Πείνα και φτώχεια

>
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , trackback

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δεν μίλησε.

Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

Στην επόμενη στάση ένα παλληκάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλληκάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.

Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

Πηγή: Ηλεκτρονικό Περιοδικό «Το Γράμμα», Τεύχος 100, σελ. 14. (Από την Ξένια Σώντερς)

Πηγή: Ηλιαχτίδα

>“Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς.” ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;» αναρωτιέται ο Μέγας Βασίλειος
Ακούμε και σήμερα το Χρυσόστομο να καταδικάζει με δριμύτητα την κοινωνική αδικία τώρα που η παγκόσμια «νέα οικονομία» διευρύνει το χάσμα της ανισότητας : «… ο Θεός από την αρχή δεν έκανε τον έναν πλούσιο και τον άλλο φτωχό, αλλά έδωσε σε όλους την ίδια γη. Από πού, λοιπόν, – ερωτά – εσύ μεν έχεις τόσα και ο άλλος ούτε μια χούφτα γης ;»
Φανταστείτε ποιος θα είχε τέτοια προτίμηση να ζήσει σε τέτοια χλιδή;

Ένας αμερικανικός δισεκατομμυριούχος;
Ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας;
Ο Louis XIV της Γαλλίας

Γευτείτε τις εικόνες και όταν φτάσετε στο κατώτατο σημείο της σελίδας θα δείτε ποιο είναι το αφεντικό αυτού του δημιουργήματος.

Αυτό το μέγαρο είναι στο Χαράρε και ανήκει στον:

Πρόεδρο της Ζιμπάπουε Robert Mugabe –

Ενώ οι υπήκοοι του λιμοκτονούν, και πεθαίνουν λόγω καμίας ιατρικής βοήθειας …. και καλούμαστε επανειλημμένως να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους …
Αυτός και η οικογένειά του ζουν σ αυτό το παλάτι…
η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ τους, σκοτώνει τους ανθρώπους της Ζιμπάμπουε ….

Αφιέρωμα (πηγή: Γιατροί Χωρίς Σύνορα)

– H Ζιμπάμπουε είναι μια χώρα με απίστευτες στατιστικές. Ο πληθωρισμός σήμερα βρίσκεται πάνω από το 3.500%. Ο μέσος όρος ηλικίας για τις γυναίκες έχει πέσει από τα 62 χρόνια το 1990 σε μόλις 34 χρόνια σήμερα. Το 80% του πληθυσμού θεωρείται άνεργο. Το ένα τέταρτο των παιδιών είναι ορφανά.

Ακόμα πιο απίστευτα είναι τα νούμερα που συνδέονται με το HIV/AIDS. Σε πληθυσμό 12 εκατομμυρίων ανθρώπων, περισσότεροι από ένας στους πέντε ενήλικες είναι οροθετικοί. Κάθε εβδομάδα, 3.200 άνθρωποι πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με το HIV ενώ εκτιμάται ότι έως και 600.000 άνθρωποι χρειάζονται αντιρετροϊκή θεραπεία.

…………………………………………………………………………

Για τους εργαζομένους στην υγεία που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή της περίθαλψης για το HIV, η αντιμετώπιση της αυξανόμενης εισροής ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια έχει μετατραπεί σε ένα έργο εξαντλητικό, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

«Κάθε πρωί, άνθρωποι τόσο αδύναμοι που δε μπορούν ούτε να σταθούν, διακομίζονται στην κλινική του Έπγουορθ σε καροτσάκια.» λέει ο Στηβ. «Το θέαμα είναι ιδιαίτερα στενόχωρο. Μερικές φορές μένουν ακίνητοι κάτω από μια κουβέρτα και χρειάζεται να πας να ελέγξεις αν είναι ακόμα ζωντανοί. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πάρα πολύ καταπονημένα σώματα και πολλοί είναι αρκετά νέοι, 20 και 30 χρονών. Αυτοί οι ασθενείς αποτελούν για μας προτεραιότητα αλλά δεν είναι πάντα εφικτό να τους σώσουμε γιατί συχνά βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο.»

