεσα ένα καλοσιδερωμένο μαύρο παντελόνι, μαύρα παπούτσια, άσπρο πουκάμισο, γκρι παλτό, μαντίλι άσπρο στο κεφάλι πιασμένο με δύο μαύρες στρογγυλές κορδέλες, κάλυψη των ματιών με μαύρα γυαλιά και στο πρόσωπο σοκολατί ανταύγειες.
Τρομερή η Λουκία στο μακιγιάζ!!! Μεταμόρφωσε πειστικά τον άντρα της σε έξαλλο αναρχικό και μένα σε μελαμψό άραβα! Ο ένας δίπλα στον άλλον, ήμασταν ένα αταίριαστο ντουέτο! Με τις ευχές της Λουκίας για επιτυχία του σχεδίου μας, ο Παναγιώτης έβαλε μπρος τη μηχανή. Απ` το Λυκαβηττό κατηφορίσαμε τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, με κατεύθυνση το πεδίο του Άρεως, όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο Park.
Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα μεταμφιεσμένος σε χορό κι ένιωθα λιγάκι άβολα. Στο δρόμο σκεφτόμουν ότι από το πρώτο βήμα στο ξενοδοχείο θα μας κάνουν τσακωτούς. Θεωρούσα απίθανο, μόνον με το μακιγιάζ, να περάσουμε απαρατήρητοι. Ο Παναγιώτης δε συμμεριζόταν τις δικές μου ανασφάλειες, παρόλο ότι ήταν πιο εκτεθειμένος στο πρόσωπο να αναγνωριστεί. Ήταν αεράτος! Φορούσε κι ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο και δεν καταλάβαινε τίποτε.
Φθάσαμε στο ξενοδοχείο Park με καθυστέρηση μιας ώρας, ώστε η αίθουσα να είναι γεμάτη κόσμο. Μας βόλευε η πολυκοσμία, για να μη γίνουμε εύκολος στόχος.
Στην είσοδο του ξενοδοχείου περάσαμε απαρατήρητοι, ανάμεσα σε μερικούς μαθητές και γονείς. Καλό σημάδι αυτό! Τόνωσε λιγάκι το ηθικό μας. Αποφύγαμε το ασανσέρ, για να μην βρεθούμε πολύ κοντά με μαθητές και γονείς. Ανεβήκαμε γρήγορα τα σκαλιά και φθάσαμε στο διάδρομο, που οδηγούσε στην αίθουσα της εκδήλωσης. Κοντοσταθήκαμε λίγο να πάρουμε μια ανάσα. Από δω και πέρα άρχιζαν τα δύσκολα! Θα μας άφηναν να μπούμε μέσα; Θα μας αναγνώριζαν; Τι απ` τα δύο θα γινόταν;
Χωρίς χρονοτριβή και με αποφασιστικά βήματα μπήκαμε στην αίθουσα, που ήταν γεμάτη κόσμο. Παραδόξως, δεν μας πρόσεξε κανείς! Απίστευτο! Δεν μας αναγνώρισαν! Η αυτοπεποίθησή μας ανέβηκε στα ύψη! Στην πόρτα της εισόδου δεν μας ζήτησαν ούτε τις προσκλήσεις! Νόμισαν ότι είμαστε πελάτες του ξενοδοχείου, που κατά λάθος μπήκαμε στον παιδικό χορό, θα το καταλαβαίναμε και θα αποχωρούσαμε.
Αμ, δε! Προς έκπληξη όλων, στρογγυλοκαθίσαμε στο πιο κεντρικό τραπέζι, δίπλα απ` την ορχήστρα και δείχναμε να απολαμβάνουμε τον αποκριάτικο χορό. Από δω και πέρα άρχισαν οι ρόλοι να αντιστρέφονται. Η ανησυχία μεταφέρθηκε στους γονείς. Ήμασταν ανεπιθύμητοι και το έβλεπες στα μάτια τους. Ποιος όμως, θα έβρισκε το θάρρος να βγάλει τα κάστανα απ` τη φωτιά; Να απομακρύνει το έξαλλο φρικιό και τον μελαμψό άραβα απ` το κεντρικό τραπέζι, τη στιγμή μάλιστα που απολάμβαναν τη βραδιά! Κανείς! Κάποια στιγμή ο Παναγιώτης ήθελε να χορέψει, αλλά τον συγκράτησα για να μην τον αναγνωρίσουν.
