Την Τετάρτη 15-05-13 η Ε΄τάξη του Δημοτικού μας σχολείου οργάνωσε εκπαιδευτική εκδρομή στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Σικυωνίων.
Στις πλαγιές της Μικρής Ζήρειας, στην ορεινή Κορινθία, σ’ ένα τοπίο όπου κυριαρχεί η βλάστηση (αειθαλείς σκληρόφυλλοι θάμνοι, όπως πουρνάρια, κουμαριές, σχίνα), βρίσκεται το χωριό Κλημέντι. Εκεί βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του Κ.Δ.Β.Μ.Π.Α.(Κέντρου Δια Βίου Μάθησης για το Περιβάλλον και την Αειφορία), πρώην Κ.Π.Ε.(Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης), Σικυωνίων.

Χρειάζονται μόλις 20 λεπτά, για να βρεθεί κανείς από το επίπεδο της θάλασσας που είναι το Κιάτο, στα 980 μέτρα όπου είναι η έδρα του Κέντρου. Η διαδρομή είναι μαγευτική σ’ όλες τις εποχές του χρόνου για διαφορετικούς λόγους.

Ο τόπος αναδίδει τους μύθους και την ιστορία του με χίλια σημάδια στον δεκτικό επισκέπτη.

Συνδυάζοντας το φυσικό κάλλος, τη πολιτιστική αφθονία αλλά και τη πλούσια αγροτική παράδοση, η τάξη μας παρακολούθησε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που είχε ως θέμα τη λίμνη «Στυμφαλία: Μια βόλτα στο μυθικό – μυστηριακό υδροβιότοπο».

Αφού παρακολουθήσαμε μία παρουσίαση μέσα στο Κέντρο για τη λίμνη και χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες, μεταβήκαμε στη λίμνη όπου αρχικά μάθαμε να προσανατολιζόμαστε με τη βοήθεια της πυξίδας, να βρίσκουμε την κατεύθυνση του ανέμου αλλά και να μετράμε την θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Στη συνέχεια αφού μελετήσαμε το χάρτη εισχωρήσαμε μέχρι τα όρια της λίμνης και είδαμε το φαινόμενο του υπερτροφισμού με τα τόσα καλάμια να έχουν «πνίξει» τη λίμνη.

Έπειτα, πήγαμε στο μουσείο της λίμνης, όπου είδαμε αναπαραστάσεις του κύκλου του νερού αλλά και αντικείμενα της παράδοσής μας. Ύστερα από ένα γρήγορο γεύμα ανεβήκαμε στο λεωφορείο και εξουθενωμένοι αλλά ταυτόχρονα και ενθουσιασμένοι επιστρέψαμε στα πάτρια εδάφη.

Η εκδρομή όμως δεν είχε μόνο εκπαιδευτικό χαρακτήρα….. Η διασκέδαση έφτασε στο κόκκινο!!! Τι να πρωτοπούμε; Για τις αμέτρητες πηγές που είδαμε και ξεδιψάσαμε; Για τα περίφημα σάντουιτς που πλουσιοπάροχα μας μοίρασαν στο Κ.Π.Ε. και εξαφανίστηκαν μέσα σε μία στιγμή; Για τις τούμπες που φάγαμε ανεβοκατεβαίνοντας στις διαδρομές; Για τις κραυγές «ΦΙΔΙΑ-ΦΙΔΙΑ!!!!» που αν και δεν τα συναντήσαμε πεταγόμασταν κάθε στιγμή; Για το χαμό που επικράτησε όταν θέλαμε όλοι να μπούμε μέσα στη βάρκα –χωρητικότητας 4 ατόμων- που βρήκαμε μέσα στο μουσείο και ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχει χώρος για 50 άτομα; Ή για το σκετς που κάναμε παίζοντας με σεντόνια και μάσκες τον έκτο άθλο του Ηρακλή «Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες»;

Με πόσα λόγια και με ποιο τρόπο να μιλήσουμε για το αηδόνι της τάξης μας, τον κ. Δωροβίνη που με το τραγούδι του μέσα στο λεωφορείο μας έκανε να ξεχάσουμε πόσο πολύ ανακατευόμασταν; Τι να πούμε για την κ. Κατσαλούλη την επονομαζόμενη από τον κ. Στέλιο και «μάνα του λόχου» που από την μαγική της τσάντα –ένα τόσο δα πραγματάκι- έβγαζε τοστ κοντά στο 1 μέτρο, χαρτομάντιλα για όλο το σχολείο, νερό που χώραγε ένα βυτίο, κοκαλάκια για τα μαλλιά των κοριτσιών (φοβηθήκαμε ότι κάπου εκεί μέσα είχε και κάποια πρόχειρα διαγωνίσματα αλλά ευτυχώς διαψευστήκαμε)….

Γλυκιές αναμνήσεις… ιστορίες για να λέμε μεγάλοι…. και γνώση…. αυτό είναι το ΣΧΟΛΕΙΟ!!