«Γίνε στο γείτονά σου πιο πολύτιμος με την αγάπη, γίνε στο δυστυχισμένο Θεός με το να μιμείσαι την αγάπη του Θεού· Τον Χριστό να επισκεφθούμε, τον Χριστό να υπηρετήσουμε, τον Χριστό να θρέψουμε, τον Χριστό να ντύσουμε, τον Χριστό να περιμαζέψουμε, τον Χριστό να τιμήσουμε…» Προτρέπει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.

>“Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς.” ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;» αναρωτιέται ο Μέγας Βασίλειος
Ακούμε και σήμερα το Χρυσόστομο να καταδικάζει με δριμύτητα την κοινωνική αδικία τώρα που η παγκόσμια «νέα οικονομία» διευρύνει το χάσμα της ανισότητας : «… ο Θεός από την αρχή δεν έκανε τον έναν πλούσιο και τον άλλο φτωχό, αλλά έδωσε σε όλους την ίδια γη. Από πού, λοιπόν, – ερωτά – εσύ μεν έχεις τόσα και ο άλλος ούτε μια χούφτα γης ;»
Φανταστείτε ποιος θα είχε τέτοια προτίμηση να ζήσει σε τέτοια χλιδή;

Ένας αμερικανικός δισεκατομμυριούχος;
Ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας;
Ο Louis XIV της Γαλλίας

Γευτείτε τις εικόνες και όταν φτάσετε στο κατώτατο σημείο της σελίδας θα δείτε ποιο είναι το αφεντικό αυτού του δημιουργήματος.

Αυτό το μέγαρο είναι στο Χαράρε και ανήκει στον:

Πρόεδρο της Ζιμπάπουε Robert Mugabe –

Ενώ οι υπήκοοι του λιμοκτονούν, και πεθαίνουν λόγω καμίας ιατρικής βοήθειας …. και καλούμαστε επανειλημμένως να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους …
Αυτός και η οικογένειά του ζουν σ αυτό το παλάτι…
η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ τους, σκοτώνει τους ανθρώπους της Ζιμπάμπουε ….

Αφιέρωμα (πηγή: Γιατροί Χωρίς Σύνορα)

– H Ζιμπάμπουε είναι μια χώρα με απίστευτες στατιστικές. Ο πληθωρισμός σήμερα βρίσκεται πάνω από το 3.500%. Ο μέσος όρος ηλικίας για τις γυναίκες έχει πέσει από τα 62 χρόνια το 1990 σε μόλις 34 χρόνια σήμερα. Το 80% του πληθυσμού θεωρείται άνεργο. Το ένα τέταρτο των παιδιών είναι ορφανά.

Ακόμα πιο απίστευτα είναι τα νούμερα που συνδέονται με το HIV/AIDS. Σε πληθυσμό 12 εκατομμυρίων ανθρώπων, περισσότεροι από ένας στους πέντε ενήλικες είναι οροθετικοί. Κάθε εβδομάδα, 3.200 άνθρωποι πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με το HIV ενώ εκτιμάται ότι έως και 600.000 άνθρωποι χρειάζονται αντιρετροϊκή θεραπεία.

…………………………………………………………………………

Για τους εργαζομένους στην υγεία που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή της περίθαλψης για το HIV, η αντιμετώπιση της αυξανόμενης εισροής ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια έχει μετατραπεί σε ένα έργο εξαντλητικό, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

«Κάθε πρωί, άνθρωποι τόσο αδύναμοι που δε μπορούν ούτε να σταθούν, διακομίζονται στην κλινική του Έπγουορθ σε καροτσάκια.» λέει ο Στηβ. «Το θέαμα είναι ιδιαίτερα στενόχωρο. Μερικές φορές μένουν ακίνητοι κάτω από μια κουβέρτα και χρειάζεται να πας να ελέγξεις αν είναι ακόμα ζωντανοί. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πάρα πολύ καταπονημένα σώματα και πολλοί είναι αρκετά νέοι, 20 και 30 χρονών. Αυτοί οι ασθενείς αποτελούν για μας προτεραιότητα αλλά δεν είναι πάντα εφικτό να τους σώσουμε γιατί συχνά βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο.»

«Γίνε στο γείτονά σου πιο πολύτιμος με την αγάπη, γίνε στο δυστυχισμένο Θεός με το να μιμείσαι την αγάπη του Θεού· Τον Χριστό να επισκεφθούμε, τον Χριστό να υπηρετήσουμε, τον Χριστό να θρέψουμε, τον Χριστό να ντύσουμε, τον Χριστό να περιμαζέψουμε, τον Χριστό να τιμήσουμε…» Προτρέπει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.

