Έτσι μου έρχεται να κλαίω, να κλαίω συνέχεια. Όταν θα τελειώσει τούτος ο φρικτός χειμώνας, θα γράψω μια τραγωδία που θα αρχίζει έτσι: “Πατάω ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή και λέει στα παιδάκια νιξ φαΐ”. Ύστερα θα παρουσιάζεται ο χορός. Παιδάκια σκελετωμένα που θα τραγουδάνε μια λέξη, μόνο μία λέξη. Θα τραγουδάνε σε μονότονο ρυθμό “Πεινάω. Πεινάω”. Τίποτα άλλο ως το τέλος, όσο θα κρατάει η τραγωδία. Ο Βίκτορας Ουγκό για να γράψει τους Άθλιους μεταχειρίστηκε χιλιάδες λέξεις. Εγώ θα μεταχειριστώ μόνο μία: το ρήμα πεινάω, που θα τα λέει όλα. Τα παιδάκια μου θα τραγουδάνε και κάθε πεινάω θα είναι και μια εικόνα. Ίσως να χρειαστεί να γράψω πολλούς τόμους, γιατί θα έχει πολλά πεινάω. Δε χρειάζεται να τα γράψω με τη σειρά, δηλαδή πρώτα τούτο το πεινάω κι ύστερα το άλλο το πεινάω. Αν θέλω, αρχίζω από το τέλος. Τώρα εγώ σε ποιο πεινάω βρίσκομαι;
Η κοιλιά μου είναι φουσκωμένη σαν μπαλόνι και πεινάω. Σήμερα λιποθύμησα. Πεινάω, ουφ, έμμονη ιδέα μου έχει γίνει τούτο το ρήμα. Θα παίξω για να περάσει η ώρα. Θα βάλω τα ρήματα στη γραμμή να παραβγούνε στο τρέξιμο. Το πεινάω τερματίζει πρώτο, δεύτερο τερματίζει το κρυώνω, τρίτο το φοβάμαι και σε μεγάλη απόσταση πίσω τους το πονάω, το μισώ, το αγαπώ. Το γελώ, ξεφτίδι, ούτε ξεκίνησε από την αφετηρία.
Ζωρζ Σαρή, Όταν ο ήλιος…

Η τελευταία σκηνή της ταινίας…

Μέσα σε 4 λεπτά όλο το νόημα του μαθήματος…

Φώτισέ με να μοιράζω της Παιδείας το «πρόσφορο», με τρόπο σοφό, ώστε να φτάσει για όλους

 Καλό κουράγιο και κυρίως αγάπη για τα παιδιά….

Αγαπητοί γονείς,

Δεν είναι η πρώτη φορά που εμείς οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας με την έναρξη της σχολικής χρονιάς επικοινωνούμε μαζί σας -ως αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας – για να μοιραστούμε τους φόβους και τις αγωνίες μας για τη Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση που ολοένα και περισσότερο βρίσκεται στο στόχαστρο βίαιων περικοπών, συρρίκνωσης, υποβάθμισης και απαξίωσης.

Οι μνημονιακές πολιτικές αναλγησίας και ισοπέδωσης καταργούν ότι κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια, στο βωμό μιας μαύρης τρύπας ελλειμμάτων που δεν έχει πάτο και στην οποία καταβυθίζεται καθημερινά ο Έλληνας μισθοσυντήρητος πολίτης.

Κάθε Σεπτέμβρη, υπάρχουν χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από έλλειψη προσωπικού.

Το νηπιαγωγείο συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας μένουν εκτός του δημόσιου νηπιαγωγείου. Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή παραμένει γράμμα κενό περιεχομένου.

Υπάρχει συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων Ένταξης για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες.

Οδηγείται σε κατάργηση  το ολοήμερο σχολείο.

Το παιδί μας, γυρίζει εξουθενωμένο από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσει, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα.

Η συνεχόμενη μετακύληση των ευθυνών της πολιτείας, μας αναγκάζει να βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των παιδιών μας (διδακτικές επισκέψεις, χαρτί φωτοτυπίας, υλικά νηπιαγωγείου).

Αγωνιζόμαστε:

 Να λειτουργήσουν τα σχολεία με πλήρες προσωπικό και για ουσιαστική λειτουργία των ολοήμερων τμημάτων,

Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς και κατηγοριοποιήσεις

Ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή

Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 στο νηπιαγωγείο

Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία

Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να εξυπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ  ΕΚΠ/ΣΗΣ

               ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

Με υγεία, υπομονή και πάνω απ’ όλα ΑΓΑΠΗ.

Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά του σχολείου μας και ειδικά στα καμαράκια της Ε1.

Καλό καλοκαίρι….

Καρατάσος Στυλιανός