Mέχρι το 2050, τα πλαστικά στη θάλασσα θα είναι περισσότερα από τα ψάρια

Όλα αυτά τα σκουπίδια, δεν έχουν πέσει από κάποιο αεροπλάνο, ούτε από κάποιο διερχόμενο πλοίο. Το πλαστικό κράνος, η σπασμένη ομπρέλα, οι διαλυμένες σαγιονάρες, όπως και τόνοι άλλων απορριμάτων, ήρθαν εδώ με την παλίρροια, από την μακρινή Κίνα ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κίνα, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Βιετνάμ και Σρι Λάνκα θεωρούνται οι πέντε χειρότεροι παραβάτες, όταν πρόκειται για πλαστική ρύπανση, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science.

Περίπου 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων διαρρέουν στον ωκεανό σε ετήσια βάση, κι αυτό χειροτερεύει κάθε χρόνο, αφού μόνο οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν 2,5 εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια κάθε ώρα! 

Η παραμονή στο σπίτι με “αναρρωτική άδεια” από τα μαθήματα δεν είναι εύκολη για κανένα μέλος της οικογένειας. Το παιδί μόλις νιώσει καλύτερα αρχίζει να βαριέται και να γκρινιάζει, οι γονείς –αν εργάζονται και οι δυο- “τρώνε” μέρες από την άδειά τους. Ας δούμε τις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις αδιαθεσίας των μικρών μας, πότε να μείνει το παιδί στο σπίτι και για πόσες περίπου μέρες. 

Οι… συνήθεις ύποπτοι

Πυρετός
Συνήθως μια ίωση που προκαλεί πυρετό διαρκεί από 2 μέχρι 5 μέρες. Ο γενικός κανόνας τόσο για τις ιώσεις όσο και άλλες περιπτώσεις που το παιδί θα κάνει πυρετό είναι να παραμείνει στο σπίτι. Θα ετοιμάσει ξανά τη σάκα του για να επιστρέψει στο σχολείο μόνο μετά από ένα 24ωρο πλήρους απυρεξίας, που δεν θα παρουσιάζει δηλαδή ούτε δέκατα. 

Γρίπη
Συνήθως η γρίπη συνοδεύεται από υψηλό πυρετό, έντονα συμπτώματα (πονόλαιμο, βήχα, καταρροή) και αδυναμία. Εφόσον δεν προκαλέσει επιπλοκές, μετά από ένα ή δυο 24ωρα απυρεξίας το παιδί μπορεί να επιστρέψει στο σχολείο. Υπολογίστε όμως πως για να είναι εντελώς καλά μπορεί να περάσει και μία εβδομάδα. 

Γαστρεντερίτιδες
Είτε πρόκειται για ιογενείς λοιμώξεις είτε για μικροβιακές π.χ. σαλμονέλα, το παιδί πρέπει να παραμείνει κάποιες μέρες στο σπίτι, ανάλογα με τη διάρκεια των συμπτωμάτων. Συνήθως στις ιογενείς γαστρεντερίτιδες δεν στέλνουμε το παιδί στο σχολείο μέχρι να σταματήσουν τα συμπτώματα και να ανακτήσει το παιδί τις δυνάμεις του. Ειδικά στις περιπτώσεις σαλμονέλας που το μικρόβιο μπορεί να αποβάλλεται από το έντερο ακόμη και ένα μήνα μετά την οξεία φάση της λοίμωξης, ακόμη και να το παιδί έχει πάρει αντιβίωση, χρειάζεται ιδιαίτερη έμφαση στους κανόνες υγιεινής ώστε να μην κινδυνεύουν να κολλήσουν και τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης. 

Αμυγδαλίτιδα 
Αφού υποχωρήσει ο πυρετός και το παιδί έχει πάρει για τουλάχιστον 2 μέρες αντιβίωση μπορεί να επιστρέψει στο σχολείο και τις υπόλοιπες δραστηριότητές του. 

Σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις του δέρματος
Μεταδίδονται εύκολα, ειδικά μεταξύ των μικρότερων παιδιών που συχνά βάζουν τα  χέρια στο στόμα ή τη μύτη τους. Το παιδί που έχει παρουσιάσει εξανθήματα χρειάζεται να μείνει στο σπίτι κάνοντας θεραπεία. Μέχρι να υποχωρήσουν τα εξανθήματα και να μπορεί ο μικρός μαθητής να επιστρέψει στην τάξη του μπορεί να χρειαστεί περίπου μια εβδομάδα.

