Αναζήτηση Θεού…

>Στο μνήμα του “αδαμάντινου” γέροντα Παϊσίου,
κατά τους Β΄Χαιρετισμούς.
Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου,
Σουρωτή, Θεσσαλονίκη-Μακεδονία.

†ΒΒΒΒ†HOC VINCES†ΙCXC ΝΙΚΑ†
http://www.romanity.org/indexe.htm

†††††††††††††††††††††††††††††††††

At the memorial tomb of “adamantine” elder Paesios,
during the 2nd part of the Hymn to Theotokos, aka Akathist.
Holy Monastery of Saint John the Theologian,
Souroti, Thessaloniki-Macedonia.

†ΒΒΒΒ†HOC VINCES†ΙCXC ΝΙΚΑ†
http://www.romanity.org/indexe.htm

Παρατηρήστε το ΦΩΣ…αριστερά. Δεν είναι από αναμμένα κεριά…διακρίνεται η διαφορετικότητά του. Έγκειται στο πλησίασμα της καρδιάς του καθενός να δώσει την απάντηση. Απλά ανοίξτε τη προς το Γέροντα Παίσιο!
Άγιε Γέροντα , πρέσβευε υπέρ ημών.

Ακολουθεί αναδημοσίευση από http://misha.pblogs.gr/2010/07/o-gerwn-pa-sios-olozwntanos-meta-thn-martyrikh-koimhsh-toy.html

16 χρόνια πέρασαν κιόλας από τη μέρα που ο γέροντας της Παναγούδας, το αποκούμπι κι η παρηγοριά πολλών εξ ημών, πέρασε στην άλλη μεριά της πλάσης, την αόρατη από τα σαρκικά μάτια και ορατή στις καθαρές καρδιές των παιδιών και των τρελών.

Και τι δε θα δίναμε , για να τον ξανανταμωσουμε τώρα που μάς πνίξαν οι μέριμνες, οι λογισμοί, κι οι υπευθυνότητες της καθημερινότητας.

Στη μνήμη του παππούλη θα μεταφέρουμε στον παγκόσμιο ιστό μια μοναδική ιστορία εμφάνισης του που δεν έχει ακουστεί και καταγραφεί ξανά…

Σε αυτόν λοιπόν, τον απολύτως και σε όλα τα επίπεδα αποτυχημένο κατά κόσμον , αγιορείτη ασκητή, στον οποίο όμως προστρέχαμε για παραμυθία και συμβουλές, χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων, είναι αφιερωμένη όλη η σημερινή μέρα στο ιστολόγιο τούτο.

Σε ένδειξη ευχαριστίας , για την άνευ όρων, ανεξήγητη ανθρωπίνως αγάπη και στοργή του όλα αυτά τα χρόνια που τον συναναστραφήκαμε, και μεταμέλειας για όσα τον πίκραναν , τα ανόητα που έγιναν και τ΄άλλα τα σπουδαία που δεν έγιναν, και τον έβαλαν σε «αγωνίες» ακόμα και τώρα που θα έπρεπε να αναπαύεται από τους ανείπωτους ασκητικομαρτυρικούς κόπους του.

>Στο μνήμα του “αδαμάντινου” γέροντα Παϊσίου,
κατά τους Β΄Χαιρετισμούς.
Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου,
Σουρωτή, Θεσσαλονίκη-Μακεδονία.

†ΒΒΒΒ†HOC VINCES†ΙCXC ΝΙΚΑ†
http://www.romanity.org/indexe.htm

†††††††††††††††††††††††††††††††††

At the memorial tomb of “adamantine” elder Paesios,
during the 2nd part of the Hymn to Theotokos, aka Akathist.
Holy Monastery of Saint John the Theologian,
Souroti, Thessaloniki-Macedonia.

†ΒΒΒΒ†HOC VINCES†ΙCXC ΝΙΚΑ†
http://www.romanity.org/indexe.htm

Παρατηρήστε το ΦΩΣ…αριστερά. Δεν είναι από αναμμένα κεριά…διακρίνεται η διαφορετικότητά του. Έγκειται στο πλησίασμα της καρδιάς του καθενός να δώσει την απάντηση. Απλά ανοίξτε τη προς το Γέροντα Παίσιο!
Άγιε Γέροντα , πρέσβευε υπέρ ημών.

Ακολουθεί αναδημοσίευση από http://misha.pblogs.gr/2010/07/o-gerwn-pa-sios-olozwntanos-meta-thn-martyrikh-koimhsh-toy.html

16 χρόνια πέρασαν κιόλας από τη μέρα που ο γέροντας της Παναγούδας, το αποκούμπι κι η παρηγοριά πολλών εξ ημών, πέρασε στην άλλη μεριά της πλάσης, την αόρατη από τα σαρκικά μάτια και ορατή στις καθαρές καρδιές των παιδιών και των τρελών.

Και τι δε θα δίναμε , για να τον ξανανταμωσουμε τώρα που μάς πνίξαν οι μέριμνες, οι λογισμοί, κι οι υπευθυνότητες της καθημερινότητας.

Στη μνήμη του παππούλη θα μεταφέρουμε στον παγκόσμιο ιστό μια μοναδική ιστορία εμφάνισης του που δεν έχει ακουστεί και καταγραφεί ξανά…

Σε αυτόν λοιπόν, τον απολύτως και σε όλα τα επίπεδα αποτυχημένο κατά κόσμον , αγιορείτη ασκητή, στον οποίο όμως προστρέχαμε για παραμυθία και συμβουλές, χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων, είναι αφιερωμένη όλη η σημερινή μέρα στο ιστολόγιο τούτο.

Σε ένδειξη ευχαριστίας , για την άνευ όρων, ανεξήγητη ανθρωπίνως αγάπη και στοργή του όλα αυτά τα χρόνια που τον συναναστραφήκαμε, και μεταμέλειας για όσα τον πίκραναν , τα ανόητα που έγιναν και τ΄άλλα τα σπουδαία που δεν έγιναν, και τον έβαλαν σε «αγωνίες» ακόμα και τώρα που θα έπρεπε να αναπαύεται από τους ανείπωτους ασκητικομαρτυρικούς κόπους του.

>Στο μνήμα του “αδαμάντινου” γέροντα Παϊσίου,
κατά τους Β΄Χαιρετισμούς.
Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου,
Σουρωτή, Θεσσαλονίκη-Μακεδονία.

†ΒΒΒΒ†HOC VINCES†ΙCXC ΝΙΚΑ†
http://www.romanity.org/indexe.htm

†††††††††††††††††††††††††††††††††

At the memorial tomb of “adamantine” elder Paesios,
during the 2nd part of the Hymn to Theotokos, aka Akathist.
Holy Monastery of Saint John the Theologian,
Souroti, Thessaloniki-Macedonia.

†ΒΒΒΒ†HOC VINCES†ΙCXC ΝΙΚΑ†
http://www.romanity.org/indexe.htm

Παρατηρήστε το ΦΩΣ…αριστερά. Δεν είναι από αναμμένα κεριά…διακρίνεται η διαφορετικότητά του. Έγκειται στο πλησίασμα της καρδιάς του καθενός να δώσει την απάντηση. Απλά ανοίξτε τη προς το Γέροντα Παίσιο!
Άγιε Γέροντα , πρέσβευε υπέρ ημών.

Ακολουθεί αναδημοσίευση από http://misha.pblogs.gr/2010/07/o-gerwn-pa-sios-olozwntanos-meta-thn-martyrikh-koimhsh-toy.html

16 χρόνια πέρασαν κιόλας από τη μέρα που ο γέροντας της Παναγούδας, το αποκούμπι κι η παρηγοριά πολλών εξ ημών, πέρασε στην άλλη μεριά της πλάσης, την αόρατη από τα σαρκικά μάτια και ορατή στις καθαρές καρδιές των παιδιών και των τρελών.

Και τι δε θα δίναμε , για να τον ξανανταμωσουμε τώρα που μάς πνίξαν οι μέριμνες, οι λογισμοί, κι οι υπευθυνότητες της καθημερινότητας.

Στη μνήμη του παππούλη θα μεταφέρουμε στον παγκόσμιο ιστό μια μοναδική ιστορία εμφάνισης του που δεν έχει ακουστεί και καταγραφεί ξανά…

Σε αυτόν λοιπόν, τον απολύτως και σε όλα τα επίπεδα αποτυχημένο κατά κόσμον , αγιορείτη ασκητή, στον οποίο όμως προστρέχαμε για παραμυθία και συμβουλές, χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων, είναι αφιερωμένη όλη η σημερινή μέρα στο ιστολόγιο τούτο.

Σε ένδειξη ευχαριστίας , για την άνευ όρων, ανεξήγητη ανθρωπίνως αγάπη και στοργή του όλα αυτά τα χρόνια που τον συναναστραφήκαμε, και μεταμέλειας για όσα τον πίκραναν , τα ανόητα που έγιναν και τ΄άλλα τα σπουδαία που δεν έγιναν, και τον έβαλαν σε «αγωνίες» ακόμα και τώρα που θα έπρεπε να αναπαύεται από τους ανείπωτους ασκητικομαρτυρικούς κόπους του.

>Στο μνήμα του “αδαμάντινου” γέροντα Παϊσίου,
κατά τους Β΄Χαιρετισμούς.
Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου,
Σουρωτή, Θεσσαλονίκη-Μακεδονία.

†ΒΒΒΒ†HOC VINCES†ΙCXC ΝΙΚΑ†
http://www.romanity.org/indexe.htm

†††††††††††††††††††††††††††††††††

At the memorial tomb of “adamantine” elder Paesios,
during the 2nd part of the Hymn to Theotokos, aka Akathist.
Holy Monastery of Saint John the Theologian,
Souroti, Thessaloniki-Macedonia.

†ΒΒΒΒ†HOC VINCES†ΙCXC ΝΙΚΑ†
http://www.romanity.org/indexe.htm

Παρατηρήστε το ΦΩΣ…αριστερά. Δεν είναι από αναμμένα κεριά…διακρίνεται η διαφορετικότητά του. Έγκειται στο πλησίασμα της καρδιάς του καθενός να δώσει την απάντηση. Απλά ανοίξτε τη προς το Γέροντα Παίσιο!
Άγιε Γέροντα , πρέσβευε υπέρ ημών.

Ακολουθεί αναδημοσίευση από http://misha.pblogs.gr/2010/07/o-gerwn-pa-sios-olozwntanos-meta-thn-martyrikh-koimhsh-toy.html

16 χρόνια πέρασαν κιόλας από τη μέρα που ο γέροντας της Παναγούδας, το αποκούμπι κι η παρηγοριά πολλών εξ ημών, πέρασε στην άλλη μεριά της πλάσης, την αόρατη από τα σαρκικά μάτια και ορατή στις καθαρές καρδιές των παιδιών και των τρελών.

