Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να διδάσκει στη Α’ Λυκείου, το υδρογόνο ήταν μια εξαίρεση. Όλα τα στοιχεία της πρώτης ομάδας είναι μέταλλα, εκτός από το υδρογόνο. Αυτό τόνιζα στα παιδιά για να μην έχουν εκπλήξεις στη συνέχεια της σχολικής τους διαδρομής. Ο ίδιος ο περιοδικός πίνακας του βιβλίου είχε το υδρογόνο μόνο του, μακριά από τα υπόλοιπα στοιχεία, ένας απόκληρος που δεν μπορούσε να τοποθετηθεί σε καμία ομάδα λόγω των ιδιοτήτων του. Και να σκεφτεί κανείς ότι το υδρογόνο είναι το πιο συνηθισμένο στοιχείο στο σύμπαν που ζούμε. Όλα τα άστρα που βλέπουμε στον νυχτερινό ουρανό αποτελούνται κυρίως από υδρογόνο. Να, όμως, που επιτελούς το υδρογόνο κατάφερε να πάρει την «εκδίκησή» του, έστω και μερικώς. Πρόσφατα οι επιστήμονες δημιούργησαν μια καινούρια μορφή του υδρογόνου χρησιμοποιώντας πάρα πολύ μεγάλες πιέσεις. Έφτιαξαν το μεταλλικό υδρογόνο, με ιδιότητες όπως αυτές των μετάλλων του περιοδικού πίνακα. Φυσικά δεν θα αλλάξει τίποτα στη διδασκαλία μου. Για τους μαθητές της Α’ Λυκείου το υδρογόνο θα εξακολουθεί να είναι ένα αμέταλλο, ένας εξόριστος της πρώτης ομάδας.  Θα μπορώ, όμως, να τους πω ότι αργότερα, στο Πανεπιστήμιο, θα δουν ότι αυτό το ταπεινό στοιχείο, το μικρότερο άτομο του σύμπαντος, μπόρεσε τελικά να βρει τη θέση του στον κόσμο των χημικών στοιχείων.