«Το να νικά κανείς τον εαυτό του, είναι η πρώτη και πιο λαμπρή από όλες τις νίκες»
Πλάτων
Για 1169 χρόνια (776πΧ – 393μΧ) διατηρήθηκε ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων γιατί στηριζόταν βασικά στο «ευ αγωνίζεσθαι»
Οι Ελλανοδίκες απέκλειαν τους αθλητές που διαπίστωναν ότι δεν διέπονται από ηθικές αρχές.
Το «ευ αγωνίζεσθαι» όχι μόνο ήταν θεμελιώδης αρχή στους αθλητικούς αγώνες, αλλά επεκτείνετο σε όλους τους τομείς της ζωής γενικότερα.
Ο Πίνδαρος, όχι μόνο προέτρεπε τους αθλητές να μην αδικούν τους συνανθρώπους τους με πράξεις, αλλά ούτε και με λόγια.
Και ο φιλόσοφος Νίκανδρος εξηγεί στο μαθητή του Φιλίνο, που ήθελε να τρέξει στην Ολυμπία, ότι «άνθρωπος δεν είναι αυτός που έχει μόνο δυνατό σώμα, αλλά αυτός που συγχρόνως έχει και όμορφη ψυχή και πνεύμα». (Ο Φιλίνος τελικά κέρδισε 5 φορές στην Ολυμπία, 4 φορές στα Νέμεα και Πύθια και 11 φορές στα Ίσθμια).
Με αυτές τις αρχές να διαπνέονται οι αρχαίοι Έλληνες, μεγαλούργησαν.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ «ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ» ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Αντίλοχος σε αγώνες αρματοδρομίας έξω από τα τείχη της Τροίας, παρεμπόδισε τα άλογα του Μενέλαου, τον οποίο και κέρδισε. Ο Μενέλαος τότε κατάγγειλε στον αγωνοθέτη Αχιλλέα τον Αντίλοχο, ο οποίος όμως παραδέχτηκε το σφάλμα του με τη δικαιολογία της νεανικής απερισκεψίας και ορκίστηκε ότι άθελά του τον εξαπάτησε. Ο Μενέλαος δέχτηκε τη μετάνοια του νεαρού Αντίλοχου και τον συμβούλευσε να αποφύγει δεύτερη φορά να εξαπατήσει τους καλύτερούς του.
Ο Εύπολος από τη Θεσσαλία, το 388 π.Χ., στην 98η Ολυμπιάδα, δωροδόκησε τρεις αντιπάλους του για να τον αφήσουν να νικήσει. Τιμωρήθηκαν και οι τέσσερις αθλητές και με τα χρήματα του προστίμου που τους επιβλήθηκε, κατασκευάστηκαν έξι ζάνες.
Κανένας δεν μπορούσε να αποφύγει την τιμωρία, εφόσον αποκαλυπτόταν ότι παραβίαζε την αρχή του «ευ αγωνίζεσθαι».
Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος, ζήτησε συγγνώμη και πλήρωσε πρόστιμο, όταν κάποιος στρατιώτης του παρεμπόδισε τον Αθηναίο Φρύνωνα να πάει στην Ολυμπία για να παρακολουθήσει τους αγώνες, παραβιάζοντας έτσι την εκεχειρία.