Και τι δε θα δίναμε , για να τον ξανανταμωσουμε τώρα που μάς πνίξαν οι μέριμνες, οι λογισμοί, κι οι υπευθυνότητες της καθημερινότητας.

Στη μνήμη του παππούλη θα μεταφέρουμε στον παγκόσμιο ιστό μια μοναδική ιστορία εμφάνισης του που δεν έχει ακουστεί και καταγραφεί ξανά…

Σε αυτόν λοιπόν, τον απολύτως και σε όλα τα επίπεδα αποτυχημένο κατά κόσμον , αγιορείτη ασκητή, στον οποίο όμως προστρέχαμε για παραμυθία και συμβουλές, χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων, είναι αφιερωμένη όλη η σημερινή μέρα στο ιστολόγιο τούτο.

Σε ένδειξη ευχαριστίας , για την άνευ όρων, ανεξήγητη ανθρωπίνως αγάπη και στοργή του όλα αυτά τα χρόνια που τον συναναστραφήκαμε, και μεταμέλειας για όσα τον πίκραναν , τα ανόητα που έγιναν και τ΄άλλα τα σπουδαία που δεν έγιναν, και τον έβαλαν σε «αγωνίες» ακόμα και τώρα που θα έπρεπε να αναπαύεται από τους ανείπωτους ασκητικομαρτυρικούς κόπους του.

>
Ο φίλος Γ. συνάντησε τον γέροντα Παΐσιο, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε, το 2001 (επτά χρόνια μετά την κοίμηση του) όταν βρισκόταν σε πολυήμερο προσκύνημα στον Ιερό Άθωνα.Στην επιστολή που ακολουθεί περιγράφει την όμορφη περιπέτεια της συνάντησης , συνομιλίας και γνωριμίας του με τον γέροντα.

Φίλε Misha σε χαιρετώ,

Τελικά ύστερα από σχεδόν 5 χρόνια, η ιστορία της συναντήσεως μου με τον
Γέροντα Παισιο καταλήγει σε αίσιο τέλος έτσι τελικά μπορώ να ρίξω την
αυλαία και να βρω λίγη ψυχική γαλήνη.

Είναι αναγκαίο να μοιρασθώ αυτην την εμπειρία με κάποιον.

Ιδιαιτέρως όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας που έχει συναντήσει τον
Γέροντα.

Όπως εσύ.

Και εδώ μπορώ να δω την μεσολάβηση του Γέροντα.

Το μόνο που θέλω από εσένα είναι να ακούσης την όλη ιστορια σαν είδος Εξομολογήσεως.

Είμαι βέβαιος ότι θα δείξεις κατανόηση όσο κανείς άλλος και αυτό είναι αρκετό για εμένα.

Στην ιστορια μου θα βάλω και μερικές φωτογραφίες μια και που μια φωτογραφία αξίζει για 1000 λέξεις.

25 Νοεμβρίου 2001

Στο μονοπάτι προς την Ιερά Μονή Καρακαλλου, λίγες ώρες πριν συναντήσω τον Γέροντα

(Η παρατιθέμενη φωτογραφία είναι του συντάκτη της επιστολής ελαφρώς «πειραγμένη» για λόγους προστασίας των προσωπικών δεδομένων)

Τον Γέροντα τον συνάντησα σε ένα ακριβώς όμοιο σημείο δρόμου, και ήταν ακριβώς το ίδιο ακριβώς ντυμένος.

Η μόνη διαφορά στην φωτογραφία είναι ο καιρός που εκείνη την ημέρα ήταν κρύος ,μουντός και στις πλευρές του δρόμου εδώ και εκεί υπήρχε χιόνι και ήταν πολύ λασπερός λόγω που ήταν φρέσκο κομμένος.

Σε αυτό το σημείο ο δρόμος έκανε μια διχάλα σχήματος Υ

Εγώ ήμουν έτοιμος να ακολουθήσω τον αριστερό δρόμο με κατεύθυνση προς την παραλία Γιατί είχα σχηματίσει την λανθασμένη εντύπωση ότι η Μονή ήταν κλειστά στην παραλία.

Παρουσιάσθηκε ο Γέροντας και ύστερα από το «Δεν πας καλά, ακολούθησε με»άρχισε να περπατάει προς τον δεξιό δρόμο.

Ακολουθώντας τον Γέροντα αρκετά βήματα πιο πίσω διερωτόμουν «Γιατί δεν κρύωνε τόσο ελαφρά ντυμένος?»

Και «Γιατί τα παπούτσια του ήταν τόσο καθαρά και όχι λασπωμένα όπως τα δικά μου?»

Μου έκανε εντύπωση πόσο γρήγορα περπατούσε, είχα αρχίσει να λαχανιάζω και αισθάνθηκα ανακούφιση όταν ύστερα από τις λίγες λέξεις που ανταλλάξαμε κατά την διαδρομή «Βάζουν τις μπουλντόζες και καταστρέφουν τα μονοπάτια του Αγίου Όρους» και «Χιονίζει στην Ι…ία;»τελικά είπε

«ακολούθησε το μονοπάτι, Ο Χριστός και Η Παναγία θα σε προστατέψουν εγώ γυρίζω στην σκήτη μου.»

Η όλη ιστορία βάστηξε περίπου 10 λεπτά πάνω κάτω.

Όταν χωριστήκαμε με τον παράξενο τρόπο που ήδη σου έχω γράψει, κατάλαβα ότι κάτι πολύ παράξενο είχε συμβεί αλλά δεν μπορούσα ακριβώς να καταλάβω τι.

Στις 15 Δεκεμβρίου έφυγα από το Άγιο Όρος.

Όπως το Ferryboat απομακρυνόταν από την προβλήτα της Δάφνης ένοιωσα ένα πολύ βαθύ πόνο που έφευγα από το Άγιο Όρος, τώρα ξέρω ότι ύστερα από 5 χρόνια ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από τον εαυτόν μου είναι ακόμη εκεί.

Έκανα Χριστούγεννα , Πρωτοχρονιά 2001 , 2002 με την οικογένεια μου

Πάλι έβαλα τον σάκο και την σκηνή μου στην πλάτη και άρχισα τις περιηγήσεις μου.

(Ακολουθούν κάποιες προσωπικές αναφορές του φίλου επιστολογράφου για όμορφες πεζοπορικές περιπέτειες και τους λόγους που τον ανάγκασαν . να φύγει από την Ελλάδα)

Ο πόνος του χωρισμού από την Ελλάδα ήταν πολύ δυνατός αυτήν την φορά, τα χρόνια περνάνε και η πιθανότητα ότι ίσως να μην ξαναδώ ποτέ την Ελλάδα γίνονται όλο και περισσότερες.

(Ακολουθούν κάποιες ακόμα προσωπικές αναφορές του φίλου αποστολέα για τα έτη 2002- 2003)

Ο πόνος του χωρισμού δεν ήταν πια τόσο δυνατός αλλά η ανάμνηση της συναντήσεως με τον Γέροντα γινότανε δυνατότερη σε σημείο που ο αδελφός μου στην Ελλάδα έφθασε να μου πει όταν τον είχα πάρει τηλέφωνο …. σε παρακαλώ ας μην αρχίσουμε πάλι με το Καλόγερο.

(Ακολουθούν κι άλλα προσωπικά στοιχεία για τα χρόνια 2003-2004 )

Κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών μου ήρθε η ανεξήγητη επιθυμία να φτιάξω μια μικρή εκκλησούλα για τον κήπο.

Η επιθυμία ήταν πολύ δυνατή παρόλο που στην ζωή μου το Θρησκευτικό μέρος δεν ήταν πολύ έκδηλο.

Οι σχέσεις μου με την εκκλησία ήταν πολύ τυπικές,

Απλώς σεβόμουν Θρησκεία και Εκκλησία και αυτό ήταν ΟΛΟ.

Το Φθινόπωρο του 2004 άρχισα να κάνω τα σχέδια και να μαζεύω τα υλικά και τον χειμώνα του 2004 -; 2005 έφτιαξα την Εκκλησούλα στο δωμάτιο που χρησιμοποιώ ως Hobby roomComputer room.

Όλα πήγαιναν σαν ρολόι και πραγματικά το γλεντούσα, το παράξενο ήταν ότι πολύ συχνά το δωμάτιο γέμιζε από μια θαυμάσια ευωδιά που δεν μπορούσα να καταλάβω από που προερχόταν.

Η γυναίκα μου που ερχόταν στον δωμάτιο δεν της μύριζε τίποτα.

Την έφτιαξα κομμάτι κομμάτι από καλής ποιότητας τσιμέντο έτσι θα υπάρχει για πολλά χρόνια.

Τελείωσα στις αρχές Μάιου του 2005 και κατέβασα τα κομμάτια στον κήπο για συναρμολόγηση.

Στις αρχές του Αυγούστου 2005 όλα ήταν έτοιμα, από την Ελλάδα μου έστειλαν το Καμπανάκι επίσης Αγιασμό από την Εκκλησία των Σπάτων και λάδι από το καντήλι του Αγίου Εφραιμ.

Στις 15 Αυγούστου 2005 κάναμε την αφιέρωση της Εκκλησούλας μου Στην Παναγία και την ονομάσαμε Η Πανταχού Παρούσα.

Οι εικόνες είναι δώρα από την οικογένεια μου στην Ελλάδα.

Αμέσως άρχισαν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα.

Την επόμενη ημέρα δούλευα στο Κομπιούτερ μου. Συνήθως έχω πολλές σελίδες
ανοιχτές ταυτόχρονα.

Όταν τελείωσα και έκλεινα τις σελίδες στο τέλος εμφανίστηκε η φωτογραφία του Γέροντα που μου έδειξε τον δρόμο στο Άγιο Όρος και έψαχνα τόσο καιρό να βρω κάτι σχετικό με αυτόν. Ακόμη δεν ήξερα το όνομα του.

Έπαθα σοκ και αμέσως πήρα τηλέφωνο την αδελφή μου στην Ελλάδα λέγοντας της ότι Βρήκα τον Καλόγερο …. βρήκα τον καλόγερο και ότι μου μοστράριζε το παπούτσια του σαν να μου έλεγε «Με Θυμάσαι;»

Τις είπα ότι θα της έστελνα μια φωτογραφία και να πήγαινε στον Παπά της ενορίας και αυτός ίσως να ήξερε ποιος είναι. Η αδελφή μου ήταν πιο προσγειωμένη και μου είπε κατά τα φαινόμενα θα ξαναπαρουσιαστεί η θα σου δώσει σημάδια ποιος είναι.