>“Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς.” ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;» αναρωτιέται ο Μέγας Βασίλειος
Ακούμε και σήμερα το Χρυσόστομο να καταδικάζει με δριμύτητα την κοινωνική αδικία τώρα που η παγκόσμια «νέα οικονομία» διευρύνει το χάσμα της ανισότητας : «… ο Θεός από την αρχή δεν έκανε τον έναν πλούσιο και τον άλλο φτωχό, αλλά έδωσε σε όλους την ίδια γη. Από πού, λοιπόν, – ερωτά – εσύ μεν έχεις τόσα και ο άλλος ούτε μια χούφτα γης ;»
Φανταστείτε ποιος θα είχε τέτοια προτίμηση να ζήσει σε τέτοια χλιδή;

Ένας αμερικανικός δισεκατομμυριούχος;
Ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας;
Ο Louis XIV της Γαλλίας

Γευτείτε τις εικόνες και όταν φτάσετε στο κατώτατο σημείο της σελίδας θα δείτε ποιο είναι το αφεντικό αυτού του δημιουργήματος.

Αυτό το μέγαρο είναι στο Χαράρε και ανήκει στον:

Πρόεδρο της Ζιμπάπουε Robert Mugabe –

Ενώ οι υπήκοοι του λιμοκτονούν, και πεθαίνουν λόγω καμίας ιατρικής βοήθειας …. και καλούμαστε επανειλημμένως να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους …
Αυτός και η οικογένειά του ζουν σ αυτό το παλάτι…
η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ τους, σκοτώνει τους ανθρώπους της Ζιμπάμπουε ….

Αφιέρωμα (πηγή: Γιατροί Χωρίς Σύνορα)

– H Ζιμπάμπουε είναι μια χώρα με απίστευτες στατιστικές. Ο πληθωρισμός σήμερα βρίσκεται πάνω από το 3.500%. Ο μέσος όρος ηλικίας για τις γυναίκες έχει πέσει από τα 62 χρόνια το 1990 σε μόλις 34 χρόνια σήμερα. Το 80% του πληθυσμού θεωρείται άνεργο. Το ένα τέταρτο των παιδιών είναι ορφανά.

Ακόμα πιο απίστευτα είναι τα νούμερα που συνδέονται με το HIV/AIDS. Σε πληθυσμό 12 εκατομμυρίων ανθρώπων, περισσότεροι από ένας στους πέντε ενήλικες είναι οροθετικοί. Κάθε εβδομάδα, 3.200 άνθρωποι πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με το HIV ενώ εκτιμάται ότι έως και 600.000 άνθρωποι χρειάζονται αντιρετροϊκή θεραπεία.

…………………………………………………………………………

Για τους εργαζομένους στην υγεία που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή της περίθαλψης για το HIV, η αντιμετώπιση της αυξανόμενης εισροής ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια έχει μετατραπεί σε ένα έργο εξαντλητικό, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

«Κάθε πρωί, άνθρωποι τόσο αδύναμοι που δε μπορούν ούτε να σταθούν, διακομίζονται στην κλινική του Έπγουορθ σε καροτσάκια.» λέει ο Στηβ. «Το θέαμα είναι ιδιαίτερα στενόχωρο. Μερικές φορές μένουν ακίνητοι κάτω από μια κουβέρτα και χρειάζεται να πας να ελέγξεις αν είναι ακόμα ζωντανοί. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πάρα πολύ καταπονημένα σώματα και πολλοί είναι αρκετά νέοι, 20 και 30 χρονών. Αυτοί οι ασθενείς αποτελούν για μας προτεραιότητα αλλά δεν είναι πάντα εφικτό να τους σώσουμε γιατί συχνά βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο.»

«Γίνε στο γείτονά σου πιο πολύτιμος με την αγάπη, γίνε στο δυστυχισμένο Θεός με το να μιμείσαι την αγάπη του Θεού· Τον Χριστό να επισκεφθούμε, τον Χριστό να υπηρετήσουμε, τον Χριστό να θρέψουμε, τον Χριστό να ντύσουμε, τον Χριστό να περιμαζέψουμε, τον Χριστό να τιμήσουμε…» Προτρέπει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.