Με το πέρασμα του χρόνου η ατμόσφαιρα όλο και ηλεκτριζόταν! Όλα τα μάτια πλέον, είχαν καρφωθεί πάνω μας. Η Λουκία με το εξαιρετικό μακιγιάζ, μας είχε κάνει αγνώριστους. Τα πηγαδάκια με τους γονείς όλο και πλήθαιναν, για το πως θα απομακρύνουν τους ανεπιθύμητους εισβολείς. Κάποιος γονέας συνομιλούσε έντονα μ` έναν σερβιτόρο. Ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων μάς κοιτούσε επίμονα. Ξαφνικά, τον έχασα από τα μάτια μου. Υπέθεσα ότι θα πήγε στο διευθυντή του ξενοδοχείου για να ζητήσει την απομάκρυνσή μας. Από δω και πέρα, ο κλοιός άρχισε να σφίγγει. Η ανησυχία όλων μεγάλωνε! Η ορχήστρα σίγησε. Η ώρα της αποκάλυψης πλησίαζε! Η ατμόσφαιρα δεν έπαιρνε άλλα αρνητικά φορτία.
Συμφωνήσαμε με τον Παναγιώτη ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή για την αποκάλυψη. Σηκωθήκαμε απ` το τραπέζι και κατευθυνθήκαμε προς την ορχήστρα, με τα μάτια όλων να μας ακολουθούν. Ζήτησα το μικρόφωνο απ` τον τραγουδιστή, που με κοίταζε σαστισμένος. Μου το έδωσε. Σιγή ιχθύος, να ακούσουν όλοι, τι θα πει ο μελαμψός άραβας. Μόνον μια πρόταση πρόλαβα να πω: «Ο κύριος Παναγιώτης (τον έδειξα) και ο κύριος Τάσος (έδειξα τον εαυτό μου), σας εύχονται καλές Αποκριές!» Έγινε «το έλα να δεις!» Ένα ουρλιαχτό, ανάμεικτο με φωνές, γέλια και φασαρία, από 400 περίπου μαθητές κι άλλους τόσους γονείς, τράνταξαν το ξενοδοχείο! Όλοι οι μαθητές όρμησαν προς το μέρος μας, να διαπιστώσουν, αν όντως το έξαλλο φρικιό ήταν ο κύριος Παναγιώτης και ο μελαμψός άραβας ο κύριος Τάσος. Τα πρόσωπα των μαθητών έλαμπαν από χαρά! Έβλεπαν τους δασκάλους μεταμφιεσμένους στο χορό και τους φαινόταν πολύ παράξενο! Οι γονείς γελούσαν, που γίναμε παιδιά! Οι σκηνές ήταν μοναδικές! Το σχέδιο μεταμφίεσης στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία!
Την άλλη μέρα στο σχολείο η πλάκα συνεχίστηκε. Δεν σταμάτησα να πειράζω τους μαθητές μου, που δεν μας αναγνώρισαν. Τους είπα μάλιστα, ότι και του χρόνου την ίδια πλάκα θα πάθουν. «Δεν πρόκειται να την πάθουμε άλλη φορά», μου έλεγαν όλοι μαζί. Έτσι για την ιστορία να γράψω, ότι την επόμενη χρονιά, χωρίς να έχω παρέα τον Παναγιώτη, μεταμφιέστηκα πειρατής. Δεν πρόλαβα να κάνω ούτε ένα βήμα στο ξενοδοχείο Park και με αναγνώρισαν.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι «οι αταίριαστοι» συμμετέχοντας σε αυτό το «μάθημα», καλυτέρευσαν τις παιδαγωγικές σχέσεις, κάτι πολύ σημαντικό για το εκπαιδευτικό έργο.
Ιωάννινα 23 Οκτωβρίου 2016
Αφήστε μια απάντηση