Μερικές μέρες αργότερα εντελώς τυχαία έπιασα την εκπομπή του Μάνου Τσιλιμίδη agrypnos στην ΝΕΤ και άκουσα όταν κάποιος από τους ακροατές του τον ρώτησε εάν ήξερε που μπορούσε να βρει για τους εορτάζοντας τηςμέρας. Ο Τσιλιμιδης του είπε να κοιτάξει στην σελίδα www.eortologio.gr

Από περιέργεια πήγα στην σελίδα, πραγματικά ωραία σελίδα και πολύ χρήσιμη για ανθρώπους όπως εγώ.

Πήγα στο Guestbook και αφίσα ένα Comment κάτι πολύ τυπικό,

Ύστερα από 10 ημέρες είχα ένα e-mail από ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ kivotos Help– www.kivotos.1821.gr στο οποίον μου έλεγαν σχετικώς με την σελίδα τους.

Τους απάντησα ρωτώντας τους πως βρήκαν την διεύθυνση μου. Μου είπαν από το eortologio

Η kivotos Help μου αρέσει παρά πολύ, θαυμάσιοι άνθρωποι, ιδιαιτέρως μου αρέσουν οι απαντήσεις που δίνουν σε απορίες μελών.

Αλλάξαμε αρκετά πολύ ενδιαφέροντα e-mail σε ένα από αυτά είχα αναφερθεί στον άσχημο δρόμο που ακολουθεί η σημερινή μοντέρνα Ελληνική οικογένεια.

Συμφώνησαν μαζί μου προσθέτοντας «τώρα που δεν υπάρχει πια μαζί μας ο Πάτερ Παισιος για να μας οδηγήσει …. »

Τους ρώτησα ποιος ακριβώς ήταν ο π. Παισιος μου απάντησαν ότι ήταν ένας από τους καλύτερους και ποιο αγαπητούς Αγιορείτες των τελευταίων ετών και μου έστειλαν και 2 φωτογραφίες

Νόμισα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να τους ρωτήσω σχετικώς με τον Γέροντα μου και τους έστειλα την φωτογραφία του.

Είμαι σίγουρος ότι θα νόμισαν προσπαθούσα να κάνω πλάκα μαζί τους.

Απλώς μου έστειλαν την διεύθυνση του http://www.athos.edo.gr/

Πήγα στην σελίδα αλλά ακόμη δεν ήξερα το όνομα του Γέροντα για να ρωτήσω.

Έκανα surfing για αρκετές ώρες.

Δεν ήξερα το όνομα του Γέροντα έτσι χρειάσθηκε αρκετό surfing πριν τελικά διαπιστώσω ότι ο Γέροντας μου ήταν ο Παισιος.

Μια και οι φίλοι από το kivotos Help μου είχαν αναφέρει ότι «Τώρα που δεν είναι μαζί μας ο Γέροντας Παισιος» πίστεψα ότι είχε φύγει από την ζωή ύστερα από την συνάντηση μας Άγιο Όρος στις 25 Νοέμβριου 2001.

Στο Forum του athos edo, ζήτησα πληροφορίες εάν υπήρχε ένα σύντομο βιογραφικό του Γέροντα Παισιου.

Απήντησε ο g_aggelos με μια σύντομη βιογραφία του Γέροντα και συνιστώντας το βιβλίο που έγραψε ο Ιερομόναχος Ισαάκ.

Όταν είδα την ημερομηνία της κοιμήσεως του Γέροντα ήταν σαν να έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε.

Ακόμη και η γυναίκα μου το κατάλαβε και με ρώτησε τι μου συμβαίνει.

Έγραψα στην Ελλάδα και μου έστειλαν το βιβλίο του Ιερομόναχου Ισαάκ.

Ένα από τα ποιο δύσκολα βιβλία που έχω διαβάσει.

Με επηρεάζει πάρα πολύ.

Οι κακουχίες που θεληματικώς ο Γέροντας επέβαλε στον εαυτόν του για μένα είναι δύσκολο να κατανοήσω.

Η δύναμης της θελήσεως είναι απίστευτη.

Αυτά με λίγα λόγια είναι η ιστορία της συναντήσεως μου με το Γέροντα Παισιο.

Τότε στο Άγιο Όρος χωρίς αμφιβολία για μένα μου έσωσε την ζωή.

Τώρα σχεδόν κάνει το ίδιο με το να με καθοδηγεί σιγά σιγά στην απολύτρωση από τις επιπτώσεις εκείνης της συναντήσεως.

Γράφοντας αυτό το γράμμα σε έναν άγνωστο ήταν δύσκολο και κάτι που έχω κάνει για πρώτη φορά στην ζωή μου.

Θέλω να σου δείξω ότι δεν είμαι Φανατικός η μάλλον καλύτερα δεν έχω καβαλήσει το καλάμι.

Είμαι ένας Νορμάλ άνθρωπος με τις αδυναμίες του…..(εδώ ο φίλος αποστολέας γράφει κάποια προσωπικά του δεδομένα)

ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΚΥΡΙΕ.

Το παράξενο είναι ότι μέσα μου κάτι μου λέει να σε εμπιστευτώ.

Είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά τα τελευταία χρόνια τόσα έχουν συμβεί σε μένα που δεν μπορώ να τα εξηγήσω.

Αφήνω πάνω σε σένα αν θα ήταν καλό αυτή η ιστορια να «Μαθευτεί».

Νομίζω ότι το χρωστάω στον Άγιο Γέροντα οι άνθρωποι να την γνωρίσουν.

Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το γράμμα μου και φωτογραφίες όπως είναι η τροποποιημένα σύμφωνα με ότι εσύ νομίζεις καλύτερο.

Ελπίζω να μην σε κούρασα με την πολυλογία μου.

Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά.

Καλό Σαββατοκύριακο.

Φιλικότατα,

Γ.

Σημειώσεις Misha: Η επιστολή ελήφθη το 2006. Έμεινε φυλαγμένη για κάποιους προσωπικούς λόγους του παραλήπτη της. Σήμερα ήλθε η ώρα να δημοσιοποιηθεί για πρώτη φορά με την άδεια του συντάκτη της.
Eυχαριστώ θερμά πρώτα τον καλό Θεό, τον γέροντα Παΐσιο που έφερε τα πράγματα έτσι, αλλά και ιδιαιτέρως τον αγαπητό Γ. που εμπιστεύτηκε με τόση ανοιχτωσύνη αυτή του τη συνάντηση με τον παππούλη. Εύχομαι η Παναγιά και ο γέροντας να προστατεύουν κι εκείνον και την οικογένεια του, εκεί στα ξένα που βρίσκεται.
Τα στοιχεία του φίλου Γ. είναι στη διάθεση μας.Ολόκληρη η επιστολή (και τα τμήματα της που σήμερα παραλείψαμε) θα δοθούν εκεί που πρέπει ώστε να αξιοποιηθούν καταλλήλως προς ωφέλεια όσων ευλαβούνται το γέροντα. . Παρακαλώ θερμά όσους φίλους θελήσουν να την αναπαράξουν, να το κάνουν χωρίς να αλλάξουν το περιεχόμενο της και με αναφορά στην πηγή προέλευσης της για να αποφευχθεί το φαινόμενο του «χαλασμένου τηλεφώνου» που παρεισφρύει συχνά σε διηγήσεις συναξαριακού τύπου.

3 Δημοσιεύτηκε: 12 Ιου 2010 sto http://misha.pblogs.gr/2010/07/o-ger-pa-sios-peridiabainei-to-agionoros-meta-thn-koimhsh-toy-ka.html

>
Ο φίλος Γ. συνάντησε τον γέροντα Παΐσιο, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε, το 2001 (επτά χρόνια μετά την κοίμηση του) όταν βρισκόταν σε πολυήμερο προσκύνημα στον Ιερό Άθωνα.Στην επιστολή που ακολουθεί περιγράφει την όμορφη περιπέτεια της συνάντησης , συνομιλίας και γνωριμίας του με τον γέροντα.

Φίλε Misha σε χαιρετώ,

Τελικά ύστερα από σχεδόν 5 χρόνια, η ιστορία της συναντήσεως μου με τον
Γέροντα Παισιο καταλήγει σε αίσιο τέλος έτσι τελικά μπορώ να ρίξω την
αυλαία και να βρω λίγη ψυχική γαλήνη.

Είναι αναγκαίο να μοιρασθώ αυτην την εμπειρία με κάποιον.

Ιδιαιτέρως όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας που έχει συναντήσει τον
Γέροντα.

Όπως εσύ.

Και εδώ μπορώ να δω την μεσολάβηση του Γέροντα.

Το μόνο που θέλω από εσένα είναι να ακούσης την όλη ιστορια σαν είδος Εξομολογήσεως.

Είμαι βέβαιος ότι θα δείξεις κατανόηση όσο κανείς άλλος και αυτό είναι αρκετό για εμένα.

Στην ιστορια μου θα βάλω και μερικές φωτογραφίες μια και που μια φωτογραφία αξίζει για 1000 λέξεις.

25 Νοεμβρίου 2001

Στο μονοπάτι προς την Ιερά Μονή Καρακαλλου, λίγες ώρες πριν συναντήσω τον Γέροντα

(Η παρατιθέμενη φωτογραφία είναι του συντάκτη της επιστολής ελαφρώς «πειραγμένη» για λόγους προστασίας των προσωπικών δεδομένων)

Τον Γέροντα τον συνάντησα σε ένα ακριβώς όμοιο σημείο δρόμου, και ήταν ακριβώς το ίδιο ακριβώς ντυμένος.

Η μόνη διαφορά στην φωτογραφία είναι ο καιρός που εκείνη την ημέρα ήταν κρύος ,μουντός και στις πλευρές του δρόμου εδώ και εκεί υπήρχε χιόνι και ήταν πολύ λασπερός λόγω που ήταν φρέσκο κομμένος.

Σε αυτό το σημείο ο δρόμος έκανε μια διχάλα σχήματος Υ

Εγώ ήμουν έτοιμος να ακολουθήσω τον αριστερό δρόμο με κατεύθυνση προς την παραλία Γιατί είχα σχηματίσει την λανθασμένη εντύπωση ότι η Μονή ήταν κλειστά στην παραλία.

Παρουσιάσθηκε ο Γέροντας και ύστερα από το «Δεν πας καλά, ακολούθησε με»άρχισε να περπατάει προς τον δεξιό δρόμο.

Ακολουθώντας τον Γέροντα αρκετά βήματα πιο πίσω διερωτόμουν «Γιατί δεν κρύωνε τόσο ελαφρά ντυμένος?»

Και «Γιατί τα παπούτσια του ήταν τόσο καθαρά και όχι λασπωμένα όπως τα δικά μου?»

