>

>

>

>

>

Ζήτησα από τον Θεό να μου δώσει δύναμη,
κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.

Του ζήτησα σοφία,
κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.

Του ζήτησα οικονομική άνεση,
κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.

Του ζήτησα θάρρος,
κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.

Του ζήτησα αγάπη,
κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.

Του ζήτησα χάρες,
κι Αυτός μου έδωσε ευκαρίες να εκμεταλλευτώ.

Απ’ό,τι ζήτησα δεν πήρα τίποτα – τίποτα από αυτά που ήθελα!
Πήρα όμως τα πάντα – αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.

Η προσευχή μου εισακούστηκε!

Ανωνύμου

>

>





Στις 22 Δεκέμβρη του 2010, προγραμματίστηκε ένα ταξίδι,για τους μαθητές της Γ, στο πλαίσιο της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου και Αγίου Φανουρίου Φωκίδος. Είχε προηγηθεί η διδασκαλία των ενοτήτων 10.<< Κατακόμβες: Τόπος καταφυγής και μνήμης>> και 17. Άσκηση, Μοναχισμός>>, της Γ Γυμνασίου.
Στο Μοναστήρι αυτό, όπου μονάζουν 16 μοναχές, υπάρχει αναπαράσταση κατακομβών με λαξευμένους τάφους, κρύπτες , συμβολικές απεικονίσεις. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία για τα παιδιά γιατί μπόρεσαν από κοντά να γνωρίσουν πώς ήταν οι κατακόμβες, να συνομιλήσουν με τις μοναχές, να διατυπώσουν ερωτήματα γύρω από το μοναχισμό ( εγκράτεια, κλήση του μοναχού, έσοδα μονής, επιβίωση) και να συναισθανθούν έστω και λίγο από τη Θεία Χάρη και την πνευματικότητα του χώρου.
Οι μοναχές, μας φιλοξένησαν με πολλή αγάπη, μας κέρασαν ένα υπέροχο γλυκό και φεύγοντας μας ξεπροβόδισαν με ευχές και ευλογίες από το μοναστήρι. Κάθε παιδί πήρε το δώρο του(κομποσκοινάκι)!
Μας συνόδεψε ο πνευματικός μου , ο π. Γερβάσιος, Θεολόγος, μοναχός,ο οποίος μίλησε με πολλή αγάπη στα παιδιά για το μοναχισμό και το Χριστό.
Τέλος κάναμε και μια μικρή δέηση στον άγιο Νεκτάριο και στον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς (σύγχρονος άγιος και θαυματουργός, επίσκοπος Σαγγάης και Σαν Φρανσίσκο) για την καλή εξέλιξη της υγείας της μικρής Ιωάννας(χειρουργούταν εκείνες τις ώρες…) με τη συμμετοχή όλων των παιδιών.

>

>

Στους 35 οι νεκροί από βομβιστικές επιθέσεις στη Νιγηρία
Η σειρά των βομβιστικών επιθέσεων, στη Νιγηρία την παραμονή των Χριστουγέννων, κόστισε τελικά τη ζωή περίπου 35 ανθρώπων, όπως ανέφεραν τα ΜΜΕ, σήμερα στην πρωτεύουσα Αμπούζα.
«Τουλάχιστον εννιά εκρήξεις έπληξαν διάφορες περιοχές της πολιτείας Πλατό (σ.σ.: στο κεντρικό τμήμα της πολυπληθέστερης χώρας της Αφρικής) -με διαφορά μιάς ώρας η μία από την άλλη- τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Δεκεμβρίου», γράφει η εφημερίδα ‘Ντέϊλι σαν’. Αξιωματούχος της αστυνομίας από την πρωτεύουσα της πολιτείας, Τζος, φέρεται στο ίδιο δημοσίευμα να δήλωσε ότι «επτά άνθρωποι σκοτώθηκαν» εκεί. Η ίδια εφημερίδα ανέφερε ότι άλλες πηγές -από την πολιτειακή «υπηρεσία Πληροφόρησης”- μίλησαν και γιά «λίγες εκατοντάδες τραυματίες» από τη θρησκευτικού χαρακτήρα βία.
Τα ΜΜΕ στην Αμπούζα κάνουν σήμερα Κυριακή λόγο γιά επανάληψη των συγκρούσεων, με θρησκευτικό υπόβαθρο, στην Τζος και σήμερα Κυριακή…με άγνωστο μέχρις ώρας απολογισμό. Ομως, ήδη αναφέρονται «εμπρησμοί σε κτήρια» της πρωτεύουσας της κεντρικής πολιτείας, προσπάθειες της τοπικής αστυνομίας όπως και του στρατού, γιά να αποτραπούν τα χείριστα», και τουλάχιστον ένας νεκρός.
«Μέτρα, ώστε τα Χριστούγεννα να μην εορταστούν»…
Μια έως σήμερα άγνωστη οργάνωση φέρεται να απείλησε ότι θα «έπαιρνε μέτρα», ώστε «να μην εορταστούν τα Χριστούγεννα στην πολιτεία», έγραψε επίσης η ‘Ντέιλι Σαν’, επικαλούμενη πηγές των ενόπλων δυνάμεων. Εξάλλου έγραψε ότι η έρευνά, που αυτή έκαμε, κατέδειξε πως «η πρώτη βόμβα εξερράγη μπροστά σε Ρωμαιοκαθολική εκκλησία»…
-Τα επεισόδια βίας μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, ανιμιστών, κατοίκων της εύφορης περιοχής, αλλά και μεταναστών από το βορρά, στοίχισαν ήδη τη ζωή πολλών δεκάδων, φέτος, στην αφρικανική αυτήν χώρα.
Οι πολιτικοί αναλυτές έχουν εκφράσει φόβους ότι «ορισμένοι πολιτικοί μπορεί να εκμεταλλευτούν αυτό το τεταμένο κλίμα», εν όψει των προγραμματισμένων προεδρικών εκλογών.
Εκκληση από τον Πάπα
Με δεδομένο ότι πολλές εκκλησίες ήταν οι στόχοι αυτών των πολύνεκρων επεισοδίων, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ απηύθυνε σήμερα Κυριακή έκκληση οι επιθέσεις να σταματήσουν, καταδίκασε απερίφραστα τους δράστες τους, ενώ συλλυπήθηκε τους οικείους των θυμάτων.
«Ακόμα βάφτηκε με αίμα η Γη, αυτές τις Αγιες ημέρες», υπογράμμισε ο Ποντίφηκας στην έκκλησή του αυτήν από το Βατικανό.
«Καθημερινή»26/12/2010- με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

>
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , trackback

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δεν μίλησε.

Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

Στην επόμενη στάση ένα παλληκάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλληκάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.

Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

Πηγή: Ηλεκτρονικό Περιοδικό «Το Γράμμα», Τεύχος 100, σελ. 14. (Από την Ξένια Σώντερς)

Πηγή: Ηλιαχτίδα