πηγή: capital.gr

Περισσότερα μπορείτε να βρείτε εδώ:

Επτά μύθοι και τρεις αλήθειες για τις ιώσεις

Ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός παιδιών ή εφήβων (από 5 έως 14 ετών) βιώνει με κυμαινόμενα αισθήματα έντονου φόβου, άγχους ή και πανικού το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς.

Και δεν πρόκειται καθόλου για τους λεγόμενους «αδιάφορους» ή «κακούς» μαθητές, αλλά για καλούς ή και άριστους μαθητές που, χωρίς κάποια εμφανή αιτία, αντιμετωπίζουν κυριολεκτικά με τρόμο την επιστροφή τους στην τάξη. Οι ειδικοί περιγράφουν αυτήν τη διαταραχή στη συμπεριφορά των μαθητών ως «σχολειοφοβία», μια σειρά από φοβικές αντιδράσεις που πλήττουν το 3-5% του μαθητικού πληθυσμού. Και οι γονείς ή οι δάσκαλοι τι κάνουν; Συνήθως τίποτα σωστό, όχι μόνο γιατί δεν διαθέτουν τα απαραίτητα εργαλεία για την έγκαιρη διάγνωσή της, πόσο μάλλον για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της.

Σήμερα, η πλειονότητα των ειδικών (παιδοψυχολόγων, ψυχιάτρων) δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι η φοβία του σχολείου ή σχολειοφοβία (school phobia) είναι μια υπαρκτή διαταραχή που προκαλεί στα παιδιά που υποφέρουν έντονες ψυχολογικές και σωματικές αντιδράσεις όποτε εξαναγκάζονται, συχνά δια της βίας, να αντιμετωπίσουν απροετοίμαστα το σύνθετο σχολικό περιβάλλον με τις περίπλοκες κοινωνικές υποχρεώσεις. Αυτή η διαταραχή εκδηλώνεται συχνότερα στα αγόρια ηλικίας 5-14 ετών, ενώ το 80% των περιπτώσεων είναι μοναχοπαίδια ή πρωτότοκα παιδιά.

Πριν φύγουν για το σχολείο τα σχολειοφοβικά παιδιά νιώθουν έντονη δυσφορία, κλαίνε και εκλιπαρούν τους γονείς τους να μείνουν στο σπίτι. Αν παρ’ όλα αυτά τα εξαναγκάσουν να πάνε στο σχολείο, τότε οι εκδηλώσεις της διαταραχής γίνονται πολύ πιο δραματικές: τα μικρότερα παιδιά (5-7 ετών) έχουν πονοκεφάλους, έντονους πόνους στο στομάχι και συχνά κάνουν εμετό, ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά το σκάνε από το σχολείο για να επιστρέψουν στο σπίτι. Συνήθως τέτοιες ακραίες συμπεριφορές αντιμετωπίζονται ως καπρίτσια κακομαθημένων παιδιών ή ως παράλογες εφηβικές αντιδράσεις και κατά συνέπεια οδηγούν τους υπεύθυνους (γονείς, καθηγητές) σε μια υπερβολικά αυστηρή και ανάλγητη συμπεριφορά. Τι γίνεται όμως όταν δεν πρόκειται για παιδικά καπρίτσια ή εφηβικές ανταρσίες, αλλά αντίθετα για τα συμπτώματα μιας βαθύτερης ψυχικής διαταραχής που προκαλεί αυτές τις «παράλογες» σχολειοφοβικές αντιδράσεις; Και πώς μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε;

Εξαλείφοντας τα συμπτώματα αλλά όχι τις πραγματικές αιτίες

Ενα τυπικό γνώρισμα κάθε σχολειοφοβικού παιδιού είναι ότι ηρεμεί τελείως όταν

μένει στο σπίτι και δεν υποχρεώνεται να πάει στο σχολείο. Τότε μόνο οι ανήσυχοι γονείς του διαπιστώνουν εσφαλμένα ότι έχουν ένα υγιέστατο παιδί, το οποίο μάλιστα προσπαθεί να δικαιολογήσει ή και να εκλογικεύσει τα σχολειοφοβικά του αισθήματα:

• ρίχνει τις ευθύνες στον αυστηρό δάσκαλο
• στους κακούς συμμαθητές που συνεχώς τον πειράζουν,
• επικαλείται ως αιτία την πρόσφατη αλλαγή σχολείου κ.ο.κ.
• Και κατά κανόνα υπόσχεται ότι «αργότερα» θα επιστρέψει στο σχολείο χωρίς προβλήματα. Μια απολύτως ειλικρινής υπόσχεση που δυστυχώς δεν θα τηρήσει όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί απλά δεν μπορεί!

πηγή: enet.gr