Μου έκανε εντύπωση πόσο γρήγορα περπατούσε, είχα αρχίσει να λαχανιάζω και αισθάνθηκα ανακούφιση όταν ύστερα από τις λίγες λέξεις που ανταλλάξαμε κατά την διαδρομή «Βάζουν τις μπουλντόζες και καταστρέφουν τα μονοπάτια του Αγίου Όρους» και «Χιονίζει στην Ι…ία;»τελικά είπε

«ακολούθησε το μονοπάτι, Ο Χριστός και Η Παναγία θα σε προστατέψουν εγώ γυρίζω στην σκήτη μου.»

Η όλη ιστορία βάστηξε περίπου 10 λεπτά πάνω κάτω.

Όταν χωριστήκαμε με τον παράξενο τρόπο που ήδη σου έχω γράψει, κατάλαβα ότι κάτι πολύ παράξενο είχε συμβεί αλλά δεν μπορούσα ακριβώς να καταλάβω τι.

Στις 15 Δεκεμβρίου έφυγα από το Άγιο Όρος.

Όπως το Ferryboat απομακρυνόταν από την προβλήτα της Δάφνης ένοιωσα ένα πολύ βαθύ πόνο που έφευγα από το Άγιο Όρος, τώρα ξέρω ότι ύστερα από 5 χρόνια ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από τον εαυτόν μου είναι ακόμη εκεί.

Έκανα Χριστούγεννα , Πρωτοχρονιά 2001 , 2002 με την οικογένεια μου

Πάλι έβαλα τον σάκο και την σκηνή μου στην πλάτη και άρχισα τις περιηγήσεις μου.

(Ακολουθούν κάποιες προσωπικές αναφορές του φίλου επιστολογράφου για όμορφες πεζοπορικές περιπέτειες και τους λόγους που τον ανάγκασαν . να φύγει από την Ελλάδα)

Ο πόνος του χωρισμού από την Ελλάδα ήταν πολύ δυνατός αυτήν την φορά, τα χρόνια περνάνε και η πιθανότητα ότι ίσως να μην ξαναδώ ποτέ την Ελλάδα γίνονται όλο και περισσότερες.

(Ακολουθούν κάποιες ακόμα προσωπικές αναφορές του φίλου αποστολέα για τα έτη 2002- 2003)

Ο πόνος του χωρισμού δεν ήταν πια τόσο δυνατός αλλά η ανάμνηση της συναντήσεως με τον Γέροντα γινότανε δυνατότερη σε σημείο που ο αδελφός μου στην Ελλάδα έφθασε να μου πει όταν τον είχα πάρει τηλέφωνο …. σε παρακαλώ ας μην αρχίσουμε πάλι με το Καλόγερο.

(Ακολουθούν κι άλλα προσωπικά στοιχεία για τα χρόνια 2003-2004 )

Κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών μου ήρθε η ανεξήγητη επιθυμία να φτιάξω μια μικρή εκκλησούλα για τον κήπο.

Η επιθυμία ήταν πολύ δυνατή παρόλο που στην ζωή μου το Θρησκευτικό μέρος δεν ήταν πολύ έκδηλο.

Οι σχέσεις μου με την εκκλησία ήταν πολύ τυπικές,

Απλώς σεβόμουν Θρησκεία και Εκκλησία και αυτό ήταν ΟΛΟ.

Το Φθινόπωρο του 2004 άρχισα να κάνω τα σχέδια και να μαζεύω τα υλικά και τον χειμώνα του 2004 -; 2005 έφτιαξα την Εκκλησούλα στο δωμάτιο που χρησιμοποιώ ως Hobby roomComputer room.

Όλα πήγαιναν σαν ρολόι και πραγματικά το γλεντούσα, το παράξενο ήταν ότι πολύ συχνά το δωμάτιο γέμιζε από μια θαυμάσια ευωδιά που δεν μπορούσα να καταλάβω από που προερχόταν.

Η γυναίκα μου που ερχόταν στον δωμάτιο δεν της μύριζε τίποτα.

Την έφτιαξα κομμάτι κομμάτι από καλής ποιότητας τσιμέντο έτσι θα υπάρχει για πολλά χρόνια.

Τελείωσα στις αρχές Μάιου του 2005 και κατέβασα τα κομμάτια στον κήπο για συναρμολόγηση.

Στις αρχές του Αυγούστου 2005 όλα ήταν έτοιμα, από την Ελλάδα μου έστειλαν το Καμπανάκι επίσης Αγιασμό από την Εκκλησία των Σπάτων και λάδι από το καντήλι του Αγίου Εφραιμ.

Στις 15 Αυγούστου 2005 κάναμε την αφιέρωση της Εκκλησούλας μου Στην Παναγία και την ονομάσαμε Η Πανταχού Παρούσα.

Οι εικόνες είναι δώρα από την οικογένεια μου στην Ελλάδα.

Αμέσως άρχισαν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα.

Την επόμενη ημέρα δούλευα στο Κομπιούτερ μου. Συνήθως έχω πολλές σελίδες
ανοιχτές ταυτόχρονα.

Όταν τελείωσα και έκλεινα τις σελίδες στο τέλος εμφανίστηκε η φωτογραφία του Γέροντα που μου έδειξε τον δρόμο στο Άγιο Όρος και έψαχνα τόσο καιρό να βρω κάτι σχετικό με αυτόν. Ακόμη δεν ήξερα το όνομα του.

Έπαθα σοκ και αμέσως πήρα τηλέφωνο την αδελφή μου στην Ελλάδα λέγοντας της ότι Βρήκα τον Καλόγερο …. βρήκα τον καλόγερο και ότι μου μοστράριζε το παπούτσια του σαν να μου έλεγε «Με Θυμάσαι;»

Τις είπα ότι θα της έστελνα μια φωτογραφία και να πήγαινε στον Παπά της ενορίας και αυτός ίσως να ήξερε ποιος είναι. Η αδελφή μου ήταν πιο προσγειωμένη και μου είπε κατά τα φαινόμενα θα ξαναπαρουσιαστεί η θα σου δώσει σημάδια ποιος είναι.

Μερικές μέρες αργότερα εντελώς τυχαία έπιασα την εκπομπή του Μάνου Τσιλιμίδη agrypnos στην ΝΕΤ και άκουσα όταν κάποιος από τους ακροατές του τον ρώτησε εάν ήξερε που μπορούσε να βρει για τους εορτάζοντας τηςμέρας. Ο Τσιλιμιδης του είπε να κοιτάξει στην σελίδα www.eortologio.gr

Από περιέργεια πήγα στην σελίδα, πραγματικά ωραία σελίδα και πολύ χρήσιμη για ανθρώπους όπως εγώ.

Πήγα στο Guestbook και αφίσα ένα Comment κάτι πολύ τυπικό,

Ύστερα από 10 ημέρες είχα ένα e-mail από ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ kivotos Help– www.kivotos.1821.gr στο οποίον μου έλεγαν σχετικώς με την σελίδα τους.

Τους απάντησα ρωτώντας τους πως βρήκαν την διεύθυνση μου. Μου είπαν από το eortologio

Η kivotos Help μου αρέσει παρά πολύ, θαυμάσιοι άνθρωποι, ιδιαιτέρως μου αρέσουν οι απαντήσεις που δίνουν σε απορίες μελών.

Αλλάξαμε αρκετά πολύ ενδιαφέροντα e-mail σε ένα από αυτά είχα αναφερθεί στον άσχημο δρόμο που ακολουθεί η σημερινή μοντέρνα Ελληνική οικογένεια.

Συμφώνησαν μαζί μου προσθέτοντας «τώρα που δεν υπάρχει πια μαζί μας ο Πάτερ Παισιος για να μας οδηγήσει …. »

Τους ρώτησα ποιος ακριβώς ήταν ο π. Παισιος μου απάντησαν ότι ήταν ένας από τους καλύτερους και ποιο αγαπητούς Αγιορείτες των τελευταίων ετών και μου έστειλαν και 2 φωτογραφίες

Νόμισα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να τους ρωτήσω σχετικώς με τον Γέροντα μου και τους έστειλα την φωτογραφία του.

Είμαι σίγουρος ότι θα νόμισαν προσπαθούσα να κάνω πλάκα μαζί τους.

Απλώς μου έστειλαν την διεύθυνση του http://www.athos.edo.gr/

Πήγα στην σελίδα αλλά ακόμη δεν ήξερα το όνομα του Γέροντα για να ρωτήσω.

Έκανα surfing για αρκετές ώρες.

Δεν ήξερα το όνομα του Γέροντα έτσι χρειάσθηκε αρκετό surfing πριν τελικά διαπιστώσω ότι ο Γέροντας μου ήταν ο Παισιος.

Μια και οι φίλοι από το kivotos Help μου είχαν αναφέρει ότι «Τώρα που δεν είναι μαζί μας ο Γέροντας Παισιος» πίστεψα ότι είχε φύγει από την ζωή ύστερα από την συνάντηση μας Άγιο Όρος στις 25 Νοέμβριου 2001.

Στο Forum του athos edo, ζήτησα πληροφορίες εάν υπήρχε ένα σύντομο βιογραφικό του Γέροντα Παισιου.

Απήντησε ο g_aggelos με μια σύντομη βιογραφία του Γέροντα και συνιστώντας το βιβλίο που έγραψε ο Ιερομόναχος Ισαάκ.

Όταν είδα την ημερομηνία της κοιμήσεως του Γέροντα ήταν σαν να έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε.

Ακόμη και η γυναίκα μου το κατάλαβε και με ρώτησε τι μου συμβαίνει.

Έγραψα στην Ελλάδα και μου έστειλαν το βιβλίο του Ιερομόναχου Ισαάκ.

Ένα από τα ποιο δύσκολα βιβλία που έχω διαβάσει.

Με επηρεάζει πάρα πολύ.

Οι κακουχίες που θεληματικώς ο Γέροντας επέβαλε στον εαυτόν του για μένα είναι δύσκολο να κατανοήσω.

Η δύναμης της θελήσεως είναι απίστευτη.

Αυτά με λίγα λόγια είναι η ιστορία της συναντήσεως μου με το Γέροντα Παισιο.

Τότε στο Άγιο Όρος χωρίς αμφιβολία για μένα μου έσωσε την ζωή.

Τώρα σχεδόν κάνει το ίδιο με το να με καθοδηγεί σιγά σιγά στην απολύτρωση από τις επιπτώσεις εκείνης της συναντήσεως.

Γράφοντας αυτό το γράμμα σε έναν άγνωστο ήταν δύσκολο και κάτι που έχω κάνει για πρώτη φορά στην ζωή μου.

Θέλω να σου δείξω ότι δεν είμαι Φανατικός η μάλλον καλύτερα δεν έχω καβαλήσει το καλάμι.