>“Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς.” ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;» αναρωτιέται ο Μέγας Βασίλειος
Ακούμε και σήμερα το Χρυσόστομο να καταδικάζει με δριμύτητα την κοινωνική αδικία τώρα που η παγκόσμια «νέα οικονομία» διευρύνει το χάσμα της ανισότητας : «… ο Θεός από την αρχή δεν έκανε τον έναν πλούσιο και τον άλλο φτωχό, αλλά έδωσε σε όλους την ίδια γη. Από πού, λοιπόν, – ερωτά – εσύ μεν έχεις τόσα και ο άλλος ούτε μια χούφτα γης ;»
Φανταστείτε ποιος θα είχε τέτοια προτίμηση να ζήσει σε τέτοια χλιδή;

Ένας αμερικανικός δισεκατομμυριούχος;
Ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας;
Ο Louis XIV της Γαλλίας

Γευτείτε τις εικόνες και όταν φτάσετε στο κατώτατο σημείο της σελίδας θα δείτε ποιο είναι το αφεντικό αυτού του δημιουργήματος.

Αυτό το μέγαρο είναι στο Χαράρε και ανήκει στον:

Πρόεδρο της Ζιμπάπουε Robert Mugabe –

Ενώ οι υπήκοοι του λιμοκτονούν, και πεθαίνουν λόγω καμίας ιατρικής βοήθειας …. και καλούμαστε επανειλημμένως να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους …
Αυτός και η οικογένειά του ζουν σ αυτό το παλάτι…
η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ τους, σκοτώνει τους ανθρώπους της Ζιμπάμπουε ….

Αφιέρωμα (πηγή: Γιατροί Χωρίς Σύνορα)

– H Ζιμπάμπουε είναι μια χώρα με απίστευτες στατιστικές. Ο πληθωρισμός σήμερα βρίσκεται πάνω από το 3.500%. Ο μέσος όρος ηλικίας για τις γυναίκες έχει πέσει από τα 62 χρόνια το 1990 σε μόλις 34 χρόνια σήμερα. Το 80% του πληθυσμού θεωρείται άνεργο. Το ένα τέταρτο των παιδιών είναι ορφανά.

Ακόμα πιο απίστευτα είναι τα νούμερα που συνδέονται με το HIV/AIDS. Σε πληθυσμό 12 εκατομμυρίων ανθρώπων, περισσότεροι από ένας στους πέντε ενήλικες είναι οροθετικοί. Κάθε εβδομάδα, 3.200 άνθρωποι πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με το HIV ενώ εκτιμάται ότι έως και 600.000 άνθρωποι χρειάζονται αντιρετροϊκή θεραπεία.

…………………………………………………………………………

Για τους εργαζομένους στην υγεία που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή της περίθαλψης για το HIV, η αντιμετώπιση της αυξανόμενης εισροής ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια έχει μετατραπεί σε ένα έργο εξαντλητικό, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

«Κάθε πρωί, άνθρωποι τόσο αδύναμοι που δε μπορούν ούτε να σταθούν, διακομίζονται στην κλινική του Έπγουορθ σε καροτσάκια.» λέει ο Στηβ. «Το θέαμα είναι ιδιαίτερα στενόχωρο. Μερικές φορές μένουν ακίνητοι κάτω από μια κουβέρτα και χρειάζεται να πας να ελέγξεις αν είναι ακόμα ζωντανοί. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πάρα πολύ καταπονημένα σώματα και πολλοί είναι αρκετά νέοι, 20 και 30 χρονών. Αυτοί οι ασθενείς αποτελούν για μας προτεραιότητα αλλά δεν είναι πάντα εφικτό να τους σώσουμε γιατί συχνά βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο.»

«Γίνε στο γείτονά σου πιο πολύτιμος με την αγάπη, γίνε στο δυστυχισμένο Θεός με το να μιμείσαι την αγάπη του Θεού· Τον Χριστό να επισκεφθούμε, τον Χριστό να υπηρετήσουμε, τον Χριστό να θρέψουμε, τον Χριστό να ντύσουμε, τον Χριστό να περιμαζέψουμε, τον Χριστό να τιμήσουμε…» Προτρέπει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.

