«Δε μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωή σου.

Ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου.

Όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δε μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου.

Όμως, όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δε μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.

Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου.

Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
Δεν κρίνω τις αποφάσεις που παίρνεις στη ζωή σου.

Αρκούμαι να σε στηρίξω να σου δώσω κουράγιο και να σε βοηθήσω, αν μου το ζητήσεις.

Δε μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,

Όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δε μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου,  όταν κάποιες θλίψεις  σού σκίζουν την καρδιά,

Όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου Και να μαζέψω τα κομμάτια για να τη φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δε μπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.

Μόνο μπορώ να σ΄ αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν  τους φίλους μου και τις φίλες μου,

δεν ήσουν πάνω ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος ούτε τελευταίος στη λίστα.

Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να εκπέμπεις αγάπη.

Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις μας.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.

Να ακούμε την καρδιά μας.

Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι ο πρώτος

ο δεύτερος ή ο τρίτος

στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις σαν φίλο.

Ευχαριστώ που είμαι.. (J. L. Borges)