Είμαι ένας Νορμάλ άνθρωπος με τις αδυναμίες του…..(εδώ ο φίλος αποστολέας γράφει κάποια προσωπικά του δεδομένα)

ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΚΥΡΙΕ.

Το παράξενο είναι ότι μέσα μου κάτι μου λέει να σε εμπιστευτώ.

Είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά τα τελευταία χρόνια τόσα έχουν συμβεί σε μένα που δεν μπορώ να τα εξηγήσω.

Αφήνω πάνω σε σένα αν θα ήταν καλό αυτή η ιστορια να «Μαθευτεί».

Νομίζω ότι το χρωστάω στον Άγιο Γέροντα οι άνθρωποι να την γνωρίσουν.

Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το γράμμα μου και φωτογραφίες όπως είναι η τροποποιημένα σύμφωνα με ότι εσύ νομίζεις καλύτερο.

Ελπίζω να μην σε κούρασα με την πολυλογία μου.

Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά.

Καλό Σαββατοκύριακο.

Φιλικότατα,

Γ.

Σημειώσεις Misha: Η επιστολή ελήφθη το 2006. Έμεινε φυλαγμένη για κάποιους προσωπικούς λόγους του παραλήπτη της. Σήμερα ήλθε η ώρα να δημοσιοποιηθεί για πρώτη φορά με την άδεια του συντάκτη της.
Eυχαριστώ θερμά πρώτα τον καλό Θεό, τον γέροντα Παΐσιο που έφερε τα πράγματα έτσι, αλλά και ιδιαιτέρως τον αγαπητό Γ. που εμπιστεύτηκε με τόση ανοιχτωσύνη αυτή του τη συνάντηση με τον παππούλη. Εύχομαι η Παναγιά και ο γέροντας να προστατεύουν κι εκείνον και την οικογένεια του, εκεί στα ξένα που βρίσκεται.
Τα στοιχεία του φίλου Γ. είναι στη διάθεση μας.Ολόκληρη η επιστολή (και τα τμήματα της που σήμερα παραλείψαμε) θα δοθούν εκεί που πρέπει ώστε να αξιοποιηθούν καταλλήλως προς ωφέλεια όσων ευλαβούνται το γέροντα. . Παρακαλώ θερμά όσους φίλους θελήσουν να την αναπαράξουν, να το κάνουν χωρίς να αλλάξουν το περιεχόμενο της και με αναφορά στην πηγή προέλευσης της για να αποφευχθεί το φαινόμενο του «χαλασμένου τηλεφώνου» που παρεισφρύει συχνά σε διηγήσεις συναξαριακού τύπου.

3 Δημοσιεύτηκε: 12 Ιου 2010 sto http://misha.pblogs.gr/2010/07/o-ger-pa-sios-peridiabainei-to-agionoros-meta-thn-koimhsh-toy-ka.html

>
Ο φίλος Γ. συνάντησε τον γέροντα Παΐσιο, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε, το 2001 (επτά χρόνια μετά την κοίμηση του) όταν βρισκόταν σε πολυήμερο προσκύνημα στον Ιερό Άθωνα.Στην επιστολή που ακολουθεί περιγράφει την όμορφη περιπέτεια της συνάντησης , συνομιλίας και γνωριμίας του με τον γέροντα.

Φίλε Misha σε χαιρετώ,

Τελικά ύστερα από σχεδόν 5 χρόνια, η ιστορία της συναντήσεως μου με τον
Γέροντα Παισιο καταλήγει σε αίσιο τέλος έτσι τελικά μπορώ να ρίξω την
αυλαία και να βρω λίγη ψυχική γαλήνη.

Είναι αναγκαίο να μοιρασθώ αυτην την εμπειρία με κάποιον.

Ιδιαιτέρως όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας που έχει συναντήσει τον
Γέροντα.

Όπως εσύ.

Και εδώ μπορώ να δω την μεσολάβηση του Γέροντα.

Το μόνο που θέλω από εσένα είναι να ακούσης την όλη ιστορια σαν είδος Εξομολογήσεως.

Είμαι βέβαιος ότι θα δείξεις κατανόηση όσο κανείς άλλος και αυτό είναι αρκετό για εμένα.

Στην ιστορια μου θα βάλω και μερικές φωτογραφίες μια και που μια φωτογραφία αξίζει για 1000 λέξεις.

25 Νοεμβρίου 2001

Στο μονοπάτι προς την Ιερά Μονή Καρακαλλου, λίγες ώρες πριν συναντήσω τον Γέροντα

(Η παρατιθέμενη φωτογραφία είναι του συντάκτη της επιστολής ελαφρώς «πειραγμένη» για λόγους προστασίας των προσωπικών δεδομένων)

Τον Γέροντα τον συνάντησα σε ένα ακριβώς όμοιο σημείο δρόμου, και ήταν ακριβώς το ίδιο ακριβώς ντυμένος.

Η μόνη διαφορά στην φωτογραφία είναι ο καιρός που εκείνη την ημέρα ήταν κρύος ,μουντός και στις πλευρές του δρόμου εδώ και εκεί υπήρχε χιόνι και ήταν πολύ λασπερός λόγω που ήταν φρέσκο κομμένος.

Σε αυτό το σημείο ο δρόμος έκανε μια διχάλα σχήματος Υ

Εγώ ήμουν έτοιμος να ακολουθήσω τον αριστερό δρόμο με κατεύθυνση προς την παραλία Γιατί είχα σχηματίσει την λανθασμένη εντύπωση ότι η Μονή ήταν κλειστά στην παραλία.

Παρουσιάσθηκε ο Γέροντας και ύστερα από το «Δεν πας καλά, ακολούθησε με»άρχισε να περπατάει προς τον δεξιό δρόμο.

Ακολουθώντας τον Γέροντα αρκετά βήματα πιο πίσω διερωτόμουν «Γιατί δεν κρύωνε τόσο ελαφρά ντυμένος?»

Και «Γιατί τα παπούτσια του ήταν τόσο καθαρά και όχι λασπωμένα όπως τα δικά μου?»

Μου έκανε εντύπωση πόσο γρήγορα περπατούσε, είχα αρχίσει να λαχανιάζω και αισθάνθηκα ανακούφιση όταν ύστερα από τις λίγες λέξεις που ανταλλάξαμε κατά την διαδρομή «Βάζουν τις μπουλντόζες και καταστρέφουν τα μονοπάτια του Αγίου Όρους» και «Χιονίζει στην Ι…ία;»τελικά είπε

«ακολούθησε το μονοπάτι, Ο Χριστός και Η Παναγία θα σε προστατέψουν εγώ γυρίζω στην σκήτη μου.»

Η όλη ιστορία βάστηξε περίπου 10 λεπτά πάνω κάτω.

Όταν χωριστήκαμε με τον παράξενο τρόπο που ήδη σου έχω γράψει, κατάλαβα ότι κάτι πολύ παράξενο είχε συμβεί αλλά δεν μπορούσα ακριβώς να καταλάβω τι.

Στις 15 Δεκεμβρίου έφυγα από το Άγιο Όρος.

Όπως το Ferryboat απομακρυνόταν από την προβλήτα της Δάφνης ένοιωσα ένα πολύ βαθύ πόνο που έφευγα από το Άγιο Όρος, τώρα ξέρω ότι ύστερα από 5 χρόνια ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από τον εαυτόν μου είναι ακόμη εκεί.

Έκανα Χριστούγεννα , Πρωτοχρονιά 2001 , 2002 με την οικογένεια μου

Πάλι έβαλα τον σάκο και την σκηνή μου στην πλάτη και άρχισα τις περιηγήσεις μου.

(Ακολουθούν κάποιες προσωπικές αναφορές του φίλου επιστολογράφου για όμορφες πεζοπορικές περιπέτειες και τους λόγους που τον ανάγκασαν . να φύγει από την Ελλάδα)

Ο πόνος του χωρισμού από την Ελλάδα ήταν πολύ δυνατός αυτήν την φορά, τα χρόνια περνάνε και η πιθανότητα ότι ίσως να μην ξαναδώ ποτέ την Ελλάδα γίνονται όλο και περισσότερες.

(Ακολουθούν κάποιες ακόμα προσωπικές αναφορές του φίλου αποστολέα για τα έτη 2002- 2003)

Ο πόνος του χωρισμού δεν ήταν πια τόσο δυνατός αλλά η ανάμνηση της συναντήσεως με τον Γέροντα γινότανε δυνατότερη σε σημείο που ο αδελφός μου στην Ελλάδα έφθασε να μου πει όταν τον είχα πάρει τηλέφωνο …. σε παρακαλώ ας μην αρχίσουμε πάλι με το Καλόγερο.

(Ακολουθούν κι άλλα προσωπικά στοιχεία για τα χρόνια 2003-2004 )

Κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών μου ήρθε η ανεξήγητη επιθυμία να φτιάξω μια μικρή εκκλησούλα για τον κήπο.

Η επιθυμία ήταν πολύ δυνατή παρόλο που στην ζωή μου το Θρησκευτικό μέρος δεν ήταν πολύ έκδηλο.

Οι σχέσεις μου με την εκκλησία ήταν πολύ τυπικές,

Απλώς σεβόμουν Θρησκεία και Εκκλησία και αυτό ήταν ΟΛΟ.

Το Φθινόπωρο του 2004 άρχισα να κάνω τα σχέδια και να μαζεύω τα υλικά και τον χειμώνα του 2004 -; 2005 έφτιαξα την Εκκλησούλα στο δωμάτιο που χρησιμοποιώ ως Hobby roomComputer room.

Όλα πήγαιναν σαν ρολόι και πραγματικά το γλεντούσα, το παράξενο ήταν ότι πολύ συχνά το δωμάτιο γέμιζε από μια θαυμάσια ευωδιά που δεν μπορούσα να καταλάβω από που προερχόταν.

Η γυναίκα μου που ερχόταν στον δωμάτιο δεν της μύριζε τίποτα.

Την έφτιαξα κομμάτι κομμάτι από καλής ποιότητας τσιμέντο έτσι θα υπάρχει για πολλά χρόνια.

Τελείωσα στις αρχές Μάιου του 2005 και κατέβασα τα κομμάτια στον κήπο για συναρμολόγηση.

Στις αρχές του Αυγούστου 2005 όλα ήταν έτοιμα, από την Ελλάδα μου έστειλαν το Καμπανάκι επίσης Αγιασμό από την Εκκλησία των Σπάτων και λάδι από το καντήλι του Αγίου Εφραιμ.

Στις 15 Αυγούστου 2005 κάναμε την αφιέρωση της Εκκλησούλας μου Στην Παναγία και την ονομάσαμε Η Πανταχού Παρούσα.

Οι εικόνες είναι δώρα από την οικογένεια μου στην Ελλάδα.