>

Την ώρα που οι ηγέτες του πλανήτη συγκεντρώνονται στην Ρώμη για την Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την Ασφάλεια των Τροφίμων (World Summit on Food Security) και θα συζητήσουν γύρω από πλουσιοπάροχα τραπέζια, για τον καθορισμό των διεθνών πολιτικών, οι απλοί άνθρωποι που βιώνουν πραγματικά την έλλειψη τροφής και τον υποσιτισμό θα βρίσκονται έξω από τα πολυτελή κτίρια, διοργανώνοντας το δικό τους Φόρουμ, προσπαθώντας να φτάσουν στα αυτιά των «ειδικών» οι δικές τους προτάσεις για την επίλυση του προβλήματος.

Στην κίνηση που ονομάστηκε Κυριαρχία των Ανθρώπων πάνω στα Τρόφιμα Τώρα, συμμετέχουν ιθαγενείς από όλο τον κόσμο, οργανώσεις αγροτών και κινήματα πολιτών. Κατά την διάρκεια των εργασιών του φόρουμ θα προβληθούν δύο ταινίες του Εξάντα, το «Πεθαίνοντας στην Αφθονία» και το «Αίμα του Κουάν Κουάν».

Ορισμένα στοιχεία

Σήμερα το 1/6 του πληθυσμού της γης (περίπου 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι) υποσιτίζεται, ενώ σύμφωνα με προβλέψεις του FAO (Food and Agriculture Organization), που υπάγεται στον Ο.Η.Ε., το 2009 πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι θα προστεθούν σε αυτόν τον αριθμό. Όλα αυτά τη στιγμή που σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, «μολονότι δισεκατομμύρια δολάρια διεθνούς βοήθειας θεωρητικά χαρακτηρίζονται «αναπτυξιακή επισιτιστική βοήθεια και διατροφική ασφάλεια», λιγότερο από το 2% δαπανάται σε παρεμβάσεις που στοχεύουν στη μείωση του παιδικού υποσιτισμού, που έχει ως αποτέλεσμα η παιδική θνησιμότητα ανά έτος να κυμαίνεται στα 3,5-5 εκατομμύρια».

Σύμφωνα με τη διακήρυξη της «World Summit on Food Security» για τον υποσιτισμό ευθύνεται κυρίως «η εικοσάχρονη έλλειψη επενδύσεων στη γεωργία». Δεν λέει, όμως (όπως περιγράφεται στο «Πεθαίνοντας στην Αφθονία»), πόσο ευθύνονται για την αύξηση των τιμών των τροφίμων οι μεγάλες εταιρίες, όπως η Κάργκιλ και η Μονσάντο, που ελέγχουν αντίστοιχα το 70% του εμπορίου ειδών πρώτης ανάγκης και το 95% των γεννητικά τροποποιημένων σπόρων.

Δεν περιγράφεται, επίσης, στη διακήρυξη αυτή το πως χώρες πλούσιες σε παραγωγή τροφίμων (ρύζι, σιτάρι κλπ), όπως η Ινδία, που εισήγαγε μόλις το 3% τέτοιων προϊόντων αναγκάστηκε, μέσα σε λίγα χρόνια, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου να εισάγει το 47% των διατροφικών της προϊόντων. Δεν αναφέρεται πουθενά πως μεγαλοεπενδυτές τζογάρουν και κερδοσκοπούν με τα τρόφιμα στα Χρηματιστήρια τροφίμων, παίζοντας με τις τιμές. Ούτε το γιατί έχει επιτραπεί, από τις κυβερνήσεις αλλά και από τους παγκόσμιους οικονομικούς οργανισμούς, σε μια χούφτα εταιρίες να θεωρούν σήμερα δική τους ιδιοκτησία το 82% των σπόρων που κυκλοφορούν στην αγορά, μην επιτρέποντας στους αγρότες να τους χρησιμοποιούν και τις επόμενες χρονιές.

exandas

>This film is about the hunger and poverty brought about by Globalization. There are 10,000 people dying everyday due to hunger and malnutrition. This short film shows a forgotten portion of the society. The people who lives on the refuse of men to survive. What is inspiring is the hope and spirituality that never left this people. Directed by: Ferdinand Dimadura, 2005