Αμέσως άρχισαν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα.

Την επόμενη ημέρα δούλευα στο Κομπιούτερ μου. Συνήθως έχω πολλές σελίδες
ανοιχτές ταυτόχρονα.

Όταν τελείωσα και έκλεινα τις σελίδες στο τέλος εμφανίστηκε η φωτογραφία του Γέροντα που μου έδειξε τον δρόμο στο Άγιο Όρος και έψαχνα τόσο καιρό να βρω κάτι σχετικό με αυτόν. Ακόμη δεν ήξερα το όνομα του.

Έπαθα σοκ και αμέσως πήρα τηλέφωνο την αδελφή μου στην Ελλάδα λέγοντας της ότι Βρήκα τον Καλόγερο …. βρήκα τον καλόγερο και ότι μου μοστράριζε το παπούτσια του σαν να μου έλεγε «Με Θυμάσαι;»

Τις είπα ότι θα της έστελνα μια φωτογραφία και να πήγαινε στον Παπά της ενορίας και αυτός ίσως να ήξερε ποιος είναι. Η αδελφή μου ήταν πιο προσγειωμένη και μου είπε κατά τα φαινόμενα θα ξαναπαρουσιαστεί η θα σου δώσει σημάδια ποιος είναι.

Μερικές μέρες αργότερα εντελώς τυχαία έπιασα την εκπομπή του Μάνου Τσιλιμίδη agrypnos στην ΝΕΤ και άκουσα όταν κάποιος από τους ακροατές του τον ρώτησε εάν ήξερε που μπορούσε να βρει για τους εορτάζοντας τηςμέρας. Ο Τσιλιμιδης του είπε να κοιτάξει στην σελίδα www.eortologio.gr

Από περιέργεια πήγα στην σελίδα, πραγματικά ωραία σελίδα και πολύ χρήσιμη για ανθρώπους όπως εγώ.

Πήγα στο Guestbook και αφίσα ένα Comment κάτι πολύ τυπικό,

Ύστερα από 10 ημέρες είχα ένα e-mail από ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ kivotos Help– www.kivotos.1821.gr στο οποίον μου έλεγαν σχετικώς με την σελίδα τους.

Τους απάντησα ρωτώντας τους πως βρήκαν την διεύθυνση μου. Μου είπαν από το eortologio

Η kivotos Help μου αρέσει παρά πολύ, θαυμάσιοι άνθρωποι, ιδιαιτέρως μου αρέσουν οι απαντήσεις που δίνουν σε απορίες μελών.

Αλλάξαμε αρκετά πολύ ενδιαφέροντα e-mail σε ένα από αυτά είχα αναφερθεί στον άσχημο δρόμο που ακολουθεί η σημερινή μοντέρνα Ελληνική οικογένεια.

Συμφώνησαν μαζί μου προσθέτοντας «τώρα που δεν υπάρχει πια μαζί μας ο Πάτερ Παισιος για να μας οδηγήσει …. »

Τους ρώτησα ποιος ακριβώς ήταν ο π. Παισιος μου απάντησαν ότι ήταν ένας από τους καλύτερους και ποιο αγαπητούς Αγιορείτες των τελευταίων ετών και μου έστειλαν και 2 φωτογραφίες

Νόμισα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να τους ρωτήσω σχετικώς με τον Γέροντα μου και τους έστειλα την φωτογραφία του.

Είμαι σίγουρος ότι θα νόμισαν προσπαθούσα να κάνω πλάκα μαζί τους.

Απλώς μου έστειλαν την διεύθυνση του http://www.athos.edo.gr/

Πήγα στην σελίδα αλλά ακόμη δεν ήξερα το όνομα του Γέροντα για να ρωτήσω.

Έκανα surfing για αρκετές ώρες.

Δεν ήξερα το όνομα του Γέροντα έτσι χρειάσθηκε αρκετό surfing πριν τελικά διαπιστώσω ότι ο Γέροντας μου ήταν ο Παισιος.

Μια και οι φίλοι από το kivotos Help μου είχαν αναφέρει ότι «Τώρα που δεν είναι μαζί μας ο Γέροντας Παισιος» πίστεψα ότι είχε φύγει από την ζωή ύστερα από την συνάντηση μας Άγιο Όρος στις 25 Νοέμβριου 2001.

Στο Forum του athos edo, ζήτησα πληροφορίες εάν υπήρχε ένα σύντομο βιογραφικό του Γέροντα Παισιου.

Απήντησε ο g_aggelos με μια σύντομη βιογραφία του Γέροντα και συνιστώντας το βιβλίο που έγραψε ο Ιερομόναχος Ισαάκ.

Όταν είδα την ημερομηνία της κοιμήσεως του Γέροντα ήταν σαν να έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε.

Ακόμη και η γυναίκα μου το κατάλαβε και με ρώτησε τι μου συμβαίνει.

Έγραψα στην Ελλάδα και μου έστειλαν το βιβλίο του Ιερομόναχου Ισαάκ.

Ένα από τα ποιο δύσκολα βιβλία που έχω διαβάσει.

Με επηρεάζει πάρα πολύ.

Οι κακουχίες που θεληματικώς ο Γέροντας επέβαλε στον εαυτόν του για μένα είναι δύσκολο να κατανοήσω.

Η δύναμης της θελήσεως είναι απίστευτη.

Αυτά με λίγα λόγια είναι η ιστορία της συναντήσεως μου με το Γέροντα Παισιο.

Τότε στο Άγιο Όρος χωρίς αμφιβολία για μένα μου έσωσε την ζωή.

Τώρα σχεδόν κάνει το ίδιο με το να με καθοδηγεί σιγά σιγά στην απολύτρωση από τις επιπτώσεις εκείνης της συναντήσεως.

Γράφοντας αυτό το γράμμα σε έναν άγνωστο ήταν δύσκολο και κάτι που έχω κάνει για πρώτη φορά στην ζωή μου.

Θέλω να σου δείξω ότι δεν είμαι Φανατικός η μάλλον καλύτερα δεν έχω καβαλήσει το καλάμι.

Είμαι ένας Νορμάλ άνθρωπος με τις αδυναμίες του…..(εδώ ο φίλος αποστολέας γράφει κάποια προσωπικά του δεδομένα)

ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΚΥΡΙΕ.

Το παράξενο είναι ότι μέσα μου κάτι μου λέει να σε εμπιστευτώ.

Είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά τα τελευταία χρόνια τόσα έχουν συμβεί σε μένα που δεν μπορώ να τα εξηγήσω.

Αφήνω πάνω σε σένα αν θα ήταν καλό αυτή η ιστορια να «Μαθευτεί».

Νομίζω ότι το χρωστάω στον Άγιο Γέροντα οι άνθρωποι να την γνωρίσουν.

Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το γράμμα μου και φωτογραφίες όπως είναι η τροποποιημένα σύμφωνα με ότι εσύ νομίζεις καλύτερο.

Ελπίζω να μην σε κούρασα με την πολυλογία μου.

Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά.

Καλό Σαββατοκύριακο.

Φιλικότατα,

Γ.

Σημειώσεις Misha: Η επιστολή ελήφθη το 2006. Έμεινε φυλαγμένη για κάποιους προσωπικούς λόγους του παραλήπτη της. Σήμερα ήλθε η ώρα να δημοσιοποιηθεί για πρώτη φορά με την άδεια του συντάκτη της.
Eυχαριστώ θερμά πρώτα τον καλό Θεό, τον γέροντα Παΐσιο που έφερε τα πράγματα έτσι, αλλά και ιδιαιτέρως τον αγαπητό Γ. που εμπιστεύτηκε με τόση ανοιχτωσύνη αυτή του τη συνάντηση με τον παππούλη. Εύχομαι η Παναγιά και ο γέροντας να προστατεύουν κι εκείνον και την οικογένεια του, εκεί στα ξένα που βρίσκεται.
Τα στοιχεία του φίλου Γ. είναι στη διάθεση μας.Ολόκληρη η επιστολή (και τα τμήματα της που σήμερα παραλείψαμε) θα δοθούν εκεί που πρέπει ώστε να αξιοποιηθούν καταλλήλως προς ωφέλεια όσων ευλαβούνται το γέροντα. . Παρακαλώ θερμά όσους φίλους θελήσουν να την αναπαράξουν, να το κάνουν χωρίς να αλλάξουν το περιεχόμενο της και με αναφορά στην πηγή προέλευσης της για να αποφευχθεί το φαινόμενο του «χαλασμένου τηλεφώνου» που παρεισφρύει συχνά σε διηγήσεις συναξαριακού τύπου.

3 Δημοσιεύτηκε: 12 Ιου 2010 sto http://misha.pblogs.gr/2010/07/o-ger-pa-sios-peridiabainei-to-agionoros-meta-thn-koimhsh-toy-ka.html

>
Ο φίλος Γ. συνάντησε τον γέροντα Παΐσιο, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε, το 2001 (επτά χρόνια μετά την κοίμηση του) όταν βρισκόταν σε πολυήμερο προσκύνημα στον Ιερό Άθωνα.Στην επιστολή που ακολουθεί περιγράφει την όμορφη περιπέτεια της συνάντησης , συνομιλίας και γνωριμίας του με τον γέροντα.

Φίλε Misha σε χαιρετώ,

Τελικά ύστερα από σχεδόν 5 χρόνια, η ιστορία της συναντήσεως μου με τον
Γέροντα Παισιο καταλήγει σε αίσιο τέλος έτσι τελικά μπορώ να ρίξω την
αυλαία και να βρω λίγη ψυχική γαλήνη.

Είναι αναγκαίο να μοιρασθώ αυτην την εμπειρία με κάποιον.

Ιδιαιτέρως όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας που έχει συναντήσει τον
Γέροντα.

Όπως εσύ.

Και εδώ μπορώ να δω την μεσολάβηση του Γέροντα.

Το μόνο που θέλω από εσένα είναι να ακούσης την όλη ιστορια σαν είδος Εξομολογήσεως.

Είμαι βέβαιος ότι θα δείξεις κατανόηση όσο κανείς άλλος και αυτό είναι αρκετό για εμένα.

Στην ιστορια μου θα βάλω και μερικές φωτογραφίες μια και που μια φωτογραφία αξίζει για 1000 λέξεις.

25 Νοεμβρίου 2001

Στο μονοπάτι προς την Ιερά Μονή Καρακαλλου, λίγες ώρες πριν συναντήσω τον Γέροντα

(Η παρατιθέμενη φωτογραφία είναι του συντάκτη της επιστολής ελαφρώς «πειραγμένη» για λόγους προστασίας των προσωπικών δεδομένων)

Τον Γέροντα τον συνάντησα σε ένα ακριβώς όμοιο σημείο δρόμου, και ήταν ακριβώς το ίδιο ακριβώς ντυμένος.

Η μόνη διαφορά στην φωτογραφία είναι ο καιρός που εκείνη την ημέρα ήταν κρύος ,μουντός και στις πλευρές του δρόμου εδώ και εκεί υπήρχε χιόνι και ήταν πολύ λασπερός λόγω που ήταν φρέσκο κομμένος.

Σε αυτό το σημείο ο δρόμος έκανε μια διχάλα σχήματος Υ

Εγώ ήμουν έτοιμος να ακολουθήσω τον αριστερό δρόμο με κατεύθυνση προς την παραλία Γιατί είχα σχηματίσει την λανθασμένη εντύπωση ότι η Μονή ήταν κλειστά στην παραλία.

Παρουσιάσθηκε ο Γέροντας και ύστερα από το «Δεν πας καλά, ακολούθησε με»άρχισε να περπατάει προς τον δεξιό δρόμο.

Ακολουθώντας τον Γέροντα αρκετά βήματα πιο πίσω διερωτόμουν «Γιατί δεν κρύωνε τόσο ελαφρά ντυμένος?»

Και «Γιατί τα παπούτσια του ήταν τόσο καθαρά και όχι λασπωμένα όπως τα δικά μου?»

Μου έκανε εντύπωση πόσο γρήγορα περπατούσε, είχα αρχίσει να λαχανιάζω και αισθάνθηκα ανακούφιση όταν ύστερα από τις λίγες λέξεις που ανταλλάξαμε κατά την διαδρομή «Βάζουν τις μπουλντόζες και καταστρέφουν τα μονοπάτια του Αγίου Όρους» και «Χιονίζει στην Ι…ία;»τελικά είπε

«ακολούθησε το μονοπάτι, Ο Χριστός και Η Παναγία θα σε προστατέψουν εγώ γυρίζω στην σκήτη μου.»

Η όλη ιστορία βάστηξε περίπου 10 λεπτά πάνω κάτω.

Όταν χωριστήκαμε με τον παράξενο τρόπο που ήδη σου έχω γράψει, κατάλαβα ότι κάτι πολύ παράξενο είχε συμβεί αλλά δεν μπορούσα ακριβώς να καταλάβω τι.

Στις 15 Δεκεμβρίου έφυγα από το Άγιο Όρος.

Όπως το Ferryboat απομακρυνόταν από την προβλήτα της Δάφνης ένοιωσα ένα πολύ βαθύ πόνο που έφευγα από το Άγιο Όρος, τώρα ξέρω ότι ύστερα από 5 χρόνια ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από τον εαυτόν μου είναι ακόμη εκεί.

Έκανα Χριστούγεννα , Πρωτοχρονιά 2001 , 2002 με την οικογένεια μου

Πάλι έβαλα τον σάκο και την σκηνή μου στην πλάτη και άρχισα τις περιηγήσεις μου.

(Ακολουθούν κάποιες προσωπικές αναφορές του φίλου επιστολογράφου για όμορφες πεζοπορικές περιπέτειες και τους λόγους που τον ανάγκασαν . να φύγει από την Ελλάδα)

Ο πόνος του χωρισμού από την Ελλάδα ήταν πολύ δυνατός αυτήν την φορά, τα χρόνια περνάνε και η πιθανότητα ότι ίσως να μην ξαναδώ ποτέ την Ελλάδα γίνονται όλο και περισσότερες.

(Ακολουθούν κάποιες ακόμα προσωπικές αναφορές του φίλου αποστολέα για τα έτη 2002- 2003)

Ο πόνος του χωρισμού δεν ήταν πια τόσο δυνατός αλλά η ανάμνηση της συναντήσεως με τον Γέροντα γινότανε δυνατότερη σε σημείο που ο αδελφός μου στην Ελλάδα έφθασε να μου πει όταν τον είχα πάρει τηλέφωνο …. σε παρακαλώ ας μην αρχίσουμε πάλι με το Καλόγερο.

(Ακολουθούν κι άλλα προσωπικά στοιχεία για τα χρόνια 2003-2004 )

Κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών μου ήρθε η ανεξήγητη επιθυμία να φτιάξω μια μικρή εκκλησούλα για τον κήπο.

Η επιθυμία ήταν πολύ δυνατή παρόλο που στην ζωή μου το Θρησκευτικό μέρος δεν ήταν πολύ έκδηλο.

Οι σχέσεις μου με την εκκλησία ήταν πολύ τυπικές,

Απλώς σεβόμουν Θρησκεία και Εκκλησία και αυτό ήταν ΟΛΟ.

Το Φθινόπωρο του 2004 άρχισα να κάνω τα σχέδια και να μαζεύω τα υλικά και τον χειμώνα του 2004 -; 2005 έφτιαξα την Εκκλησούλα στο δωμάτιο που χρησιμοποιώ ως Hobby roomComputer room.

Όλα πήγαιναν σαν ρολόι και πραγματικά το γλεντούσα, το παράξενο ήταν ότι πολύ συχνά το δωμάτιο γέμιζε από μια θαυμάσια ευωδιά που δεν μπορούσα να καταλάβω από που προερχόταν.

Η γυναίκα μου που ερχόταν στον δωμάτιο δεν της μύριζε τίποτα.

Την έφτιαξα κομμάτι κομμάτι από καλής ποιότητας τσιμέντο έτσι θα υπάρχει για πολλά χρόνια.

Τελείωσα στις αρχές Μάιου του 2005 και κατέβασα τα κομμάτια στον κήπο για συναρμολόγηση.

Στις αρχές του Αυγούστου 2005 όλα ήταν έτοιμα, από την Ελλάδα μου έστειλαν το Καμπανάκι επίσης Αγιασμό από την Εκκλησία των Σπάτων και λάδι από το καντήλι του Αγίου Εφραιμ.

Στις 15 Αυγούστου 2005 κάναμε την αφιέρωση της Εκκλησούλας μου Στην Παναγία και την ονομάσαμε Η Πανταχού Παρούσα.

Οι εικόνες είναι δώρα από την οικογένεια μου στην Ελλάδα.

Αμέσως άρχισαν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα.

Την επόμενη ημέρα δούλευα στο Κομπιούτερ μου. Συνήθως έχω πολλές σελίδες
ανοιχτές ταυτόχρονα.

Όταν τελείωσα και έκλεινα τις σελίδες στο τέλος εμφανίστηκε η φωτογραφία του Γέροντα που μου έδειξε τον δρόμο στο Άγιο Όρος και έψαχνα τόσο καιρό να βρω κάτι σχετικό με αυτόν. Ακόμη δεν ήξερα το όνομα του.

Έπαθα σοκ και αμέσως πήρα τηλέφωνο την αδελφή μου στην Ελλάδα λέγοντας της ότι Βρήκα τον Καλόγερο …. βρήκα τον καλόγερο και ότι μου μοστράριζε το παπούτσια του σαν να μου έλεγε «Με Θυμάσαι;»

Τις είπα ότι θα της έστελνα μια φωτογραφία και να πήγαινε στον Παπά της ενορίας και αυτός ίσως να ήξερε ποιος είναι. Η αδελφή μου ήταν πιο προσγειωμένη και μου είπε κατά τα φαινόμενα θα ξαναπαρουσιαστεί η θα σου δώσει σημάδια ποιος είναι.

Μερικές μέρες αργότερα εντελώς τυχαία έπιασα την εκπομπή του Μάνου Τσιλιμίδη agrypnos στην ΝΕΤ και άκουσα όταν κάποιος από τους ακροατές του τον ρώτησε εάν ήξερε που μπορούσε να βρει για τους εορτάζοντας τηςμέρας. Ο Τσιλιμιδης του είπε να κοιτάξει στην σελίδα www.eortologio.gr

Από περιέργεια πήγα στην σελίδα, πραγματικά ωραία σελίδα και πολύ χρήσιμη για ανθρώπους όπως εγώ.

Πήγα στο Guestbook και αφίσα ένα Comment κάτι πολύ τυπικό,

Ύστερα από 10 ημέρες είχα ένα e-mail από ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ kivotos Help– www.kivotos.1821.gr στο οποίον μου έλεγαν σχετικώς με την σελίδα τους.

Τους απάντησα ρωτώντας τους πως βρήκαν την διεύθυνση μου. Μου είπαν από το eortologio

Η kivotos Help μου αρέσει παρά πολύ, θαυμάσιοι άνθρωποι, ιδιαιτέρως μου αρέσουν οι απαντήσεις που δίνουν σε απορίες μελών.

Αλλάξαμε αρκετά πολύ ενδιαφέροντα e-mail σε ένα από αυτά είχα αναφερθεί στον άσχημο δρόμο που ακολουθεί η σημερινή μοντέρνα Ελληνική οικογένεια.

Συμφώνησαν μαζί μου προσθέτοντας «τώρα που δεν υπάρχει πια μαζί μας ο Πάτερ Παισιος για να μας οδηγήσει …. »

Τους ρώτησα ποιος ακριβώς ήταν ο π. Παισιος μου απάντησαν ότι ήταν ένας από τους καλύτερους και ποιο αγαπητούς Αγιορείτες των τελευταίων ετών και μου έστειλαν και 2 φωτογραφίες

Νόμισα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να τους ρωτήσω σχετικώς με τον Γέροντα μου και τους έστειλα την φωτογραφία του.

Είμαι σίγουρος ότι θα νόμισαν προσπαθούσα να κάνω πλάκα μαζί τους.

Απλώς μου έστειλαν την διεύθυνση του http://www.athos.edo.gr/

Πήγα στην σελίδα αλλά ακόμη δεν ήξερα το όνομα του Γέροντα για να ρωτήσω.

Έκανα surfing για αρκετές ώρες.

Δεν ήξερα το όνομα του Γέροντα έτσι χρειάσθηκε αρκετό surfing πριν τελικά διαπιστώσω ότι ο Γέροντας μου ήταν ο Παισιος.

Μια και οι φίλοι από το kivotos Help μου είχαν αναφέρει ότι «Τώρα που δεν είναι μαζί μας ο Γέροντας Παισιος» πίστεψα ότι είχε φύγει από την ζωή ύστερα από την συνάντηση μας Άγιο Όρος στις 25 Νοέμβριου 2001.

Στο Forum του athos edo, ζήτησα πληροφορίες εάν υπήρχε ένα σύντομο βιογραφικό του Γέροντα Παισιου.

Απήντησε ο g_aggelos με μια σύντομη βιογραφία του Γέροντα και συνιστώντας το βιβλίο που έγραψε ο Ιερομόναχος Ισαάκ.

Όταν είδα την ημερομηνία της κοιμήσεως του Γέροντα ήταν σαν να έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε.

Ακόμη και η γυναίκα μου το κατάλαβε και με ρώτησε τι μου συμβαίνει.

Έγραψα στην Ελλάδα και μου έστειλαν το βιβλίο του Ιερομόναχου Ισαάκ.

Ένα από τα ποιο δύσκολα βιβλία που έχω διαβάσει.

Με επηρεάζει πάρα πολύ.

Οι κακουχίες που θεληματικώς ο Γέροντας επέβαλε στον εαυτόν του για μένα είναι δύσκολο να κατανοήσω.

Η δύναμης της θελήσεως είναι απίστευτη.

Αυτά με λίγα λόγια είναι η ιστορία της συναντήσεως μου με το Γέροντα Παισιο.

Τότε στο Άγιο Όρος χωρίς αμφιβολία για μένα μου έσωσε την ζωή.

Τώρα σχεδόν κάνει το ίδιο με το να με καθοδηγεί σιγά σιγά στην απολύτρωση από τις επιπτώσεις εκείνης της συναντήσεως.

Γράφοντας αυτό το γράμμα σε έναν άγνωστο ήταν δύσκολο και κάτι που έχω κάνει για πρώτη φορά στην ζωή μου.

Θέλω να σου δείξω ότι δεν είμαι Φανατικός η μάλλον καλύτερα δεν έχω καβαλήσει το καλάμι.

Είμαι ένας Νορμάλ άνθρωπος με τις αδυναμίες του…..(εδώ ο φίλος αποστολέας γράφει κάποια προσωπικά του δεδομένα)

ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΚΥΡΙΕ.

Το παράξενο είναι ότι μέσα μου κάτι μου λέει να σε εμπιστευτώ.

Είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά τα τελευταία χρόνια τόσα έχουν συμβεί σε μένα που δεν μπορώ να τα εξηγήσω.

Αφήνω πάνω σε σένα αν θα ήταν καλό αυτή η ιστορια να «Μαθευτεί».

Νομίζω ότι το χρωστάω στον Άγιο Γέροντα οι άνθρωποι να την γνωρίσουν.

Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το γράμμα μου και φωτογραφίες όπως είναι η τροποποιημένα σύμφωνα με ότι εσύ νομίζεις καλύτερο.

Ελπίζω να μην σε κούρασα με την πολυλογία μου.

Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά.

Καλό Σαββατοκύριακο.

Φιλικότατα,

Γ.

Σημειώσεις Misha: Η επιστολή ελήφθη το 2006. Έμεινε φυλαγμένη για κάποιους προσωπικούς λόγους του παραλήπτη της. Σήμερα ήλθε η ώρα να δημοσιοποιηθεί για πρώτη φορά με την άδεια του συντάκτη της.
Eυχαριστώ θερμά πρώτα τον καλό Θεό, τον γέροντα Παΐσιο που έφερε τα πράγματα έτσι, αλλά και ιδιαιτέρως τον αγαπητό Γ. που εμπιστεύτηκε με τόση ανοιχτωσύνη αυτή του τη συνάντηση με τον παππούλη. Εύχομαι η Παναγιά και ο γέροντας να προστατεύουν κι εκείνον και την οικογένεια του, εκεί στα ξένα που βρίσκεται.
Τα στοιχεία του φίλου Γ. είναι στη διάθεση μας.Ολόκληρη η επιστολή (και τα τμήματα της που σήμερα παραλείψαμε) θα δοθούν εκεί που πρέπει ώστε να αξιοποιηθούν καταλλήλως προς ωφέλεια όσων ευλαβούνται το γέροντα. . Παρακαλώ θερμά όσους φίλους θελήσουν να την αναπαράξουν, να το κάνουν χωρίς να αλλάξουν το περιεχόμενο της και με αναφορά στην πηγή προέλευσης της για να αποφευχθεί το φαινόμενο του «χαλασμένου τηλεφώνου» που παρεισφρύει συχνά σε διηγήσεις συναξαριακού τύπου.

3 Δημοσιεύτηκε: 12 Ιου 2010 sto http://misha.pblogs.gr/2010/07/o-ger-pa-sios-peridiabainei-to-agionoros-meta-thn-koimhsh-toy-ka.html

>ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΘΕΟΥ…
Μην ψάξεις φίλε μου να βρεις τον Θεό ψηλά στον ουρανό σαν επιστήμονας. Γιατί η γη είναι στρογγυλή, και γύρω της ο ουρανός.
Μην ψάξεις τον Θεό στο φως του ήλιου, ούτε στο καύμα των ηλιακών εκλάμψεων. Γιατί το φως του είναι ασύγκριτο, και η φλόγα της αγάπης του απροσμέτρητη.
Ούτε στις αμμοθύελες του Άρη θα τον βρεις, γιατί ο γνόφος του είναι πυκνότερος.
Να μην τον ψάξεις ούτε στη μεγαλοσύνη του γιγάντιου Δία, ούτε στη βίαιη ορμή των καταιγίδων του. Γιατί Εκείνος είναι Μέγας, κι ο Δίας ένας κόκκος, και κόκκος κόκκου άμμου.
Δεν θα τον βρεις ούτε στα παγωμένα τα βουνά του Γανυμίδη, γιατί η δικαιοσύνη του είναι λευκότερη από το χιόνι.
Ούτε στα δαχτυλίδια του Κρόνου θα τον βρεις, γιατί το δαχτυλίδι που Εκείνος δίνει είναι πολυτιμότερο απ’ όλους τους πλανήτες.
Μην τον ζητήσεις καν στον Πλούτωνα τον μακρινό, γιατί είναι όλοι οι πλανήτες, «βόλοι» μέσα στα χέρια του, κι Αυτός τόσο κοντά!
Μα ούτε στου Μαγγελάνου τα νέφη, ούτε στης Ανδρομέδας την αμέτρητη άμμο άστρων θα τον ανακαλύψεις, και ούτε καν στο σύμπαν όλο. Γιατί σ’ ολόκληρο το σύμπαν δεν χωράει, μάλλον αυτό χωρείται απ’ Αυτόν.
Αναζήτησέ τον σαν παιδί, πιο χαμηλά. Εδώ στη μικρή τη γη μας. Ψάξε τον στην ομορφιά ενός μικρού κι ασήμαντου λουλουδιού, κι ας μην τον βρεις ούτε κι εκεί.
Αναζήτησέ τον στο χαριτωμένο παιχνίδισμα μιας γάτας, και στο πιστό βλέμμα του σκύλου σου, κι ας μην τον συναντήσεις.
Προσπάθησε να τον διακρίνεις στα μάτια του ζητιάνου που χτυπάει την πόρτα σου, και δώσε την ελεημοσύνη σου, σαν να τη δίνεις σε Αυτόν, και ας μην τον αναγνωρίσεις.
Σκύψε στα δάκρυα του ορφανού και της χήρας, και πες ότι είναι δάκρυα δικά Του, και ρίξε λίγο βάλσαμο στον πόνο τους, κι ας μην μπορέσεις να Τον εννοήσεις.
Ψάχνε τον πάντα, και παντού, και κάνε το καλό με αγάπη σ’ όλους, σαν να το κάνεις σε Αυτόν, και ψάχνε πίσω από κάθε τι, και μέσα σ’ όλα να τον συναντήσεις. Κι ας μην τον αντικρίσεις.
Και τότε, δεν θα χρειαστεί να τον ανακαλύψεις, (γιατί ποτέ δεν θα μπορέσεις). Θα έρθει Εκείνος να σε βρει, γιατί σε βλέπει, και σ’ αγαπά, και σε γνωρίζει. ΚΑΙ ΘΑ Σ’ ΑΦΗΣΕΙ ΛΙΓΟ ΝΑ ΤΟΝ ΝΙΩΣΕΙΣ. Και θα ξανακρυφτεί από σένα.
Τότε θ’ αρχίσεις ΝΑ ΤΟΝ ΠΟΘΕΙΣ, όπως το ελάφι τα νερά, όπως η νύμφη τον νυμφίο, όπως ο εραστής την ερωμένη του, όπως το νεογέννητο το μητρικό το γάλα. Κι Εκείνος θα κρύβεται από σένα, και θα γελάει με το κλάμα σου χαρούμενος, όπως γελάει η μητέρα ευτυχισμένη με το κλάμα του μωρού της, όταν το βλέπει να τη θέλει τόσο πολύ, μέχρι δακρύων, κι όπως γελάει ο εραστής, που κρύβεται από την ερωμένη του στο πρώτο ραντεβού, και χαίρεται όταν εκείνη τον αναζητάει με πόθο.
Θα σε αφήνει να πέσεις από την κούνια σου, προσέχοντας μη χτυπηθείς ανεπανόρθωτα, για να γνωρίσεις την αδυναμία σου.
Όταν θα λες: «περπάτησα!» Θα σε αφήνει να σκοντάφτεις, για να ζητάς το χέρι του στα πρώτα βήματά σου.
Θα σε παρατηρεί στις δύσκολες στιγμές της εφηβείας σου, θα σε παιδαγωγεί και θα σε συμβουλεύει μυστικά, σκληρά η τρυφερά.
Κι όταν ανδρώνεσαι, θα σε διδάσκει την τέχνη του πολέμου, και θα σε μάθει χίλιες τέχνες. Και θα καλεί μπροστά σου μονομάχους, όλο και δυνατότερους, όλο και αξιότερους, και θα διδάσκεσαι από τις πτώσεις σου κι από τον πόνο σου, ώσπου να γίνεις δυνατός.
Μα τότε, πια, δεν θα τον ψάχνεις. Γιατί αργά μα σταθερά, ανεπαίσθητα, ΘΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ. Θα τον διακρίνεις γύρω σου παντού. Θα βρίσκεις μέσα σου νοήματα που ποτέ δεν διδάχθηκες, θ’ αντιλαμβάνεσαι υπάρξεις που ποτέ δεν είδες. Θα βρίσκεις δύναμη που ποτέ δεν είχες. Θα Τον γνωρίζεις, και θα τον εμπιστεύεσαι. Κι Εκείνος, θα γίνεται σιγά σιγά μοναδική σου σκέψη και λαχτάρα…
…Ώσπου η φωνή Του ν’ ακουστεί μεσ’ την καρδιά σου. Και τότε, θα τον πεις: «Πατέρα!» και θα τον νιώθεις να σου λέει: «Παιδί μου!» Θα ψάλλετε μαζί και θα γιορτάζετε στις δυσκολίες, και η φωνή Του θα’ ναι πια για σένα τόσο γνώριμη! Θ’ ακούς, και θα γελάς με αυτούς που τον αναζητούν ακόμα, Εκείνον που για σένα θα’ ναι πια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Και θ’ απομένει η επίγνωση κι ο γάμος…. Πηγή www.oodegr.com/